Zacząć trzeba od tego, że niepłodność NIE jest przeszkodą dla zawarcia ważnego małżeństwa katolickiego. Przeszkodą jest niezdolność do odbycia stosunku płciowego.

Ale kolega nie jest niepłodny tylko cierpi na zaburzenia psychiczne (jeśli obraziło Cię to wyrażenie F84 to bardzo przepraszam - nie miałem złych intencji).

Cóż Ci mogę poradzić? Tak jak pisałem wcześniej - musisz zacisnąć zęby i żyć ze swoim popędem a w chwilach wysokiego parcia na kobiety zażywać tabletki na osłabienie popędu jeśli będzie to konieczne. Innej rady nie widzę jeśli chcesz żyć w 100% zgodnie z nauką Kościoła.

Nie każde zaburzenie psychiczne musi uniemożliwić zawarcie małżeństwa. Trudności w uczeniu się (np. dysleksja) to rodzaj zaburzenia rozwoju psychicznego, podobnie jak zespół Aspergera. Dla mnie duży problem stanowi odpowiedzialność. Boję się potępienia. Z rodzicami zbytniego związku nie czuję. Mogę się czuć tak, jakby bezżenność była dla mnie czymś nienaturalnym. Masturbacja na szczęście nie jest dla mnie atrakcyjna. Pornografii nie oglądam, nie uprawiam samogwałtu, dziewczyny nigdy nie miałem. Mimo bycia "nienormalnym" uważam, że żyje mi się bardzo dobrze. Moja mentalność chciałaby, aby wszystkie moje dzieci miały zespół Aspergera. To coś dziwnego. Chciałaby założyć rodzinę złożoną z samych osób z tą kondycją. Osoby z ZA są dla mnie interesujące. Mentalność oczywiście chciałaby, aby żona była Aspijką. Chciałbym, aby dzieci były ponadprzeciętnie inteligentne, ale przede wszystkim, aby poszły do Nieba na wieki (rodzice też). Społeczeństwo swoją postawą może dużo przeszkadzać w życiu takim osobom, jak ja. A nierzadko mają one pewne ponadprzeciętne zdolności. Wyraźnie różnią się od "zwykłych" ludzi.

Po Twoim opisie widzę, że jesteś dosyć specyficzna osobą. Jednak martwią mnie niektóre Twoje zachowania:
1) strasznie boisz się potępienia ale właściwie dlaczego? Dlaczego niby miałbyś zostać potępiony? Wyluzuj, nikt Cię przecież nie potępia. Za bardzo się przejmujesz - zajmij czymś innym swoje myśli. Daj spokój - nie tak prosto jest zostać potępionym.
2) nie powinieneś życzyć swoim dzieciom zespołu Aspergera - mimo wszystko powinny urodzić się bez żadnych wad rozwojowych.

Skoro żyje Ci się bardzo dobrze to po co chcesz niepotrzebnie komplikować swój byt? Dam Ci dobra radę - zajmij się sobą, rozwijaj swoje pasje i nie zadręczaj się niepotrzebnymi myślami. Sam pisałeś że nie jesteś pewny czy utrzymasz swoją potencjalną rodzinę więc lepiej będzie jeśli poprzestaniesz na myśleniu o tym.

Odczuwam ewidentne pragnienie bycia z kobietą. Żyje mi się bardzo dobrze, bo nie mam poważniejszych problemów ze zdrowiem somatycznym, w domu jest wygodnie, nie wykonuję ciężkiej czy niebezpiecznej pracy, nie żyję w regionie dotkniętym konfliktami...

Nie mam doświadczenia z pracą zawodową. Nie mam prawa jazdy. Nigdy nie miałem dziewczyny. Powiedziałbym, że rodzina jest w pewien sposób dysfunkcyjna. Biorę pewien lek psychotropowy (paroksetyna). Mam diagnozy zespołu Aspergera, mieszanych zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych i zaburzenia schizotypowego. Dojazd na uczelnię zajmuje mi ok. 1,5 godz. w jedną stronę.

Otóż to!
A przez internet nikt nie jest w stanie tego ocenić. To zresztą w ogóle trudno ocenić.

Wydaje mi się, że od celibatu, bezżenności robię się bardziej "świrnięty", "nieużyteczny" i "rozleniwiony". Jakby celibat był niekompatybilny z moją naturą i miał skutki uboczne. Czuję silne pragnienie posiadania żony. Wydaje mi się, że ten problem jest poważniejszy, niż na to wygląda. Aspijki są mniej atrakcyjne seksualnie dla mnie, ale bardziej atrakcyjne psychologicznie, ich podobna do mojej kondycja "zabiera" atrakcyjność ze sfery seksualnej jakby.

Ale przecież ty nie żyjesz w celibacie jak możesz wiedzieć, że celibat jest "niekompatibilny" z twoją naturą...?

Ale i tak jestem bezżenny, w moim obecnym wieku rodzice byli po ślubie i mieli dziecko. Czuję, że to jest wbrew mojej naturze.

Bardzo patrzysz na opinię Twojej rodziny. Pamiętaj jednak, że rodzina nie będzie żyć za Ciebie i nie powinna decydować o Twoim życiu (co nie zmienia faktu, że mogą Ci mądrze doradzić).

"Posiadanie żony" ?

Nie chodzi o "posiadanie" żony jako przedmiotu.