Szczęść Boże

Moi drodzy ,mam do was kilka pytań dotyczących wprost relacji damsko-męskich . Głównie chodzi mi tutaj o aspekt wyłączność, wierność jak i również ślubu cywilnego.

1) Czy osobą wierząca ma prawo interesować się osobą która jest już w stałym związku ? W formalnym związku bez ślubu cywilnego czy sakramentu małżeństwa. Czy jest to moralnie ok czy tez budzi wasze zastrzeżenia?

2) Czy osoba wierząca może interesować się osobą która jest w związku formalnym ,ma zawarty ślub cywilny w którym nie ma dzieci .Jest to małżeństwo bez sakramentu Bożego. Czy interesując się takim mężczyzną popełniam grzech ?

3)Trzecie pytanie .Czy osoba wierząca ma prawo interesować się osobą po rozwodzie cywilnym ,posiadającym dziecko z poprzednią partnerką. Czy można się taką osobą interesować czy lepiej odpuścić mając nadzieje że ten owy mężczyzną wróci do swojej poprzedniej żony i odbuduję z nią utraconą więź w nadziei że może stworzą jeszcze prawdziwą rodzinę?


Sytuacje te są czysto hipotetyczne ,nie miały miejsca w moim życiu ale są interesujące . Z tego co wiem to tylko sakrament małżeństwa zawartego w Kościele ,składając przysięgę przed Panem Bogiem ma jakąkolwiek moc w oczach katolika .Nawet kontrakt cywilny tutaj jest niewiele warty .Ale czy aby na pewno tak jest ?

ad 1 - rozbijanie każdego stałego związku budzi moje wątpliwości moralne
ad 2 - rozbijanie stałego związku, tym bardziej utwierdzonego kontraktem cywilnym, zobowiązaniem osób budzi moje stanowcze wątpliwości moralne.
Ci ludzie się do czegoś wobec siebie publicznie zobowiązali (należy szanować także świeckie zobowiązania, cywilne małżeństwo, i dobrą wolę, poza tym nikt nie ma obowiązku być osobą wierzącą)
ad 3 - jeśli widać na to szanse, odpuścić, mając nadzieję, że ów mężczyzna wróci do swojej poprzedniej żony (cywilnej) i odbuduje z nią utraconą więź;
w każdym razie nigdy nie robić nic, co nadszarpnęłoby więzi dziecka z rodzicami

Kontrakt cywilny zgodny z prawem państwowym wymaga szacunku, zobowiązanie dwustronne do wierności tym bardziej. Nawet jeśli są to ludzie niewierzacy w jedynego Boga i w żadne bóstwo. Wierność ateisty też jest dobrem.

W dwóch pierwszych przypadkach wynika może nie tyle z wiary, ile z poczucia czystej ludzkiej przyzwoitości, że nie wypada się interesować. W trzecim ciężko mi stwierdzić.

Wiesz dla mnie osobiście ślub cywilny nie ma żadnej wartość, tam nie ma przysięgi wierność i miłość (chyba wszyscy znamy formułkę jak jest wypowiadana przed urzędnikiem) nie ma tam też wyższego odnośnika, no i można go brać nieustanie .No i najważniejsze jeśli dojdźmy do wniosku że jednak ma wartość i do czegoś zobowiązuje to dlaczego tak krytykujemy kontrakt cywilny ? Wciąż słyszały się od księży `jeśli mężczyzna chce żyć z Tobą pod jednym dachem i być z Tobą jak z prawowitą małżonką a proponuje Ci ślub cywilny to nigdy się na to nie zgadzaj ,nie ze mną to numery .


https://www.youtube.com/watch?v=pfMcn4KMtvA

W urzędzie stanu cywilnego nie ma ślubów ,nie ma innego ślubu niż kościelny .Ślub jest uroczystym przyrzeczeniem danym wobec Boga i kapłana i tylko w kościele można go zawrzeć .W urzędzie Stanu cywilnego można co najwyżej podpisać kontrakt cywilny .Nie powinno być to nazywane małżeństwem a konkubinatem . Osoby niewierzące żyjąc w związku bez sakramentu żyją jedynie w związku pogańskim .W kościele nie ma czegoś takiego jak rozwód ,coś takiego nie istnieje można jedynie wykazać że dane małżeństwo zostało nieważnie zawarte czyli nigdy nie istniało.

