A ja wierzę. Niejeden traktuje telewizję jako tło albo po prostu zapychacz czasu. Poza tym też napisałam, nawet jeśli porusza, to chyba w nie najambitniejszy sposób. Z drugiej strony nigdy nie oglądałam, więc też się mogę mylić.

To wina czarno - białych filmów czy konesera, że nie rozumie filmu?

Co to znaczy "poruszać w ambitny sposób"? Co ma ambicja do rekcji emocjonalnej?

To niczyja wina. To jest po prostu fakt. Pytanie, co bardziej uwrażliwi/rozwinie mentalnie człowieka: obcowanie z kulturą, którą rozumie, choć może nie jest najwyższych lotów, czy obcowanie z kulturą wysoką, której nie rozumie?

Pamiętam jak swego czasu furorę wśród młodzieży zrobił "Harry Potter". Dzięki tej książce młodzież, która unikała książek jak ognia, nagle odkryła pasję czytelniczą. Dlaczego? Przecież 'Harry Potter" to zwykłe czytadło. Co w sobie ma ta książka, że wygryzła inne, bardziej ambitne? Po prostu była napisana w sposób zrozumiały i przemawiający do młodzieży.

Jestem zdania, że do kultury ambitnej człowiek musi dorosnąć, jeśli rzeczywiście ma ona w jakikolwiek sposób na niego oddziaływać. W przeciwnym razie, będziemy mieli rzesze osób, które w ogóle odczuwają do niej niechęć (bo kojarzy im się z czymś nudnym, drętwym, trudnym) oraz zatrzęsieniem snobów, którzy będą chętnie to konsumować w sposób bezrefleksyjny (kultura zostanie sprowadzona do modnego gadżetu).

Nie przyszło mi to do głowy, bo zapytałam potem, dlaczego spał. Nie podobało mu się. Bilet dostał od kogoś i szkoda mu było, żeby się zmarnował. Chyba też liczył na to, że przedstawienie w jego odczuciu będzie lepsze niż było. Wyszło na to, że się nie wciągnął. Nie miał obiekcji, żeby się przespać, zamiast wyjść z teatru.

W jakim sensie ta gromada konsumentów jest bezmyślna? Masz na myśli to, że nie myślą tak, jakby inni chcieli, żeby oni myśleli?

Taka mała dygresja
Kilka lat temu była chyba w radiu rozmowa z panią aktorką serialową, która opowiadała jak wyglądał "proces twórczy". Serial był tak "życiowy" że w końcu trzeba było przerwać pracę, bo aktorzy nie potrafili opanować wybuchów śmiechu.
Ale to tak na marginesie.

A to pewnie dlatego, że ci aktorzy są tak nieprawdopodobnie życiowi...

A czy umiejętność prawidłowego i ciekawego pisania nie należy do tzw. kultury wysokiej, tak samo jak umiejętność malowania, śpiewania lub grania na instrumentach?
A tak na serio.
Jak czasem widzę takie różne uproszczone teksty w stylu SMS to moje reakcje są mniej więcej takie:
1. Jak tekst jest krótki to staram się zrozumieć o co właściwie chodzi.
2. Jak jest dłuższy to nie czytam w ogóle, szkoda czasu.
3. Mam wrażenie, że ktoś ma po prostu czytających w nosie.

Znam panią, która w czasach studenckich zabawiała się z koleżankami czytaniem słynnej przedwojennej "Trędowatej". Dziewczyny czytały i pękały ze śmiechu.
Wiem bo widziałem
Niektóre obecne seriale to mniej więcej to samo. Ja się dziwię że one tak długo się ciągną, bo jak się czasem zerknie na jakieś zapowiedzi to wynika z nich, że już dawno wszyscy powinni poginąć w wypadkach, poumierać na raka, albo się wyrżnąć z zazdrości.

Dziwnie skonstruowane pytanie. Akurat to ("nie myślą tak, jakby inni chcieli) nie byłoby złe. Jeśli nie czytałaś to nie ma sensu psuć ew lektury więc krótko : prawie nie myślą tzn myślą jedynie o bieżących przyjemnościach i ew pracy.
Społeczeństwo w dystopii Huxley'a nie zadaje sobie żadnych ważnych pytań bo nawet nie wie,że można by je zadać.




Prosty mechanizm obronny. Jeśli w czymś nie uczestniczę bo nie rozumiem albo nie mam przygotowania to znaczy,że inni tylko udają

Otóż to: możesz poruszać człowieka wykorzystując jego najprostsze instynkty albo możesz zaangażować trochę bardziej odbiorcę i stosując symbolikę, nawiązania stworzyć dzieło o szerokim wymiarze interpretacyjnym w którym każdy odbiorca może odnaleźć swoje własne poruszenie.

Ale czy odbiorca jeżeli chce przyjąć coś ambitniejszego, nie powinien spróbować się na to przygotować albo to przeanalizować?
Rozwijać się można nie tylko przez emocje.

No i właśnie dyskusja w tym wątku ma poruszyć też temat tego, dlaczego w dzisiejszych czasach mało ludzi chociaż próbuje do tego dojrzeć.

