Piękne pytanie!

W prezencie, mam dla Ciebie bachusie piękny cytat z Tomasza Manna ("Józef i jego bracia").

Jakubowi, ojcu Józefa, przyśniło się, że był Abrahamem i postąpił inaczej niż tamten, po czym syn go pociesza:

"- Z pewnością plotłem bzdury - rzekł Józef pokornie - moja głupota
niewątpliwe przewyższa głupotę owiec, a wielbłąd roztropnością podobny jest zapewne arcymądremu Noemu w porównaniu z tym niemądrym chłopcem. Odpowiedź moja na twoją zawstydzającą przyganę nie będzie światlejsza, ale głupiemu dziecku wydaje się, że skoro się sam doświadczałeś, nie byłeś ani Abrahamem, ani Jakubem, jeno - z lękiem to mówię - byłeś Panem, który doświadczał Jakuba doświadczeniem Abrahama, i miałeś mądrość Pana, i wiedziałeś, jakie doświadczenie chciał zesłać na Jakuba, mianowicie to, którego nie zamierzał kazać Abrahamowi przetrwać do końca. Gdyż rzekł mu:
'Jestem Molochem, królem-bykiem Baalów. Przyprowadź mi twego
pierworodnego!' Kiedy zaś Abraham chciał go przywieść, Pan rzekł: 'Ani się
waż! Czy jestem Molochem, królem-bykiem Baalów? Nie, lecz Bogiem Abrahama, którego oblicze nie wygląda jak rola spalona słońcem, lecz jak twarz księżyca, i co rozkazałem, rozkazałem nie po to, byś uczynił, tylko byś się dowiedział, iż tego nie masz czynić, ponieważ byłoby to ohydą przed moim obliczem, a zresztą masz tu barana!' Mój ojczulek zabawiał się badając siebie, czy potrafiłby uczynić to, czego Pan zabronił Abrahamowi, i trapi się, gdyż uznał, że tego by przenigdy nie umiał.
- Jak anioł - powiedział Jakub, prostując się i wzruszony potrząsając
głową - jak anioł z pobliża tronu mówisz, Jehosif, mój chłopcze boży!
Chciałbym, żeby cię Mami słyszała. Klasnęłaby w dłonie i jej oczy, które ty
masz, rozjaśniłyby się śmiechem. Jeno połowa prawdy w twoich słowach, a
druga połowa słuszności w tym, com ja powiedział, gdyż słaby się okazałem w ufności. Ale swoją część prawdy ustroiłeś wdziękiem i namaściłeś olejkiem dowcipu, tak że była uciechą dla rozumu, a balsamem dla mego serca. Jak się to dzieje, że mowa dziecka jest tak dowcipna, iż spada wesoło po kamieniu prawdy i pluska w serce, że z radości skacze?"

Nie rozumiem tego pytania i dlaczego ten wątek jest otwarty? Chyba, że po prostu jest on po to aby zreflektować się nad istnieniem ludzkim, a nie ma na celu podważenia wiary ludzi, którzy odpowiedzą na to pytanie tak czy inaczej.

Chyba pomyliłeś wątek. Lamentacje są gdzie indziej.

Wicherlab
Proszę napisz wprost co sądzisz o tym tekście i co chciałeś tu przekazać, tak, żebym ja i wszyscy wiedzieli o co chodzi.