Jak w temacie. Zastanawiam się w co wierzyć...

w uczynki czy w wiarę?

Natknąłem się na pewien werset i nie mogę go przejść bez wyjaśnienia moich wątpliwości.

oto on:

Efezjan 2,8

"Łaską bowiem jesteście zbawieni przez wiarę. A to pochodzi nie od was, lecz jest darem Boga: (9) nie z uczynków, aby się nikt nie chlubił."

Rozumiem to w ten sposób.

Jestem zbawiony(usprawiedliwiony) łaską przez wiarę.
To zbawienie (usprawiedliwienie) jest darem (prezentem) dla mnie. Czymś co otrzymuję za darmo, bez względu na to co zrobiłem i co robię. Gdyby tak nie było, nie byłby to dar tylko coś za coś (czyli taki interes=biznes, ja ci to, ty mi tamto), Dodatkowo potwierdza moje rozumowanie dalsza część która mówi "nie z uczynków" bym się przypadkiem przed kimś nie chlubił.

Wniosek mi się nasuwa taki, że ja jestem usprawiedliwiony przed Bogiem, nie dzięki moim uczynkom, a wierze w Boga.

Jeżeli mam rację to o co chodzi z tymi uczynkami potrzebnymi do zbawienia o których mówi mi ksiądz co niedziele?

Kolejny werset który mnie dziwi to ten:

list do Rzymian 11,6
"A jeśli z łaski, to już nie z uczynków, bo inaczej łaska nie byłaby już łaską."?

ktoś rozumie o co chodzi?

Uważam, że powinieneś przeczytać List św. Jakuba.

a po przeczytaniu Listu do Jakuba polecam Sąd Ostateczny http://www.voxdomini.com.pl/valt/p-ew/01-mt-25.htm

Uczynki są p o c h o d n ą przekonań, wartości, ideałów, pewnej dyspozycji, potencjalności którą stwarza wiara poparta rozumowaniem i wolą. Jeżeli myślenie i działanie będzie zintegrowane, spójne, wówczas to jacy jesteśmy w co wierzymy jest ważniejsze (biorąc pod uwagę prawo przyczyny i skutku) od tego co zrobiliśmy. Można pójść nawet o krok dalej i stwierdzić, ze najważniejsze jest to jacy chcemy być czyli dobra wola, oczywiście z zachowaniem szczerości, bezinteresowności i świadomości intencji. Zagadnienie rozwija Mistrz Eckhart w "Pouczeniach Duchowych".

dokładniej dzięki wierze w dzieło Jezusa Chrystusa, jego ofiarę dzięki której mamy odpuszczenie grzechów i przebaczenie oraz usprawiedliwienie.
Wiara polega na zaufaniu Bogu, że tak jak obiecał tak i uczyni. Za wiarą muszą iść uczynki, ale wypływające z tej wiary, bo wiara bez uczynków jest martwa. Wszak jest napisane, że diabeł też wierzy,ze jest Bóg- ale nie ufa Bogu -tylko się zbuntował. Chcę jasno podkreślić, że te uczynki nie spowodują, że zasłużymy na zbawienie. Za te uczynki na sądzie otrzymamy zapłatę - albo wieniec chwały, albo zostaniemy zawstydzeni. Jednak każdy kto nawróci się do Boga (nawrócenie czyli Metanoja to z greckiego zmiana myślenia) będzie czynił dobrze, bo to będzie wypływało z serca, nie będzie uciążliwością ale radością. Teraz niech każdy osądzi siebie czy się nawrócił (czyli uznał ofiarę Jezusa za wystarczającą, jedyną dzięki której Bóg może przebaczyć nam grzechy) czy tylko chce zasłużyć na zbawienie uczynkami, które to jest z łaski i nie można sobie na nie zasłużyć bo obrażamy wtedy Boga - polegając na sobie. A Bogu podoba się jedynie wiara,która jest zawierzeniem, zaufaniem mu, a nie martwa typu -że wierzę, że Bóg jest. Jak napisano: Diabeł też wierzy.
Mam nadzieję że jakoś postarałam się nakreślić o jaką wiarę chodzi.

sahcim - po co od razu straszyć chlopaka(?) sądem ostatecznym trzeba najpierw przytoczyć słowa które dają życie.

Łaską jesteśmy zbawieni przez wiarę, która też jest łaską. Nie oznacza to jednak, że nasze zbawienie nie zależy od naszych uczynków - a oznacza jedynie tyle, że nie jesteśmy zbawieni dzięki naszym uczynkom.
Też miałam niedawno taką wątpliwość i wytłumaczył mi jasno i klarownie jeden forumowicz - Barney.

czyżbyś słów Ewangeli(do których podałem odnośnik) nie traktował jako Słowo Boże, które daje życie wieczne...? przecież napisałeś, że za wiarą muszą iść uczynki, ale wypływające z tej wiary więc o jakim straszeniu Ty mówisz...poza tym czy prosisz codziennie Ojca Niebieskiego żeby przyszło już Królestwo Boże...?

