Witam,

Chciałem poprosić was o poradę. Mianowice mam kolegę, który twierdzi, że sie nawrócił, że otrzymał Ducha Św. Natomiast wygaduje dziwne rzeczy:
np. że nie można modlić się do Świętych i do Maryji, a tylko do Pana Boga i Jezusa i Ducha Św. Jedzie ogólnie po kościele, księdzach, wysyła mi jakieś różne materiały na ten temat. Przyznam, że sam zaczynam mieć mały mętlik w głowie.

Chciałbym mu jakoś pomóc, żeby zrozumiał, że musi chodzić do spowiedzi, a nie tylko żałować w sobie za te grzechy. W ogóle krytykuje wiarę katolicką. Wszelkie nakazy i przykazania kościelne...

Jak można mu pomóc ? Jak go przekonać ?

W tym momencie? Modlitwą o prawdziwe nawrócenie.
Twój kolega "nawrócił" się bowiem najprawdopodobniej na radykalną wersję któregoś z ruchów zielonoświątkowych. W tym momencie, patrząc na opis sytuacji, nie pomoże żadna wskazana lektura, bo i tak będzie odrzucał wszystko, co mu pokażesz. Możliwe, że za jakiś czas, kiedy opadnie zapał nuworysza, zacznie przyjmować coś do wiadomości, ale w tym momencie raczej słabo przyswaja sobie informacje, które przeczą jego przekonaniom.

Świętych Obcowanie czyli modlitwa wstawiennicza, to najlepszy sposób pomocy z twojej strony aby nawrócić kolegę z błędnej drogi i wybawić jego duszę od śmierci, bo wielką moc posiada wytrwała modlitwa sprawiedliwego...

Dziękuję wam za rady, tak też będę robił:) Codzienna modlitwa do Pana Jezusa i do świętych o wstawiennictwo.

Pozdrawiam

Wiem, że to odgrzewanie kotleta, jednak temat dla autora wątku może być wciąż aktualny, wiedz rogerio, że taki okres może być okresem przejściowym między ateizmem, a szukaniem Boga (podobnie było ze mną, tylko nie otrzymałem żadnego ducha, piszę tutaj ducha małą literą, zaraz wyjaśnię dlaczego). Twój kolega twierdzi, że otrzymał Ducha Świętego, jednak odnosi się z awersją do Matki Bożej, świętych i Kościoła, ja miałem taką awersję spowodowaną mym dotychczasowym bezbożnym życiem, jednak On twierdzi, że otrzymał Ducha Świętego, powyższe objawy wskazują na to, że to prawdopodobnie nie jest Duch Święty, lecz mamy tu do czynienia z panem ciemności. Duch Święty nigdy by się nie odnosił z awersją do Świętych, Maryi i Kościoła, ponieważ to właśnie w Nim Kościół wzrasta, święci się uświęcają, a Maryja jest największą charyzmatyczką.

To, że ktoś mówi takie rzeczy to może być skutkiem owszem problemu natury demonicznej, ale nie zmienia to faktu, że ten ktosiu, jak miał chrzest i np. bierzmowanie jako katolik, a nawet nie jako katolik - to znamię Ducha Świętego jest "wyciśnięte" na nim; niemniej jednak jak wygaduje takie rzeczy to może to być faktycznie problem natury demonicznej. Jedno drugiemu nie przeczy.

Chrzest heretyków jest ważny, jeśli zachowana jest materia, forma i intencja niezbędna dla ważności chrztu św.:

materia – woda wylana na czole albo zanurzenie w wodzie;
forma – „Ja ciebie chrzczę w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego” (dla ważności konieczne jest wymienienie wszystkich Trzech Osób Trójcy Przenajświętszej);
intencja – pragnienie dokonania tego, co czyni Kościół.
W przypadku heretyków, określonych przez Ciebie mianem "nie jako katolik", nie ma pragnienia dokonania tego co czyni Kościół.

W związku z powyższym, chciałbym się dowiedzieć, jakim cudem można wycisnąć sobie znamię Ducha Świętego nie będąc Katolikiem (to powyższe "a nawet nie jako katolik")?

Nie przemasie, intencją nie jest "czynienie tego co czyni Kościoł" - to zabawa słowami.

Po pierwsze, czytaj ze zrozumieniem, a po drugie to jest formuła
trynitarna, nawiązuje do Trójcy Świętej , chrzest udzielony przez heretyków, nawet gdy był ważnie udzielony, może stać się nieważny gdy pojawi się obex (przeszkoda), taką przeszkodą może być np. przyjęcie przez ochrzczonego niekatolickiego wyznania wiary, np. protestanckiego, więc to nie jest tylko i wyłącznie jak to ująłeś "zabawa słowami".

