Witam, wszystkich.. Jestem młoda kobietą, mam 25 lat i mam na imię Marika.. Patrząc na dzisiejszych facetów straciłam już wiarę w to że poznam kogoś z dobrym sercem i kogoś kto będzie chciał założyć szczęśliwa rodzinę.. Nie wiem już gdzie mam szukać pomocy.. Jak sobie z tym radzicie?

Chyba mało kto myśli o sobie, że nie ma dobrego serca, i mało kto nie chce szczęścia w życiu, aczkolwiek obserwuję, że coraz więcej osób młodych osób obawia się, że małżeństwo to ścieżka problemów, na którą boją się wkroczyć. Niektórzy młodzi ludzie z góry zakładają, że się nie pobiorą, bo po co im to.
Jestem mężatką i w mojej rodzinie do tej pory wszystkie kobiety wychodziły za mąż, więc trudno jest mi Ci pomóc, ale radziłabym, żeby nie tracić wiary, modlić się o męża i szukać go i nie nastawić się, że będzie pięknie i ładnie, ale ufać, że Bóg Cię poprowadzi.

Ja mam 21 lat i też się obawiam małżeństwa tzn. tego czy nie odjdzie do rozwodu, bo bardzo chce żyć zgodnie z przykazaniami tak jak teraz. Znaleźć porządnego mężczyznę jest trudniej niż znależć porządną kobietę. Po prostu nie możesz lekceważyć "zwykłych" mężczyzn

Może wydaje ci się że szukasz z dobrym sercem a tak naprawdę patrzysz na co inne.

Szukaj i módl sie wierząc w Opatrzność

To brzmi jak propozycja do autorki tematu.
Niemniej to swiadczy o tym ze jest wielu facetow myslacych takich jak autorka tematu szuka.
Nie ma nic za darmo i zawsze trzeba wlozyc w to co sie chce osiagnac troche wysilku.
"Szukajcie a znajdziecie"

Autorka tematu założyła jeden temat i więcej nic nie napisała, prawdopodobnie tu już nie zajrzy. Ja mam ten sam problem, ale w drugą stronę. A podobno mężczyźni mają łatwiej bo w kobietach większy wybór. Mam wrażenie, że większość młodych ludzi w wieku 25 - 30 lat i to z tych rozsądnych, wiedzących że czyny mają konsekwencje, myślących o przyszłości świadomie nie chce Boga w sercu, nie piszę o ślepym bezwarunkowym posłuszeństwie do jakiejś konkretnej doktryny, ale samą niechęć do kwestii wiary, religijności, modlitwy, dylematów.

Nie chcę uogólniać, to moje subiektywne odczucia. Tam gdzie teoretycznie jest szansa na znalezienie kogoś o bliskich mi poglądach, w różnych duszpasterstwach, grupach przykościelnych często są panny albo o powierzchowności rozegzaltowanej nastolatki albo flegmatyczne, nietemperamentne, melancholijne i panuje sekciarska mentalność "my vs świat poza grupą".

A może ktoś spadnie zaraz obok...szukajcie a znajdziecie...

Ale to oczywiste że szukając człowieka z którym ktoś ma spędzić życie i dzielić wszystko, życie i łoże, szuka się kogoś spełniającego pewne kryteria również pod różnymi względami. Myślę że oboje powinni się sobie podobać w pewien sposób, wydawać się dla siebie fascynujący, powinni dobrze czuć się ze sobą, aby przetrwać z kimś życie, to niebagatelna sprawa. Musi być coś więcej aby w razie trudności walczyć o tę osobę, walczyć o związek. Jak nic nie czujesz to i nie masz motywacji. Poza tym, kobieta zazwyczaj oczekuje od mężczyzny pewnego stopnia zaradności życiowej.

Ja tam czasem odnoszę wrażenie, że mam takie wymagania, że nie wiem, czy znajdę dobrego mężczyznę. Cóż zrobić.

Jakie? Dyrektor działu IT, 195 cm, prawiczek, praktykujący katolik, posiadacz pary rasowych psów i broda prosto od barbera?

Super, ze wiesz jakie masz wymagania. Ludzie dostaja czasami dokladnie to, czego chca.

Cóż to za wymagania?

Brakuje jeszcze kaloryfera i Lexusa. To chyba dobrze że dziewczyna ma pewne wymagania, a nie że byleby tylko jakieś portki w domu były i jest git.

Mysle, ze jak sie od kogos czegos wymaga, to od siebie tez

Wymagam od mężczyzny, aby był człowiekiem wartościowym. Miał zasady, którymi się w życiu kieruje. Dojrzały, umie też poważnie porozmawiać, dyskutować. Czuły. Wyrozumiały. Wrażliwy, ale niekoniecznie od razu nadwrażliwy. Nie ma zbyt niskiej ani zbyt wysokiej samooceny. Umie doceniać życie. Kulturalny, traktuje kobiety z szacunkiem, szarmancki. Na pewno nie przeklina co drugie słowo. Orientuje się trochę w kulturze, sztuce, raczej oczytany. Szanuje wartości katolickie, umie zaakceptować to, że będą się one przewijać w naszym życiu i że w nich chciałabym wychować dzieci. Chyba tyle (?).
Oczywiście zdaję sobie sprawę, że każdy mężczyzna popełnia błędy i nie zawsze jest idealny, ale chodzi o ogół.


Staram się.