Grzech nic takiego nie gwarantuje. Zatwardziałe świadome trwanie w grzechu gwarantuje piekło.

Mt 4, 8-11
8 Jeszcze raz wziął Go diabeł na bardzo wysoką górę, pokazał Mu wszystkie królestwa świata oraz ich przepych 9 i rzekł do Niego: «Dam Ci to wszystko, jeśli upadniesz i oddasz mi pokłon». 10 Na to odrzekł mu Jezus: «Idź precz, szatanie! Jest bowiem napisane: Panu, Bogu swemu, będziesz oddawał pokłon i Jemu samemu służyć będziesz». 11 Wtedy opuścił Go diabeł, a oto aniołowie przystąpili i usługiwali Mu.

przecież to co opisałeś to manipulacja innym człowiekiem. Manipulacja i grzech jako podstawa osiągnięcia dobra? Stabilizacji (jako takiej) to jeszcze... Manipulacją i grzechem to osiągasz wszystko to czego Natalia22 i ZubenNinja (i wiele innych osób na szczęście) chcą uniknąć... traktowania człowieka jak przedmiotu, ofiary do wykorzystania dla swojego 'dobra', egoistycznych 'związków' itd. To generuje jeszcze więcej problemów niż samotność, zgodnie z zasadą że jeden grzech pociąga za sobą następny (jak raz skłamiesz, to potem żeby to kłamstwo utrzymać, kłamiesz dalej itd)

Nie manipulacja, tylko pomaganie przeznaczeniu. Bóg daje okazje, podsuwa, proponuje, naszym zadaniem jest je wykorzystać, złapać. Nic pod nos podetkniętego mieć nie będziemy. Nasze działanie też jest konieczne, żeby ta "Boża Wola" się wypełniła. Biernością niszczymy sobie życie.

Oczywiście - bierność nie jest wskazana. Ale jest różnica pomiędzy działaniem na zasadzie "wszystkie chwyty dozwolone" a działaniem w zgodzie z przyjętymi przez siebie zasadami. Tym bardziej, że działając wbrew swoim zasadom mamy szansę na znalezienie i "przynęcenie" kogoś, kto wcale nie będzie dla nas odpowiedni. Jeśli na przykład ktoś szuka osoby, która będzie podzielać jego światopogląd - także w kwestii seksu - jaki sens ma zachęcanie go do relacji za pomocą zaprzeczania swoim własnym zasadom? Raz, że go to może wcale nie zachęcić, dwa, że możemy przyciągnąć kogoś, kto wcale naszego światopoglądu nie podziela.

Zgadzam się . Poza tym ja już byłam w relacjach z mężczyznami którzy deklarowali się osobami wierzącymi bądź chociaż agnostykami -ale żaden z nich nie mówił o seksualność człowieka w taki sposób żeby mnie to porwało ,zachwyciło ,czy chociaż spodobało jako tako w przeciwieństwie do tego jak prezentuje się katolicka etyka seksualna . A nawet chwilami czułam głęboką odrazę gdy opowiadali mi o tym jak miałby wyglądać mój pierwszy raz. Pomijając cały aspekt wiary chrześcijańskiej dla mnie świadomość i z potencjalnym narzeczonym będziemy wspólnie czekać na Siebie do dnia wejścia w ten sakrament małżeństwa ,będziemy mogli z czystym sumienie oddać się Sobie ze świadomością iż jesteśmy dla Siebie -złączeni ,jedyni ,jako mąż i żona jest czymś bardzo piękny ,wspaniałym i wartościowym w moich oczach .Więc nie potrafię pojąc na jakiej podstawie jakiemuś mężczyźnie mógłby się to nie podobać i ciągną by mnie w drugą stronę. W wizje ,nie ważne czy będziemy razem na zawsze, nie ważne czy jesteśmy dla Siebie wybrani przez Boga ,nie ważna jest noc poślubna -to przecież takie przereklamowane ,nie ważny jest ślub ,przysięga ..ważna jest nade wszystko kopulacja narządów rozrodczych .

Według mnie raczej młodsze dziewczyny kierują się częściej emocjami, to te starsze po 25 roku życia zaczynają kalkulować.



Bo na tym ten świat polega. Na wielu forach czy nawet gazetach dla młodych dziewczyn radzi się żeby przynajmniej spróbowały z kilkoma mężczyznami, żeby trosze "zasmakowały" życia żeby potem nie żałować. Że dopasowanie seksualne, temperamentów, czy nawet organów płciowych jest ważne. I sam dostrzegam potencjalny problem. Ja np mam swoje fantazje które chciałbym razem z dziewczyną czy żoną realizować, ale czy żona będzie chcieć tego ? Czy nie będzie zimna i aseksualna. A może to ja nie sprostam jej oczekiwanią, rozumiesz? Bycie dla siebie pierwszymi i ostatnimi jest w założeniach piękne i bardzo romantyczne. Chciałbym żeby zawsze takie związki się udawały, ale czasem po prostu ludzie mają zupełnie odmienne temperamenty, upodobania czy nie są fizycznie kompatybilni ze sobą, i wtedy pojawia się w małżeństwie problem. Tutaj nie ma kompromisów, albo wybierasz seks po ślubie albo przed ślubem. I to jest trudny wybór, bardzo.

