Umówiłam się do psychologa, umówiłam pięć wizyt pod rząd, termin pierwszej wizyty 24 maja. W poniedziałek idę do lekarza rodzinnego po jakieś leki na uspokojenie, bo sytuacja szkolna Maćka powoduje u mnie niesamowity stres, mam też umówioną wizytę u innego psychiatry, ale dopiero początkiem czerwca, taki jest czas oczekiwania.
29 marca mam wizytę u tej dotychczasowej psychiatry, zastanawiam się czy nie poprosić o skierowanie na oddział, potrzebuję odpoczynku, może by też mi pomogli.

Ewa koszt SSRI nie jest taki znów duży. Np citalopram (ja go często przepisuję jako internista, bo jest na 100% i NFZ nie czepia się kretyńskiego wymogu "karteczki" od psychiatry) ma wiele preparatów których cena jest rzędu kilkunastu złotych na miesiąc. Nie reklamuję niczego ale tu masz przykład konkretnego preparatu bardzo popularnego http://www.doz.pl/leki/p1809-Citabax

Kropeczka, co byś mi zaleciła, co i lekarz rodzinny mógłby przepisać.Proszę, daj znać, bo jutro wybieram się do rodzinnego, potrzebuję coś doraźnie.

ja naprzykład lubię citalopram. Stosuje się go w leczeniu depresji, zespołów lękowych i nerwicowych. Jest to selektywny inhibitor wychwytu serotoniny, ma mało działań ubocznych, nie działa uspokajająco i nasennie, można po nim prowadzić samochód i wszystko robić. Minusem jest to że efekty zauważa się po 2-3 tygodniach dopiero. Z tej samej grupy jest sertralina naprzykład czy paroksetyna, ale citalopram jest bardziej wybiórczy.

Byłam dzisiaj u lekarza rodzinnego, przepisała mi coś doraźnie na uspokojenie i poprawienie nastroju, zobaczymy jak zadziała. A ponieważ przestaję już sobie radzić, wzięłam skierowanie na oddział psychiatryczny i po świętach będę się starała tam pójść.

Boję się trochę, że na tym oddziale położą mnie z przypadkami ciężkimi i jak się napatrzę, to sama mało nie zwariuję, ale może nie będzie tak źle.
Ustaliłam z dyrektorką, że Maciek ma wolne do świąt i dopiero po świętach wróci do szkoły. Przed świętami mam wizytę z nim u psychiatry i będzie miał zmieniane leki, może te leki zadziałają.
Nie wiem czy dobrze robię, ale będę się starała załatwić mu nauczanie indywidualne, bo jeżeli on na szkołę reaguje tak jak reaguje, to chyba nie ma sensu męczyć i jego i siebie.

A do tego psychiatryka to ja chcę iść nie tylko dlatego, że liczę na to, że dobiorą mi leki i trochę chociaż ustabilizują mój stan, ale chcę też odpocząć, odpocząć od tego wszystkiego.

Trochę się pozbierałam przez ten czas wolnego, jestem jak na razie w lepszej formie, co prawda na lekach na uspokojenie, ale psychicznie czuję się lepiej. Z tym oddziałem to poczekam na razie, jeśli będzie nawrót kryzysu, to pójdę.

Maciek do Zaboru nie pójdzie jednak, jest w pobliżu odział psychiatryczny dla dzieci, tam też diagnozują, jeśli uda się załatwić, że będę tam z nim, to tam uderzę.

Nauczanie indywidualne też na razie odpada, były u mnie panie ze szkoły w pobliskiej miejscowości, starają się werbować tam dzieci z naszej miejscowości, część dzieci już u nich jest, dowozi darmowy autobus. Przedstawiłam mój problem, nie zraziły się. Rozmawiałam też z wicedyrektorką z tamtej szkoły. W naszej szkole jest jeden pedagog na pół etatu, tam jest dwóch pedagogów na cały etat, jest psycholog, który prowadzi regularne terapie z dzieckiem, nauczyciele są przeszkoleni w postępowaniu z trudnymi dziećmi, podchodzą indywidualnie. Są też inne plusy. Od nowego roku Maciek idzie tam, jest chętny. Jeśli oni sobie nie poradzą, to dopiero będę się starała o nauczanie indywidualne.

Dwa tygodnie przed Pierwsza Komunia Swieta mojej corki odeszla na wieczny spoczynek moja ukochana mama. Pogrzeb odbył sie 5 dni przed dniem komuni Sw. Moj problem dotyczy stroju w jaki powinnam sie ubrac. Z jednej strony ogromny zal i żałoba ktora przemawia za tradycyjna czernia, a zdrugiej strony radosc z tak wyjatkowego dnia w życiu mojej corki na ktory ( w innych okolicznosciach) wskazywałby ubior w jasnych kolorach. Oczywiscie wiem ,ze załobe nosi sie w sercu a czern jest pewnego rodzaju manifestacja owego zalu... Chciałabym jednak postapic zgodnie z sasadami Kosciola Katolickiego. Bardzo prosze o rade który stroj bylby bardziej odpowiedni. Sukienka bialo- niebiesko- czarna na to czarny zakiet i dodatki ( ewentualnie opaska czarna na ramie) Czy jednak tradycujne kompletna czern tj. czarna sukienka i dodatki? Wiem ze moje pytanie moze wydawac sie dla niektorych mało istotne , dla mnie jest to jednak pewien dylemat gdyz pochdze z głeboko wierzącej rodziny a Komunia Swieta bedzie sie odbywac w Kosciele na Wsi.
Bardzo prosze o wyrozumialosc i szczera odpowiedz.

