To co nazywasz prawdą jest subiektywną definicją. Bóg powiedzial, by nie cudzolożyć a za swe czyny ponosić odpowiedzialność. Czasu się nie cofnie, ale można się z przeszłością rozliczyć. Ona nie dotyczyła obecnego mężczyzny.
Z psychologicznego punktu widzenia przedstawiasz racjonalizację, czyli iluzję prawdy. Taka wlaśnie iluzja wysłala Jezusa na krzyż. Oni bronili prawdy i Boga a zabili Boga. Wcześniej ci zaznaczono, że niedpowiedzienie, które widzi się jako sensowne i dobre dla dwojga osób nie jest kłamstwem.

Bóg wskazując na prawdę odwoływal się do ludzkiego rozumu a nie potrzeb psychologicznych należących do prochu ziemi.
Jezus powiedzial też 'Jam jest Prawdą', nie było w nim grzechu. Gdy mamy do czynienia z łamaniem przykazań, nieodwracalnymi w skutkach czynami, zaczyna się pisanie innego scenariusza, po krzywych już liniach. To już plan B na życie.
Kobiety mają skłonność do opowiadania o sobie, by zrzucić z siebie ciężar grzechu. Skutki grzechu niesie się samemu. Nie opowiada się o innych związkach, bo to powinno być objęte tajemnicą.

Prawdę nalezy czynić, więc rozpocząć kolejny związek w prawdzie a nie plotkować o dawnych partnerach. Zaszłości się zamyka na klucz. Idę o zakład, że taka kobieta nie będzie zadowolona, gdy jej byli opowiadają o niej swoim kolejnym kobietom. Sama jednak udziela sobie dyspensy w tym zakresie i nazywa to życiem w prawdzie.

Czy wg was przed ślubem trzeba powiedzieć o calej przeszłości seksualnej narzeczonemu/narzeczonej? czy lepiej nie powiedzieć żeby tej osoby nie ranić?

"Tak już nie dwoje, a jedno ciało" mówi Pismo, a w takim układzie nie ma już żadnego miejsca na przemilczenia ważnych faktów o sobie.

Ludzie którzy są aktywni seksualnie z różnymi partnerami w ogóle nie biorą pod uwagę uczuć swojego przyszłego małżonka ani tego że mogą ją zranić swoją przeszłością a już w ogóle kompletnie nie liczą się z konsekwencjami swoich decyzji jakie mogą w przyszłość odbić się na bliskiej nam osobie.

Może wyjaśnijmy o co chodzi w tym byciu "jednym ciałem". Mnie bardzo podoba się to tłumaczenie:

"Termin "jedno ciało" oznacza zatem coś więcej niż tylko wspólny seks. Musimy jednak uważać, żeby nie popaść w drugą skrajność. Czasami ludzie sądzą, że związek łączący ludzi w "jedno ciało" oznacza jakieś głębokie psychologiczne zjednoczenie (czasami nazywa się to "całkowitym zjednoczeniem osobowym"). Małżeństwo z pewnością powinno być zjednoczeniem osób, a nie zaspokojeniem zwierzęcych instynktów. Nie jest to jednak zjednoczenie "pełne" czy "całkowite", a jeżeli uważamy, że tak jest, to czeka nas rozczarowanie.

Jeżeli spodziewamy się, że osiągniemy z mężem lub żoną "całkowite zjednoczenie", to nakładamy na nasze małżeństwo ciężar nie do udźwignięcia. Jeżeli bowiem w jakimkolwiek punkcie naszego małżeństwa poczujemy, że nie osiągamy "całkowitego osobowego zjednoczenia" (a uczciwie podchodząc do sprawy, przyznamy, że żadnemu małżeństwu nie udaje się to zbyt często), to zaczniemy się martwić, że nasze małżeńskie związki nie funkcjonują we właściwy sposób. Jednak zwrot "jedno ciało" nie oznacza jakiegoś nieosiągalnego, fikcyjnego, psychologicznego zjednoczenia. Wyzwólmy się więc od tych fałszywych i dziwacznych życzeń. Jedno ciało oznacza po prostu nową rodzinę."

http://www.deon.pl/slub/homilie-slubne/ ... cialo.html

Wydaje mi się, że można pewnie zapytać, co druga strona chciałaby wiedzieć, i powiedzieć tyle, ile jest się w stanie powiedzieć (mówię Ci wszystko, albo mogę Ci powiedzieć część, bo ....). To chyba oczywiste, że trzeba powiedzieć o zobowiązanych/ obciążeniach wynikających z poprzednich relacji, które mogłyby zaważyć na nowym związku.

albo mogę Ci powiedzieć część, bo ....

Tak. jak najbardziej. Z tym się w 100% zgadzam.

