Były tam dwa narody: tubylcy i najeźdźczy, którzy wytępili tubylców. Wniosek: państwa powinny być narodowe.

Chociaż murzyn nie może być Polakiem jeśli patrzeć tylko na aspekt biologiczny(Polacy nie są czarni) to jednak może się utożsamiać z Polską kulturą oddać życie za ten kraj no i wtedy mógłbym go nazwać Prawdziwym Polakiem! Jeszcze tylko wódeczka, skarpety do sandałów i w sumie nie ma już chyba wątpliwości to tak dla rozluźnienia ale każdy chyba wie o co chodzi.

Narodowość można przeżywać głęboko i płytko, w całej skali odcieni. Można być wynarodowionym - wychowanym w oderwaniu od korzeni, np. mali Polacy wychowani jak Niemcy, mówiący po niemiecku i nauczeni o Wielkości Narodu Niemieckiego, czujący przywiązanie do kraju, który od początku próbował podbic i podporządkować sobie kraj jego ojców. Niezwykle ważne jest wychowanie, w tym historyczne (żeby dziecko, rósłszy, wiedziało o czynach poprzednich pokoleń) oraz szacunek dla czegoś tak wielkiego, jak Polska.

Wydaje się, że każdy Naród jest zasadniczo inny, odrębny od innych. Ma swój charakter, pewną szlachetność. Także siła poczucia i przekonania, tej wspólnotowości, nie jest u wszystkich jednakowa. Ale najbardziej chyba o Narodzie stanowi jego historia i wartości, jakich się trzyma. Wygląda, jakby Narody były hm... dziećmi które dojrzewają i niektóre są naprawdę wzniosłe, a inne niejako przyziemne.
"Nie ostanie świnia koniem, choćby ogon zadarła i w cwał poszła. Zawsze po głosie ją poznasz, bo rży: chru, chru." - nic nie ujmując świniom ani koniom, przecież to prawda, że zasadniczo zwierzęcia się nie odmieni. Podobnie jeden naród nigdy nie zostanie innym narodem. Mogą być podobne, mogą być bratnie, ale zawsze odrębne. Każdy na swój sposób, podobnie jak ludzie są indywidualni, chociaż każdy może być prawy i każdy może stać się łajdakiem.

Murzyn, w sensie czarnoskóry, wychowany jako Polak to Polak. Jestem Polką i nie mam pewności, czy przypadkiem moi przodkowie nie byli Żydami. Żydówką na pewno nie jestem, a nawet gdybym się za taką podawała, to samozwańczo.

Natomiast Ty jeśli wyjedziesz do Kanady i zamieszkasz wśród Indian nie będziesz Indianinem. Może twoje dzieci z tam-bylcami będą, może jeszcze nie. To na 100% nie sprawa miejsca zamieszkania. Mniej nawet poczucia ("samozwańczość"). Najbardziej: ukształtowania. A to najbardziej zależy od rodziców, w łączności z jaką wspólnotą wychowają dziecko.

W czasach kolonialnych Murzyniątka w Afryce uczyły się z czytanki francuskiej (bo ich kraj był kolonią Francji): "Nasi przodkowie Galowie mieli jasne włosy i niebieskie oczy.", bo to był obowiązujący elementarz. Absurd. I wynarodawianie.

Żeby być Polakiem, to najpierw trzeba być Słowianinem. Murzyn nie może być Słowianinem. Słowiańskiej urody nie ma.

Problem polega na tym, że nie da się powiedzieć kto jest Polakiem. Łatwiej da się określić kto nim nie jest, ale to też jest dosyć trudne. Wydaje się, że tylko genetyka może to określić, ale kto ma określić parametry w ramach których można kogoś określić Polakiem?

Myślę, że nie ma co się nad tym zastanawiać. Istotne jest obywatelstwo. Dla państwa polskiego ważniejszy powinien być Niemiec z polskim obywatelstwem niż Polak z niemieckim obywatelstwem. Obywatelstwo określa do kogo "należy" dana jednostka. Nieważna jest tutaj narodowość, kolor skóry, wyznanie czy płeć, tylko papier poświadczający prawne związanie jednostki z danym państwem.

W przeciwnym wypadku rodzą się różnego rodzaju nacjonalizmy. Przykład Izraela jest tu doskonały. Jeżeli jakiemuś Żydowi gdzieś na świecie dzieje się źle, to natychmiast rząd izraelski reaguje pomimo, że ten konkretny Żyd nie jest obywatelem Izraela, ale np. Polski. Jakim prawem Izrael miesza się w sprawy wewnętrzne Polski? Władze Izraela gorzej traktują Palestyńczyków, którzy przecież są obywatelami tego państwa, niż Żydów będących obywatelami innych państw. To jest bardzo niebezpieczne.

Czy osoba biała może być Polakiem? Np. czy człowiek urodzony w Rosji, mieszkający od dzieciństwa w Polsce, wychowany w naszej kulturze, mówiący po polsku, jest Polakiem? Czy mimo wszystko nie trudniej nam zaakceptować osobę ciemnoskórą tylko dlatego, że inaczej wygląda?

Oczywiście że i Murzyn i skośnooki Azjata mogą być Polakami.

Poza przypadkami małżeństw mieszanych, gdzie ich dzieci posiadają rzeczywiście połowę genów rdzennych Słowian, to bycie obywatelem danego kraju nie zależy tylko od posiadania zbliżonego zestawu genów, ale składa się na nie wiele czynników: mieszkanie na terytorium tego kraju, władanie językiem jego mieszkańców, znajomość kultury, literatury i historii, identyfikacja i integracja z jego społeczeństwem.

