"§ 3. Szafarze katoliccy godziwie udzielają sakramentów pokuty, Eucharystii i namaszczenia chorych członkom Kościołów wschodnich nie mających pełnej wspólnoty z Kościołem katolickim, gdy sami o nie proszą i są odpowiednio przygotowani. Odnosi się to także do członków innych Kościołów, które według oceny Stolicy Apostolskiej, gdy idzie o sakramenty, są w takiej samej sytuacji, a i wspomniane Kościoły wschodnie.

§ 4. Jeśli istnieje niebezpieczeństwo śmierci albo przynagla inna poważna konieczność, uznana przez biskupa diecezjalnego lub Konferencję Episkopatu, szafarze katoliccy mogą godziwie udzielać wymienionych sakramentów także pozostałym chrześcijanom, nie mającym pełnej wspólnoty z Kościołem katolickim, którzy nie mogą się udać do szafarza swojej wspólnoty i sami o nie proszą, jeśli odnośnie do tych sakramentów wyrażają wiarę katolicką i do ich przyjęcia są odpowiednia przygotowani."

Prawo Kanoniczne z 1917 roku zabraniało bezwzględnie przyjmowania sakramentów dla heretyków, nawet będących w dobrej woli, jeśli wcześniej nie nawróciliby się w pełni na wiarę katolicką. Nawrócenie wymagane było nawet w przypadku niebezpieczeństwa śmierci. W przypadku gdy osoba była nieprzytomna, musiała wcześniej w jakiś sposób dać do zrozumienia, że się nawraca.

1. Heretyk obiektywnie jest w stanie grzechu śmiertelnego. O tym czy ktoś jest w stanie nieprzezwyciężalnej ignorancji, czy też nie, będzie sądził Bóg.

2. Aby zastosować np. § 4. to kapłan musi mieć świadomość stanu w jakim znajduje się zainteresowany, np. protestant. Co za tym idzie, łatwo może go upomnieć i wydobyć ze stanu (potencjalnej i mało prawdopodobnej) nieprzezwyciężalnej ignorancji (jeśli idzie o osoby przytomne i zdrowe na rozumie).

3. Mamy więc prawo, które zezwala w pewnym wypadku na przyjmowanie, wyżej wymienionych sakramentów, bez pełnego nawrócenia. Co za tym idzie, dopuszcza do świętokradztwa. Czyli jest to prawo szkodliwe.

4. Jest to prawo powszechne, co znaczy, że obowiązuje na terenie całego Kościoła.

5. Kościół nie może wydać powszechnej szkodliwej dyscypliny (prawa):
"Sobór w Konstancji o zwyczaju przyjmowania Eucharystii pod jedną postacią tak się
wyraża: "Twierdzenie, że zachowywanie tego zwyczaju albo prawa jest świętokradztwem albo czymś niedozwolonym, winno być uważane za błąd (erroneum), a uparcie to utrzymujących należy jako heretyków wykluczyć (arcendi sunt) i ciężko ukarać" (Denz. 626). Pius VI twierdzenie synodu w Pistoi jakoby Kościół mógł "stanowić dyscyplinę nie tylko nieużyteczną... ale niebezpieczną, szkodliwą, prowadzącą do zabobonu i do materializmu" potępił jako "fałszywe, lekkomyślne, skandaliczne, niebezpieczne, obrażające uszy pobożnych, krzywdzące Kościół i Ducha Świętego, przez którego Kościół bywa rządzony, co najmniej błędne" (Denz. 1578)." Apologetyka czyli dogmatyka fundamentalna, ks. dr Maciej Sieniatycki, r. 1932

6. (1)Kościół posoborowy (SWII) wydał powszechne szkodliwe prawo.
(2)Kościół katolicki nie może wydać powszechnego szkodliwego prawa.
Zatem: Kościół Katolicki nie jest Kościołem posoborowym (SWII).

Jaki cel ma wątek, poświęcony katolickim szafarzom sakramentów, którego autor nie ujawnia swojego wyznania?
Mam nieodparte wrażenie, że został założony po to tylko, aby dokopać katolikom. Mam rację?

