To po części prawda. Kiedy nie widzimy kto jest po drugiej stronie, stajemy się bardziej wylewni i łatwiej nam powiedzieć rzeczy, o których normalnie byśmy nawet nie wpomnieli. Ma to jednak też drugą stronę medalu. W sieci łatwo jest też oszukiwać siebie nawzajem. Nie mam tutaj na myśli jakiegoś dużego oszustwa, ale raczej takie "małe kłamstewka" lub koloryzowanie. Swojego byłego poznałam w ten sposób, więc wiem co mówię. Budujesz sobie swoje wyobrażenie jakiejś osoby, które zaczyna się burzyć w miarę poznania się w realu.




Bardzo się cieszę, że masz takiego przyjaciela i szczerze Ci gratuluję. Ja swoich też mogę policzyć na palcach jednej ręki




Hmm...mimo, że mam przyjaciółki na które mogę zawsze liczyć, to jednak z żadną z nich nie mogę porozmawiać o Bogu tak swobodnie jak bym chciała, bo żadna z nich nie podziela moich "zainteresowań". Dlatego, szczerze brakuje mi kogoś takiego w moim życiu. Nie tylko teraz, ale praktycznie od zawsze brakuje mi takiej osoby. Może dlatego fajnym rozwiązaniem wydaje się być forum podobne do tego, które łączy ludzi o podobnych zainteresowaniach Także dzięki, że jesteście

Ja nie wiem czy się bronię... chyba po prostu nie potrafiłem się zarejestrować a zresztą nie wiem jakie to strony - kiedyś dałem się "nabrać", wpisywałem coś o właśnie o takiej tematyce - kobiety, wartości katolickie, chrześcijańskie - tyle odpowiedzi na pytania, tyle tego "testu", opisów, jakie filmy, książki itd... a potem ten portal okazał się oszustwem - chciano, żeby podawać nr konta - i boty się do ciebie odzywały tym samym tekstem - np. "Witaj Michał. Przeglądam Twój profil i widzę, że wiele nas łączy. Może napiszesz o sobie coś więcej?" Ja odpisuję i...wysłać nie mogę, bo trzeba wykupić ten pakiet premium czy coś takiego - a za chwilę identyczny tekst, już nie od "Ani" a "Marty", "Witaj...



W takim razie cieszymy się oboje Również gratuluję.



I dzięki Tobie, że jesteś z nami i założyłaś taki bardzo trudny, aczkolwiek ciekawy i jak najbardziej potrzebny temat na forum

EDIT: Rozwinęłaś (bo założył kto inny ) ;d

Co gorsze - premium przedłuża się automatycznie i żeby się wypisać trzeba wysłać pismo ręcznie napisane na Maderę

Święta Teresa od dzieciątka Jezus miała dwóch duchowych braci z którymi wymieniała listy. Może to jest też jakiś trop dla ciebie. Może warto rozejrzeć się za jakimś zakonem z bliską ci duchowością i napisać do siostry przełozonej z prośbą o to byś mogła z jakąś siostrą prowadzić korespondencję. Nie wiem czy coś takiego wypali, ale może warto spróbować. I dopomóc szczęściu szukając osoby z którą można porozmawiać o Bogu wśród osób które mu podporządkowały życie. To może być początek przyjaźni. Pisanie listów może dawać frajdę. A w ostateczności - jak pomysł nie wypali - zostanie ci ładna papeteria
Jako dziecko chciałam mieć korespondencyjna przyjaciółkę. W jakimś piśmie dla dzieci nawet znalazłam kandydatkę - były tam anonse dzieci szukających kogoś z kim mogłyby wymieniać listy - napisałam list, zaadresowałam kopertę. I nigdy go nie wysłałam. Ale po trzech dekadach dojrzałam w końcu do realizacji tego zamysłu i mam korespondencyjną przyjaciółkę W dzisiejszych czasach mogłybyśmy korzystać z komunikatorów, Skype, telefonu ale ja chciałam pisać listy. No i piszemy...