Natomiast nie można robić komuś wyrzutów o to, że kiedyś wcześniej był z kimś innym. Jego przeszłość, jego decyzje, jego grzech (nie zawsze zresztą grzech), być może grzech wyznany i przebaczony, nieistniejący już przed Bogiem...
Nie można (w sensie: nie ma sensu ani prawa) powiedzieć: byłeś mi niewierny nim Cię poznałam.
Nie mieliśmy żadnych praw do tego czlowieka. Nie był naszą "własnoscią", naszym jedynym.
Możemy powiedzieć: uważam, że niedobre są doświadczenie seksualne przed ślubem albo: nie chcę być z człowiekiem, ktory ma za sobą takie doświadczenie. Albo: nie chce się wiazać z człowiekiem, który był narzeczonym (narzeczoną) 2 innych osób.
Ale to nie byla niewierność wobec nas.
Wierność ślubujemy do przodu.

Co więcej, jeśli poślubimy taką osobę, wiedząc o jej przeszłości, to znaczy że "bierzemy sobie" te osobę z jej przeszłością i nie mamy prawa wypominać.

Jeżeli składam slub czystości (ubostwa itp., z akceptacją Koscioła), a mam za sobą np. doświadczenie seksualne, to fakt, że je mam (czyli coś z przeszłości), nie jest złamaniem slubu.

Czy wg was przed ślubem trzeba powiedzieć o calej przeszłości seksualnej narzeczonemu/narzeczonej? czy lepiej nie powiedzieć żeby tej osoby nie ranić?

Nie można robic wyrzutów ale mamy prawo wiedzieć czy ktoś ta czystość dochował czy nie aby świadomie zdecydować. Bo wybierajac wspołmałzonka mozna miec np wymaganie aby ta czystość ktoś dochował np i nie ma nic zlego w tym jesli zrezygnujemy ze zwiazku jeśli okaże sie ze ktoś jej nie dochował. Poprostu ukrywanie przed kimś np takiego faktu jest oklamywaniem tej osoby.

Wybacz, sachol, ale zmieniasz zasady gry. Po cichutku przesuwasz granice.
Pytanie, Twoje, na początku wątku dotyczyło tego, co PRZED slubem. Zgadza się?

A teraz opowiadasz o sukience kupionej i zatajonej w małżeństwie. To są różne rzeczywistosci i różne zobowiązania. Uczciwość dysponowania wspólnym dobrem (i ewentualne metafory co do jednego ciała) w małżeństwie są czymś innym niż PRZED zawarciem sakramentu.

No więć nie klucz i nie mieszaj tego, co przed ślubem z tym, co po ślubie, z łaski swojej.
Mieszanie jest jak najbardziej "zbędne w tym temacie".

Tak. jak najbardziej. Z tym się w 100% zgadzam.

Natomiast nie można robić komuś wyrzutów o to, że kiedyś wcześniej był z kimś innym. Jego przeszłość, jego decyzje, jego grzech (nie zawsze zresztą grzech), być może grzech wyznany i przebaczony, nieistniejący już przed Bogiem...
Nie można (w sensie: nie ma sensu ani prawa) powiedzieć: byłeś mi niewierny nim Cię poznałam.
Nie mieliśmy żadnych praw do tego czlowieka. Nie był naszą "własnoscią", naszym jedynym.
Możemy powiedzieć: uważam, że niedobre są doświadczenie seksualne przed ślubem albo: nie chcę być z człowiekiem, ktory ma za sobą takie doświadczenie. Albo: nie chce się wiazać z człowiekiem, który był narzeczonym (narzeczoną) 2 innych osób.
Ale to nie byla niewierność wobec nas.
Wierność ślubujemy do przodu.

Co więcej, jeśli poślubimy taką osobę, wiedząc o jej przeszłości, to znaczy że "bierzemy sobie" te osobę z jej przeszłością i nie mamy prawa wypominać.

Jeżeli składam slub czystości (ubostwa itp., z akceptacją Koscioła), a mam za sobą np. doświadczenie seksualne, to fakt, że je mam (czyli coś z przeszłości), nie jest złamaniem slubu.

Mam prawo nie opowiadać osobie ktora tej prawdy znac nie musi, rodzica znajomym ale osoba z ktora ktos chce zawżeć slub powinna odpowiedzieć.

Milczenie także jest klamstwem bo to tez nieujaenianie prawdy osobie ktora ma do niej prawo a niezaprzeczalnir ma do niej prawo narzeczony/narzeczona a i bezwzglednie maz/zona. Na tej samej zasadzie jak ktos popelnia zlo milczac np o jakiejs zbrodni tak ze winny nie ponosi kary

Że się z kimś było. Ale bez szczegółów (kto z kim