Proszę Pani, nie ma absolutnie nic do rzeczy jakie mam intencje, w odniesieniu do tego, czy twierdzenie zawarte w temacie jest prawdziwe, czy też nie. Nawet gdybym głośno swoje intencje wypowiedział, to i tak może mi Pani nie uwierzyć. Proponuję więc ocenę moich intencji pozostawić Panu Bogu.

@sedevacante

Jaki jest cel tematu, o czym ma być dyskusja ?

Dyskusja ma być nad kanonem 844. W poście są twierdzenia albo prawidłowe, albo błędne. Jeśli ktoś uważa, że błędne, to niech to wykaże.

Jak to jaki? Szerzenie schizmy sedewakantystycznej.

@sedevacante
Twój 2 jest fałszywą interpretacją, stąd wynikające z 2 punkty 3 i 4 są fałszywe, 5 nie na temat (nawet to co przytoczyłeś), 6 to Twój wniosek na podstawie fałszywych przesłanek.

Ergo: sam jesteś schizmatykiem.

A oto parę tekstów, które może pomogą Ci się nawrócić:
"Bądźcie posłuszni waszym przełożonym i bądźcie im ulegli, ponieważ oni czuwają nad duszami waszymi i muszą zdać sprawę z tego. Niech to czynią z radością, a nie ze smutkiem, bo to nie byłoby dla was korzystne."/ Hbr 13:17/

„Prosimy was, bracia, abyście uznawali tych, którzy wśród was pracują, którzy przewodzą wam i w Panu was napominają” (1 Tes 5,12 BT)

„Wy zatem, którzy daliście początek buntowi, podporządkujcie się waszym prezbiterom, przyjmijcie karę jako drogę do nawrócenia” (św.Klemens, papież w latach 91-101,List do Kościoła w Koryncie).

Święty Ignacy Antiocheński, napisał w 107 roku (w drodze na męczeńską śmierć) siedem listów do różnych Kościołów lokalnych. Oto fragment listu do Magnezjan:
„Wystrzegajcie się więc takich ludzi. A uczynicie to nie wpadając w pychę i trwając niewzruszenie przy Bogu, Jezusie Chrystusie, a także przy waszym biskupie i przykazaniach Apostołów. Kto jest wewnątrz sanktuarium, ten jest czysty, kto zaś jest zewnątrz sanktuarium, ten czysty nie jest. Znaczy to, że kto czyni coś bez biskupa, kapłanów i diakonów, ten nie ma czystego sumienia.
(...)Niechaj nie będzie w was niczego, co mogłoby was dzielić, lecz jednoczcie się z biskupem i tymi, co wam przewodzą, a jedność ta stanie się obrazem i zarazem nauką nieśmiertelności.VII. l. Podobnie więc jak Pan ani sam, ani przez swoich Apostołów, nic nie czynił bez Ojca, z którym stanowi jedno, tak i wy nie róbcie niczego bez biskupa i bez kapłanów. I nie próbujcie przedstawiać jako rozsądne tego, co robicie na własną rękę, lecz wszystko róbcie wspólnie: jedna modlitwa, jedna prośba, jeden duch, jedna nadzieja w miłości, w radości nienagannej."”


św. Cyprian z Kartaginy (+258),O jedności Kościoła katolickiego. Oto parę fragmentów:
„Piotrowi dane jest pierwszeństwo, aby okazać, że jeden jest Kościół Chrystusa i jedna katedra.”
„Kto się nie trzyma tej jedności Kościoła, czy sądzi, że się trzyma wiary? Kto sprzeciwia się i opiera Kościołowi, kto pomija katedrę Piotra, na którym założony jest Kościół, czy mniema, że jest w Kościele, kiedy i błogosławiony Apostoł Paweł tego samego uczy i podaje za tajemnicę jedności, mówiąc: Jedno ciało i jeden duch, jedna nadzieja wezwania waszego, jeden Pan, jedna wiara, jeden chrzest (f). Jeden Bóg.”
„Kościół także jeden jest, lubo w bujnym wzroście coraz obszerniej się krzewi. Jak wiele promieni ma słońce a jedno tylko jest światło; jak wiele gałęzi ma drzewo, a jeden tylko jest pień, osadzony na silnym korzeniu; i jak z jednego źródła bardzo wiele wypływa strumieni, i te dla obfitości wydobywającej się wody zdają się liczebnie pomnażać, to przecież jedność ich zachowuje się w początku. (…)
Tak i Kościół, napełniony światłością Pana, rozwodzi swe promienie po całym świecie, jedno atoli jest tylko światło, które wszędzie się rozlewa a jedno ciało jego się nie rozdziela. Rozpościera bujnie gałęzie po całej ziemi, wypływające obficie strumienie szeroko rozlewa; jedna atoli jest głowa, jeden początek, jedna matka bogata w następstwa płodności swojej”
„Nie osiągnie nagrody od Chrystusa, kto opuścił Kościół Chrystusowy, obcy jest, niegodny, jest jego nieprzyjacielem. Nie może już mieć Boga za Ojca, kto Kościoła nie ma za matkę. Jak nie zdołał się nikt ocalić od potopu, kto się nie znajdował w arce Noego, tak też nie ocali się, kto nie jest w połączeniu z Kościołem.”