Tylko, że bogactwo symboliczne i intertekstualne wcale nie jest jakimś wyznacznikiem kultury wyższej. Np. jest taki malarz Mark Ryden, który tworzy niezwykle wielowymiarową sztukę niższą:
https://www.markryden.com/paintings/two/index.html

Jeżeli odbiorca chce przyjąć coś ambitniejszego, to prędzej czy później to przyjmie. Najlepiej się sprawdza metoda stopniowo podnoszonej poprzeczki. To jest metoda uniwersalna, ma zastosowanie nie tylko do kultury, ale też do nauki i w ogóle jakiejkolwiek formy działalności człowieka. Zarzucić niewyrobionego kulturalnie człowieka kulturą wyższą to jak kazać pierwszoklasiście rozwiązywać zadania matematyczne na poziomie studiów wyższych. Dam rękę uciąć, że będzie miał matematyczną traumę do końca życia.

Ja nie wiem, czy w innych czasach było jakoś specjalnie inaczej. Masz jakieś statystyki?

Jak dla mnie to też jest wyznacznik.

Może w innych czasach nie było aż takiego obeznania kulturalnego (chociaż w niektórych rejonach Starożytnej Grecji jeśli nie w całej, na przykład dbano o to, aby każdy obywatel mógł iść do teatru) ale wtedy też była mniejsza dostępność kultury. W dzisiejszych czasach ta dostępność jest szeroka, ale nie czuję, jakby z tego powodu wzrósł ogromnie smak kulturalny.

A w jaki sposób oceniasz smak kulturalny innych ludzi? Jakiś algorytm , apka w telefonie , czy tylko własna subiektywna ocena?

W takim razie do kultury wyzszej trzeba zaliczyć całą masę utworów hiphopowych/rockowych/industrialnych etc., malarstwo z gatunku pop surrealizm, filmy zapuszczane w multipleksach jak np. "Birdman", twórczość undergroundową etc.

A jeśli tak, to się może okazać, że w dzisiejszym świecie więcej osób obcuje z kulturą wyższą niż kiedykolwiek.

Do tych, którzy posługują się terminem "kultury wyższej": Czy "kultura wyższa" to coś innego niż "kultura elitarna (wysoka)"? Nie spotkałam się z "kulturą wyższą" i nie wiem, jak się ona plasuje w relacji do "kultury wysokiej."

Brzmi to ładnie tylko kto właściwie W PRAKTYCE miałby interes w podnoszeniu poprzeczki? Stwierdzenie że np. każdemu powinno na tym zależeć nie jest odpowiedzią.
Tzw. kultura wysoka nigdy nie była i prawdopodobnie nie będzie kulturą masową. Kultura masowa jest zawsze przeciętna, bo to się mediom opłaca. Opłaca się np. telewizji bo daje większą oglądalność, czyli większe zyski z reklam. Wszystkim rządzą zyski i straty.
Ktoś mi kiedyś opowiadał jak to jest z nowymi serialami w TV.
Strategia marketingowa jest wręcz odwrotna. Jak się pojawia jakiś nowy serial to się przez pewien czas utrzymuje w miarę wysoki poziom, żeby dotrzeć do odbiorcy bardziej wyrobionego. Jak się go już przyzwyczai do oglądania, to się poziom stopniowo obniża żeby dotrzeć do pozostałych odbiorców. W sumie to się opłaca bo oglądalność większa, czyli zyski z reklam też większe. Normalna strategia marketingowa, rządzą zyski, straty i statystyki oglądalności. Nie wiem czy to jest prawda, ale byłoby to działanie logiczne.

Moim zdaniem nie da się tu nic zdziałac na wielką skalę np. całego kraju, można natomiast coś zrobić w skali swojego najbliższego otoczenia, czy też jakiejś niewielkiej społeczności lokalnej. To też jest cenne.
Przykładem takiej działalności są np. organizowane w środowiskach fotograficznych tzw. fotowyprawy, czyli łączenie fotografii z turystyką, także zagraniczną.
Takie fotowyprawy są organizowane przez dobrych fachowców i polegają na wspólnym fotografowaniu, omawianiu efektów, dyskusjach na temat estetyki obrazu, kompozycji, kadrowaniu itp. Takie połączenie wycieczki z wiedzą i praktyką. Przykładowy link:
https://www.ewaipiotr.pl/
Oczywiście też jest to działalność komercyjna bo organizatorzy muszą z czegoś żyć, nic niestety nie ma za darmo. Ale jeżeli ktoś jedzie za granicę żeby się nudzić na plaży, to może ciekawiej jest pojechać żeby coś zwiedzić i utrwalić swoje wspomnienia w sposób bardziej ambitny niż tylko zwykły pstryk swojej przepięknej osoby zasłaniającej wspaniały zabytek.

Nie można wszystkiego zwalać na szkołę, bo wiedzy przybywa, szkoła nie da rady. Świat się zmienia i powstają różne nowe formy zdobywania wiedzy, także artystycznej.
I sądzę że nic nie da się w tej dziedzinie nikomu narzucić, nie mając zresztą nawet pewności czy my sami reprezentujemy odpowiednio wysoki poziom. To może być złudzeniem. Często dopiero jak się człowiek głębiej zainteresuje jakąś dziedziną widzi, jak mizerna jest jego wiedza Można natomiast do czegoś zachęcić własnym przykładem i własnym działaniem choćby na niewielką skalę.