Przeklejam z innego tematu - za zgodą Księdza. Wprowadzono drobne poprawki.

Unikałem współżycia z żoną bo mnie zdradzała z całą wsią. Z mojej strony małżeństwo stało się małżeństwem białym. Z powyższej przyczyny zostałem zostawiony przez małżonkę. Przynajmniej wydaje mi się, że jest to przyczyna - żona po prostu spakowała rzeczy i wyszła bez słowa.

Czy masturbacja w przypadku osoby samotnej POZOSTAWIONEJ, która starała się ratować małżeństwo przez kilka lat, osoby nie trwającej ani nie planującej nowego związku pozamałżeńskiego, jest grzechem w sytuacji, w której dana osoba i tak nie ma szans na rozładowanie napięcia "po Bożemu" ?

Katechizm Kościoła Katolickiego KKK2352: "Zarówno Urząd Nauczycielski Kościoła wraz z niezmienną tradycją, jak i zmysł moralny chrześcijan stanowczo stwierdzają, że masturbacja jest aktem wewnętrznie i poważnie nieuporządkowanym".

Proszę moich pytań nie traktować jako prowokację (w żadnym wypadku tak nie jest) ale po prostu nie rozumie dlaczego z kwestiami seksualności i onanizmu jest jak jest. A wydaje mi się, że skoro już "skazuję" się na życie w czystości to mam prawo wiedzieć co, jak i dlaczego.

Co do konkretów:
1) Dlaczego Kościół uważa onanizm za grzech. Znam argument, że onanista zaprzecza swoim czynem jedność Boga i Kościoła (gdzieś się spotkałem z taką argumentacją) ale po prostu nie rozumie co ma jedno do drugiego. Nie neguję tego, ale osobiście nie widzę związku między jednym a drugim. Chciałbym poznać odpowiedź na to pytanie, ponieważ może znajdę w niej dodatkowa motywację do trwania.

2) Jaką receptę ma dla mnie Kościół? Proszę mnie źle nie zrozumieć, ja nie czekam na stwierdzenie "róbta co chceta". Ale życie jest życiem i wymaga konkretnych rozwiązań a nakaz/zakaz cytowany z Katechizmu jest - proszę mi wybaczyć, jeżeli to porównanie jest nie na miejscu - znakiem zakazu wjazdu bez oznaczenia objazdu inną trasą. Czasami wydaje mi się, że Kościół pamięta o wszystkich (małżeństwach, wdowach/wdowcach, tzw. "singlach", małżeństwach niesakramentalnych, konkubinatach itp.) a zapomina o.... katolikach po rozwodzie cywilnym mających zawarty sakramentalny związek małżeński. To nie jest oskarżenie, tylko subiektywne odczucie. Jak oni mają sobie radzić ze swoją seksualnością? Z jednej strony mają swój, mówiąc brzydko, popęd a z drugiej nie mają możliwości rozładowania go zgodnie z zasadami swojej wiary. Co z nimi?

3) I teraz sprawa sporna: jeżeli ktoś ma autentyczną wolę zerwania z tym nałogiem, robi postępy ale mimo wszystko, mimo wewnętrznej walki, popęd wygra - to czy taka osoba ma grzech ciężki? Pytanie jest o tyle istotne, że w momencie gdy ktoś chce prowadzić aktywne życie Sakramentalne....musiałby praktycznie co chwilę (w zależności od wytrzymałości) chodzić do spowiedzi co może prowadzić do myślenia, że konfesjonał to pralnia grzechów. Myślę, że każdy Katolik, który nawiązał osobową więź z Bogiem do tego tak nie podejdzie ale pokusa takiego myślenia istnieje.

4) A teraz już tak z czystej ciekawości. W Katechizmie Kościoła Katolickiego czytamy:
"W celu sformułowania wyważonej oceny odpowiedzialności moralnej konkretnych osób i ukierunkowania działań duszpasterskich należy wziąć pod uwagę niedojrzałość uczuciową, nabyte nawyki, stany lękowe lub inne czynniki psychiczne czy społeczne, które mogą zmniejszyć, a nawet zredukować do minimum winę moralną."
Czym są owe czynniki społeczne? Nie potrafię tego zrozumieć.
Czy "redukcja do minimum", o której czytamy, stanowi problem poruszony w pytaniu 3?

5) Kwestia, która mnie trochę martwi mianowicie zdrowie. Podobno są przypadki (boję się, że do nich należę, muszę się przebadać), że życie w czystości szkodzi na prostatę. Taka osoba stoi przed wyborem: które przykazanie złamać: "nie zabijaj" (przez szkodzenie sobie) czy też "nie cudzołóż" (gdyż zakładam, że onanizm pod nie podchodzi). Co powinna zrobić taka osoba?

Pozdrawiam serdecznie i dziękuję za poświęcony czas.

ad.1.
Przyznam że pierwszy raz słyszę ten argument. Zwykle argumentacja jest dużo prostsza - seks jest czymś, co ma cementować małżeństwo. Innymi słowy, musi spełniac jednocześnie dwa warunki:
- służyć relacji międzyosobowej ze współmałżonkiem
- mieć wewnętrzną predyspozycję do płodności

Zostawmy drugą sprawę (jest trudniejsza do tłumaczenia), wystarczy pierwszy punkt.

Argument jaki podałeś może mieć sens pośredni (bowiem związek małżeński jest rzeczywiście obrazem relacji Kościół - Jezus - patrz 5 rozdział Listu do Efezjan), ale raczej nie jest to główna argumentacja.

