Można więc przeżyć ze sobą 30 lat i pewnego dnia się dowiedzieć, że tak naprawdę nie jest się małżeństwem. Co więcej nigdy się nie ma stu procentowej pewności, czy aby na pewno małżeństwo, w którym aktualnie jestesmy jest ważne.

Ono jest ważne tak długo jak nie zostanie uznane za nieważnie zawarte. Sprawy prawno- duchowe należy pozostawić zainteresowanym. Wielu księży niepokoi jednak fakt uchylania przymkniętych dotąd drzwi. Nie sądź, że się to traktuje lekko.
Osobiście uważam, że pewne kwestie są możliwe do oceny jeszcze przed zawarciem małżeństwa i powinno się uważniej przyglądać proszącym o sakrament. Za dużo tych pozwów o uznanie nieważności. Z drugiej strony...trudno wyrokować o kierunku rozwoju duchowego ludzi.

Jeśli sąd biskupi orzeknie o nieważności małżeństwa na podstawie fałszywych dowodów, takie małżeństwo będzie nadal ważne, a kwestia oszustwa będzie grzechem starających się o takie orzeczenie. Tak samo, jeśli takie orzeczenie uzyskano by za przyczyną tzw. chodów.
To tylko w kwestii ewentualnych zarzutów pod tym adresem.

niektóre pytania były zadawane po hiszpansku i na te papież też odpowiadał po hiszpańsku. Na inne zadawane o włosku, papież odpowiadał w tym języku. Zalinkowany tekst jest więc dwujęzyczny, przy czym przy fragmentach hiszpańskojęzycznych jest podane włoskie tłumaczenie. To pytanie- o możliwość przystępowania do Komunii osób po rozwodzie i w drugim małżeństwie - było zadane po włosku.

Pytanie - dziennikarza włoskiego dziennika "Corriere della sera" -brzmiało:
Padre Santo, Lei anche in questo viaggio ha parlato più volte di misericordia. A proposito dell’accesso ai Sacramenti dei divorziati risposati, c’è la possibilità che cambi qualcosa nella disciplina della Chiesa? Che questi Sacramenti siano un’occasione per avvicinare queste persone, anziché una barriera che li divide dagli altri fedeli?


Ojcze święty, także w czasie tej podróży mówił Ojciec wiele razy o miłosierdziu. Odnośnie dostępu do Sakramentów osób rozwiedzionych w powtórnym małżeństwie, czy jest możliwość, by cokolwiek zmieniło się w dyscyplinie kościelnej? Żeby sakramenty stanowiły okazję do zbliżenia tych osób, a nie barierę, która ich oddziela od innych wierzących?



O kwestiach związanych z "nieważnością" wspomina przy okazji, jako jednym zagadnień związanych z pytaniem. I wyraźnie zastanawia się nad "rozszerzeniem możliwości": widzi je nie w kontekście nie procesu przed trybunałem, kwestii prawnej, lecz jako sprawę związaną z duszpasterstwem i w rozstrzyganą w kontekście duszpasterskim. To też bardziej wschodnie podejście.

Natomiast mi chodziło o to, że w kontekście tego pytania, przywołuje jako punkt odniesienia praktykę Kościołów prawosławnych.

Gdyby tak było to mielibyśmy do czynienia z unieważnieniem małżeństwa. Tymczasem KK mówi o czym innym, a mianowicie o stwierdzeniu, że małżeństwa nigdy nie było. Ono po prostu nie zostało ważnie zawarte, a więc nigdy nie zaistniało.



No właśnie. Bierzesz ślub i nie możesz być pewna, czy na pewno facet za którego wyszłaś jest od tej pory Twoim mężem. Może bowiem wystąpiła jakaś przeszkoda, która uniemożliwiała mu ważne zawarcie małżeństwa. Może to być przeszkoda, której nie był nawet świadomy!



W chwili ślubu można być nawet nie świadomym, że istnieje przeszkoda uniemożliwiająca jego zawarcie.



Brawa dla papieża! Jego wypowiedź świadczy o tym, że po prostu rozumie na czym polega prawosławne podejście do rzeczonej kwestii. Małgosiu, bierz przykład z papieża Franciszka.

