Dlatego forum jest dobrym miejscem pogadania o istocie problemu, a nie tylko o stanowiskach z jakich ktoś się wypowiada.
I ciekawsze jest to, w czym widzimy szansą albo zagrożenie jakiegoś pomysłu, który padł na synodzie, albo jaki sami mamy. To właśnie jest dyskusja, spieranie się na argumenty, bez przyklejania etykietek, lub podejrzliwości o złe motywy. Wtedy różnica zdań, pomysłów na duszpasterstwo itd. jest ubogacająca i nie jest to dla Kościoła "bardzo źle".

Odnośnie tej komunii dla rozwodników, nie rozumiem jednego. Jeżeli ktoś się w jakiś sposób chce nawrócić, szuka Boga i żyje miłością, to proszę mi wytłumaczyć jak niedopuszczanie do Eucharystii rozwidzionych w ponownych związkach ma się do "Nie potrzebują lekarza zdrowi, lecz ci, którzy się źle mają (Mt 9,12)." Jeżeli Bóg jest lekarzem, jeżeli wierzymy, że Eucharystia zbliża nas do Boga a ciało i krew Chrystusa niszczy i pokonuje grzech, to dlaczego izolować grzeszników od tego lekarstwa. Jak mają "wyzdrowieć" skoro nie mają dostępu do terapii? W moim rozumieniu Mt 9,12 wyraźnie mówi, że logiką Boga jest chyba raczej trwać przy chorym i go leczyć niż nagradzać kogoś kto wyzdrowiał o własnych siłach, pomimo odmowy terapii!

Idąc tą samą logiką Komunii nie powinni przyjmować też alkoholicy czy narkomani a nawet osoby pozostający skłóceni z rodzicami czy kimkolwiek innym, bo ciągle tkwią w swoim grzechu i nie chcą się poprawić - czy ktoś wie czy w praktyce ci wszyscy też są wykluczeni z sakramentów dopóki nie postanowią przerwać życia w grzechu?

Rozwodnik, który trwa w nowym związku i nie chce wrócić do swojego małżonka, grzeszy ciężko i nie może przyjmować Pana Jezusa.
Przyjmując Komunię św. wyrok (potępiający) sobie spożywa..
Jest idiotyzmem uważać, że Kościół aprobując grzech spowoduje że grzesznik się nawróci (w tym przypadku zrezygnuje z cudzołóstwa i będzie pragnął wrócić do małżonka, bądź będzie pragnął żyć samotnie w czystości). Przyjmować Pana Jezusa w stanie grzechu ciężkiego to jak zapraszać Boga do chlewa..

W tej sprawie pokawiają mi się dwa znaki zapytania:

1) Nie chodzi o aprobację grzechu przez Kościół. Chodzi o to, że jeżeli ktoś tkwi w ciężkim grzechu, ale ufa Bogu, wierzy w to, że Bóg jest wszechmogący, że Bóg pomaga człowiekowi i że Bóg wysłuchuje modlitw, to przyjmując Komunię w trakcie "kuracji" jak dla mnie wyraża swoją ufność Bogu i pokorę, bo przyznaje, że sam sobie nie może z tą sytuacją poradzić (n.p. zakończyć "cudzołożny" związek), ale wierzy w to, że Bóg może go wyrwać z tego grzechu i wszystko naprawić. Mi się to wydaje dość logiczne.

2) Sam Jezus do "co Bóg łączył człowiek niech nie rozdziela" dodaje jedno ALE: "Kto oddala swoją żonę – chyba w wypadku nierządu – a bierze
inną, popełnia cudzołóstwo." No to według mnie, jeżeli żona odchodzi do innego związku no to właśnie następuje przypadej nierządu, i nawet według Jezusa nie ma problemu! Czyli jak ode mnie odejdzie mąż do innej kobiety (nie daj Boże!) to małzeństwo z automat i za przyzwoleniem Jezusa zostaje rozdzielone, bo dokładnie tą furtkę Jezsus zostawia otwartą! Czy znowu coś źle rozumuję?!

Schodząc na ziemię... nie znam żadnej takiej pary niesakramentalnej , która chciałaby przystępować do Komunii Św., w celach j/w. Raczej chcą trwania w cudzołożnym związku i powrotu do Sakramentów. Jakoby nie czynili nic złego

Prawo dzisiaj stanowi, że byłaby to świętokradcza komunia, jutro prawo może się zmienić.

Pan Jezus przychodził też do grzeszników, do tych którzy się źle mieli. Może nawet głównie do nich, bo to oni go najbardziej potrzebują.

Źle rozumujesz te słowa, bo "oddalenie swojej żony" utożsamiasz z rozwiązaniem świętego węzła małżeńskiego.
Zgodnie ze słowami Pana Jezusa, żonę należy oddalić od siebie, gdy ona trwa w porubstwie, nierządzie.

