Cześć! Jest taka sprawa, że zostałam poproszona na ślub cywilny jako świadkowa. Moja przyjaciółka jest, powiedzmy, wierząca niepraktykująca, a jej narzeczony - niewierzący. Myślicie, że gdybym dała im Pismo Św. na prezent i coś do tego jeszcze, to mogliby to źle odebrać np. jako sugestię, że powinni wziąć ślub kościelny? Pomyślałam, że obok jakiejś praktycznej rzeczy, chciałabym im dać coś, co jakoś mogłoby im pomóc na drodze miłości. Początkowo myślałam o jakiejś literaturze pięknej, ale skoro wierzymy, że najlepszą książką o miłości jest Biblia, to może akurat. I czy ewentualnie tam coś do niej wpisać?
I jeszcze proszę, drogie panie, o jakieś porady odnośnie do stroju. Kompletnie nie wiem jak się ubrać na taką okazję. Dodam, że po ślubie będzie spotkanie w restauracji.
Serdecznie pozdrawiam

Ja bym nie dawał. Nie masz gwarancji ze Pismo Święte nie wyląduje w śmietniku.

Czy możesz napisać, dlaczego chcesz podarować Biblię?
Dlaczego twoim zdaniem ma im pomóc?

Dawanie Biblii osobie niewierzącej (jedna strona pary) bez jakiegoś wstępu, wprowadzenia do tej sytuacji, upoważnienia, moim zdaniem nie jest na miejscu. Jakbyś się poczuła, gdyby dać Ci znienacka świętą księgę religii innej niż Twoja, z podtekstem: zmień wyznanie, zmień życie, ślub to taka dobra okazja na takie decyzje?
Doceniam intencje, ale dla mnie to zbyt nachalna aluzja. Za grube to, niedelikatne.

Przepraszam, ale jeśli jedna strona jest niewierząca, a druga niepraktykująca, to sugestia pt. powinni wziąć ślub kościelny byłaby taka sobie. A owszem, mogliby odebrać prezent jako taki przytyk, sugestię. Powoli z tym. Sakrament to rzecz poważna. Najpierw trzeba dojść do wiary, do Chrystusa, nie do ślubu kościelnego dla tradycji czy dla ludzkiego oka. Może oni są w tej chwili bardzo uczciwi, nie decydując się na sakrament, który w tej chwili nie ma dla nich znaczenia? Może jednak teraz nie powinni brać sakramentalnego ślubu? Nie znam sytuacji, ale jestem ostrożna z poganianiem.

Poza tym domniemane szpile w takim momencie, aluzja: weź się nawróć kobito, ech, nie wiem, co ze stosownością.
Skoro to przyjaciółka, to można z nią rozmawiać o tym, co Cię boli, otwartym (a wyważonym) tekstem, bez aluzji typu wyznaniowy prezent dla dwojga.

Biblia najlepsza książka o miłości, taaaa. Tylko że, widzisz, trzeba umieć ją czytać. Zwłaszcza Stary testament, ale nie tylko. Czy ten prezent ma być zaproszeniem do studiów nad Biblią?

Wpisywanie czegoś do Biblii jako prezentu i w innej sytuacji niż opisana jest ryzykowne, ktoś może mieć już tych Biblii 5. Z wpisem jest no, nieprzekazywalna.

Ok, dzięki za odpowiedzi. A proponujecie może jakąś wartościową książkę o miłości?

Może dobrym prezentem byłaby jakaś reprodukcja obrazu nawiązująca do tematyki biblijnej np. 'Tobiasz i Sara z Archaniołem Rafaelem' (Jan Steen) czy 'Pieśń nad Pieśniami IV' (Marc Chagall) albo nawet można sfinansować jakąś artystyczną fotografię z ustawieniem wzorowanym na jakimś sławnym obrazie np. American Gothic (Grant Wood), albo cytat z Pisma Świętego przedstawiony w jakiejś artystycznej formie?

Mhm, dzięki wszystkim za odpowiedzi
Zdecydowanie macie rację. W takim razie spróbuję wymyślić coś innego, może jakąś wartościową książkę albo faktycznie coś bardziej artystycznego.

To potencjalnie może być pomysłowy prezent: Rzeźba Kinetyczna - Bijące Serce w Butelce autorstwa Philippe Bouveret

Beating Heart Bottle

Ubrać się na pewno elegancko


Na pewno teraz nie powinni, a poganiać nie wolno, ani nakłaniać, bo ewentualny ślub byłby zawarty pod przymusem.

Po całej imprezie pewnie zostały wspomnienia, ale na temat stroju można coś jeszcze pewnie napisać. Na pewno nie należy ubierać się bardziej strojnie niż panna młoda. Raczej nie na biało, bo to mogłoby wprowadzać w błąd gości. Czasami młodzi mają pomysł, by w jakieś kolory dominowały na przyjęciu, więc można podpytać, czy mają w tym zakresie jakieś życzenia. Jeśli mają być tańce, to dobrze jest zadbać o wygodne buty, i ogólnie o to by strój pozwalał na swobodne poruszanie się, nawet po solidnym poczęstunku.

W pełni się zgadzam. Jeszcze tylko od siebie dorzucę, że oprócz tego, że nie na biało, to raczej też nie na czarno.

Nie bardzo panie przestrzegają tej zasady. Znam pannę, która od lat ubiera się tylko na czarno, włączając w to wesela znajomych.
Na biało, lub kremowo panie też występują.

Bo może niektórzy uważają, że konwenanse są po to, by je łamać(?). Sięgając do obcej kultury, parę dni temu odbył się ślub między chrześcijaninem Nickiem Joansem i hinduistką Priyanką Chopra. Dla hinduistów biały i czarny kolor są zakazane z okazji ślubu, jednak jak tradycja wybranka/wybranki czegoś wymaga, to bywa, że druga strona próbuje się dostosować klik. Tak w ogóle ślubne stroje z innych kultur są często dość niesamowite. Poza polskimi ślubami miałam okazję widzieć śluby ludzi z Mjanma, Indii, Chin, i Japonii. Ich ubrania ślubne mogą po prostu wyglądać bardzo inaczej niż nasze.