Podrzuce kolejny kamyczek. Tym razem od Heideggera.
Pisał, że człowiek współczesny oderwał się od domu bycia. Przestał być sobą. Nastawil się na to, by odróżnić przedmiot od przedmiotu, rzecz od rzeczy, by wykorzystać jedną rzecz do panowania nad drugą aż wreszcie sam siebie uznał za przedmiot, rzecz (wierzących i niewierzących dzieli więc wizja człowieka). Zamiast poddać się prawdzie począł poddawać prawdę sobie. W ten sposób wymknęła się mu prawda bycia. Odnalazł wolność, ale zagubił prawdę, której ta wolność ma służyć.
Nie wie kim jest...

Współczesny człowiek będzie sobą jak spojrzy w twarz swemu umieraniu, gdy przyjmie swą winę i swój los. Nie będzie jak ucieknie od siebie w zapomnienie, w tanią rozrywkę, w przeciętność.
Czas należy zobaczyć od strony wieczności, on przybiera postać prawdy. Ludzie nie wierzą, bo Bóg stał się niewiarygodny, lecz dlatego, że utracili samą możliwość wiary, bo nie potrafią szukać Boga. A nie potrafią, bo przestali Myśleć. Odeszli od Myślenia i zastąpili to paplaniną.
Kto osiągnął zdolność Myślenia otwarł się na boskość.

Merss, dzięki za ten tekst jest super.
Nawrócenie oznacza przecież zmianę Myślenia.

Ludzie tracą wiarę bo mają w sobie coraz więcej pychy. Dlaczego wierzyć Pismu i Kościołowi skoro "wszystko wiem najlepiej"?

Po co komu autorytety religijne jeśli "sam dla siebie jestem największym autorytetem"?
Czy współczesnemu człowiekowi mieści się w głowie, że istnieje Ktoś ponad nim?

Do tego zupełny brak samodyscypliny - także intelektualnej. A za tym brak wierności poglądom ale też i wierze.

No i ta wszechobecna powierzchowność - także w wierze. Niechęć do stawiania sobie wyzwań religijnych (skupienie na sprawach materialnych).
Modlitwa? Kto by miał czas...
A wiara bez niej zasycha

No tak, ale można się też modlić i jednocześnie się nie modlić Taką mam refleksję.

Sam tego nie wymyślił. Co mu podpowiedział Freud? Jak interpretuje on religię?

Zanik wiary przewidzial bł.J.Newman. Uważał, że błędem jest skupianie się na duchowieństwie i zaniedbanie kształcenia wiernych. Zbieramy owoce tego niedbalstwa. Ukończyłam szkołę średnią jako analfabetka religijna. W duszpastwrstwie akademickim mówiono o różnych ważnych sprawach, ale nie skorzystałam w zakresie wiedzy teologicznej.
Nie miałam szczęścia spotkać mądrych katechetów, oni bali się uczniów. Szczerze przyznawali się, że nie uczono ich myślenia na studiach, tylko odtwarzania wiedzy, nie było sporów, ale wiedza do zakucia. Dlaczego proboszczowie wskazują takich ludzi?
Na forum wchodzą czasem klerycy/księża, by potraktować nas jako słup ogłoszeniowy. Oni wszystko już wiedzą. Spory z ateuszami byłyby świetną szkołą, trzeba bowiem wczuć się w ich myślenie, nauczyć się argumentować. Wolą jednak nauczać maluczkich.
Sami sobie wyhodowaliśmy pokolenie gimboateuszy, którzy szczerze wierzą, że jak w laboratorium uda sie wyhodować Boga, uwierzą.
O nauce wiedzą tyle, że dzieje się w laboratoriach. Pewnie nie widzieli dobrego mikroskopu, ale paplają wszyscy jakby ściągi od jednego czytać...

Jednym z powodów braku wiary też jest to, że duża część ludzi nie doświadczyła Bożej obecności, Jego miłości, pokoju w sercu który pochodzi od Boga. Aby być być blisko Boga należy się modlić, uczęszczać na Mszę Św, pościć, oraz regularnie się spowiadać jak prosi nas o to Matka Boża. Wszystko jednak należy czynić z wiarą. Myślę, że kto raz dostąpił miłości Boga, Jego darów, ten nie zapomni i nawet po upadku będzie starał się dążyć do świętości, bo wie, że jest Bóg który miłuje i dzięki któremu my też miłujemy. Często też trzeba się zaprzeć samego siebie i nieść krzyż swój i naśladować Pana jak sam mówi. Trzeba zaufać. Oczywiście nie jest to łatwe, dlatego trzeba prosić o łaskę wytrwania, siły i wiarę.

św. Matka Teresa z Kalkuty podobno przez 50 lat nie doświadczała w ogóle obecności Bożej, żyła w oschłości w tej relacji.

Samo powołanie moim zdaniem już jest znakiem Boga To On wybiera pasterzy, zakonnice, apostołów miłości aby nieśli miłość innym. Bóg chce każdemu ofiarować miłość bo sam jest miłością a my zostaliśmy stworzeni na Jego podobieństwo.

Matka Teresa miała świadomość nocy ciemnej. Ona wcześniej doświadczyła Boga. Jej cierpienie wynikało z chęci powtórzenia tego stanu, ludzkiej tęskonoty za Miłością, której wcześniej doświadczyła.

Na pewno. Jednak w każdej dziedzinie na początku kształcenia musi być zainteresowanie. Z niego wynika chęć pogłębiania wiedzy o wierze.
Jest to jednak łaska i trud. I te dwie rzeczy muszą iść razem - a nie idą.

Po prostu mało komu się chce.