Merss chodzi o to, że małżeństwo cieszy się przychylnością prawa, a więc jest uważane - ze wszystkimi tego skutkami - za ważne, dopóki w postępowaniu sądowym, na forum zewnętrznym, nie udowodni się czegoś przeciwnego. Trzeba pamiętać przy tym o łacińskim rozumieniu małżeństwa - małżeństwo stanowi prawna umowa (contractus) pomiędzy małżonkami, a nie rzeczywistość ich relacji (wspólnota życia, miłość, dzieci). Oczywiście, że zawarta umowa z założenia ma do tego zmierzać, ale ani osiągnięcie, ani zaistnienie tego skutku, nie jest konstytutywne dla małżeństwa, nie tworzy go, małżeństwo nie zależy od tego. W procesie przed trybunałem kościelnym bada się więc czy umowa jest ważna z punktu widzenia przepisów prawa i czy można - w zakresie zewnętrznym - udowodnić nieważność zawartego kontraktu. Może zachodzić przypadek, że dana osoba wie, że jego/jej małżeństwo zostało zawarte nieważnie (tzn umowa była nieważna z punktu widzenia prawa: np. wiem że zataiłem coś istotnego) - ale nie jest w stanie tego udowodnić w zewnętrznym zakresie, a wyrażona wcześniej zgoda już nie trwa. Jeżeli zgoda trwa, to umowę można uważnić nawet bez wiedzy małżonków/małżonka.



A jak to sobie wyobrażasz? Małżeństwo jest prawem człowieka i każdy - komu prawo nie zabrania - ma prawo je zawrzeć. Można przekonywać, odradzać - jeżeli zainteresowani chcą w ogóle o tym rozmawiać, ale nie możesz zabronić nikomu małżeństwa, o ile nie ma udowodnionej zrywającej przeszkody.




Nie będzie dalej ważne. Tak samo jak nieważnie zawarte małżeństwo, którego nieważności nie udało się udowodnić na forum zewnętrznym, będzie ważnym małżeństwem (sama o tym pisałaś). Ważność jest w procesie kanonicznym kategorią prawną, a nie etyczną. Procedury mają zabezpieczyć jego prawidłowość, ale sama etyczna wartość nie decyduje o ważności lub nie małżeństwa.

Kan. 1095
Niezdolni do zawarcia małżeństwa są ci, którzy:
1° są pozbawieni wystarczającego używania rozumu;
2° mają poważny brak rozeznania oceniającego co do istotnych praw i obowiązków małżeńskich wzajemnie przekazywanych i przyjmowanych;
3° z przyczyn natury psychicznej nie są zdolni podjąć istotnych obowiązków małżeńskich.

Niedojrzałość emocjonalną można określić, i to szybko. Są też narzędzia.

Przechowalam sobie stare PW od Elbrusa. To jego wypowiedź, nie mógł jej umieścić w dziale katolickim. Nie jest osobista, a ja nie chcę przypisywać sobie autorstwa.

Trzeba będzie niejednokrotnie dopuścić do ślubu
tych, których przygotowanie nie jest doskonałe (por. FC 68).
Dopuszczając do tego, Kościół bierze pod uwagę
spokój sumienia strony praktykującej i lepiej przygotowanej,
który uzyska ona dzięki świadomości, iż zawiera ważne małżeństwo.
Nie jest to również obojętne dla strony słabiej przygotowanej;
zawiera ona wprawdzie małżeństwo niegodziwie,
ale ważnie, co w sprzyjających okolicznościach i zmianie nastroju wewnętrznego
może doprowadzić do zaowocowania sakramentu.
Wynika to z nauki Kościoła o odżywaniu sakramentów
(Instrukcja 1986 r., n. 25).
Nie można jednak zbyt tolerancyjnie traktować takich wypadków.
Gdyby nupturienci odrzucali to, co Kościół chce dopełnić
przy sprawowaniu obrzędu małżeństwa ochrzczonych,
„duszpasterz nie może dopuścić ich do ślubu"
(FC 68; Instrukcja 1986 r., n. 27)."

Mała poprawka: to małżeństwo uznaje się za ważne, bo nie ma świadomości o nieważności. Jest niewiedza.

Nie bądź złośliwy. Jeśli ktoś bierze ślub, uważa, że druga strona jest uczciwa i nic nie ukrywa. Znam p[rzypadk, gdzie dziewczyna z wielkiej miłości wyszła za mąż za chłopaka, który okazał się być homoseksualistą.

Owszem, można być nieświadomym (nie nie świadomym), ale mówiłam o czymś innym.

No tak. papież jest tak na prawdę prawosławny i ani chybi jak przeprowadzi cały Kościół Katolicki do Cerkwi. . Należy dobrze sie wczytać w całość wypowiedzi, bo jak dotąd, to papież byłby ogromnie zdziwiony, gdyby przeczytał jakie ma poglądy.
http://www.deon.pl/religia/kosciol-i-sw ... rosze.html
A na marginesie: podpisuje się pod wklejonym zdjęciem, jeśli chodzi o prawosławie. Takie prawosławie znam i takie lubię.