A ja postawię nieco inne pytanie w analogicznej sytuacji. Jest młoda para narzeczonych, którzy planują małżeństwo do którego pozostało powiedzmy rok, półtora. Z racji tego, że ona studiuje w swoim mieście, a on jest z drugiego końca Polski (600 km różnicy) spotykanie się jest dość utrudnione, więc on przyprowadza się do niej na ten czas. Mieszkają pod wspólnym dachem z jej rodzicami (jedni w jednym pokoju, drudzy w drugim). Rodzice jako właściciele mieszkania mają jednak na sytuację jakiś wpływ. Czy zatem mogą przystępować do Komunii Św. czy też nie? Czy jest to przyczynianie się do cudzego grzechu? Czy liczy się tylko szczęście dziecka (w ich mniemaniu szczęście) czy przykazania i przyzwoitość? Jak uważacie?

] hmm...odpowiem tak.
Kiedy jeszcze byłem tutaj(za granicą) bez mojej rodziny, to moja kochana żona "wysłała" do mnie swoją dorosłą(również piękną) siostrę, z którą ze względów finansowych przez czas(ok 2 mies) aż znaleźliśmy dla niej pracę i jakiś mały pokoik, "zmuszony"... byłem spać w tym samym(dwuosobowym) łóżku... Moja żona w Polsce przez cały ten czas przyjmowała komunię częściej niż raz na tydzień, a my tutaj tylko w niedziele...

pojednać się z Bogiem mogą przez wyznanie wszystkiego tego, co oddzielało ich od Niego w sakramencie spowiedzi, a po otrzymaniu rozgrzeszenia i przyjęcia Chrystusa za swojego Pana wstąpić w związek sakramentalny przez złożenie sobie nawzajem przysięgi małżeńskiej w obecności Boga i wspólnoty Kościoła...(wszysko to jednak pod warunkiem, że sami "dojrzeją" do takiej decyzji)

Proszę o poradę

Jest ojciec, matka oraz dzieci czyli wszystko wydaje się w normie, jednak niestety okazało się, że Ci Państwo nie mają ze sobą ślubu (ani kościelnego ani cywilnego). Jedno z najmłodszych dzieci jest ich wspólne, natomiast starsze dzieci ta pani ma ze swego sakramentalnego męża, który nie żyje (jest wdową). [...] Dodam, ze osoby te nie praktykuję i nie utożsamiają się z KK