Dzień dobry Z góry przepraszam jeśli taki temat nie jest na tą strone ale nie wiem gdzie jak tylko tutaj się poradzić chodzi mi o osoby wierzące,ale już wracam do tematu. Jakiś czas temu poznałem dziewczynę bardzo zauroczyliśmy się w sobie,mamy bardzo dużo wspólnych zaintersowań i ogólnie wszystko super i niby nic w tym złego,ale.... jestem osobą bardzo wierzącą natomiast ona wierzy w Pana Boga ale nie czuje potrzeby chodzenia do kościoła i nikt jej do tego nie zmusi.Także podczas zwykłej luźnej rozmowy pojawił sie temat sexu,ja z tym czekam do ślubu ,poprostu chciałbym zrobić to tak jak należy zgodnie z wiarą natomiast ona miała kilku partnerów sexualnych i dodatkowo bardzo lubi sex.Podczas rozmowy powiedziała mi że jesli chce z tym zaczekać to ok ona nie będzie naciskać.Mojej głowie zaczynają się różne myśli co robić,dalej pchać się w to czy jednak odpuścić sobie,ten temat powstał także z tego powodu że na swojej drodze głownie spotykam dziewczyny dla których sex to podstawa związku,żadna także z moich koleżanek od dawna nie jest też dziewicą . Prosze poradźcie mi coś ,jak wy byście postąpili.Dodam tylko że mam 28 lat .Dziękuje za wszelkie rady.Pozdrawiam

W tym temacie jest tak, widziały gały co brały. Brutalnie, jednak jest to sedno. Jeśli powiesz tak, to tym samym nie możesz już do tego puźniej wracać. Że była taka bądź taka. Masz mocną osobowość, to dasz radę. Albo się przeliczysz. Tego nikt na pewno nie wie.

Wybór / decyzja należy do Ciebie czy próbować z tą dziewczyną czy zrezygnować i szukać dalej. To zależy od Twoich oczekiwań, uczuć. To zależy także od tego jak się czujesz z tą świadomością że dziewczyna miała już kilku partnerów seksualnych. Wierzącej osobie można doradzić modlitwę o właściwe rozeznanie czy to ta osoba. Zauroczenie działa i robi swoje, kiedy ostudzi się może wtedy będziesz wiedział więcej.

Nie mam takich doświadczeń, żeby móc ci dać konkretne rady, natomiast trzeba zauważyć fakt, że przy podejściu do wiary jakie ma twoja dziewczyna pojawiają się pytania:
Co tak właściwie dla niej oznacza miłość?
Byłaby w stanie się zgodzić na katolickie wychowanie dzieci?
Byłaby w stanie zgodzić się na to, że po ślubie nie będziecie pewnie stosować prezerwatyw, tabletek etc.?
I być może różne inne kwestie.

Czy jeżeli dziewczyna mówi, że "toleruje seks w związku" to lepiej sobie z nią dać spokój? W ogóle powinno się jej powiedzieć od razu, co się o tym myśli czy jak?
Czy takie podejście, nie chce żadnych kontaktów seksualnych bez zobowiązań ale już w związku nie ma problemu w ogóle jest akceptowane? Co gdy osoba jest wierząca i praktykująca ale ma takie podejście. Czy to ją dyskwalifikuje?

Nie można nikogo skreślać, potępiać, "dyskredytować". Można natomiast podjąć decyzję, że nie warto się spotykać i planować coś więcej w przyszłości. Zależy dużo od tego ile mają lat, jakie doświadczenia z przeszłości. Uważanie seksu przed ślubem za złe nawet z ukochaną osobą (zakochanie łatwo przychodzi, a pożądanie często bierze się z bliskości) to w dzisiejszym świecie rzadkość, do tego należy dodać coraz późniejszy wiek osiągania niezależności finansowej... co oczywiście nie jest powodem by "demokratycznie" obniżać poprzeczkę moralną. Na pewno uważam, że warto rozmawiać i słuchać. Kiedy poruszyć daną kwestię to nikt nie może autorytatywnie stwierdzić, ale w tym przypadku uważam że na pewno nie powinien to być pierwszy tydzień znajomości, ani też wydusić z siebie tych spraw po pół roku czy roku.

