Jak do żony nic mie dociera to umów was po epodemii na rozmowę z jakimś ksiedzem może on wam pomoże naprawić małżeństwo.

Myślę że akurat tym nie trzeba się martwić bo autor wytrzymał już dwa lata bez współżycia z własną żoną, a są tacy faceci, którzy zmuszają dziewczynę PRZED a raczej BEZ ślubu do seksu nie bacząc że to zabija jej wiarę.
No i wywiązała się wojna damsko-męska

Według Ciebie Andy, żeby uprawiać seks z dziewczyną, trzeba ją do tego zmusić?

Jeśli wytrzymal to super. Ale tego nie napisal czy jest zupelnie czysty i nie bylo np onanizmu czy pornografii.

Choćby szantażem moralnym, dziewczyna wierząca, marzy o tym by przyjmować Komunię, ale ma niewierzącego faceta, którego to guzik obchodzi, skoro już zgodziła się kiedyś na seks, to dla niego oczywiste że będzie brał, dziewczyna nie może zdobyć się by zakończyć związek, myśli że może się kiedyś z nim ułoży itp.
NIe chodzi mi tu akurat o gwałt.

Wiem, że nie chodziło Ci o gwałt, ale chyba wychodzisz z założenia, że seks to coś na czym zależy tylko facetom i żeby go dostać muszą stosować szantaż albo podstęp.

Niestety w dzisiejszym swiecie kobiety potrafia byc bardziej zepsute w tym względzie od mężczyzn. Kobiety "puszczajace" sie w kiblu w klubie, oddajace sie za jakieś prezenty itd itp nie jest dziś nicxym niespotykanym

To brzmi trochę jakbyś dzieliła kobiety pod względem wstrzemięźliwości na dwie grupy: takie, które uprawiają seks jedynie po ślubie oraz resztę, która puszcza się w kiblu albo prostytuuje. Zdecydowana większość jest daleko od obu tych skrajności.

Otoż nie. Wejdz sobie na pierwsze lepsze forum kobiece i zobacz co tam piszą. Zepsucie wsrod kobiet jest bardzo duze.

Mam tego świadomość. Chodziło mi tylko o to że pomiędzy cnotliwością a puszczaniem się w kiblu za żubra z sokiem, jest jeszcze całe spektrum i większość plasuje się właśnie w nim. Odeszliśmy trochę od tematu.

Hmm..ja bym zaczęła od współżycia małżeńskiego, którego nie ma od 2 lat? To jest pierwszy sygnał, że coś jest nie tak w Waszym małżeństwie.

Natomiast nawrócenie żony po śmierci ojca, nie jest dla mnie czymś nadzwyczajnym. Twoja żona musiała bardzo dobitnie przeżyć żałobę ojca. Możliwe, że miała z nim głęboką relację i bardzo jej go brakuje, albo wręcz odwrotnie- relację tę zaniedbała i też jej go brakuje, a teraz szuka odpowiedzi i szczęścia w Kościele, które być może w jej mniemaniu utraciła już na zawsze.
Ja na Twoim miejscu zaczęłabym razem z nią chodzić do kościoła, zaproponować wspólną modlitwę itd.,a dopiero po jakimś czasie spróbować z nią normalnie porozmawiać i szczerze jej powiedzieć, co czujesz. Jeśli czujesz się zaniedbany jako mąż oraz widzisz, że zaniedbuje Wasze dziecko, to trzeba jej to jasno powiedzieć, ale zapytaj ją czy ona też czasami nie czuje się zaniedbywana w jakiś sposób. Gdyż tak wynika z całej Twojej relacji. Myślę, że jest coś, czego żona Ci nie mówi tylko dusi to w sobie i tutaj może nastąpić przełom.

Fanatyzm czy katolicyzm? Gorliwość,pobożność,cnotliwe życie,wolność od zepsucia tego świata-TAK to jest właśnie przesłanie Ewangeli i Bóg chce dla nas takiego życia i takie życie w Duchu jest źródłem szczęścia już tutaj w doczesnosci zaś ludzie wrodzy Kościołowi i "racjonalisci" żyjący cielesnie uważają to za fanatyzm lub marnowanie życia...Zła jest obłuda,modlitwa i dobre czyny na pokaz czy pewnie też dawanie dziesieciny a zaniedbywanie tego co najważniejsze w prawie: wiary,sprawiedliwości i miłosierdzia.Powiem tak nie znam twojej żony i tego konkretnego przypadku ale jeśli dużo się modli,spotkała Boga żywego i nie zaniedbuje obowiązków stanu to taka postawa jest piękna.Bóg jest żywy i pragnie udzielić się każdemu więc jeśli ktoś zmienia się pod wpływem nawrócenia,porzuca grzechy i nałogi i różne złe przyzwyczajenia i lgnie ku Bogu to tylko się cieszyć pod warunkiem że nie jest to tylko jakieś powierzchowne i ucieczka w religijność.

Sorry. ale jakby to nie brzmiało, współżycie małżeńskie jest obowiązkiem stanu.
I o ile żadne z małżonków nie może wymagac "seksu na życzenie" to dwuletni jego brak może ocierać się wręcz o grzech. A na pewno świadczy o dużym problemie.

Nie zmienia to faktu że nadal mamy dość mało informacji o tej osobie,jakie były jej postawy i czyny przed nawróceniem a jakie były po tym nawróceniu/ozywieniu wiary bo zresztą pewne zachowania nie zawsze wynikają bezpośrednio z wiary może gdyby nie przeżywała przebudzenia duchowego to tak samo sprawa by wyglądala w sferze pożycia małżeńskiego? W mojej wypowiedzi bardziej chodziło mi o to ze zjawisko nawrócenia racjonalizuje się nawet wśród ludzi wierzących,ateista powie "zmienił jedno na drugie" przykładowo życie cielesne na życie w Bożej bojaźni i nie widzi w tym nic nadprzyrodzonego a Bóg w takim postrzeganiu jawi się jako jakaś "zapchajdziura" czy po prostu idea.Co do omawianego przypadku trzeba wstrzymać się od osądu bo tak naprawdę bardzo mało wiemy,nie wiemy jak inne relacje wyglądają w tym małżeństwie.Nawrócenie to przemiana myślenia a przecież nieraz Bóg ze zła potrafi uczynić dobro a więc przez śmierć kogoś bliskiego może kogoś doprowadzić do przewartosciowania dotychczasowego życia bo czemuż by nie?

I właśnie coś takiego świat nazywa miłością...
szacun Andy, że pomimo bycia mężczyzną dostrzegasz ten problem kobiet.