Cześć,
Jak w temacie - gdzie? Jak szukać, żeby trafić na prawdziwego mężczyznę z wielkim sercem?
Drugie pytanie, to jak długo byliście razem, zanim podjęliście decyzje o ślubie?
BO...
Mnie mój chłopak (bardzo wierzący, w ogromnej bliskości z Bogiem, podobnie patrzący na świat, z którym mogłam się modlić, rozmawiać otwarcie o wierze, wierny, dobry, wyjątkowy, dobry przyszły ojciec, dosłownie taki, jakiego bym chciała itd itp), 3 lata opowiadał o tym, jak to poważnie o mnie myśli, jak bardzo chciałby ze mną rodzinę, bla bla, aż się ocknęłam i zauważyłam, że on tak na prawdę tylko o tym mówi.
Bo w sumie nie mieliśmy żadnych konkretnych, wspólnych planów. Więc pewnego dnia mu odpowiedziałam, że okej, skoro jest tak, jak mówi, to się ożeńmy.
I wiecie co? Ciągle się musiał zastanawiać, odsuwał temat, czasem tylko opowiadał, jak to jest już bliski oświadczeniu się.
Pół roku później przestałam wiedzieć na czym stoję. Taka najmłodsza w sumie nie jestem, ile można się bujać za rączkę?!
Dałam mu wybór, w prawo, albo w lewo, a on... dalej się zastanawiał, miesiące mijały aż postanowiłam to przerwać, bo skąd mam wiedzieć, czy nie miną kolejne cztery lata i czy wtedy też nie zostanę z niczym, ale dużo starsza, ze stosem zmarnowanych, innych szans?
Powiedziałam mu jasno, że mnie nie pasuje takie wieczne "chodzenie", że skoro po 4 latach tak bardzo nie wie, czy chce mnie za żonę, to żeby znalazł kogoś, kogo będzie bardziej pewny, a mi, żeby dał ułożyć życie bez niego. Jak sądzicie, 4 lata na taką decyzję chyba powinno być wystarczająco, prawda?
On teraz zachowuje się dziwnie, bardzo utrudnia mi tę sytuację, raz przychodzi niezaproszony i chce rozmawiać, potem milczy i się nie odzywa, potem znów opowiada jak to mnie kocha. Nie jest to dla mnie łatwe, mam nadzieje, że to się szybko skończy i że on w końcu pozwoli mi się pozbierać.
Pytam o to gdzie poznaliście swoich współmałżonków, bo chciałabym wiedzieć co robić i gdzie szukać kogoś wartościowego, gdy uda mi się wreszcie zamknąć mój obecny związek (i chciałam się też przy okazji trochę pozwierzać
.