Ale co ma niezależność finansowa do tego?
No chyba jasno jest stwierdzone, że współżycie przed ślubem to ciężki grzech? Chyba, że się coś zmieniło?

Oczywiście, że współżycie poza ślubem (a więc i przed) to grzech. Późny wiek niezależności finansowej wpływa na wiek zawierania ślubu co rzecz jasna nie czyni grzechu lżejszym, ale tylko wpływa na jego powszechność. Jeszcze raz podkreślam, nie może to być usprawiedliwienie.

Kiedyś ludzie byli bardziej niezależni finansowo?
Zresztą jest sporo ludzi, którzy są bardzo niezależni a ślubu nawet wcale nie chcą..

Dwie różne sprawy, zupełnie różne.
1) Tak, wg mnie kiedyś szybciej byli samodzielni.
2) A to już inna kwestia. Może sakrament małżeństwa traktują tylko jako rytuał i ceremonię przed rodziną oraz znajomymi. Nie można z nich brać przykładu.

Mądrze. Starać się wytrzymać do ślubu to jedno. Napisałem starać bo każdej parze może się zdarzyć, że incydentalnie "farba puści" tak jak może się zdarzyć nieumiarkowanie w piciu, obgadywanie znajomych, unoszenie się gniewem do rodziców itd (to wszystko są grzechy wywodzące się wprost z Dekalogu), jest sakrament pokuty i pojednania i chodzi o to by permanentnie nie trwać w grzechu, szczerze żałować. Żyjąc jak mąż z żoną się w nim trwa.

A ślub to nie koniec, a dopiero początek. Właśnie co potem? Takie rzeczy dobrze sobie wyjaśnić odpowiednio wcześnie. Konkretnie co do metod planowania rodziny i form współżycia nie chcę pisać bo wywołałoby to dyskusje na 30 stron co ma miejsce w każdym skrawku w internecie gdzie poruszany jest temat wiary co "dokładnie" wolno a co nie, ale na uważam że pewną granicę wyjaśnić odpowiednio wcześnie kwestie życia poczętego i wychowania potomstwa oraz podjętych kroków w momencie niemożności spłodzenia dziecka. To tak z życia. Pozdrawiam.

Odradzam. Same problemy i nieorozumienia.

Zostaw tę nieczystą ladacznicę. Szukaj dalej, poczekaj nawet 20-30 lat, aż spotkasz tę dojrzałą, z Twoimi wartościami, bo warto. Razem do ślubu zachowacie czystość i bezgrzeszność.

"Zostaw tę nieczystą ladacznicę." Nienawidzisz kobiet?

"Razem do ślubu zachowacie czystość i bezgrzeszność"

A skąd to możesz wiedzieć? "Zachować bezgrzeszność" a to dobre sobie, w takim razie to nawet spowiedź przedślubna niepotrzebna by była skoro zachowali by bezgrzeszność. Augustyn być może po nawróceniu ani razu ciężko nie zgrzeszył do śmierci, no ale to wyjątek. A co jak się zdarzy (statystycznie to najbardziej prawdopodobne) niedziewica? Rzucić? A może wcześniej prowadziła ze swoim ówczesnym chłopakiem którego kochała satysfakcjonujące życie seksualne, a teraz postanowiła nie grzeszyć seksem przedmałżeńskim? Dalej jest "ladacznicą" i po ślubie też będzie? A co jak pozna kogoś, a potem nie wytrzymają do ślubu tylko trzymając się za rękę? No chyba to by trzeba wtedy ślub odwołać

Szklanka zimnej wody.

Mam pytanie trochę z innej beczki, ale czy utrzymywanie kontaktów (tylko rozmowa), z osobą która ma męża ale jest w trakcie rozwodu, to coś złego?
Piszemy akurat tylko o pewnych tematach, ja mam założenie że nigdy za rozwódkę się nie będę brał, ale czy w ogóle można rozmawiać?