((p to q) i q) to p

Jest to schemat rozumowania weryfikacjonisty. Wystarczy sprawdzić metodą zerojedynkową, że cała powyższa implikacja jest fałszywa, a tym samym nie jest prawem logicznym.

Skąd żeś Ty to wytrzasnął?

a nie będzie raczej?

h i e = t
(h - hipoteza, e - eksperyment, t - teoria)

Mieszasz ludziom w głowach, wprowadzasz w błąd.

Schemat rozumowania weryfikacjonisty, jest ustalony i wygląda, jak przytoczyłem.

Twój schemat prócz tego, że nie mówi o weryfikacji, to jest fałszywy. Nie jest prawem logicznym

To przypadkiem nie pochodzi z wyprowadzenia dowodu nie wprost?

Pokaż gdzie wychodzi fałsz

Ja się tak zapytam, bo mi się skojarzyło - jaka jest alternatywa do "weryfikacjonisty" i w jaki sposób taka osoba kontroluje wiedzę na temat rzeczywistości?
Liczę na sensowną odpowiedź.

Ostanie kilka postów to dramat, makabra, dno i 5 metrów mułu... Czy wy nie widzicie, ze każdy z was używa tych samych słów (prawda, logika) ale w kompletnie innych znaczeniach!!! I o ile Peter starał się zrozumieć konecznego, to koneczny nie stara się ani tyci tyci.

Teraz zabiorę głos mocą swego autorytetu Jako utytułowany i nagradzany pracownik nauki w dziedzinach ścisłych i zmatematyzowanych oraz osoba, która zdawała egzamin doktorski u niejakiego Jodkowskiego właśnie z filozofii nauki.

Współczesne nauki ścisłe opierają się na prostym modelu zaprezentowanym w pięknej syntetycznej formie przez Petera:



Rozwińmy to, być może pomoże to konecznemu.

Hipoteza jest po części pewną strukturą matematyczną, która musi być prawdziwa logicznie. Innymi strukturami naukowcy się nie zajmują! Każda zaś struktura matematyczna to zbiór zdań prostych, którym można przypisać wartość logiczną 1 lub 0 i ciąg operacji na nich. Czasami te ciągi operacji są wyjątkowo długie i skomplikowane - istnieje więc możliwość jakiejś pomyłki, stąd konferencje, artykuły naukowe itp. w których jedni naukowcy przedstawiają swoje hipotezy, zaś inni szukają tzw. dziury w całym. Dzięki temu mechanizmowi produkowane przez nas struktury generalnie są bezbłędne w sensie logicznym.

To powyżej to dopiero część pojęcia "hipoteza w naukach ścisłych". Mamy logiczną strukturę matematyczną. Teraz zdaniom prostym występującym w tej strukturze nadajemy pewien sens fizyczny. Zdania, zarówno te przyjęte na początku, jak i te wynikające z owych żmudnych operacji logicznych, zaczynają odpowiadać jakimś potencjalnie obserwowalnym elementom rzeczywistości. Dopiero teraz możemy mówić o hipotezie z zakresu nauk ścisłych.
Przy okazji wyjaśnia się problem związku matematyki i fizyki. Matematyka to sztuka budowania wewnętrznie spójnych struktur. To, tylko to i aż to!! Natomiast fizyka to sztuka odnajdywania wewnętrznie spójnych struktur pasujących do obserwacji empirycznych. Jak widać fizyka nie jest podzbiorem matematyki. Fizyka wykorzystuje natomiast pewien podzbiór wszystkich matematycznych struktur do swoich potrzeb poprzez nadanie elementom tych struktur sensu fizycznego oraz sprawdzanie ich zgodności (tych struktur) z obserwacjami empirycznymi.

Po postawieniu hipotezy naukowcy stają przed pytaniem - czy ta hipoteza jest użyteczna? W w jakiś sposób odpowiada jakiemuś fragmentowi olbrzymiego spektrum obserwacji empirycznych.

Tu mamy moment, w którym kolega koneczny zaczyna się gubić

Koneczny nie rozumie pojęcia prawdy w naukach ścisłych. Usiłuje nadać temu pojęciu sens taki jak w logice. Tymczasem, jak już wcześniej zaznaczyłem, wszystkie rozpatrywane przez naukowców hipotezy muszą być logicznie prawdziwe!!! Naukowcy stoją przed pytaniem - która z tych logicznie prawdziwych hipotez jest praktycznie użyteczna??? Która daje wyniki liczbowe najbliższe jakiemuś zespołowi danych empirycznych??? Zwyczajowo i nad wyraz często o takiej najlepiej dopasowanej do danych hipotezie mówi się, że jest prawdziwa. Tylko tu mamy już zupełnie inną prawdę niż prawdy logiki!!! A koneczny usiłuje proces empirycznej weryfikacji poprawnej logicznie hipotezy wrzucić do worka z napisem LOGIKA. Tymczasem poprawna nazwa tego worka brzmi PRAKTYKA I UŻYTECZNOŚĆ!!! Roboczo prawdziwą nazywamy tę hipotezę, która najlepiej pasuje do posiadanych aktualnie danych empirycznych. Jest to "prawda" robocza, tymczasowa i zmienna, bo zbiory naszych danych ciągle się zmieniają. Wobec tego po pewnym czasie jedna w pełni logicznie poprawna struktura ustępuje miejsca innej w pełni poprawnej strukturze, która po prostu lepiej pasuje do nowego zbioru danych.