A w przyszłości będziemy mieli takie polskie historie, jak obecnie dzieją się w USA:
https://www.polityka.pl/tygodnikpolityka/swiat/1767912,1,przedsmak-wyborow-prezydenckich-pocahontas-versus-trump.read

Jako nowy forumowicz odświeżę temat. Dla mnie jako Polakowi zagadnienia narodu są wyjątkowo ważne. Spór zdaje się rozbrzmiał na nowo po Marszu Niepodległości rok temu (to jest 2017). Biegunka mediów głównego nurtu była wtedy przeogromna. Dla mnie co do zasady Murzyn nie może być Polakiem. To nie żaden rasizm. Inne pytanie: Czy Aborygen może być Japończykiem? A czy Meksykanin może być Aborygenem? Ano właśnie. Naród to między innymi wspólnota krwi, a także wspólnota historii i kultury. Prędzej widzę Polaka pochodzenia (między innymi) ormiańskiego, żydowskiego, tatarskiego, a nie nigeryjskiego czy somalijskiego.

Teraz już trochę przesadzasz. Ja uważam, że Murzyn, który czuje się Polakiem, identyfikuje się z polskością, jest mentalnie częścią wspólnoty jest w większym stopniu Polakiem niż Polak z krwi, który twierdzi, ze Polska jest tylko skrawkiem ziemi, na której się znalazł przypadkiem, a sam czuje się mieszkańcem świata, dla którego esencją patriotyzmu jest płacenie podatków i sprzątanie kup po psie.

Z tym,że to również Polak.
Wszystko zależy od kontekstu,w jakim słowo,,Polak,, jest użyte i co w danej chwili ma oznaczać.
Nie ma uniwersalnego określenia.
Tak więc dzisiaj Murzyn jest Polakiem,a jutro już może nim nie być.
W obecnym czasie względnego spokoju dla skonstruowania definicji może wystarczyć obywatelstwo.
W przypadkach wymagających zdecydowanych postaw patriotycznych...definicja może ulec drastycznej modyfikacji.
Nie wiem,czy jasno się wyrażam(nie czuję się dzisiaj sobą ),jednak takie jest moje zdanie w ogólnym zarysie.

Jeśli w czasie względnego spokoju polskość się sprowadza do obywatelstwa, a patriotyzm do wypełniania obowiązków obywatelskich, to nie ma szans, żeby w czasach niepokoju nagle się rozbudził narodowy duch patriotyzmu.

Obowiązkowemu obywatelowi świata nie będzie robić różnicy, czy będzie placił podatki w Polsce czy w jakimiś innym państwie, czy jego dziecko będzie mówiło po polsku, czy po niemiecku. Jeśli okupant zapewni mu lepszy dobrobyt, to opowie się za okupantem.

Czyżby?
A dopuszczasz możliwość pomyłki?

Zawsze dopuszczam możliwość pomyłki, ale tak mi podpowiada logika i zdrowy rozsądek.

Niby co miałoby nagle w kosmopolicie rozbudzić patriotyzm narodowy? Czemu miałby się opierać przed okupantem, który przecież nie będzie się nad nim znęcał, tylko zaoferuje swoją kuratelę? Czy kosmopolita w ogóle rozpozna okupanta? Czy to pojęcie w ogóle ma dla niego jakieś znaczenie? Przecież państwo, naród, ojczyzna to tylko sztuczne twory.

Nie przychodzi mi do głowy żadna motywacja do walki z wrogiem ojczyzny u kosmopolity.

Widzisz. Cały problem polega na tym,że człowiek nie jest w stanie określić siebie samego,dopóki życie nie przyjdzie mu w tym z pomocą.
Logika w tym przypadku stoi na straconej pozycji
Dlatego uważam że definiowanie czegoś bez możliwości weryfikacji jest nieostrożne.
Można nosić sztandary 11 listopada,a w obliczu zagrożenia przysypać się węglem w piwnicy.
I na odwrót.
Mnie póki co wystarczy,kiedy Murzyn ma polskie obywatelstwo.Z historią niech się zapozna,nauczy zwyczajów i oby życie ,,nie przepytało go,, z polskości.
Zresztą jak nas wszystkich.

Nie przesadzam, może mamy inne definicje Polaka. Dla mnie Polak to osoba narodowości polskiej, a więc mająca polskie pochodzenie. Nie jest to warunek wystarczający, ale konieczny. Do tego dochodzi kultura i poczucie wspólnoty. Murzyn może być obywatelem Polski, może być nawet dobrym obywatelem Polski godnym docenienia. Z tym, że na drodze jakiegoś wyjątku, w poprzednim wpisie użyłem formy "co do zasady", co zostawiło właśnie pewną furtkę. Mi się podoba restrykcyjna polityka imigracyjna Japonii, z tym że ze względu na geograficzne położenie ciężka do zrealizowania w środku Europy. Niewykluczone, że w którymś pokoleniu dzieci Murzyna z polskim obywatelstwem stałyby się "zwykłymi" Polakami nawet specjalnie nie odstającymi w szeregu, jednak wiązałoby się to z rozcieńczaniem jego krwi. Sytuacja wyjątkowa, a nie pożądana. Jeszcze inna sytuacja, osoba polskiego obywatelstwa może być tylko nominalnym Polakiem, a w praktyce polakożercą.

Czy prezydent 3RP przepraszając w imieniu wszystkich Polaków za wydarzenia w Jedwabnem przepraszał również za Emauela Olisadebe?
Czy niemieccy Turcy przybyli po 1945 również przepraszali za politykę III Rzeszy?