Jedynie w przypadku zdrady i o tym przypadku mowilam

Przeczytaj dokładnie artykuł, który Ci podlinkowałem.

Jak wyzej napisalam separacja moze byc dozgonna w przypadku zdrady

Nadal ignorujesz warunki, w których można taką separację ustanowić. Zdrada, co jest jasno zapisane w KPK, a na jego podstawie w podlinkowanym artykule, to za mało.

To to samo.

Jeśli małżonka nie zamierza wrócić do domu i mieszkać z mężem, sytuacja jest skrajnie inna, niż gdy zamierza. Zmienia się nie tylko właściwa reakcja, ale w ogóle przestrzeń dostępnych rozwiązań.

Nie wiem o czym mówisz. Niczego nie uogólniam.

Nie ignoruje.

To to samo.

Nie czytasz ze zrozumieniem. W poście żródlowym jest zawarte czego chce żona

W takim wypadku odpowiedź jest oczywista.

Niby jaka? Jak wyzej pisałam Kosciół dopuszcza separacje w przypadku zdrady

Pod określonymi warunkami. Zapoznałeś się z nimi, czy też będziesz dalej ślepo się trzymał tezy "pozwala na separację" i ignorował informację o tym kiedy można to zrobić?

Nie. Przeczytaj to, co Ci zapodał Yarpen.

A ja dodam: Jan Paweł II, adhortacja apostolska "Familiaris consortio"
"separację należy uznać za środek ostateczny, kiedy juz wszelkie rozsądne oddziaływania okazą się daremne"

W stosunku do małżonka w separacji "wspólnota musi pomóc
mu w praktykowaniu przebaczenia, wymaganego przez miłość chrześcijańską oraz utrzymania gotowości do ewentualnego podjęcia na nowo poprzedniego Życia małżeńskiego."

Zapytajmy też Ojców Koscioła. Oto fragment bardzo popularnego w II wieku Pasterza Hermasa:

„Panie — powiedziałem —
Jeśli kto ma żonę, która wierzy w Pana,
I przekonał się, że ona popełnia cudzołóstwo,
Czy grzeszy mąż, jeśli dalej z nią żyje razem?”
„Tak długo, póki nie wie — odpowiedział — nie grzeszy.
Jeśli się jednak mąż dowie o jej grzechu,
A niewiasta nie pokutuje,
Ale trwa w swym porubstwie,
I mąż dalej z nią żyje razem,
Staje się współwinny jej grzechu,
I bierze udział w jej cudzołóstwie”.
„Jakżeż tedy, o panie — pytałem — ma postąpić mąż,
Jeśli żona trwa w swej namiętności?”
„Niechże ją oddali — odrzekł
A mąż niech żyje samotnie,
Jeśli zaś oddali swą żonę i pojmie inną,
Tedy i on cudzołoży”.
„A jeśli, o panie — pytałem — niewiasta po swym
oddaleniu pokutuje,
I chce powrócić do swego męża,
Czy on jej nie powinien przyjąć z powrotem?”
„Z pewnością — odrzekł —
Jeśli mąż jej nie przyjmie,
Grzeszy i wielką na siebie ściąga winę.
Powinno się przecie przyjąć tego, który zgrzeszył,
a czyni pokutę.
A zatem dla tej pokuty mężowi żenić się nie wolno."

Spelniajac warunki zalinkowane przez Yarpena. Oddalajac wspołmalzonka w przypadku zdrady nie ponosimy winy moralnej.
"3.1.1 Separacja z powodu cudzołóstwa
Cudzołóstwo jednego ze współmałżonków jest jednym z powodów upoważniających do dozgonnego rozejścia się stron. Przepisy Kodeksu Prawa Kanonicznego pozwalają stronie niewinnej odejść, jeśli cudzołóstwo jest pewne i zostało dobrowolnie popełnione. Prawodawca kościelny bardzo zaleca, aby współmałżonek pobudzony chrześcijańską miłością i zatroskany o dobro rodziny, nie odmawiał stronie cudzołożnej przebaczenia oraz nie zrywał z nią życia małżeńskiego; jeśli jednak wyraźnie lub milcząco nie darował winy, ma prawo przerwać pożycie małżeńskie, chyba że zgodził się na cudzołóstwo, albo stał się jego przyczyną lub sam także popełnił cudzołóstwo (kan. 1152 § 1).27"

Zaczynam się zastanawiać nad tym, czy nie masz kogoś znajomego lub z rodziny, kogo chcesz usprawiedliwić z odrzucenia drugiej strony, która chce wrócić po zdradzie i żałuje swego czynu...

Kazdy kto zyje w malzenstwie powinnien sie nad taka ewentualnoscia zastanowić. Ja raczej nie byla bym w stanie dalej zyc z ta osoba po zdradzie.

Chrystus kazał wybaczać grzechy, czy obrażać się na tego, kto zgrzeszył przeciw Tobie, i go odtrącać gdy żałuje swoich czynów?