Mam mieszane odczucia. Trochę żal mi Nerona, który z góry został skazany na przegraną, a przecież też miał swoje ideały, coś w co wierzył. Wierzył w Sztukę. Albo Petroniusz - najsympatyczniejsza postać z książki też skazany został na przegraną.
Najbardziej nie podoba mi się przedstawienie Jezusa jako szantażysty, który szantażem zmusił świętego Piotra do męczeńskiej śmierci. Ja na miejscu św. Piotra powiedziałbym: Jezus, skoro chcesz być powtórnie ukrzyżowany, to Twoja wola, ale ja się na to nie piszę .

On raczej wierzył w siebie. Zmuszał ludzi do słuchania swojej poezji, która była paskudna (oczywiście tak uważał Sienkiewicz, jaka była na prawdę nie wiem), wyżywał się jako aktor - też bardzo kiepsko.
Neron był niezrównoważony psychicznie, typ psycho/socjopaty, który skutki swojej fanaberii by popatrzeć jak Rzym płonie, zwalił na innych (chrześcijan)



Fakt, kapitalna postać.



Ale sobie wymyśliłeś.. Piotr był odpowiedzialny za ludzi którym przewodził - jego ludzie umierali, a on dawał drapaka. Oczywiście jest to na podstawie starej legendy. Nie wiemy czy to się rzeczywiście stało, ale pokazuje w sumie wielkość Piotra. Po epizodzie z załamaniem się (całkiem ludzkim), otrząsnął się i powrócił do swoich obowiązków.

Te mieszane uczucia łatwo jest rozwiać.
No bo na to co było kiedyś nikt z nas nie ma wpływu.
Co by o tym nie pomyśleć niczego to nie zmieni.
Bo przemija postać tego świata.

Te rozważania jeśli by miały kontekst współczesny miały by sens.
Chociaż i wtedy może znaleźć się ktoś kto ci powie, no a co to kogo obchodzi.

Ja Quo Vadis czytałem bardzo dawno temu, teraz to jest w ogóle nie znaczący dla mnie tekst.
Choć lubiłem się zaczytywać w książkach także tego typu.

W literaturze pisze się to co się uważa, by podkreślić temat o którym się pisze.
Mogła być i taka jak piszesz reakcja świętego Piotra, nie ujęto tego tak bo konieczny był inny efekt znaczenia, tego o czym autor napisał.

Faktycznie Neron był jeśli nie wybitnym władcą to dosyć dobrym (czytaj sprawnym), mordę dorobili mu katolicy .

Wtedy św Piotr nie zostałby świętym. Ale to nie szantaż, lecz wybór, którego trzeba było dokonać. Uciec, albo zostać i ponieść śmierć.
Podejrzewam, że wielu gimnazjalistów tak myśli, o ile zmusi się do przeczytania książki, o której mowa.

Tylko takie jedno pytanie: dyskutujemy o świecie przestawionym w Quo vadis, czy o realnych postaciach historycznych i prawdziwej historii?
Bo jedno z drugim ma mało wspólnego.

OOO Hitler, czy Stalin też mieli ideały i w coś wierzyli.

Petroniusz nie został skazany tylko takie wynikły okoliczności.

Nie podoba Ci się działanie Jezusa, może Pismo Święte też Ci się nie podoba, w końcu nie musisz cztac.
Możesz wyluzowac i słuchac Kuby Wojewódzkiego.

Durny wątek

a ja polecam "Quo Vadis Trzecie Tysiąclecie"
https://wydawnictwofronda.pl/ksiazki/qu ... ysiaclecie
bardzo ciekawie napisana przyszłościowa wersja

Niestety, Quo Vadis jest w moim odczuciu nieco naiwne i oderwane od rzeczywistości. Może dlatego, że przeczytałem Rzym w płomieniach Paula L. Maiera, który każdy rozdział opierał na źródłach.

naiwne i oderwane od rzeczywistości. (Yarpen Zirgin)

Taka była estetyka w literaturze +100 lat temu. Teraz po prostu mamy inną.

każdy rozdział opierał na źródłach. (Yarpen Zirgin)

Sienkiewicz też w źródłach siedział. Sęk w tym, że paru rzeczy się przez te 100 lat dowiedzieliśmy i inaczej obecnie widzi się pewne sprawy.