nie bo mnie sie wydaje ze mnie nie rozumiecie, mnie nie chcodzi o oddanie wszytskiego ale tylko najcnniejszych rzeczy

masz rację, wydaje Ci się
jak patrzysz przez brudne okulary na świat - to widzisz różne dziwne rzeczy których nie widzą ludzie bez okularów - po prostu zabrudzenia na szkle generują Ci dodatkowe (zbędne) obrazy
więc zgodnie Ci sugerujemy - wyczyść okulary, pozbądź się natręctwa i dopiero podejmuj decyzje. Bo podjęcie decyzji na podstawie nierzeczywistego obrazu (zabrudzenia na okularach) może skutkować katastrofą.

a co jakbym nie napisala o nerwicy, wtedy kazdy by mi doradzal oddac wszytsko. skad wiem ze to nn..

nawet jakbyś nie napisała o nerwicy to po Twoich wypowiedziach widać ze masz z tym problem

problem byłby wtedy jakbyś stawiała to na pierwszym miejscu, tak, że to przesłaniałoby ci Dobrego Boga Ojca, a nie sam fakt tego, że to posiadasz.
Są też ludzie majętni, którzy kochają Dobrego Boga z całego serca i dzielą się z biednymi na tyle, na ile mogą. Nie wielu takich, ale są.
Ty musisz mieć to i owo, skoro masz męża i musisz jakoś funkcjonować, a pierścionek to też ważna pamiątka z etapu twojego życia.
Nie stresuj się i nie przesadzaj, wybacz jeśli ci czymś namieszałem, tamto było tylko takim dodatkiem teologicznym dla ambitnych

Przecież napisałem CI o nerwicy (i to konkretnym jej rodzaju) zanim sama o tym napisałaś.
Jesteś wręcz podręcznikowym przypadkiem.


To też jest klasyczne dla skrupulanctwa (odmiana nerwicy natręctw) - fałszywy obraz Boga jako kogoś w rodzaju strażnika.

Zrozum, NIE JEST TWOIM PROBLEMEM PRZYWIĄZANIE DO RZECZY MATERIALNYCH. Masz problem Z OBRAZEM BOGA.
Pracuj nad swoimi REALNYMI problemami z wiarą, a nie nad tymi które Ci podpowiada choroba.

Marsz do mądrego spowiednika!

Ponieważ chorobę rozpoznali specjaliści, którzy zapisują Ci leki i prowadzą psychoterapię. Na szczeście do nich trafiłaś zanim zaczęłaś pytać na forum i się nakręcać. Leków, które bierzesz nie zapisuje się na byle co.

wiec kupilam pierscionek, drogi taki jak mi sie podobal, moj chlopak zartowal, ze go itak oddam biednym a ja na to(chyba to tez objaw nn)ze przysiegam na zycie mojej corki ze nie oddam, poprostu chcialam przysiac na cos najcenniejszego zeby te mysli daly mi spokoj..jeestem okropna..wczoraj rachunek za pierscionek lezal na glosniku ktory byl postawiony na balustradzie i moja mala tam wlasnie uwziela sie na zabawe. odrazu wyobrazilam sobie, ze on spada jej na glowe i mysli ze to przez to ze przysieglam i ze ten pierscionek moze "chce"mi ja zabrac albo, ze Bog za to ze go kupilam i tak sie nim ciesze(az za bardzo mi mama powiedziala)wiec Bog mnie ukarze i zabierze mi dziecko abym przejzala na oczy co jest wazne.. niedobrze mi z nerwow. zadzwonilam wymienilam na inny diament doplacilam kase...nie wiem co o tym myslec...wykoncze sie

moja mama mnie oskarza, ze wzielam dziecko"na tarcze" i ze jak cos sie stanie to bedzie moja wina, mowi kim ja jestem, ktora matka sie tak zachowuje, jakim jestem czlowiekiem...

Etyka chrzescijańska powiada, że droga jest jedna. To praca nad zamianą sumienia skrupulantnego i towarzyszącego mu najczęściej zawikłanego w sumienie trafne. Nie ma innej drogi. Mówiąc językiem zdrowia i choroby, wyleczenie nerwicy (to jednak wymaga ogromnego wkładu własnego a nie 'chodzenia' do psychiatry, czy psychologa) skutkować powinno umiejętnością trafnego rozeznania różnych sytuacji moralnych i przypisania im wagi. Pozbędziesz się też kreatywnej logiki, by nie łączyć w związki przyczynowo skutkowe sytuacji niezależnych od siebie i uwolnienie się od działania pod wpływem pernamentnego lęku. Będziesz też potrafiła zobaczyć mamine uwagi w odpowiednim świetle.
Widzę potrzebę skupienia się nad przyczynami braku umiejętności rozeznawania sytuacji moralnych w kategoriach: dobra, zła i neutralności moralnej.

Dziekuje merss za odpowiedz ale malo z tego rozumiem jesli mam byc szczera. czyli mam najpierw wyleczyc nerwice.ja to robie od 2 lat a nerwice mam cale zycie..a jesli nigdy z tego nie wyjde to co?
mama powiedziala to jasno ze jestem okropna matka i ja tez tak sie czuje po tym co powiedzialam. mam tego dosc, zycia wszytskiego...

Leczysz się, a więc przyjmujesz leki. One nie spowodują innego myślenia, a co najwyżej uspokoją ewentualną agresję. Tu, obok leków potrzebna jest terapia psychologa. Samo chodzenie na wizyty niczego nie da. Z psychologiem trzeba współpracować, pracować nad sobą wg zaleceń. Terapia jest dość długa, bo w zależności od Twojego wysiłku i predyspozycji od roku do kilku lat, ale warto.

na przyszłość staraj się nie przysięgać (na nic, a na "głowę c órki" szczególnie). Jednak to nie oznacza że jesteś "złą matką" itd. (choć oczywiście musisz się leczyc bo nrwica natręctw to niekoniecznie dobra rzecz dla matki.

Pisalam ze chodze juz na terapie 2 lata do psyhcoterapeuty specjalizujacym sie w OCD, duzo mi juz pomoglo, nie mam mysli ze komus cos zrobie tych ze jestem lesbijka czy mam AIDS. Duzo tego bylo..chodzi mi o to ze kiedy nerwica dotyczy BOGA TO JUZ NIC NIE JEST PEWNE I NIE UMIEM SOBIE Z TYM PORADZIC!

A czy ta przysiege moge odwolac, czy ona sie liczy?bo corke najbardziej kocham i jest dla mnie wszystkim..czy przez to pierscionek bedzie mi przynosil pecha?