Coś nie doczytałaś

Mialem zawsze same piatki z katechizmu, ale nigdy nie przyjrzalem sie temu ludzkiemu dzielu.Kiedy to uczynilem stwierdzilem, ze wiele rzeczy jest niezgodnych z Pismem Sw.

Wskaz mi gdzie jest nauka o czysccu Dlaczego obrazasz Boga czyniac z Nego sadyste Jezeli wskazesz mi w NT nauke o czysccu bede ci bardzo wdzieczny.Ja jakos nie moglem jej znalezc.

Bo daremnie szukać w NT nauki o czyśćcu. W ST tym bardziej. To jest element tradycji KRK, uznawanej obok biblii za źródło objawienia. Jedyne śladowe wzmianki o czyśćcu, jakie znalazłem, jeśli tak to można interpretować to fragment kazania na górze, przypowieści o dłużnikach i odpuszczaniu grzechów w życiu przyszłym:

"Pogódź się ze swoim przeciwnikiem szybko, dopóki jesteś z nim w drodze, by cię przeciwnik nie podał sędziemu, a sędzia dozorcy, i aby nie wtrącono cię do więzienia. Zaprawdę, powiadam ci: nie wyjdziesz stamtąd, aż zwrócisz ostatni grosz." Mt 5, 25-26

"I uniesiony gniewem pan jego kazał wydać go katom, dopóki mu całego długu nie odda." Mt 18, 34

"Jeśli ktoś powie słowo przeciw Synowi Człowieczemu, będzie mu odpuszczone, lecz jeśli powie przeciw Duchowi Świętemu, nie będzie mu odpuszczone ani w tym wieku, ani w przyszłym" Mt 12, 32

Tak jakby można było jeszcze coś oddać albo odpuścić. Jeśli mowa tu o "zwracaniu ostatniego grosza" jako rozliczeniu, to o czyśćcu oczywiście nie ma mowy. Co jednak z odpuszczaniem grzechów w wieku przyszłym?

Kwestia interpretacji, która jest poprawna, czy może jest jakaś inna? Cóż, nie ośmielę się o tym decydować. Nie wnikałem też tak głęboko.

A co do "sadyzmu" Boga. Jego sprawiedliwość jest straszna i nie toleruje najmniejszego grzechu, Bóg się grzechem po prostu brzydzi. A o sobie mówi, że jest: "przebaczający niegodziwość, niewierność, grzech, lecz nie pozostawiający go bez ukarania" Wj 34, 7

Na szczęście mamy też jego miłosierdzie.

No wlasnie, dla skruszonych sercem jest milosierdzie.Przypowiesc o synu marnotrawnym jest dowodem boskiej dobroci dla skruszonych.

Aby powstało czyste ,trzeba skruszyć to co nieczyste.
Zygmuncie ,ale co się dzieje wcześniej i poźniej z owym synem marnotrawnym ?


Syn marnotrawny ,nosząc się z zamiarem opuszczenia Ojca ,z pewnością nie raz słuchał Jego napomnień ,przestróg i dobrych rad.Ojciec stara się go ochronić przed zagubieniem.Dlaczego więc żadna z nich nie zagościła w jego sercu na tyle długo ,aby mogła wydać owoc w postaci mądrości ?

Ponieważ syn marnotrawny ,był całkowicie przekonany o własnej mądrości.
On wszystko wiedział najlepiej ,dlatego nawet nie próbował zrozumieć nauki troskliwego opiekuna.Odrzucił mądrość Ojca ,a przyjął mądrość świata.Gdyby dał sobie czas na przemyślenia ,gdyby się nie spieszył ,gdyby uważnie słuchał a nie tylko słyszał ... nie "wieczerzał" by z wieprzami.

Mam ten przykry sposób bycia ,który nieodzownie kojarzy mi się z usuwaniem drzazg w oku brata i często jest mi zawadą . Teraz jednak także nie potrafię milcząco przejść obok Twojej postawy Zygmuncie.Działasz bowiem w podobnym przeświadczeniu w jakim działał ów syn słuchając ludzi niedouczonych i głosu świata.