O, widzę, że chłopaki tutaj macie doświadczenia z tego typu portalami. Dobrze wiedzieć, że przeczucie mnie nie myliło i tym bardziej nie mam ochoty korzystać póki co, z takich możliwości. Lepiej zaczekam na koniec epidemii i w końcu się wybiorę na jakąś samotną wycieczkę/pielgrzymkę



Ależ nie ma za co Cieszę się, że posty nie pozostają bez odpowiedzi




Dziękuję za pomysł. Kiedyś faktycznie miałam przyjemność pisywać przez jakiś czas z pewną siostrą, z którą rozważałyśmy moje powołanie. Co prawda przyjaciółkami nie zostałyśmy, to jednak całkiem miło to wspominam. Wydaje mi się jednak, że siostry zakonne mają natłok obowiązków i są zbyt zajęte, żeby zajmować im w ten sposób czas. Co innego, gdy z takową siostrą wpierw nawiążesz relację na żywo, która może się przeobrazić w przyjaźć i być kontynuowana przez internet, jak myślę było w przypadku św. Teresy

No chyba niezbyt... Skoro ten "portal katolicki" w ogóle takowym nie był - to jakaś jedna wielka ściema. Może sachol da adresy tych stron (ale chyba publicznie nie można, bo to reklama)

akurat teraz szanse na spotkanie jest znikome, ale przecież miłość silniejsza jest niż śmierć (czy potężniejsza?). Czasy koronawirusa i ludzie w domach siedzą - oczywiście to nie jest moja kolejna wymówka, żeby nawiązać jakieś bliższe relacje, ale co zrobić...

Tak może być, i że myślę wtedy spotkasz się po prostu z odmową. A może będzie pozytywne zaskoczenie. Może też skupić się na jakimś zakonie którego charyzmat by się w to jakoś wpisywał. Niektóre zakony z uwagi na zmieniająca się rzeczywistość zmieniają też sposoby swej obecności w świecie i posługi. To była po prostu luźna idea, jeśli nie spróbujesz na pewno nic z tego nie wyjdzie. Jeśli spróbujesz myślę że szanse zawsze są

Nie, oni nawet nie wiedzieli z kim konkretnie piszą listy bo ja do tego wyznaczyła siostra przełożona. A jak osobę duchowną poznasz na żywo to niekoniecznie potem ta znajomość skupia się na rozmowach o Bogu. Bo bardzo możliwe że oni niejako szukają pewnej odskoczni wśród świeckich. Ja utrzymuję znajomość z pewnym księdzem - znaliśmy się ponad rok na żywo, spowiadałam się u niego co miesiąc, pomagał mi w sprawach duchowych, stały spowiednik i kierownik duchowy w jednym. A teraz? Jeśli się odzywa to najpewniej by się spytać jak mi leci i przesłać jakiś śmieszny filmik

Do sióstr (tych klauzurowych ; mniszek benedyktynek, kamedułek ze Złoczewa, klarysek itd.) można "napisać" w ten sposób - na adres, skrzynka intencji, w których siostry się modlą... A o takim kontakcie korespondencyjnym to osobiście nie słyszałem. Warto spróbować, choć naprawdę ciężko szykować się na jakieś regularne listy ; co innego z siostrą odpowiedzialną za powołania wtedy można pisać, pisać i pisać (wiem coś o tym, oczywiście mowa o mnichu a nie mniszce

dziś nawet w zakonach na czasie bardziej jest e-mail niż tradycyjne listy, ale...trzeba szukać, ale lepiej naprawdę poznać najpierw w realu taką siostrę. Tak uważam. Tylko tak się zastanawiam czy siostra będzie "pomocna" w rozeznawaniu powołania do małżeństwa (być może i tak).

Nie mówie o portalach. To już nie na czasie no i trzeba płacić niekiedy. Najlepszy sposób obecnie to facebook i dołączenie do grup np. Tradi szuka żony (dla związanych z Mszą trydencką niewiast i kawalerów) czy też Panda szuka Pandy dla mnie tradycyjnych.
Nawet jesli nie żone/męża to może jakieś fajne znajomości uda śię nawiązać.