Jeśli chodzi o podstawy biblijne polecam http://apologetyka.katolik.pl/inne-pole ... zech-onana

ad.2.
Pogląd o "konieczności" rozładowania popędu jest bałamutny. Po prostu jak się zamieni "chcę" na "muszę" to człowiek się samouskrawiedliwia.
Nie ma sposobów realizowania seksu poza małżeństwem - ani dla singli,ani dla cywilnych rozwodników ani dla księży i zakonników.

ad.3
Tu masz trochę racji (w sensie - nałóg zmniejsza odpowiedzialność), jednak czy aż do grzechu lekkiego - to musi zadecydować spowiednik a nie ktoś, kto Ci radzi na forum.
Niestety takie podejście ma wadę - utrudnia walkę z nałogiem.

ad.4.
Czynniki społeczne to np. wychowanie w rodzinie patologicznej - np.jesli cała rodzina kradnie i od dziecka "wiesz" że to jest OK, to trudniej Ci nie zostać złodziejem niż jesli zostałeś wychowany w środowisku które nie jest patologiczne.

ad.5
Bzdura - taka sama jak to, że rzekomo masturbacja wypala mózg (tylko wymyślona przez drugą stronę oszołomów). Są przecież polucje nocne.

No cóż, każdy grzech powoduje "konflikty wewnętrzne". I słusznie.

Boro, masturbacja jest grzechem. Psychologizowanie tego nie zmieni. Więc proszę bez demagogii. Człowiek potrzebuje pomocy, a Ty mieszasz żeby mieszać.

Może Boro gotuje zupę?
Musi mieszać
Inaczej zupa się przypali
hahahahaha

Ja uważam, że poczucie winy, czy wyrzuty sumienia, to jedna wielka lipa.
Nic z tego nie wynika. Człowiek się czuje jak wypalony. Ma tylko ciągłe pretensje do siebie o niespełnianie ciągle rosnących wymagań.

Żal za grzechy, tak zwany "doskonały", to już co innego. Przy tym są chociaż jakieś efekty.

A co do konfliktów, to w pełni się zgadzam.

Zamkniętego umysłu nie da się otworzyć z zewnątrz. Klucze ma jego wlaściciel. Dotyczy to umysłu, nie Boro.

Czy koniecznie trzeba wchodzić przez drzwi? Co jak klucz się zgubi?

Nie prościej wtedy wejść oknem, ewentualnie wystawić drzwi
z zawiasów?

Poza tym czasami trzeba wezwać ślusarza.

Z punktu kościoła: jest grzechem, przeważnie ciężkim. Dlaczego - tego nie wiem, Ksiądz obiecał w innym wątku, że to wyjaśni.



Cóż, bez masturbacji też można żyć i być szczęśliwym. U mnie to wygląda tak, ze przez jakiś tydzień daję radę i w tym czasie czuję się bardzo dobrze. Nie wiem czy to wynika z faktu abstynencji seksualnej (nie widzę związku, może jest) ale wcale nie czuję się nieszczęśliwy.

Boro Ten dział jest dla katolików, tak wynika z opisu:
Dział dla katolików zainteresowanych problemami duszpasterskimi. Miejsce wymiany doświadczeń duszpasterzy i katechetów, sugestie wiernych itp.

Jogomajo
ad. 1) W KKK jest cały rozdział poświęcony 6. przykazaniu, link: http://www.katechizm.opoka.org.pl/rkkkIII-2-2.htm

ad. 2) Recepta jest jedna: wstrzemięźliwość. Ewentualnie przebaczenie żonie oraz starania i modlitwa, żeby wróciła do ciebie.
Na innym forum doszliśmy jednak do wniosku, że jedyną opcją jest wstrzemięźliwość i czekanie na polucję. Wstrzemięźliwość można trenować. Po upadku należy jak najszybciej skorzystać ze spowiedzi (tak mi ksiądz mówił, żebym nie chodził z tym grzechem, bo można popaść w długotrwały onanizm, jednak ostrzegł, że ważne są warunki szczerego żalu za grzechy i mocnego postanowienia poprawy).

ad. 3) co prowadzi nas do 3. punktu. Szczery żal i mocne postanowienie poprawy są pomocne, a spowiedzi nie traktuje się jak pralki. Ważne jest też częste przystępowanie do Komunii (u mnie raz w tygodniu w niedzielę to za mało).
Masturbacja to masturbacja, grzech ciężki, chociaż jak ci wyjaśnił ks. Paweł, ciężar jest względny i zależy od jakichśtam czynników. Przyjmij jednak, że w twoim wypadku będzie to grzech ciężki.

ad. 4) myślę, że czynnik społeczny występuje np. wtedy, gdy masz 20 lat i rówieśnicy śmieją się z ciebie, że jeszcze jesteś prawiczkiem, albo gdy masz lat 40 i zespół Downa i już straciłeś nadzieję na małżeństwo.
Napisz e-maila do proboszcza i zapytaj się.

ad. 5) Nie sądzisz, że lepiej jest się modlić o ochronę przed rakiem? Jeżeli będziesz pościć względem 6 przykazania, to całkiem możliwe, że Pan Bóg da ci tę łaskę, że będziesz miał zdrowe organy... Jest taki fragment w PŚ, gdzie Jezus wnerwia się na 12, że są słabej wiary i mówi im, że jak dostatecznie uwierzą, to mogą rozkazać górze, żeby rzuciła się w morze.

Skąd takie rewelacje? Możesz podać źródło?