Przepraszam Mamali że zwróciłem się do ciebie wyżej tak po męsku ale już prawie zasypiam(po nocnej zmianie) i nie doczytałem żeś płci pięknej... :)))

Podobnie uważam jak Ty.

Natknąłem się na jeszcze jeden werset który łączy wszystkie inne jakby były jedną całością.

"(19) Tymczasem ja dla Prawa umarłem przez Prawo, aby żyć dla Boga: razem z Chrystusem zostałem przybity do krzyża. (20) Teraz zaś już nie ja żyję, lecz żyje we mnie Chrystus. Choć nadal prowadzę życie w ciele, jednak obecne życie moje jest życiem wiary w Syna Bożego, który umiłował mnie i samego siebie wydał za mnie. (21) Nie mogę odrzucić łaski danej przez Boga. Jeżeli zaś usprawiedliwienie dokonuje się przez Prawo, to Chrystus umarł na darmo. "

Czyli albo uczynki albo wiara w Jezusa w to że za mnie zmarł. Zmarł za moje grzechy.

Teraz zaś już nie ja żyję, lecz żyje we mnie Chrystus. Choć nadal prowadzę życie w ciele, jednak obecne życie moje jest życiem wiary w Syna Bożego.

Myślę, że to zbyt pochopny wniosek. Wiara nie stoi na przeszkodzie temu, by wieść chrześcijańskie życie i spełniać przykazania; wręcz przeciwnie, w wierze, z łaski Boga danej nam w Chrystusie, zostaliśmy uwolnieni abyśmy mogli dobrze żyć. Tylko z łaski i w wierze w zbawcze działanie Chrystusa, a nie na podstawie naszych zasług zostajemy przyjęci przez Boga i otrzymujmy Ducha Świętego, który odnawia nasze serca, uzdalnia nas i wzywa do dobrych uczynków.


Ani w jedno, ani w drugie, gdyż - przynajmniej z chrześcijańskiego punktu widzenia - byłoby to bałwochwalstwem. Chrześcijanin wierzy w Boga, a nie w cokolwiek innego.

Zbawienie człowieka ,dokonało się darmo na krzyżu.
Żeby to lepiej zilustrować, użyjmy tu pewnego obrazu. Otóż za nasze grzechy jesteśmy skazani na dożywotnie więzienie. Siedzimy w tym więzieniu. I teraz odkupienie w tej "teorii" polega na tym, że nagle przychodzi wiadomość: "Słuchaj. Jezus Chrystus przyszedł do więzienia i powiedział:
Ja za ciebie odsiedzę! Ty wyjdź na wolność!"


No dobrze, ale jeżeli ja miałem przedtem serce złodzieja, zbója, mordercy, lubieżnika, mam je dalej. Jeszcze się nic we mnie nie zmieniło. Jestem taki, jaki byłem. To jest Odkupienie jakby zewnętrzne. Ono nie dotyka serca człowieka. Ono nas nie zmienia. Tymczasem problem siedzi gdzieś w środku i o tym mówi ksiądz na kazaniu.


Kształtuje serce abyśmy umieli czynić dobrze.

I tutaj Jozek muszę Cię zmartwić, gdyż napisane jest w 2 Koryntian, że

"(17) Jeżeli więc ktoś pozostaje w Chrystusie, jest nowym stworzeniem. To, co dawne, minęło, a oto wszystko stało się nowe."
2 list do Koryntian 5:17

Człowiek który przyjmuje dzieło Jezusa dokonane na krzyżu staje się nowym człowiekiem. Rodzi się na nowo. (Jak mówił Jezus do Nikodema- że musisz się narodzić z wody i ducha) Woda to słowo. Duch Boży jest potrzebny by Cię o tym przekonać. Stajesz się dzieckiem bożym i należysz do jego rodziny.

"(12) Wszystkim tym jednak, którzy Je przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w imię Jego" - Ew. Jana 1:12