Sposób poznania czy przez internet gdzie się fajnie z kimś pisze i potem znajomość przechodzi do realu, czy poznakac kogoś w sklepie na ulich czy gdziekolwiek inndziej. Póko go nie poznasz żyjesz jakimś wyobrażeniem.
A jak ktoś naoszukuje to i tak prędzej czy poźniniej wyjdzie.
Coż wszystkie moje związki z mężczyznami zawiazywały się od poznania przez internet. Poprostu w pewnej chwili życia uznałam że trzeba zacząć działać a nie wkólko marzyc o mężczyznie czy też narzekać na samotność. Zaczełam używać internetu i przestałam być sama/zobaczyłam też ze są wierzacy mężczyzni z zasadami a nie tylko myślący po światowemu.

No to mnie zagięłaś Wiem, że brzmi to nieprawdopodobnie, ale nie mam Facebooka (w dzisiejszych czasach chyba tylko kameduli nie mają, nawet moja mama ma ).

Ja od razu myślałem właśnie o takich portalach randkowych dla ludzi wierzących, katolików (kiedyś audycja w radiu Maryja), a to już piszesz, że to nie na czasie. No cóż, mniszek nawet w sprawach "neta" jest do tyłu i nieaktualny

I jak tu się dziwić, że "jestem sam" jak prowadzę pustelniczy tryb życia

w takim razie chyba założę (kiedyś miałem naszą klasę, pamięta ktoś?)

Znam osoby ktore nie maja wiec nie jest to zaskakujące. Ogólnie internet jest narzędziem, które można wykorzystywać do różnych celów i do nawiazywania znajomości również.
Nasza klasę pamiętam facebook ją wykosił.
Co do tych grup pojawiają się tam ogloszenia że sie kogoś szuka ale są tez ciekawe dyskusje na rożne tematy religijne:)

https://www.facebook.com/groups/547842875398639/

https://www.facebook.com/groups/381846228830507/

Też się nad tym zastanawiam, chociaż w moim przypadku, siostra zakonna odradziła mi wstąpienie do Zakonu. Nie wiem co zrobiłam nie tak, ale biorąc pod uwagę moje późniejsze losy, to chyba jednak miała rację. Jak widać, siostry zakonne mogą być obiektywne




Ja tam nie jestem za tym, żeby facebook łączyć z szukaniem żony/męża Nie chodzi tutaj o wstyd, ale raczej o to, że nie chciałabym dzielić jakiś intymnych przeżyć ze znajomymi na facebooku, bo nie wszyscy są mi tak bliscy, żebym miała się przed nimi, aż tak "obnażać" i obwieszczać wszystkim, że szukam męża w takiej i takiej grupie. To zwyczajnie nie jest ich sprawa. Jak będę chciała się czymś takim z kimś podzielić to tylko z najbliższymi

Naszą klasę oczywiście pamiętam , to były czasy Ja sama też długo się broniłam przed facebookiem, aż w końcu dałam się przekonać, gdy przyleciałam do Anglii Messenger i te sprawy- bardzo przydatny też jako zbiór różnych informacji.

A kto Ci kaze dzielic? Grupy sa zmkniete to znaczy ze nikt ze znajomych nie widzi ze do nich nalezysz ani ze kogoś tam szukasz lub tam cokolwiek piszesz. Pozatym nie koniecznie trzeba pisać na grupie można tylko zagadać jak już ktoś napisze że np szuka dziewczyny skromnej/poboznej/ chidzacej na Msze teydencka itd itp. Grupa jest widoczna tylko dla osob do niej należących członków.

Jeśli faktycznie tak to wygląda no to rzeczywiście warto rozważyć taką opcję. Jednak z doświadczenia wiem, że nawet grupy zamknięte wyskakują jako proponowane i można zobaczyć bez problemu członków tychże grup, więc sprawa nie jest tak oczywista. Zależy to od administratora grupy.