Podaj podstawę tego stwierdzenia.

Bowiem z tego co wiem, już za św. Stefana I (papież w latach 254-257) Kościół uznał ważność Chrztu Świętego udzielanego przez innowierców (pod warunkiem zachowania formuły Trynitarnej i formy), motywując to tym iż „nie wolno żadnej nowości zaprowadzać wobec Tradycji stwierdzonej od prastarych czasów".



Myślę że mylisz pełne członkostwo w Kościele z ważnością chrztu świętego.


Kodeks Kanoniczny 869 par 2:



Rozumiem , że używając sformułowania " intencja czynienia tego, co czyni Kościół katolicki" odniosłeś się do orzeczenia Soboru Trydenckiego; niesłusznie jednak zinterpretowałeś to sformułowanie rozszerzająco "W przypadku heretyków, określonych przez Ciebie mianem "nie jako katolik", nie ma pragnienia dokonania tego co czyni Kościół".
Określenie to nie oznacza że "chcą ochrzcić w wierze Kościoła katolickiego" (to byłoby wszak czymś niemożliwym u niekatolików) tylko że mają rozumienie sakramentu chrztu.
Intencja została zdefiniowana jako:
Wymagana intencja polega na tym, aby chcieć uczynić to, co czyni Kościół, gdy chrzci. Kościół widzi uzasadnienie tej możliwości w powszechnej woli zbawczej Boga oraz konieczności chrztu do zbawienia»(KKK 1256)

Uznawanie chrztu niekatolików to stała praktyka Kościoła, stosowana bez żadnych wątpliwości wobec wspólnot chrześcijańskich niekatolickich powstałych w XVI w.po tzw. reformie. Nie obejmuje to grup nietrynitarnych (np.mormonów czy Świadków Jehowy) choć uznaje się chrzest niektórych grup o błędnym rozumieniu trynitaryzmu (np. arian).

Potwierdziła to Rada Stała Konferencji Episkopatu Polski „Chrzest przyjęty w jednym z Kościołów chrześcijańskich w Polsce będzie uznawany jako ważny w każdym z nich”

Są też rozstrzygnięcia casusów - np.Św. Pius V rozstrzygnął spór definiując, że Chrzest kalwinów nie powinien być powtarzany, mimo że kalwini negowali wszelką skuteczność odradzającą Chrztu. Instrukcja orzeka, że błędne poglądy szafarza «circa intelligentiam formae vel aliquem effectum» nie czynią sakramentu nieważnym, o ile właściwa materia i forma ustanowiona przez Chrystusa została użyta z ogólną intencją czynienia tego, co Chrystus ustanowił; oraz że ta ogólna intencja bierze górę nad poszczególnym błędem lub złą prywatną interpretacją. Błąd i heretycki pogląd na naturę i skutki Chrztu mogą dlatego współistnieć ze szczerą intencją czynienia tego co Chrystus uczynił bądź ustanowił.

W Chrzcie, fałszywe pojęcia i błędy, co do natury, skuteczności i efektów sakramentu możliwe są do pogodzenia z prawdziwą i szczerą intencją szafarza czynienia tego, co czyni prawdziwy Kościół bądź tego, co Chrystus ustanowił.

Wszystko ładnie i pięknie, tylko jest jeden sęk, mianowicie taki, że w czasach Stefana I były dozwolone dwa chrzty, trynitarny i w imię Jezusa Chrystusa. Kościół dojrzewając w mądrości i rozumieniu woli bożej pozostał przy formule trynitarnej.

Przekonałeś mnie, że intencja u heretyków jest prawidłowa, jednak i tak pozostają wątpliwości co do formy i materii, więc co do ważności chrztu w sektach protestanckich, nie będę o tym się rozpisywał, ponieważ w przestrzeni internetowej jest mnóstwo artykułów na ten temat, więc bezcelowym jest powielać to, co już w necie się znajduje.

Pierwszy raz słyszę by były "dwa chrzty". Oba wymienione to synonimy.

Oczywiście że często są wątpliwości co do chrztu w społecznościach niekatolickich. Dlatego właśnie często chrzci się warunkowo.

No cóż... czy sie nawrócił - trudno powiedzieć, jeśli był niewierzący, a uwierzył - to tak, można to nazwać nawróceniem. Raczej został zmanipulowany, nawet oszukany, do czego dojdzie po czasie, oby nie za długim. Wtedy nawróci się jeszcze raz -do Boga i do Kościoła

A może koledze pomogłaby jakaś rozmowa z księdzem? Spotkałam raz księdza, wykładowcę teologii, który przekonałby do kościoła każdego