Pogłębiona komunikacja - to dobre określenie. Bo biorąc pod uwagę nawet tylko ten wątek widać wyraźnie że dla mężczyzn pewne zachowania są czysto faktyczne, w sensie że nie kryje się za nimi jakaś większa filozofia - wypowiedź Petera że mężczyźni noszą coś bo im jest wygodnie i tyle - gdy tymczasem kobiety są często skłonne doszukiwać się drugiego dna -wypowiedź sachol że brak rezygnacji z noszenia czegoś, tu kapci, jest oznaką braku miłości wobec żony. No i niby tak, tyle że który mąż usłyszy wprost że jeśli nie przestanie nosić jakiegoś elementu garderoby żona uzna że jej nie kocha? Która żona postawi sprawę jasno - jeśli mnie kochasz przestań to nosić? Wybieraj - Kapcie, albo ja - luz Brandeisbluesky, kapcie w tej dyskusji robią za symbol . Infantylne to strasznie i głupio tak powiedzieć, ale myśleć już można swobodnie. Zwłaszcza gdy się powiedziało że nie lubimy czegoś albo wręcz że chcielibyśmy by mąż zaniechał przywdziewania tego, no bo powinien się domyśleć że w istocie ma to wyrzuci i kropka.

Oby takich kapci zgrzytu malzenskiego nie bylo zbyt wiele w jakimkolwiek malzenstwie - bo lepiej by bylo duzo czegos, co sie razem lubi, niz czegos, co jedno lubi, a drugie nie znosi. Rzeczy typu kapcie to szczegoly jak ziarnka piasku, wiec sie nie zwraca uwagi na nie przed slubem, ale trzeba pamietac, ze jednak to ziarnka piasku tworza wydmy.

Czasem poprzez takie kapcie, czy inne wydawałoby się tylko uciążliwe drobiazgi manifestuje się męska niezależność, coby nie powiedzieć dobitniej - panowanie: nikt mi tu nie będzie mówić jakie kapcie mam nosić, te mi pasują i tak ma być. Oczywiście to tylko myśli użytkownika kapci i nie musi zdradzać się z nimi, jeśli zależy mu na spokoju w domu Jasne, taka postawa i kobietom i nie jest obca.
No chyba że już obydwoje święci? A wtedy to wiadomo, ani takich, ani podobnych myśli nie mają.

Może czasami ludzie tak i mają, że coś manifestują przez obstawanie przy czymś, ale nie należy czegoś takiego się dopatrywać w każdym przypadku. U nas się po prostu mówi, co kto chce i dlaczego, i jest rozmowa na ten temat. Może nawet czasami zbyt dużo tych dyskusji (?!) Wygoda obuwia przyczynia się znacząco do dobrego samopoczucia chyba każdego człowieka, więc wydaje mi się, że trudno komuś coś narzucać, czy robić podchody, by ktoś się butów pozbył. Szewca mamy dobrego i regularnie naprawiamy podeszwy, bo ma to sens — o dobrze dopasowane, skórzane buty należy dbać. W przypadku kapci nie pomyślałam o tym. Pomysł Barney'a jest wart rozważenia i chyba poddam go pod domową dyskusję.

Ale mąż może mi zaproponować, abym ja przejęła jego obowiązki np. ze sprawdzaniem ciśnienia w kołach samochodu i z dopompowywaniem powietrza do nich. Nie to, że nie byłabym w stanie tego zrobić, ale jednak wolę czyścić podłogę mopem (dobre są takie z wiaderkiem w zestawie, które ma wirnik do odciągania wody z mopa i napędzany nożnym pedałem).

No raczej, nie przypominam sobie, by ktoś mi garbował skórę, a mąż też nic takiego nie wspomina. Szewc, o którym wspomniałam, zaproponował mi zrobienie solidnego paska do dżinsów (polecam wszystkim takie rozwiązanie, bo pasek od szewca jest mocniejszy o parę nieb, niż paski ze sklepu i mam obietnicę, że wytrzyma 20 lat), ale nie zalecał go łojenia skóry męża w żadnym przypadku. Odgaduję, że niektórzy z nas mają ochotę podręczyć współmałżonka, jednak pamiętajmy, że mamy kochać bliźniego swego, jak siebie samego, więc jeśli sami czegoś sobie nie życzymy, to i nie stosujemy tego na innych.