Rzeczywiście - dobrego katechety ze świecą szukać. Zawód wyśmiany, nędznie opłacany a i często wykorzystywany przez proboszcza do posług różnych - niewdzięcznych i czasochłonnych.

To i selekcja negatywna wyrzuca z zawodu (powołania) najbardziej zdolnych.

Ale problem głębszy, bo rodzice zmuszają młodzież do chodzenia na religie (bo bierzmowanie, bo przecież ślub musi być w kościele) a sami nie dają przykładu.
Dzieciaki robią więc na religii wszystko, żeby ich rodzice z lekcji wypisali. I Wystarczy pięciu takich w klasie a o żadnej katechezie nie ma mowy.

Jak mówi jeden ze znajomych księży katechetów (i to dobrych) większość czasu poświęca na udowadnianie, że nie jest wielbłądem, czyli na jałowe spory wciąż o tym samym z ateistami, których na religii od dawna być nie powinno.


No, ale to już nie jest chyba modlitwa...

Jeśli osoby wierzące na każdym kroku dają dowody będące zaprzeczeniem wiary i nie mamy autentycznych świadków wiary, to jak ludzie mają uwierzyć? W co mają uwierzyć? W hocki-klocki?
A przecież ci spoza Kościoła to właśnie osoby nieutwierdzone, które potrzebują wyraźnego świadectwa.
Sorki, ale w moim środowisku wszystkie siły się sprzysięgły, by dawać antyświadectwo, a na taki lep to chyba tylko muchy mogą się dać złapać, bo muchy lubią odchody i zepsute mięso.
Tylko nie mieszajmy tu czysto ludzkiego humanizmu wypierającego Sacrum (te rzeczy powinny iść w parze, wiara i czyn) oraz jedności ociemniałych z ociemniałymi (to jak jedność komunistów, która przecież jest faktem), ze świadectwem chrześcijańskiego życia.

A ci z Kościoła, mający dostęp do wszystkich skarbów Kościoła, są przecież tymi, którym więcej dano i od których więcej wymagać się będzie.

Gdyby pan Jezus przyszedł się jednać ze światem, to żadna z ówczesnych osób nie wiedziałaby w co właściwie ma wierzyć, nie wspominając już o kompletnej dezorientacji co do wyboru drogi/Drogi.

A dlaczego Pan Jezus nie mógł pojednać się z faryzeuszami, albo z tymi, którzy Go nie słuchali?
Światłości z ciemnością nie da się pojednać.
Światłość musi rozświetlić ciemność.

Poza tym trzeba być realistą, człowiek bez dobrej formacji jest jak rycerz bez tarczy ,broni, bez zbroi, w dodatku na wpół głuchy i na wpół ślepy.
Jak taki wyjdzie w świat (świat może służyć do zdobywania zasług, ale też łatwo jest w stanie pogrążyć), może już tylko liczyć na miłościwe działanie Opatrzności (nawet o tym nie wiedząc), bo na własne rozeznanie i zdolność obrony już liczyć nie może.

Ale powiedz takiemu rycerzowi błędnemu, że gołodupiec, to zarzuci brak szacunku i każe szanować własne poglądy.

No i czemu takie jednanie ma służyć?

Tu trza formacji, modlitwy, ofiary - to ma sens i konkretny cel na uwadze, a już szczególnie w czasach, kiedy laickość coraz bardziej przypomina grząskie piaski

Papież Leon XIII o rozmydlonym pojęciu Boga, tu dotyczy sekt masońskich, ale dziś przecież cały świat przypomina taką sektę:

Błąd ich właśnie na tym polega, że zatrzymują o Istocie Bożej jakieś niedorzeczne pojęcia, a prawdę odrzucają.

Cała encyklika tutaj: http://www.nonpossumus.pl/encykliki/Leo ... nus/hg.php

Jakiś czas temu pewna znajoma mi mówi: a wiesz jak ludzie chcą słuchać o Bogu...
A mi zaraz przyszło do głowy: ale o jakim Bogu/bogu chcą słuchać, w czyjej wersji?

Jeśli człowiekowi podaje się nieprawdę o Bogu oraz o jego własnej, człowieka, kondycji, to jak łaska Boża ma się przebić przez tę skorupę błędu, niedoskonałości, grzechów?
Czasem się przebija, ale nie o to chodzi przecież.
Aby człowiek mógł owocnie z Bogiem współpracować, potrzebuje Prawdy.

Bo o Bogu, o Chrystusie, o Ewangelii, można mówić również poza Prawdą, na tym polega herezja.

Jak więc ludzie mają wierzyć, skoro sami podający się za wierzących usilnie budują struktury błędu, uniemożliwiające owocne działanie łaski, podczas gdy inni przyglądają się beznamiętnie i mało ich obchodzi to, że owce są zewsząd szarpane przez wilki?

A ostatnio pewien hierarcha był mądrzejszy od świętych i papieży, wywracając i ten porządek rzeczy, że Kościół jest w posiadaniu pełni Prawdy Objawionej przez Boga i brzydko określając osoby obstające przy Bożym Objawieniu.

Osoby które rozmydlają przekaz chrześcijański są rzeczywiście antyświadectwem. Myślę jednak, że o wiele więcej osób zraziły do chrześcijaństwa osoby widzące wszędzie spiski, nie mające śladu samokrytycyzmu, widzące wokół (a szczególnie we współwyznawcach i władzach Kościoła) wyłącznie zło i sprowadzające każdy temat do swoich obsesji.

Prawdę mówiąc nie znam osób podpadający pod Twój opis, znam za to sposoby walki z osobami wskazującymi na istniejące duże problemy, m.in. narzuca się brzydkie interpretacje odbioru ich działania, a czasem łączy się to z niszczeniem ich życia.