Nikogo nie zmienisz, jeśli on tego sam nie bedzie chciał. Do tanga trzeba dwojga. Nie przeskoczysz też źle poczynionego wyboru. Można tam tylko łatać zachowawczo. W przypadku, gdy ludziom na sobie naprawdę zależy będą rozmawiać a wówczas dowiedzą się co uwiera drugą stronę, bo może nie mieć świadomości popełnianych błędów. Dadzą sobie czas na nauczenie się innego reagowania. A jak trudno rozmawiać, można zacząć od listu. Wiele osób to wzrokowcy, poza tym łatwiej wyrazić myśli.
Poza tym widziałam, że jest to fragment książki. Jeśli jednak przywołujesz to bez komentarza oznacza, że identyfikujesz się ze słowami autora książki.
Osobiście uważam, że bierze się za męża konkretnego człowieka i jego należy poznać a nie wszystkich facetów. Kandydat idealny dla ijednej kobiety może zostać odrzucony przez inną.

Dobrze poczyniony wybór to ciągłe uczenie się i pogłębianie więzi. W innym przypadku mamy akcje.
Każdy człowiek godny jest szacunku i należy mu go okazywać (nie mylić z pobłażaniem) a nie mężczyzna potrzebuje szacunku.

Gdzie ludzie ucza sie publicznego upokarzania innych? W srodowisku, w ktorym wzrastaja i przebywaja, prawda?

Gdzie ludzie ucza sie publicznego upokarzania innych? W srodowisku, w ktorym wzrastaja i przebywaja, prawda?

Czego tak naprawdę chcą od życia faceci?

Słyszał ktoś o NPP ? Taka skrócona instrukcja obsługi męzczyzny dla kobiet.

* Nakarmić
* Przytulić
* Pochwalić

Prawda że proste, kochane żony ?

Wszystkim zainteresowanym kwestią obsługi wzajemnej mężczyzn i kobiet polecam ten podręcznik:

Allan Pease, Barbara Pease
"Dlaczego mężczyźni nie słuchają a kobiety nie umieją czytać map."

3.pochwalic -a za co chwalic wszak to co robi to.i tak za mało albo zle i niedokładnie.

Najbardziej zaciekawił mnie podpunkt :
"Dlaczego mężczyźni chcą, aby kobiety ubierały się jak ladacznice":D
a potem narzekają że kobiety sie nie szanują a wychodzi na to że poprostu tego chcą, a winę za swoją nieopanowaną pożadliwość wzroku zwalają na kobiety " to.ich wina bo sie tak ubieraja:D

Spójrzmy na Szymona Piotra. Facet był emocjonalnie rozchwiany, niepewny siebie i wiał, gdy tylko robiło się gorąco. Zapewnił Jezusa, że chętnie odda za Niego życie, po czym uciekł i zaprzeczył, że w ogóle Go zna.

Nakładanie coraz to nowych ubrań ma pobudzić wyobraźnię mężczyzny do wrażenia, że obcuje nie z jedną kobietą, ale z wieloma kobietami z własnego haremu.

Akurat było odwrotnie. Piotr był najbardziej odważny. On właściwie oddał życie dla Jezusa w momencie, gdy uderzył mieczem żołnierza. Bo to było równoznaczne z postawieniem wszystkiego na jedną kartę. Zrobił to. Walczył jako jedyny za Jezusa. Później odważył się wejść na dziedziniec wrogów - i to po odcięciu jednemu z wrogów ucha! Z pewnością był najodważniejszy z wszystkich Apostołów. A gdy się zaparł, to zaparł się jako najodważniejszy z wszystkich. Trzeba pamiętać, że wtedy wszyscy stchórzyli i rozpierzchli się. W tamtej sytuacji tylko Piotra postawiono przed wyborem zaparcia się albo śmierci. Ale co by było, gdyby postawiono po