Tak i nie! Moim zdaniem (co dla niektórych to nic dziwnego ).

Tak! Z tego co napisałeś wynika jednoznacznie, że radość, ekscytacja i pokój nie wynikają z tego co zrobimy ale z tego w jaki sposób jesteśmy. Żeby zachować właściwy porządek rzeczy to najpierw jacyś jesteśmy a później z tego jacy jesteśmy wynika co robimy, właściwe byłoby tutaj dodać, że to jak jesteśmy jest pochodną naszej woli i wyborów (w jakiejś mierze, mamy na to wpływ, nie jesteśmy wszyscy tacy sami)

Nie! W kontekście pana i władcy oraz królów należałoby zwrócić uwagę, że nasz stan szczęśliwości, zadowolenia, pokoju jest ściśle związany, uzależniony od pewnych postaw względem wszystkiego co składa się na życie. Możemy być względnie niezależni w stosunku do rzeczy, myśli, ludzi, grupowych, społecznych wyobrażeń czy złudzeń, jednak szczęście, pokój zależne są od postaw względem tych fenomenów życia i to dosyć ściśle określonych postaw. Ot król jest nagi, znaczy bosy ale w ostrogach.

jeszcze przed naszą wolą i wyborami mamy w sobie zasoby szczęścia i spokoju . jedyną przeszkodą dojścia do nich jest strażnik zwany umysłem psychologicznym.
I pewnie, ze czym bardziej Twoja postawę będzie charakteryzował dystans do pewnych myśli/emocji, tym więcej wytargujesz od tego strażnika.
Możesz sobie tez wykreować w sobie technikę, aby oszukiwać tego strażnika i brać z tych rzeczy więcej niż zasłużyłeś

moim celem jest jednak całkowite wykopanie go i zwolnienie z pracy

nie będę się z nikim targował i za pomocą pewnych sprytnych postaw życiowych dostawał tylko 30-50 % tego co do mnie należy.

Nie trzeba hodować w sobie pasożyta i wchodzić w nim w układy. jaki to ma cel ?

Można by rzecz, że to diabelski plan Advaito

w sumie tak, bo ten strażnik to jedyny diabeł jaki istnieje

Diadelski bo wkręcający w myślenie dopóki nie wykopię strażnika nie będę miał wszystkiego co mnie się należy, co moje. Nie będę miał dopóki czegoś nie zrobię, wszystkiego, moje, golum golum

A czy zasoby są ograniczone, a może niedostępne, a czy naprawdę moje, no i czy muszę koniecznie coś zrobić. Czy też oceanu nie da się przelać do dołka w piasku, ryba nie musi szukać oceanu, fala nie jest jego właścicielem, a zrobić jest na końcu a nie na początku, więc co i czy w ogóle zrobić to się okaże...

To takie otwarte pytania

Wchodzę teraz do Twojego mieszkania, zabieram Ci telewizor, komputer, komórkę, biorę do wora wszystkie Twoje kosztowności.. a potem każę Ci zrobić kilka przysiadów, fikołków to dostaniesz może wtedy komórkę.
jeśli zdobędziesz pracę za dziesiątki tysiące Euro, wtedy oddam Ci monitor do komputera..
chcesz mnie wykopać ze swojego mieszkania ? to diabelski pomysł !
jesteś strasznie chciwy, chcesz mieć te rzeczy tak za darmo z powrotem, bo one do Ciebie należą ? To Twój ssskarb Golumie ?

zastanów się, czy te rzeczy są naprawdę Twoje ? nie, nigdy nie były.. to był Twój sen.. ta komórka, komputer zawsze były niedostępne.

ale nie próbuj się mnie pozbyć.. to męczące i wkręcające w myślenie działanie. Ja nakarmię Cie pięknymi filozofiami o rybie, piasku i oceanie.. To Ci powinno wystarczyć.
a teraz rób to co Ci sugeruje.. to dam Ci kilka błyskotek z worka.. ale tylko wtedy jak się postarasz

Czekaj dopiero co chciałeś wykopać strażnika a teraz piszesz o złodzieju. Normalnie to oni powinni być w opozycji względem siebie a ci Twoi skubańcy robią ręka w rękę

Tak się zaprzyjaźniłeś ze zwykłym złodziejem i tyranem, że mianowałeś go strażnikiem Twoich skarbów, a on będzie Ci teraz je wydzielał według swojego widzimisie

Być może...




























to TY strażnika spostrzegasz jako złodzieja a złodzieja jako strażnika.

wykapany Ja

Czy to o czym mowa to nie jest już rozdwojeniem jaźni?

To jest choroba wyobraźni z jej objawem osiowym, a więc podporządkowaniem jej rozumu. Nieuleczalna na tym etapie.

za każdym razem jak prowadzisz z sobą dialog w głowie, krytykujesz się w myślach, bądź te chwalisz- mamy do czynienia z rozdwojeniem jaźni. Twój umysł fragmentuje Ciebie ne dwie lub kilka zwalczających się nawzajem części. Bycie jednym oznacza też wiec koniec dialogów w głowie.

świetna definicja wszystkich zorganizowanych religii

To choroba człowieka, nie religii. Religia/światopogląd nie mają wyobraźni. Niestety, choroba ta wiąże się również z wykorzystaniem religii/Kościoła do swych zamierzeń (nieświadomych zazwyczaj), stają na drodze chorego człowieka, może je wykorzystać do swych celów. Tworzy się wówczas Kościół schorowanej wyobraźni, to Kościół moralnych potępień i religijności, którą myli się z wiarą.
No cóż, choroba ta obejmuje całą przestrzeń życiową człowieka. Chorują wierzący i byli wierzący. Choroba wierzących prowadzi do zaniku wiary, mimo, że gadają od rana do nocy o Bogu. Historia stara jak świat-Bóg stworzył człowieka na obraz i podobieństwo swoje, i człowiek oddaje Mu to z nawiązką.

Kary regulaminowe tworzą wyraźny dysonans z tym w co chcesz wierzyć i głosisz. Błędu w człowieku, który prowadzi do takich postaw nie wskażę, bo na tym etapie to niecelowe.