Nie należy trwać w takim "trójkącie". Jeśli żona, bądź mąż cudzołoży, należy odseparować się od niej czy niego.
Powrócić należy wówczas gdy cudzołożnik przestanie cudzołożyć i będzie czynić pokutę.
Poniżej pewien starochrześcijański tekst z ok. 150 roku (Hermas, Pasterz)

Cytuj:

Panie — powiedziałem — Jeśli kto ma żonę, która wierzy w Pana,

I przekonał się, że ona popełnia cudzołóstwo, czy grzeszy mąż, jeśli dalej z nią żyje razem?”

„Tak długo, póki nie wie — odpowiedział — nie grzeszy.

Jeśli się jednak mąż dowie o jej grzechu, a niewiasta nie pokutuje, ale trwa w swym porubstwie, i mąż dalej z nią żyje razem, staje się współwinny jej grzechu, i bierze udział w jej cudzołóstwie”.

„Jakżeż tedy, o panie — pytałem — ma postąpić mąż, jeśli żona trwa w swej namiętności?”

„Niechże ją oddali — odrzekł — a mąż niech żyje samotnie

Jeśli zaś oddali swą żonę i pojmie inną, tedy i on cudzołoży”.

„A jeśli, o panie — pytałem — niewiasta po swym oddaleniu pokutuje, i chce powrócić do swego męża, czy on jej nie powinien przyjąć z powrotem?”

„Z pewnością — odrzekł — jeśli mąż jej nie przyjmie, grzeszy i wielką na siebie ściąga winę. Powinno się przecie przyjąć tego, który zgrzeszył, a czyni pokutę. A zatem dla tej pokuty mężowi żenić się nie wolno. Oto jak się żona i mąż powinni zachowywać

Diabelskie myślenie. Nikt nie może zmienić nauki przekazanej nam przez Pana Jezusa.
Jesteś przykładem katolika(?) chorągiewki. Dla ciebie prawda jest względna. A prawda może być tylko jedna.

Mamy szczęśliwą pare, w końcu po jakimś okresie biorą ślub. Nagle w męża wstępuje diabeł i zaczyna bić żone. Ona próbuje naprawić małżeństwo, próbuje wszystkiego, jest bardzo cierpliwa. W końcu odchodzą od siebie, a raczej kobieta oddala sie od tyrana. Nie potrafi jednak żyć sama i znajduje sobie osobe, z którą łączy swoje problemy. Czy ta kobieta nie zasługuje na żywą relacje z Chrystusem?

Jeśli pod pojęciem "osoby, z którą łączy swoje problemy", masz na myśli osobę z którą cudzołoży, to Nauka Kościoła jest jasna i zabrania przyjmowania Pana Jezusa w stanie grzechu ciężkiego..
Ckliwość tej historyjki nie usprawiedliwia w żadnym stopniu świętokradztwa..
Nawet wtedy gdyby rzeczona kobieta była inwalidką bez nogi i ręki, to także nie usprawiedliwi cudzołóstwa i świętokradczej Komunii..

W stanie grzechu ciężkiego nie można mieć żywej relacji z Chrystusem..
Gdy umierasz w takim stanie to lądujesz w piekle i masz wtedy żywą relację z diabłem..

W takim razie dlaczego pod pewnymi warunkami można przystępować do Komunii po dokonaniu grzechu masturbacji, który należy do grzechów ciężkich?

żyjemy w czasach wielkiej apostazji..
jeszcze trochę i konfesjonały w ogóle nie będą potrzebne..
ktoś oświadczy, że ludzie nie grzeszą i są piękni tacy jacy są..
Grzechy ciężkie cudownie zamieniają się w lekkie, a następnie cudownie nazywane będą cnotami..
Przeinteligentny Woody Allen stwierdził kiedyś, że masturbacja to miłość z kimś kogo się naprawdę kocha..
Tak to diabeł potrafi okadzać.. Gówienko posmaruje masełkiem, a wielu to łyka..

Ponieważ grzech to nie tylko czyn, ale i wolna wola z jaką został popełniony.
Zwykle masturbujący się nie działa w sytuacji wolności lecz nałogu (podobnie jak np. palacz). Stopień tego ocenia spowiednik.

A ten nałóg to od kogoś dostał czy sam się w niego wpędził?
Zabójstwo seryjnego mordercy powinno być moralnie łagodniej oceniane niż zabójstwo tego jednokrotnego?
Ocenia się, że Amon Goth, komendant obozu w Plaszowie, osobiście zabił ok. 500 więźniów. Z pewnością wpadł w nałóg zabijania i torturowania.
Gdy mordowanie stało się dla niego nałogiem grzech ciężki zamienił się na ten czas w lekki?