Firmilian (†268) posał:
„Wrogowie zaś jedynego Kościoła katolickiego, w którym jesteśmy, i ci, którzy występują przeciw nam, następcom apostołów, i przywłaszczają sobie kapłaństwo w sposób niedozwolony i ustanawiają bezbożne ołtarze; czy nie są oni, jak Kore, Datan i Abiron, którzy dopuścili się takiego występnego świętokradztwa? Czyż ci, którzy się z nimi zgadzają, nie poniosą takiej jak i oni kary? I wówczas ich wspólnicy i poplecznicy równą wraz z nimi śmierć ponieśli ” (List 75:16);


I na koniec jeszcze coś, wyjątkowo spoza patrystyki; "Dzienniczek" s.Faustyny: "Szatan może się okrywać nawet płaszczem pokory, ale płaszcza posłuszeństwa nie umie na siebie naciągnąć."

"Jest zaś rzeczą wiadomą, jakie uczynki rodzą się z ciała: nierząd, nieczystość, wyuzdanie, uprawianie bałwochwalstwa, czary, nienawiść, spór, zawiść, wzburzenie, niewłaściwa pogoń za zaszczytami, niezgoda, rozłamy, zazdrość, pijaństwo, hulanki i tym podobne. Co do nich zapowiadam wam, jak to już zapowiedziałem: ci, którzy się takich rzeczy dopuszczają, królestwa Bożego nie odziedziczą".

Jak się czujesz, czytając że popełniasz grzech tej ciężkości co bałwochwalstwo, nierząd,czary itd?

Jesteś w poważnym niebiezpieczeństwie. Nie daj się okłamywać szatanowi.

Sam rozumiesz, że nie widzę powodu by ułatwiać szatanowi rozłam w Kościele (jak widać rozłam to według Pisma Świętego jeden z największych grzechów) i propagować odstępstwo przez dyskusję. Nawróć się, bo jesteś chory w wierze.

Kościół - Matka czeka na Ciebie.

@Barney
"Twój 2 jest fałszywą interpretacją, stąd wynikające z 2 punkty 3 i 4 są fałszywe, 5 nie na temat (nawet to co przytoczyłeś), 6 to Twój wniosek na podstawie fałszywych przesłanek."

Jest to tak ogólna odpowiedź, że w zasadzie nie ma się do czego odnieść. Równie dobrze mogę napisać, że: "źle zrozumiałeś to co napisałem i dlatego się zemną nie zgadzasz." Zwrócę Ci jednak uwagę, że 3 punkt nie wynika bezpośrednio z 2. Punkt 4 także nie wynika z 2, a jest jedynie podaniem zakresu obowiązywania kanonu 844. 5 odnosi się do powszechnej dyscypliny, a taką jest właśnie kanon 844, więc jak najbardziej jest na temat. Co do 6 punktu, to nie wiem dlaczego mówisz o przesłankach, a nie przesłance. Czyżbyś chciał powiedzieć, że prawo powszechne Kościoła nie musi być święte?

@sedewacante

Napisałeś co chciałeś, odpowiedź dostałeś. Natomiast jak widzisz dyskusji nie ma i nie będzie, bo o czym.

Zamykam.