Podzielmy zagadnienie na części, bo jest w nim wiele nieporozumień.
Szczególna kontrowersja jest pomiędzy "najpierw wiara" a "sama wiara" (lub "tylko wiara".
Zacznijmy zatem od końca:
Czy Lutrowa zasada "sama wiara" jest prawdziwa?
Sformułowanie „tylko wiara” (sola fidea) w przeciwieństwie do wyrażenia „tylko Biblia” (które jest nieobecne w Piśmie) występuje w Biblii jeden raz. Ów raz, w którym jest zwrot „sama wiara” obecny, znajduje się w Liście św.Jakuba i brzmi dosłownie:
„Widzicie, że człowiek dostępuje usprawiedliwienia na podstawie uczynków, a nie samej tylko wiary.” /Jk 2,24/
Myślę, ze to zamyka dyskusje n/t rzekomo chrześcijańskiej zasady „tylko wiara”.
Jak się wydaje, Marcin Luter wymyślił zasadę „tylko wiara” nie tyle jako wynik drobiazgowych studiów biblijnych, ale w nagłym przypływie – jak mu się zdawało – natchnienia. Chyba też po czasie stwierdził iż zawołanie to jest słabo umocowane w Biblii, gdyż dopuścił się zmiany tekstu Pisma aby taki dowód sfabrykować.
Tłumacząc werset Rz 3,24 o brzmieniu: „ „a dostępują usprawiedliwienia darmo, z Jego łaski, przez odkupienie które jest w Chrystusie Jezusie.” dodał (dla zgodności z zasadą „tylko wiara”) słowo „jedynie”. Oto tłumaczenie Nowej Biblii Angielskiej:
„... wszyscy usprawiedliwieni są darmo, jedynie z łaski Bożej, poprzez jego wyzwalający czyn w osobie Chrystusa Jezusa”.
Wydaje się że Luter mógł zdawać sobie sprawę z niemożności biblijnego uzasadnienia słowa „tylko” w sformułowanych przez siebie zasadach, gdyż w swoim tłumaczeniu Listu do Rzymian posunął się do fałszerstwa, dopisując słowa „allein durch” („tylko przez”). Gdy zwrócono mu na to uwagę, odpowiedział: „Jeżeli wam jaki papista będzie robił korowody z powodu wyrazu >>jedynie<<, >>tylko<<, to powiedzcie mu tak od ręki: doktor Marcin Luter chce, aby tak było, i dodajcie jeszcze: papista i osioł jedno są”. Byłą to zresztą stała postawa reformatora, który twierdził „Nie godzę się, aby nauka moja mogła podlegać czyjemukolwiek osądowi, nawet anielskiemu. (…)kto nie przyjmuje mojej nauki, nie może dojść do zbawienia”.


Tak więc sprawę "tylko wiary" mamy chyba z głowy. Czy jednak to znaczy że nasze zbawienie pochodzi z uczynków i że właśnie tak głosi Kościół?
Nic bardziej błędnego
(ciąg dalszy nastąpi...)

Barney nie cytuj tu nam Lutra, bo nas obchodzi co pisze w Piśmie Św, a nie co ktoś kiedyś powiedział, a w Piśmie pisze, ze zbawienie nie jest dzięki uczynkom - jak sam wspomniałeś, ale na podstawie wiary w Jezusa Chrystusa, ktory umarł za wszystkich dla naszego zbawienia - to jest jasne i klarowne.
Czynienie dobra -czyli tzw. uczynki - służą jedynie uświęceniu naszemu, abyśmy stawali sie podobni bardziej do Chrystusa. Twierdzę, jak już pisałam, ze czynienie wszelkiego dobra, bezinteresownie, wypływające z miłości braterskiej mozliwe jest tylko wtedy, gdy wierzymy, uświadomimy sobie, czy też zrozumiemy, ze nie zależy od nich nasze życie wieczne (zbawienie). Bo gdy uznamy tą jedyną Prawdę, wtedy moc Ducha Św. czyni nas zdolnymi do pełnienia tych dobrych uczynków, których motywacją jest miłość do bliźniego a nie cielesność (uczynki ciała są wtedy gdy chcemy sobie nimi zasłużyć na zbawienie, nie uznając doskonałej ofiary Pana Jezusa Chrystusa). Wtedy nie wypływają one z wiary, bo wiara to zaufanie i my nie ufając (nie wierząc) w dzieło Pana Jezusa Chrystusa polegamy na sobie, na swoich uczynkach. Nie wiem czy uchwyciliście tą różnicę, bo ona jest diametralna. Podkreśę to jeszcze raz: ten kto stara się czynić dobrze aby zasłużyć na zbawienie - ten nie ufa (nie wierzy) w doskonałe dzieło Jezusa Chrystusa, uważa że Chrystus daremnie umarł.


to jest Słowo Boże, i dla nas wierzących chrześcijan nadejście Królestwa Bożego bedzie (przynajmniej powinno być) wybawieniem, jest czymś na co czekamy z utęsknieniem (no ciekawe ilu z nas czeka tak naprawdę z utęsknieniem hehe). ale jak ktos pyta o podstawy wiary to nie mówię mu "idź się nawróć bo na Sądzie Ostatecznym pójdziesz w ogień piekielny." Nie wiem kto jest na jakim etapie wzrostu duchowego (np. ndrzej12345), może to niemowlak w wierze, to co go będziemy sądem straszyć zaraz -trzeba w miłości głosić, z wyczuciem.

Przecież to już jest wytłumaczone, choćby w poście Józka. Musi być, że nie nawrócili się nie przyjęli nauki Jezusa sercem (umysłem i wolą). Ich życie wewnętrzne to poszukiwanie realizacji egoistycznych potrzeb czy instynktów, nie panują nad nimi a że stan duchowny nakłada w tym względzie ograniczenia no więc jest tak jak bywa.

Dla mnie powyższe cytaty to dowód, że Józek ma rację. W cytatach pisze jak byk najpierw przyjmujesz słowo, wartości intelektem i wolą, wolą szukasz również oparcia o Boga, później dzięki Bożej łasce stajesz się nowym człowiekiem zdolnym do uczynków wolnych od prymitywizmu (np. grzebania w ...)