Mam rozumieć, ze robienie na złość jest OK?

Jeśli tyle zdołałeś zrozumieć...

I tutaj się z Tobą zgodzę, bo powinno istnieć jakieś namacalne minimum, gdzie i mąż i żona bez każdorazowego uzgadniania tego ze sobą, mogą siebie wzajemnie reprezentować. Nie wydaje mi się, by czytanie korespondencji kierowanej do jednej osoby zaliczało się do takiego minimum, bo jeśli ktoś z zewnątrz pisze list do jednego z małżonków, to znaczy, że powierza treść jednej osobie (a nie obojgu), no, chyba że zaznaczy, że treść jest kierowana do obojga. Trudno, żeby drugi małżonek pogwałcał prawa tej osoby z zewnątrz. Jendak, jeśli któreś z małżonków ma bardzo silne poczucie odrębności i nie pozwala drugiemu na przekroczenie pewnej bariery i poczucie, że faktycznie są jednym ciałem, wówczas jest możliwe, że takie małżeństwo będzie miało trudności w znalezieniu szczęścia w związku.

To Ty to napisałaś, tłumacząc jedno drugim.
Nie odpowiedziałaś...

[
Nie to ty tak zrozumiałeś. Przecież napisałeś "Mam rozumieć(...) - to było raptem parę postów temu. Nie wykręcaj teraz kota ogonem.

Nie kłam. Przecież moja odpowiedź zacytowałełeś.

Przykro mi Bergamotko, ale to Ty kłamiesz. Spytałem czy uważasz, że robienie na złość jest OK. Nie otrzymałem odpowiedzi, a jedynie najpierw warknięcie, a potem gołosłowne oskarżenie o kłamstwo.

Przykro mi, że wolisz warczeć, niż rozmawiać. Ale dobrze, dziekuję już za Twoją odpowiedź - w świetle Twojego zachowania przestała mnie już interesować.

Rozumiem że moja odpowiedź cię nie satysfakcjonowała ale to bynajmniej nie oznacza że jej nie było. Jakie pytanie taka odpowiedź. Zacytowałeś fragment mojej wypowiedzi i nijak się do niej odniosłeś, ale opatrzyłeś wyssanym z palca komentarzem. Jeśli przedstawisz mi swoje rozumowanie które doprowadziło cię do uznania że napisałam to co zrozumiałeś to niewykluczone że się do tego odniosę. Na chwilę obecną uważam twoje wpisy nie za próbę prowadzenia rozmowy ale erystykę i to niskich lotów.