Jeśli jest prawdziwa miłość - czyli wola do tego by być ze sobą razem i spełnić się razem (oczywiście skracając i upraszczając) - możność, czy niemożność wykonania takich, czy innych "ćwiczeń gimnastycznych" nie ma aż takiego znaczenia, wierz mi.

Statystki mówią jasno -małżeństwa oparte na czystość praktycznie się nie rozpadają ,wszelkie rzeczy jakie wymieniłeś od temperamentu do pragnień zmieniają się na przestrzeni lat w każdym małżeństwie ,sprawdzania się nie ma żadnego sensu bo niczego nie daje . Kiedy ludzie to zrozumieją w końcu ? Trzeba rozmawiać z małżeństwami które faktycznie czekały i się doczekały ,zaufały Bogu i kroczyły drogą przez Niego wskazaną -takich świadectw się szuka ,ja osobiście nigdy nie słyszałam żadnego negatywny słów od ludzi którzy wytrwali w czystość ,same pozytywne wypowiedzi padały .A wręcz przeciwnie -osoby które właśnie grzeszyły w tej sferze przed ślubem ,sypiały z różnymi parterami ,traciły tą czystość -wypowiadały się negatywnie, krytykowały.No ale takie są konsekwencje jakie spływają na człowieka który trwał w grzechu-bardzo prymitywne ,powierzchowne podejście .Nie warto sobie w ogóle zawracać głowy ludźmi którzy mają tak poranioną seksualność i jeszcze chcą na jej podstawie dawać jakiekolwiek rady innym . no litość...
Ludzie też zwykle nie wchodzą w sakrament małżeństwa z osobami które ich nie pociągają -żeby potem w rezultacie być chłodnym czy aseksualnym względem drugiej osoby. Dla mnie najważniejsze jest to czy mój przyszły mąż mnie kocha/szanuje /troszczy się o mnie -jeśli to czuje i widzę w sytuacjach codziennych to nie mam wątpliwość że również w pożyciu małżeńskim będzie ta troska i miłość okazywana względem mnie ..to też kwestia zaufania po prostu.


Poza tym miłość która stawia warunki -nie jest prawdziwą miłością . Bo jej trwanie zależy od tego czy spełnimy oczekiwania /zachcianki seksualne tej drugiej strony .W końcu coś nas przerośnie ,czegoś nie będziemy w stanie zrobić. .I co wtedy ? Wtedy zwykle taka miłość się kończy gdy nie doskoczymy wystarczająco wysoko jak oczekuje tego od nas partner .Miłość które istnieje pod jakimiś warunkami zawsze jest od czegoś uzależniona -żeby na nią zasłużyć czy zapracować musimy w określony sposób się zachowywać czy podejmować decyzje które chce nasz partner. Kiedy pojawia się rozczarowanie lub oczekiwania przestają być spełniane, wówczas miłość pod warunkiem często zamienia się w złość, a partnerzy w takim związku mogą nigdy się nie dowiedzieć, dlaczego nagle ich miłość się skończyła .

Jak będziesz grzeczny, tatuś będzie cię kochał
Jeśli będziesz miał dobre stopnie, jeżeli przestaniesz się z nimi zadawać, jeśli będziesz się ubierał i zachowywał tak, jak chcemy, wówczas będziesz kochany.
Jeśli sprawdzisz się jako kochanka, jeśli zaspokoisz moje pragnienia, jeśli pójdziesz ze mną do łóżka, będę cię kochał.

Najpiękniejsza jest miłość na wzór Pana Boga -i to do niej należy dążyć .

Po pierwsze z przyszłą żoną można (i powinno się) o swoich oczekiwaniach/wyobrażeniach rozmawiać. Tak, jak się rozmawia o tym, czy się chce mieć dzieci, gdzie się chce mieszkać i tak dalej.

Po drugie - małżeński seks składa się - w dużym uproszczeniu - z dwóch komponentów - miłości i techniki. Techniki można - przy dobrej woli obu stron - się nauczyć. Trzeba być otwartym na drugą osobę, słuchać jej, mówić o swoich potrzebach i odczuciach i generalnie dążyć do tego, by każdy miał z tego radość i frajdę. I o tym, czy się jest nawzajem na siebie otwartym, czy potrafi się słuchać i mówić - można spokojnie się przekonać przed ślubem (a w zasadzie precyzyjniej - przed rozpoczęciem współżycia) bo to są cechy, które ujawniają się w różnych sytuacjach.
Ale bez miłości nawet najlepsza technika nie zapewni tego, co w moim przekonaniu w seksie jest najlepsze - tej niesamowitej bliskości.