Natalio, w przypadku małżenstwa cywilnego, jeśli doszło do rozwodu a Ty poznajesz takiego mężczyznę, to jest to mężczyzna stanu wolnego a jeśli nie ma dzieci to tym bardziej nie ma zobowiązań, możesz wejść z takim człowiekiem w sakramentalny związek.

W przypadku jednak jeśli jakiś mężczyzna podoba się Tobie a jest w cywilnym związku małżeńskim, to nie można rozbijać takiej relacji, chociażby z prostej przyczyny - prawa moralnego, etycznego. Nie ma tak że to ja go sobie wezmę i będzie lepiej bo my weźmiemy ślub sakramentalny a przecież w urzędzie stanu sobie nie ślubują, ani miłości ani wierności, to taki ślub nie ma żadnego znaczenia. Ale to jest jakiś związek i to ścisły, pomiędzy dwojgiem osób, rozbijając taki związek pozostawia się zgliszcza i czyjeś rany. Oczywiście przykładowo piszę, nie nawiązując w rzeczywistości do realnej sytuacji i Twojej osoby.

Małżeństwa cywilne osób nieochrzczonych:



Źródło

Nie rozumiem trochę tego przesłania . Zbytnio zagmatwane. To osoby które były już w związku cywilnym nie mogą wstąpić w sakrament małżeństwa z inną osobą nawet po uzyskaniu rozwodu ?

Jak wspomniałam nie piszę tutaj o swojej sytuacji ale szukając potencjalnego kandydata na męża zastawiam się czy np. mężczyzna mający za sobą ślub cywilny i będący po rozwodzie jest w stanie wejść ze mną w sakrament małżeństwa. Czy z automatu muszę takie osoby odrzucać. ?

Ten dokument dotyczy osób nieochrzczonych, czyli nie-chrześcijan. Jednak, to nieco trudne, ponieważ osoby w innych wyznaniach, przecież nie pojmują małżeństwa w formie sakramentu, czyli nie są świadome tego że zawarły sakramentalne małżeństwo, wchodząc zatem w ponowny związek nie są świadome tego że popełniają grzech? Grzech jest w oczach Kościoła ale nie w świadomości tych osób, a przecież do uznania grzechu za grzech potrzebna jest właśnie ta pełna świadomość i wola. W kulturze chrześcijańskiej osoba rozwiedziona tylko po ślubie cywilnym może zawrzeć małżeństwo sakramentalne.



W sumie nic mi nie wiadomo że to mogłoby być przeszkodą w zawarciu ważnego małżeństwa sakramentalnego, można wstąpić w związek małżeński w kościele z taką osobą. Ślub cywilny nie ma mocy sakramentu. To jak konkubinat, tylko ugruntowany prawnie.

Nie chodzi mi o ważność czy nieważność w obliczu religii, chodzi o to, że niezbyt przyzwoitym jest wtrącanie się w czyjś związek. Nie znam treści ślubu cywilnego, nigdy się nie interesowałam. Ale po prostu - są kobieta i mężczyzna w związku, co prawda niesakramentalnym, ale wyobraź sobie uczucia tej kobiety, gdy się dowie, że ktoś się interesuje jej cywilnym mężem.

Gwoli ścisłości dodajmy że powyższe słowa nie należą do JP2, tylko do księdza z którym jest wywiad po ww. linkiem.

Z jednej strony tak, z drugiej - jest to niewątpliwym faktem że istnieją toksyczne, źle dobrane związki gdzie zarówno on i ona powinni sobie poszukać innych partnerów a nie pchać się w małżeństwo mimo niepokojących sygnałów. Po to jest etap randkowania żeby znaleźć kogoś kompatybilnego - niekoniecznie musi to być pierwsza osoba z którą umawiało się dłużej niż miesiąc...

Do tego zawsze dziwi mnie pojęcie "rozbijania związku" przez osobę trzecią. To mąż i żona składali sobie przysięgę, nie ten/ta trzecia, i niewierność/brak silnej woli jest przede wszystkim winą tego/tej w związku.

Reczywiście dziwne nauczanie, to było jakieś luźne myśli JPII czy nauczanie Magisterium? Nawet nie chce mi się wierzyć, że JPII coś takiego wysnuł. A co jeśli takie małżeństwo nieochrzszczonych się rozpadło a poźniej jedno z tych ludzi przyjeło chrzest w KK, czy wtedy taka osoba jest "dostępna" do ożenku lub zamążpójścia w KK?

