radeksta napisał(a):
Cześć gabbar. Mam nadzieję że jednak nie jest tak pesymistycznie jak piszesz 
Postawa serca i cały kontekst małżeństwa powinien liczyć się bardziej niż suchy przepis - wierzę że nie może być inaczej. Zawsze przecież ogólny wymóg moralny musi być rozpatrywany w kontekście sytuacji konkretnego człowieka i dopiero wtedy można ocenić jego działanie, czy niespełnienie danej normy moralnej jest grzechem czy nie jest. A może w temacie współżycia ja po prostu przeważnie trafiałem na jakichś bardziej wyrozumiałych spowiedników? 
W każdym razie po różnych rozmowach nie mam już w głowie tych spraw postawionych na ostrzu noża.
Postawa serca i cały kontekst małżeństwa powinien liczyć się bardziej niż suchy przepis - wierzę że nie może być inaczej. Zawsze przecież ogólny wymóg moralny musi być rozpatrywany w kontekście sytuacji konkretnego człowieka i dopiero wtedy można ocenić jego działanie, czy niespełnienie danej normy moralnej jest grzechem czy nie jest. A może w temacie współżycia ja po prostu przeważnie trafiałem na jakichś bardziej wyrozumiałych spowiedników? W każdym razie po różnych rozmowach nie mam już w głowie tych spraw postawionych na ostrzu noża.Ja odnoszę jednak inne wrażenie. Zresztą wystarczy prześledzić ten dział. Jest tylko jedna rada dla tych wszystkich, dla których sztywne trzymanie się zasad jest ciężarem nie do dźwignięcia. Współżycie w fazie niepłodnej, które daje 100% skuteczności. Swoją drogą jest to niesamowite otwarcie na poczęcie dziecka. Ewentualnie szukanie wyrozumiałych spowiedników. No ale albo jest grzech albo go nie ma. Czasami warto zaufać własnemu sumieniu, co ponoć jest dozwolone ALE uwaga, może być ono źle uformowane. Mój post nie był i nie jest pesymistyczny tylko stwierdza fakty.