Akurat ja nie szukam diabła tam gdzie go nie ma. Patrzyłam w kontekście psychologicznym.

kiedy wspominam swoje dzieciństwo nie przypominam sobie żeby msza mnie irytowała czy sakrament.Co sie porobiło z teraźniejszymi dziećmi,za dużo filmów za dużo gadżetów i stad takie zachowania.

z dziećmi nic.
To my dorosli jesteśmy nietolerancyjni.

Zgadnij jak zareagowali ludzie jak moj 3 letni synek zaczol spiewac i klaskac podczas pieśni uwielbienia
Dzieci sa naturalne ciescza sie , to calym sobą, mowia to co mysla.
Jak kochaja Boga to całym swoim jestestwem z całych sił !!!


A my jesteśmy zakłamani i je deprawujemy .

mikalosz... jezeli podczas uwielbienia dziecko spiewalo, nic w tym złego,gorzej jak podczas kazania spiewa i klaszcze .

ech jak ja bym chciał żeby u mnie w kościele był co tydzień wieczór uwielbienia. Bym chodził na każdy z synkiem.
Naprawdę powiem ci ze uwielbiam takie wieczory.


A synka juz wytresowałem ... tzn zona wytresowała

Problem polega na tym, że niektórzy rodzice zupełnie nie panują nad swoimi dziećmi.

Pamiętam jak podczas jednej mszy ksiądz wybiegł sprzed ołtarza, żeby złapać dziecko, które weszło na balaski. Rodzice niczego nawet nie zauważyli, tak byli wyluzowani.

Biegające z wyciem po kościele dzieci, też się zdarzają...
Chyba trzeba sie przyzwyczaić do tego, że jak ma sie małe dzieci, to nie ma się luzu, zatapiania bez pamięci w modlitwie. Modlitwa wtedy musi być bardziej "aktywna" i dostosowana do malucha a nie kontemplacyjna .

Dzieci dają się jednak wychować i warto to robić, bo 6-latek potrafi już się w kościele dobrze kontrolować. Nie trzeba się później wstydzić, że nasza 10-letnia pociecha nie ma pojęcia, co zrobić z czasem spędzonym na mszy.

Dzis na mszy na ktorej bylam bylo wlasnie takie male dziecko tupalo nogami, wszeszczalo, bawilo z mszy oczywiscie nie rozumialo niczego i ewidentnie nie nudzilo.Uwazam, ze mam powinna z takim dzieckiem zaczac od modlitwy dla dzieci oczywiscie wszystcy patrzyli poblazliwie.Jednak mysle ze mozna nawet 3 letniemu dziecku przetlumaczyc ze kosciol jest miejscem szczegolnym i jak sie nie nalezy zachowywac.

Ok, ale jak już coś się stanie i pogonisz dusze złemu to licz się z tym, że za jakiś czas może stać się jeszcze "coś" bardziej przykrego niż to, co skłoniło cie do pogonienia duszy. I co wtedy? Komu wtedy pogonisz dusze?:D

Również mam córkę,która nie przepada za Mszą. Zwyczajnie nudzi się. Należy do tych żywiołowych:)
Zdarza jej się tupać,nucić pod nosem. Oczywiście zwracam jej uwagę. Sam Pan Jezus powiedział "Pozwólcie dzieciom przychodzić do mnie". Choć dodam,że kiedyś,gdy miała 4 lata facet wyprosił nas z kościoła... Po mszy ku mojemu zaskoczeniu podszedł do mnie Ksiądz prowadzący Mszę i zapewnił,że jemu spacerowanie po kościele nie przeszkadza,a facet powinien dostać...w łeb:)

Faktycznie powinien dostac, moze nie w leb, ale porzadny klaps by sie przydal.
Dla mnie, dzieci w kosciele to aniolki.
Na mszach we Francji znak Pokoju przekazuja wlasnie dzieci ubrane w biale szaty. Ksiadz przekazuje im, a one rozchodza sie po kosciele przekazujac wiernym, a wierni sobie nawzajem.

Mindmonkey, niektórym dzieciom trzyletnim wytłumaczysz, a one przez chwilę będą grzeczne, a potem zaczynają się nudzić. Ja z moim synem na mszę poszłam dopiero jak miał 4 latka. Dopiero do niego docierało, ale trzeba było co jakiś czas przypominać.

Mój syn jak miał pójść do kościoła to dostawał spazmów i histerii. Wyglądało to dość przerażająco (miał ok 4 lat). Postanowiłam poszukać kościoła z taką Mszą dla dzieci, która go oczaruje i wyhamuje jego bunt. Udało się. Msze były prowadzone przez super księdza, który tak niesamowicie prowadził dzieci przez Słowo Boże, że mój syn praktycznie z tygodnia na tydzień zmienił swoje zachowanie o 180 stopni.
Czasami warto pojechać na Mszę do innej Parafii.