Ale jeśli się mylę i źle ową analogię postrzegam ,to jakimi ludźmi stajemy się po nawróceniu i powrocie do Ojca ? Czy dalej nosimy "laur nieomylności" i buńczuczną postawę ,czy raczej z prawdziwą pokorą wsłuchujemy się w głos mego Ojca ? Jeśli prawdziwie kochamy i prawdziwie wierzymy ,to nie pozwalamy na to ,aby któreś z Jego słów upadło na ziemię.Już nie działamy jak dzieci ,lecz jak dorośli i rozważając Jego Słowa szukamy w nich mądrości.
Mądrość świata jest łatwa i nie potrzebuje zastanowienia.Mądrość Boża płynie z górskiego strumienia i potrzebuje czasu na dotarcie do każdej niziny.I właśnie o tej "nizinie" ,Jezus pewnego dnia powie: «Tak, Ojcze, gdyż takie było Twoje upodobanie» (Mt 11, 26) — objawiłeś swoją tajemnicę prostaczkom (por. Mt 11, 25). Czy zatem warto studiować? Czy jest to wręcz szkodliwe, utrudniające poznanie prawdy? Historia dwóch tysięcy lat chrześcijaństwa wyklucza tę ostatnią hipotezę i sugeruje nam właściwą: chodzi o studiowanie, o pogłębianie wiedzy przy zachowaniu ducha «prostaczków», ducha pokory i prostoty.Tylko z takim usposobieniem ,jesteśmy w stanie zrozumieć całą mądrość jaką przez wieki odnalazł (nie wymyślił) w Piśmie Kościół.

Piszę to w oparciu o własne doświadczenia w poszukiwaniu Prawdy.
Pozdrawiam J.

Dzisiaj 30 Rocznica męczeńskiej śmierci Błogosławionego ks. Jerzego Popiełuszki.Wczoraj we Włocławku modlono się o kanonizację bł.ks. Jerzego. Uroczysta msza święta transmitowana była w Telewizji Trwam:

http://tv-trwam.pl/

Dzisiaj transmitowane będą uroczystości z kościoła św. Stanisława Kostki w Warszawie. Transmisja od godz. 17.00

Dziękujemy Bogu za dar ks. Jerzego i prosimy o Jego kanonizację.

Począwszy od St ,poprzez Nowy i pierwszych chrześcijan mordowanych na arenach rzymskich ,aż po dziś dzień , ludzie oddawali życie za wiarę w Boga.Mogę zrozumieć Twoją postawę ,jedynie tłumacząc ją swojego rodzaju niedojrzałością duchową ,z którą w mniejszym lub większym stopniu problem ma każdy z nas.


Bóg patrząc na serce człowieka ,patrzy na jego intencję.Jeśli czynimy coś z miłości ,a także z wiarą że tak się stanie ,to jest to Mu miłe.Bóg sam uczynił z cierpienia ,którego nie stworzył, pewną wartość.Do tej tajemnicy trzeba dojrzeć ,aby ją zrozumieć.Inaczej się nie da. Nie rozumiejąc podstaw naszej wiary ,piszesz głupstwa tak jak powyżej.Tzn. żyjesz w zamknięciu własnego umysłu ,tocząc dyskusje samym ze sobą.Nikt bowiem nie napisał ,że jesteśmy sami siebie zbawić ,ale że Bóg zbawia.
Równie dobrze mogli byśmy napisać dokładnie to samo o modlitwie wstawienniczej.Owszem łaska jest darmowa ,ale spodobało się Bogu uczynić nas uczestnikami owego zbawienia ludzkości ,czy to poprzez modlitwę ,czy poprzez posty ,czy też poprzez różne umartwienia.




Nie zatrzymuj się na tym co zewnętrzne ,ale wniknij głebiej wprost do serca.Gdybym oddał swoje ciało na spalenie ,a miłości bym nie miał ,nic bym nie zyskał.Ty o tym piszesz ,ale jakoś tak nie chcesz zrozumieć czym jest miłość.



Wybaczamy.W miłości nie ma przymusu.



Kościół inaczej nie naucza.To ty widzisz w tym sprzeczność.Zadaj sobie trud zrozumienia ,a nie stawiania murów we własnej głowie.

W kolo jest tyle chorych ludzi na depresje, a to przyczyna umartwiania sie,wiec jeszcze sobie wiecej dokladac zmartwien i chorowac?

Skąd wiesz, że depresja to wynik umartwiania się? Ja się uczyłam, że to (depresja) jest zaburzenie w wytwarzaniu przez organizm neuroprzekazników, co może być spowodowane traumą, predyspozycjami w rodzinie...

Osoby z zaburzeniami psychicznymi nie powinny się umartwiać jeśli wiadomo, że to pogorszy stach ich zdrowia.

Umartwienia mogą dotyczyć różnych rzeczy i nie powinny być praktyką która powoduje w nas rozdrażnienie i złe samopoczucie. Raczej radosne oderwanie.

Może dotyczyć np. pracowania nad zbytnią ciekawością (podsłuchiwanie sąsiadki), lub jak ktoś mnie obwinia, to ja nie tłumaczę się i nie uniewinniam - ale jest zawsze to moja wolna wola i czynię to z radością. I jest to wiadome tylko mnie i Bogu (ew. kierownikowi duchowemu).