Najlepszym przykładem jest zastąpienie mechaniki Newtona mechaniką Einsteina. Obie są wielkimi i w pełni wewnętrznie niesprzecznymi logicznymi systemami. Jedna zastąpiła drugą, gdy drastycznie powiększył się nam zbiór danych doświadczalnych, w szczególności mieliśmy empiryczną obserwację stałości i niezmienności prędkości światła. Logicznie prawdziwa struktura Newtona nie pasowała do nowego zbioru danych doświadczalnych, stalą się dlań nieużyteczna... W potocznym języku naukowców "nieprawdziwa" choć nadal poprawna logicznie!!

Zapomniałem na koniec dodać, że hipoteza użyteczna i pasująca do solidnego zbioru danych doświadczalnych zaczyna być nazywana teorią. Staje się ona modelem (tymczasowym rzecz jasna) jakiegoś prawa fizycznego. Natomiast prawem fizycznym nazywam pewną obserwowalną powtarzalność w przyrodzie. Potwierdzony empirycznie (także tymczasowo, bo zbiór danych cięgle się zmienia) matematyczny model tej powtarzalności to teoria. Kandydat do potwierdzenia to hipoteza. I wszystko jasne!!!

Jeszcze uzupełnię, zę dla naukowca nieistotne jest źródło hipotezy. Może nim być uogólnianie jak u weryfikacjonistów, może być zaprzeczanie jak u falsyfikacjonistów, mogą być sny - jak u Kekulego To nie ma żadnego znaczenia!!! Liczy się tylko efekt końcowy - czy stworzona logiczna struktura + jej interpretacja fizyczna mają zastosowanie do jakiegoś zbioru danych empirycznych czy nie??? Jak ma to ją dalej testujemy, np. próbujemy rozszerzyć na inne zbiory danych. a jak nie ma to na śmietnik fizyczny z nią!!!
Podkreśliłem, że na śmietnik fizyczny a nie na śmietnik w ogóle bo taka struktura, choć nie mająca zastosowania do opisu żadnego zbioru danych empirycznych, to jednak może być inspirująca dla matematyków, których wszak zadaniem jest tworzenie i rozwijanie abstrakcyjnych wewnętrznie spójnych struktur bez zastanawiania się czy maja one jakiekolwiek praktyczne zastosowanie.

Trudno mówić o jakiejkolwiek kontroli. Ktoś trafnie powiedział, że teorie dryfują na oceanie anomalii.

Używając metody zero jedynkowej, można wykazać, że Twój schemat jest nielogiczny.

Chyba Lakatos tak powiedział. I tak jest. Dlatego zawężamy, upraszczamy, izolujemy, redukujemy. A przede wszystkim w żaden sposób nie aspirujemy do miana prawdy obiektywnej i absolutnej. Do "prawdy" mamy podejście czysto funkcjonalno-pragmatyczne. Roboczo za "prawdę" uważamy to, co w danej chwili jakoś działa. Porzucamy ową "prawdę", jak tylko znajdziemy coś, co działa nieco lepiej a nie jest o wiele trudniejsze.

Dokładnie to schemat czego jest nielogiczny???

Jakiś schemat schemat może być nielogiczny tylko wtedy, gdy prawdę w logice utożsami się z "prawdą" w nauce. Po to napisałem takie sążniste posty abyś w końcu zrozumiał, że to są dwie odmienne "prawdy".

To co w takim razie byłoby "logiczne" wg konecznego??? Czy jeśli do opisu dostępnych danych empirycznych zacząłbym stosować struktury matematyczne, które do tych danych nie pasują zamiast tych, które pasują, to byłoby to zgodne z logiką konecznego???

Ale metoda zero-jedynkowa, jako już przetestowana i zweryfikowana, jest nielogiczna, więc nie można jej stosować nie popełniając błędu.
No chyba, że mamy do czynienia z wyjątkiem, ale wtedy należy udowodnić (w jaki sposób?), że tak właśnie jest.

Jeszce dla informacji konecznego - to że np. indukcjonizm nie jest poprawnym logicznie sposobem rozumowania wie chyba każdy. Współczesna nauka nie jest indukcjonistyczna!!! Wyraźnie to tu napisałem:



Współczesna nauka jest oparta jest na wyrafinowanym falsyfikacjonizmie.