Lecz w warunkach gospodarki rynkowej ludzie są w stanie przetrwać, żyjąc na znacznie, znacznie niższym poziomie, nie popełniając przy tym samobójstwa. Jestem tego przykładem.
A temat dotyczy właśnie takich ludzi.

Znaczy komuno wróc?
Za PRLU nie było tematu bezdomnych, nie było też tematu prostytutek, narkomanów, samobójstw w armii. Bo nie. Wiesz ilu wyrzucano z pracy z wilczym biletem? Jesteś z jakiejś partyjniackiej rodziny ze tak bronisz?

A, no i obecna tzw. 'wolna' Polska to niestety republika kolesi, poczytaj chocby o przekrętach Komorowskiego.



34 lata to i kichę pamiętasz, więc może doczytaj.
Potrzeby to komuchy miały niezgorsze, tyle że skoro miała byc równośc to się i z zaspokajaniem takowych kryc wypadało, co też i było jedną z przyczyn zakończenia farsy pt. komunizm.
Co tam bredził Karolek a co wyszło w praktyce wiemy, może Ty nie wiesz.

Dobry przykład. Okazuje się to jednak dla sporych grup dość trudne. Za czasów komuny nie było tylu bezdomnych co obecnie. powodowała to egalitarność komuny. Teraz mamy rozwarstwienie, spora ilość ludzi zepchniętych na margines nie jest w stanie się z niego wydostać.

Nie bylo tylu bezdomnych, bo kazdy mogl sie zatrudnic i mieszkac w hotelu robotniczym w wieloosobowych pokojach i nawet miec codziennie na ta setke z kawalkiem chleba ( dieta wysokokaloryczna ).
A jesli chodzi o poziom zycia to bieda byla az piszczalo, tyle ze wszyscy byli na podobnym poziomie wiec nie rzucalo sie to w oczy.

Modlić się za danego człowieka i w miarę swoich możliwości działać. Ja niestety, nie wpuściłbym takiego człowieka do swojego mieszkania, takim świętym jeszcze nie jestem i chcę dbać o swoją rodzinę, zapewniać im czystość i spokój. Ale mógłbym mu kupić ubrania na zmianę, z lumpeksu, albo nawet nowe, bo bym przez to nie zbankrutował. Nie wpuściłbym go do swojej łazienki, ale na pewno zapłaciłbym za prysznic w łaźni miejskiej, albo inny publiczny. Co dalej? Dalej są jakieś noclegownie, są domy monaru, i inne możliwości. Są od tego przecież jakieś publiczne służby, policja, szpital, zakład psychiatryczny. Zwykły szary człowiek przecież je nie zastąpi.

I jest jeszcze jeden problem. Taki człowiek musi chcieć wziąć pomoc. A jeśli nie chce? Nikt na siłę, jako prywatna osoba nie ma takich możliwości, by zająć się takim człowiekiem. Możemy jedynie balansować między miłosierdziem a faryzeizmem wpłacając na konta instytucji charytatywnych pomoc pieniężną. I modlić się za taką osobę.

Pozostaje sprawa odruchów. Myślę, że odruch obrzydzenia, gdy widzi się i czuje brudnego, śmierdzącego człowieka jest naturalny. Jest to odruch obronny przed chorobą, zagrożeniem. Ale nie wydaje mi się, że powinien od razu być łączony z pogardą, traktowaniem takiego człowieka jako kogoś gorszej kategorii. Po prostu ludzie boją się zagrożenia brudem i chorobą, którą taki człowiek może przenosić. Ale pogardy nigdy nie czuję wobec takich ludzi.

A ilu Polaków, szczególnie poza Warszawą, mieszka w blokach zbudowanych w czasach gospodarki uspołecznionej? Ile osiedli zbudowano w latach 70-tych?



Zostawcie tę komunę. Problem bezdomności jest immanentnie związany z systemami opartymi na własności prywatnej. Takimi jak obecny. Poprzedni system nie rodził takiego problemu.

Ja z jednej strony dziwię się, że bezdomni mają siłę by żyć. Polska to nie Indonezja czy Filipiny, gdzie miliony ludzi mogą przeżyć bez dachu nad głową. Tu zimą się na mrozie zazwyczaj umiera (żeby nie użyć bardziej dosadnego słowa). Społeczeństwo po cichu oczekuje od bezdomnych samobójstwa, najlepiej jeszcze przed tym, jak zostaną bez dachu nad głową.
Z drugiej strony uważam, że niektórzy bezdomni mają sporo odwagi, gdy decydują się na żebranie, szczególnie poprzez pukanie do drzwi. Tacy desperaci narażają się nie tylko na wyzwiska, ale i na przemoc.
W Warszawie na szczęście są zamknięte posesje z budynkami wielorodzinnymi, a nawet całe zamknięte osiedla.

A tak w ogóle to o co Ci chodzi?

Przepraszam , że tak to mocno ujmę - ale inaczej nie można. Napisałeś straszną bzdurę. Bezdomność ma szereg przyczyn ale nie ma wśród nich istnienia własności prywatnej jako takiej.
Druga sprawa - ciekawe ( może ktoś kiedyś coś o tym czytał) - ile osób wyrzuconych poza nawias nie tyle jest ofiarami systemu ile ofiarami wyuczonej bezradności - niestety PRL w generowaniu tego syndromu miał spore sukcesy.

