Jeżeli Bóg stworzył mnie dobrym, to pójdę w prawo, jeśli złym, to w lewo.
A jak wiadomo nie mamy żadnego wpływu na to, jakimi nas Bóg stwarza, prawda?

Wytłumacz mi w jaki sposób ktoś, kto jest dobry, miałby wybrać zło?

Bycie dobrym polega na wybieraniu dobra. Bycie złym na wybieraniu zła. Jedynie gdy masz do czynienia z kimś neutralnym, czyli ani dobrym, ani złym, wtedy faktycznie mamy prawo z ciekawością oczekiwać, co wybierze. A wybierze zależnie od okoliczności, w jakich się znalazł...

Jako małe dziecko byłeś zły, czy dobry? Z czasem idziesz w lewo albo w prawo. Takie połączenie cech dziedzicznych i doświadczeń. Człowiek tzw. zły także może być dobrym. Trzeba mieć tylko wystarczającą ilość samozaparcia i wytrwałości. Często lenistwo zakłóca pracę nad sobą samym.

Człowiek dobry może wybrać zło tak samo jak zły dobro. Czasem wybiera się pozorne dobro. Na krótką metę wydaje się własciwe, ale w odleglejszym czasie przynosi katastroficzne skutki.

Czyli skoro kierują nami cechy dziedziczne i doświadczenia, to skąd niby mamy ponosić odpowiedzialność za własne czyny?

Jakie cechy dziedziczne masz na myśli konkretnie?

Czy ktoś, kto się urodził ze skrzywioną psychiką i od zawsze bawiło go urywanie najpierw główek muchom, potem gołębiom, a po jakimś czasie dzieciom, ponosi odpowiedzialność za swoje czyny?

Pomijając już nawet pytanie, w jakim celu Bóg tworzy taką zaprogramowaną na zabijanie maszynkę...

Owszem - część seryjnych morderców została skrzywiona przez okoliczności (najczęściej traumatyczne dzieciństwo). Ale pewna część z nich - ta, która siedzi w szpitalach bez klamek - po prostu "już tak ma".

Wtedy zostajesz odrzucony i uśmiercony na stałe.
Tak jak z gliny robisz kulkę po to, aby ją rozgnieść.
Czy jest to sprawiedliwe? Tak, bo ta kulka była ulepiona właśnie po to.
A czy masz pretensje czy nie - a miej sobie. Ty jednak nie wiesz tego co wie Bóg, a to on jest sprawiedliwy, nie ty i twoje sądy.
Bóg zabijając miliony robi co mu się podoba.
On tworzy i on jest sprawiedliwy, bez względu co ci się wydaje.

Powyższe, to możliwa interpretacja wg Biblii.
Jedna z wielu.

Nie słyszałeś o wrodzonej łagodności, porywczości itd?
A czy genetyka i doświadczenie nami kierują? One ułatwiają albo utrudniają bycie dobrym. W pewnej zależności od tego wkładasz więcej lub mniej wysiłku w pracę nad sobą. Łatwo jest niszczyc, zastraszać, terroryzować. Nie trzeba do tego zbyt dużo myślenia. Gorzej, kiedy chcesz wokół siebie tworzyć. Jest to trudniejsze i nie wiem dlaczego. Zadałam kiedyś na forum pytanie dotyczące tego zagadnienia. Do dziś nie uzyskałam odpowiedzi.





Jakoś tak nie pominę tego pytania
Sami sobie tworzymy takie maszynki. Począwszy od ciąży, patologia w rodzinie, złe relacje z dziećmi. Co ma Bóg do tego, że leniwa matka nie chce zmienić dziecku pampersa, a kiedy głodne płacze wydziera się na nie? Każe jej tak postępować? Gdzie są rodzice dziecka, które z satysfakcją wyrywa muszce nóżki i skrzydełka? Może siedzą obok i się śmieją? Może...

Zapytaj jeszcze raz/załóż wątek. Może pojawią się ciekawe wypowiedzi?

Chyba mi się nie chce.

A ja wiem
Ponieważ bycie dobrym niesie ze sobą pewne konsekwencje, jedną z nich jest cierpienie.
Miłość to cierpienie co ukazał Jezus swoją droga krzyżową.
Każdy człowiek chcący iść drogą miłości wcześniej czy później dostanie po d****.
Jeśli będziesz chciała być dobrym dla wszystkich zawsze znajdzie się ktoś kto Ci wbije nóż w plecy.
Albo jesteś ofiarą albo myśliwym.
Jako katolik powinnaś wybrać pierwszą opcję.

Fajna teoria...

Bardzo fajna - cokolwiek nie zrobisz, to będziesz cierpieć. Albo za bycie dobrym, albo w piekle. Tylko Bóg, który jest Miłością, mógł coś takiego wymyśleć...

Dokładnie - za bycie dobrym na ziemi lub za bycie złym w piekle.
No way out.

Mi się podoba. Pocieszające może być, że myśliwy też bywa ofiarą.

Gdyby było to prawdą, to Bóg by był sadystą.
Miłość nie jest cierpieniem, ale pięknym uczuciem generującym określone, piękne czyny.
Cierpienie = miłość to wymysł masochistów. Takich chorych ludzi, którzy starają się uciec przed chorobą w różne religie.

Widać tu lekką manipulację...

Miłość zawsze boli, choć jest piękna. Na pewno nie wolno jej spłycać do uczuć tylko.

Najwyższym wyrazem miłości jest oddać życie za człowieka, czy to jest przyjemne?

Tak.Taka miłość jest potrzebna jedynie do tego, aby ratować upadłych. Natomiast, gdy ziemia przeminie, nie będzie kogo zbawiać i za niego cierpieć. Cierpimy więc tylko dla obietnicy wiecznej radości i błogości, aby było nas tam jak najwięcej.