Inaczej może to wynikać z pychy, z zaburzenia, bądź może to być cierpiętnictwem.

Na wszystko macie odpowiedzi i wytłumaczenie,a kazdy człowiek w swoim zyciu powinien czynić dobro z serca,bo dla Boga liczy sie tylko serce czlowieka, a nie jego otoczka.Bóg zna każdego serce,nawet jałmużna czyniona z serca ,patrz ubogiej wdowy grosz.Co z tego ze my podamy w pięknej kwiecistej filiżance kawe,jak kawa będzie nie smaczna.W dzisiejszych czasach widzi się tylko otoczkę,chwali się to co sobą reprezentuje, jakie osiagnął zaszczyty ,do jakich kast należy,ale czlowieka jako stworzenie Boskie sie nie dostrzega.

Masz rację tesiu na zdrowy chłopski rozum zgadzam się z tym co napisałaś ale...ja wierzę w coś jeszcze innego.
Na podstawie mojego czytania Biblii, doszłem do wniosku że każde cierpienie jakie człowiek doznaje w ciele tu na ziemi jest łaką od Boga do tego aby człowiek był zbawiony po śmierci.
Według wniosków jakie się nasuwają równanie wygląda tak:

Bez cierpienia nie ma zbawienia.
Prawda że proste?
Dlaczego kazdy musi cierpieć by osiagnać zbawienie?
Tutaj przychodzą mi na myśl słowa z Izajasza: [i]Bo moje drogi to nie drogi wasze[/i] itd.
Tylko Bóg zna odpowiedź na to pytanie - dlaczego.

Zaraz mi tu niektórzy wyskoczą z tekstem że Jezus cierpiał i Apostołowie i wielu innych zanim zostali pozbawieni życia.
Ok. zgadzam się, tylko dlaczego?
Dlaczego, skoro udowodnili swoim życiem że są wierni i oddani Bogu.

Moim zdaniem cierpienie jest obowiązkiem każdego człowieka i jak się już rodzi to w jego życie jest wpisane "cierpieć" i to najlepiej jak najwięcej.

Jak przechodzi przez życie lekko i bez bólu umiera, to cierpi ale w piekle po śmierci za to że nie chciał cierpieć za życia na ziemi.
Ja wierzę w duszę i piekło, więc ta alternatywa wydaje mi się jak najbardziej realna.

Cierpienie samo w sobie nie ma żadnej wartości. Można cierpiec "jak najwięcej" i wcale nie pójść do nieba...
Czy w ogóle chodzi o to, żeby cierpieć jak najwięcej? Czy raczej w wolności przyjmować codzienność, która jest nieraz nie do zniesienia? Czy cierpienie to tylko choroby? Czy tu nie chodzi przypadkiem o radosne zgodzenie się na własne życie i życie w pełnym tego słowa znaczeniu, razem z jego blaskami i cieniami? Czy cierpieniem nie jest to, że wewnątrz nas jest walka, sprzeczności, że chcemy być dobrzy ale ciagle wybieramy zło?
Myślę, że spłaszczyliśmy pojęcie cierpienia tylko do chorób... ew. śmierci.

Asie nie bądź przyziemna, cierpienie nie ma wartości dla ciebie i możesz się jej nawet brzydzić ale dla Boga napewno wartość ma.



Skąd wiesz że przez cierpienie jak najwieksze, nie idzie się do nieba? Możesz podać przykłady?




Zgadzam się z tobą, ale czy zgadzasz się ty, na to "rodosne" przyzwolenie uczestniczenia w takim życiu?

Dlaczego ten co przechodzi przez życie lekko bez bólu i cierpienia ma trafic do piekła? Liczą sie uczynki,Jezus powiedział....bylem głodnym w więzieniu spragnionym.... wczorajsze czytanie.Liczą się uczynki,a nie cierpienia,cóz z tego, jeżeli jeden bedzie cierpiał całe życie,z powodu wątłego zdrowia ,bo się takim urodził,a bedzie złym człowiekiem i ma pójśc do nieba,a ten nie cierpiący zdrowy jak rzepa,ale kochający bliźnich pójdzie do piekła.?

Po to żeby była równowaga we wszystkim. Żeby każdy doświadczył czy dobry czy zły takiej samej dobroci i takiego samego cierpienia. Żeby jeden nad drugiego się nie wywyższał.
A taki kaleka np: myslisz ze jest naprawdę złym człowiekiem? A może zgorzkniałym i rozżalonym że w tym własnie życiu spotkało go cos takiego i musi cierpieć.

Zgadzam się że liczą się uczynki. Im wiecej tym lepiej a na koniec zycia trochę cierpienia dożucimy i zbawienie pewne, bo taki człowiek wypełnił swą misję.