Nie pisałem o samej własności, ale o systemach opartych na własności prywatnej.



No tak, zawsze można problem zrzucić na barki państwa. Tak bezdomność, jak i niskie ceny węgla, niską cenę w skupie albo wzrost kursu franka. A przeciez w naukę Kościoła wpisana jest zasada pomocniczości. Bezdomni to są jednostkowe problemy.



W przedwojennej Warszawie problem brzdomności w Warszawie był znacznie bardziej poważny niż obecnie. Kto ówczesnych nieszczęśników uczył bezradności?:lol:

Co to znaczy " system oparty na własności prywatnej" ? Właściwie to pojawia się pytanie - a jaki inny powinien być ?





Nie ma co tu robić "lol" bo napisałem wyraźnie ,że bezdomność ma liczne przyczyny i jest zatem oczywiste ,że w różnych epokach kompozycje przyczyn mogą się znamiennie różnić. Faktem jest także ,że każdy system "opiekuńczy" jakąś część populacji uczy bezradności. Takim systemem był PRL i z konsekwencjami tego mamy i dziś do czynienia.

To znowu ja. Mówiło się - udają,że nam płacą, my udajemy ,że pracujemy. A przyjemność stania w kolejce? Tydzień za węglem, sześć godzin ( i więcej) za szamponem, butami, mięsem etc etc

Do dzis pamietam wyraz twarzy pani w sklepie miesnym gdy wpadlem przed 19 po cos do zjedzenia. To byl wyraz twarzy "zwariowales ?"
Zreszta nastepny dowcip z tych czasow:
Czym sie roznil sklep miesny przedwojenny od powojennego ?
Przed wojna sklep mial napis "Rzeznik", a w srodu bylo mieso, po wojnie napis jest "Mieso", a w srodku rzeznik.

Jesli chodzi o kolejki to dla mnie bily wszystko kolejki po meble liczone w tygodniach czekania .

Papież Franciszek apeluje, aby to co złe w kapitalizmie zmieniać.Np.w Bangladesz miesięczne wynagrodzenie pracownika w fabryce tekstylnej w warunkach urągających wszelkim normom bezpieczeństwa to.. 30 Euro. Francuski reżyser Patrick Forestier ukrytą kamerą nakręcił film o brudnych interesach z kongijskim koltanem, z którego czerpią zyski wielkie ponadnarodowe korporacje. Koltan, zwany czarnym złotem, stał się przekleństwem dla milionów Afrykanów. Sztolnie kopalniane są tak ciasne, że mogą w nich pracować tylko dzieci. Pod ziemią panują temperatury przekraczające 50 stopni, w każdej chwili może nastąpić zawalenie.



Libia za Kadafiego miała najwyższy dochód narodowy na głowę w całej Afryce i znacznie wyższy niż w ówczesnej Polsce.W 1970 roku Kadafi zlikwidował w swoim kraju amerykańskie i brytyjskie bazy wojskowe, a w 1973 dokonał nacjonalizacji przemysłu naftowego należącego do zachodnich inwestorów i uczynił Libię mega bogatym krajem.Polacy z biedy do dziś emigrują za chlebem i są szczęśliwi, gdy uda się kupić na szrocie starego Opla. Libijczycy już w latach 70 i 80 kupowali co rusz kolejne nowe Volvo czy Nissana .Najniższe wynagrodzenie w tym kraju było wtedy 700 dolarów, Libijczycy nie musieli płacić za mieszkanie, prąd, szkoły były bezpłatne , służba zdrowia zatrudniająca obcokrajowców też była bezpłatna. Litr paliwa kosztował wtedy 40 groszy polskich.Ceny pozostałe były niższe niż w Polsce. Kampania dezinformacji i podżegania do wojny napastniczej, która skończyła się zamordowaniem Kadafiego miała miejsce i wcześniej podczas innych inwazji imperialistycznych. Właścicielem mediów które ją prowadziły było pięć korporacji.

Papież apeluje do bezwstydnych i chciwych wyzyskiwaczy z pozycji głowy Kościoła oraz treści i ducha Ewangelii.Tzw. "intelektualiści" bronią swoich kastowych przywilejów, racjonalizują brak empatii i solidaryzmu ze społeczeństwem, swego darwinizmu społecznego i materialistycznego, niechrześcijańskiego światopoglądu oraz pogardy dla ludzi pracy.

Papież kieruje te apele do niewłaściwych osób. Co zwykli ludzie mogą z tym zrobić? Nic. O tym decydują najbogatsi. 1% populacji dysponuje 50% całego majątku na świecie i to do nich trzeba mówić.

Lud czasem bierze sprawy w swoje ręce. Przypomnę tylko bardziej znaczące daty -14 lipca 1789 r., 7 listopada 1917 r., 1 stycznia 1959 r., 4 września 1970 r.
No i 6 września 1944 r.



Po pierwsze, papież nie jest przywódcą religijjnym tego 1% i mogą oni papieża potraktowac jedynie jako ciekawego interlokutora.
A o czym chciałbyś z tymi najbogatszymi porozmawiać?
Może chciałbyś się nauczyć się od nich jak obracać kapitałem?
Znaczna część tego 1% odziedziczyłavswój majątek po ojcu.