A po trzecie - w małżeństwie jest bardzo wiele kwestii, które mogą być źródłem potencjalnych problemów. Seks jest tylko jednym z nich. Nie przetestuje się wszystkiego przed ślubem. Trzeba trochę ekstrapolować - uznać, że jeśli z danym człowiekiem dobrze się dogaduję, jeśli oboje nawzajem bardziej myślimy o potrzebach tej drugiej osoby niż o swoich, jeśli umiemy zrezygnować z czegoś dla tej drugiej osoby - to jest szansa, że damy sobie radę w różnych sytuacjach. A jeśli skupiamy się na tym, czy on/ona będzie w stanie zaspokoić moje potrzeby (wszystko jedno jakie) to ta szansa maleje.

Dlatego napisałem że życie to sztuka wyborów, kompromisów. Rozumiem że ty także jesteś za zachowaniem czystości seksualnej dla męża czy zony?

Tak - życie, to sztuka wyborów. Trzeba wybrać, co jest dla nas ważne w małżeństwie. I pod tym kątem szukać odpowiedniej osoby.

Tak, nie tylko jestem za zachowaniem czystości dla męża/żony, ale nawet to polecam

Szczęść Boże .

Postanowiłam że odświeżę swój stary wątek ponieważ mam trochę kiepski nastrój od wczoraj więc i potrzebuje rozmowy z wami.
Ogólnie to mój problem polega na tym iż nie mogę znaleźć mężczyzny odpowiedniego dla Siebie (mam 25 lat ) ..a kandydata na małżonka cały czas brak .Nie wiem czemu tak jest ale jak tylko jak jakiś mężczyzna mi się spodoba i zaczniemy się spotykać wszystko się rypie w chwili gdy wchodzę na tematy wiary i chrześcijaństwa -ogólnie większość z panów z którymi się spotykałam deklarowali się jako katolicy ,no ale to chyba była bardzo powierzchowna deklaracja z ich strony bo na same słowo czystość przedmałżeńskiej brali nogi za pas. No i tak też się stało kilka dni temu ,ogólnie kilka spotkań mieliśmy za sobą ,mężczyzna naprawdę mi się bardzo spodobał więc i miałam nadzieje na coś więcej i chciałam wiedzieć jakie on ma podejście do seksualność ,wiary ,ogólnie do wszystkiego co jest dla mnie bardzo istotne. Gdy mu tak szczerze od serca powiedziałam o swoich pragnieniach .sama będąc w ogóle rozanieloną tą wizją wspólnego czekania do ślubu , w ogóle pięknie mu to opisałam .. z nadzieją że może nie ucieknie od razu. No ale niestety ...zwiał ,nie odpisując mi nawet na wiadomość (korespondowaliśmy ze sobą między spotkaniami ) ogólnie jest mi strasznie przykro i ciężko . Potrzebuje dobrego słowa od Was ,modliłam się do Pana Boga, szukałam u Niego ukojenia.I oczywiście wiem że bardzo dobrze się stało iż ten agent sobie mnie odpuścił ..no ale i tak mi smutno .


Przeniosłem ten post i odpowiedź na niego tutaj, bo tu wydaje mi się, że bardziej pasuje (PW)

nie na temat wątku, więc pewnie poleci i Twój post i moja odpowiedź

próbowałaś w bardziej katolickim środowisku szukać faceta? wspólnota jakaś, duszpasterstwo akademickie? a strony typu zapisanisobie.pl albo betania.pl ?
znam 2 małżeństwa gdzie poznali się właśnie dzięki takim stronom

W moim mieście jest wspólnota kościelna jednak akurat tam większość Panów jest już zajęta ,mieszkam w małej mieścinie i mam ograniczone pole manewru jeśli chodzi oazy i duszpasterstwa. Spotykałam się z w życiu z trzema katolikami -ale wiadomo że oprócz wspólnych wartość wiary też przydałoby się porozumienie na innych płaszczyznach życia ,wspólne zainteresowania /pasje ,poglądy/zgodność osobowość - żeby to się jakoś kleiło wszystko razem .No i chciałabym żeby mi się podobał -wizualnie .Nie wiem czy ja taka wybredna jestem ,czy po prostu to jeszcze nie jest mój czas (jeśli on w ogóle kiedyś nadejdzie) .

Tych stron o których wspomniałeś nie znałam akurat

Oj tam wybredna.. Masz jeszcze trochę czasu - nie spiesz się, aczkolwiek nie siedź na .. wiesz czym, tylko czekając. To ważna decyzja, by się z kimś związać na całe życie. Pomyłka jest potem bardzo trudna do odkręcenia.