Natalka, poruszyłaś trudny temat, pewnie by wybadać co wolno wolnemu katolikowi, który wokól siebie widzi w większości już nie wolnych kandydatów/ki do ożenku/zamążpójścia, ale tylko już formalne lub nieformalne pary.

Ogólnie wiesz, Pan Jezus powiedział Kto w drobnej rzeczy jest wierny, ten i w wielkiej będzie wierny tak więc jeśli ktoś będzie wierny swojej dziewczynie to i będzie wierny swojej żonie. Jeśli ktoś zostawi swoją dziwczynę/konkubinę dla np ciebie, to na początku możesz się poczuć nawet doceniona, jako wyjątkowa, więcej warta, do czasu niestety jak nie zrobi tego drugi raz, na tobie, czego zgodnie ze słowami Zbawiciela można się spodziewać. Idealnie to gdy ktoś się rozstaje i po okresie "kwarantanny" w pojedynkę jest "dostępny na rynku matrymonialnym".

Z drugiej strony dopóki ślubu nie ma to ludzie szukają swojej ostatecznej pary często po omacku, pod wpływem fascynacji, która się nieuchronnie kończy a miłość się nie rozwineła i zostaje związek trup, w którym tkwią czekając na impuls w postaci 3 osoby by z niego odejść. Tacy zwykle będą się rozglądać za kimś trzecim, no ale jak takich odróżnić od łajdaków/czek szukających tylko cichego romansu? To nie jest proste. Dodatkowo, gdy przejmuje się kogoś bezpośrednio ze starego związku, to randkowanie z góry jest nienormalne tzn, trzeba się kryć, ta poprzednia osoba z pary może mieć pretensje, mogą być awantury.

Tak więc ogólnie: i z doświadczenia własnego i rozumu oraz słów naszego Pana nie polecam zadawania się z ludźmi zajętymi. Możesz natomiast dać do zrozumienia takiemu komuś: "przychodzisz czysty po kwarantannie czasowej, to wtedy gadamy, a narazie nie zamierzam czekać na ciebie, szukam soebie wśród wolnych".

Każdy proces może mieć 3 etapy: uwrażliwienie, inicjację, promocję.
Jeśłi małzeństwo/związek się psuje od środka to następuje uwrażliwienie na impuls z zewnątrz (np od osoby trzeciej), który może stać się inicjacją do rozpadu związku, ale dopóki ta osoba 3 się nie pojawi to związek może trwać a nawet się wyleczyć z czasem - dlatego jest bardzo uzasadnione pojęcie "rozbijania związku" przez osobę z zewnątrz.

3 etap promocji może być dodatkowym czynnikiem i np po uwrażliwieniu (kłopotach związku od środka), inicjacji rozpadu (pojawieniu się osoby 3) może nastąpić promocja czyli podtrzymywanie nowej sytuacji przez jeszcze dodatkowy czynnik. Np facet odszedł żonę po kłopotach w małżeństwie, ale dopiero kiedy pojawiła sie kochanka, niedługo jednak stwierdził, że kochanka to była głupota a tak naprawde kocha żonę, ale pojawiło się dziecko z kochanką, które promuje mu dodatkowo pozostanie w nowej sytuacji. A bez tej promocji wrócił by do żony.

To nauczanie wynika z kodeksu prawa kanonicznego i jest oficjalnym nauczaniem Kościoła.
A co do.pytań to ja bym nie była z nikim kto nie jest wierny partnerowi niezaleznie w jakim zwiazku by byl. Jesli ktos potrafi odejsc od zony/dziewczyny dla inne osoby. Tak samo moze odejsc odemnie gdy pojawi sie ktos inny.
Wg mnie uczciwy i dojrzaly czlowiek najpierw zakancza relacje i dopiero potem ewentualnir zaczyna z kims innym. Bedac w zwiazku czy malzenstwie nawet cywilnym i zaczynanie flirtu/relacji z inna osoba jest zwykla niewiernoscia i nieuczciwoscia wobec tej osoby

Czasem niewierzacy maja wiecej ludzkiej przyzwoitosci inuczciwości niż katolicy, ktozy zamiast myslec i kierowac sie sumieniem sprowadzaja wiare di slepego prawa zastanawiajac sie czy moge czy nie czy grzech czy nie. To iscie diabelskie podejscie