Wyrazy współczucia. Pokój Tobie.

Tu:
http://www.rodzinakatolicka.pl/index.php/publicystyka/5-komentarze/14607-aoba
http://www.przewodnik-katolicki.pl/nr/kosciol/prawo/znamiona_zaloby.html

Można założyć coś czarnego i eleganckiego nie koniecznie żałobnego.


Pozdrawiam

Maciek był pięć tygodni w szpitalu psychiatrycznym, zdiagnozowali zaburzenia emocjonalne i cechy uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego. W szpitalu bardzo się kajał, obiecywał poprawę. Po powrocie do domu powtórka z rozrywki. Do szkoły nie chodzi, bo się praktycznie na chwilę obecną nie kwalifikuje ze względu na zachowania, do klasy czwartej przeszedł, załatwiam obecnie nauczanie indywidualne, ale nie jestem szczególnie dobrej myśli, bo przed szpitalem też były próby "brania go indywidualnie" i nie powstrzymało to jego zachowań. Bierze Depakine (to na tiki, przepisane wcześniej przez neurologa, a w szpitalu lek zostawili) i Rispolept.Jaki sens szprycować dzieciaka lekami, jeśli nie wpływa to na zachowania? W dodatku on tyje teraz na potęgę po tych lekach. Jeżeli odstawię lek (te na tiki to chyba strach odstawiać), szkoła mi nie daruje, chyba, że zacznę kłamać. Kiedy Maciek był w szpitalu, odwiedziła nas kuratorka, coś tam wspomniała o tym, że doszły ją słuchy, że działam trochę opieszale. Jak to jest, czy szkoła w takich przypadkach zawsze zgłasza sprawę dalej? Czy to może czyjaś nadgorliwość? Jeszcze w wypisie napisali, że matka leczona psychiatrycznie.

Ja na chwilę obecną żadnych leków nie biorę, byłam u innego psychiatry, przepisał mi Sulpiryd (chyba dobrze napisałam), ale w skutkach ubocznych częsty był mlekotok i zatrzymanie miesiączki, poza tym otumaniał mnie, więc odstawiłam, przepisał mi Cital, który schowałam do szuflady. jeśli znowu wróci jakiś kryzys, to spróbuję z tym lekiem.Na wszelki wypadek mam też Tranksene od rodzinnego lekarza. Na razie obywam się bez leków.

Kropeczka, z tego co się zorientowałam, to np. schizofrenię, depresję lub nerwicę można leczyć tym samym lekiem, różne tylko są dawki, dlatego tamta lekarka przepisała mi Haloperidol. Tak czy siak Haloperidol działał na mnie niekorzystnie w tym względzie, że miałam zaburzenia widzenia, spowodował nadruchliwość psychoruchową (czułam się jakbym miała ADHD) i ogólnie byłam jakaś wyzuta z emocji jak maszyna. Najgorsze było to ADHD, bo nigdzie nie mogłam wysiedzieć, zaprzestałam więc w tamtym czasie odwiedzanie kogokolwiek. Na spacerach z mamą praktycznie nie odzywałam się, bo byłam taka zobojętniała. Wolałabym się obyć bez takich leków.

Z mężem zaczęliśmy jeździć na terapię małżeńską, ale na razie poruszane były jakieś wątki poboczne, do sedna nie doszliśmy jeszcze, choć mamy za sobą cztery wizyty, jutro piąta , ostatnia z tych umówionych przeze mnie. Nie wiem jak dalej będzie, czy ten terapeuta zdoła nas jakoś upchnąć na jakieś bliższe terminy, bo jeśli nie to znów będziemy czekać dwa czy trzy miesiące, taka jest kolejka. Najwyżej spytam ile tych wizyt zaklepać i znów będziemy czekać.

W szpitalu zaś zaczęliśmy terapię rodzinną, na razie dwie wizyty, żadnych konkretów, w środę kolejna wizyta. Mam nadzieję, że to nie będzie terapia rodzinna z nazwy tylko, bo jak na razie czuję ,że kręcę się w kółko i nic nie idzie naprzód.

Ewa z tym leków które wymieniłaś, haloperidol i sulpiryd są to leki przeciwpsychotyczne. Stosuje się je w psychozach, głównie w schozofrenii, czasem w ciężkiej depresji jeśli są objawy psychotyczne.
Psychoza, Ewka to zaburzenia świadomości. Ani osoba z klasyczną depresją ani z nerwicą nie ma zazwyczaj zaburzeń świadomości, jest w pełni krytyczna do swoich objawów, a mówiąc bardzo laicko osoba taka jest "normalna". Nie ma urojeń, omamów, zachowuje się jak każdy człowiek, nie słyszy głosów, nie zachowuje się dziwacznie. Osoba z depresją najczęściej doskonale wie, że ma depresję i chce się tego obniżonego nastroju pozbyć.
Natomiast psychoza była pięknie pokazana w filmie "Piękny umysł". Bohater żył całkowicie w urojonym świecie będąc święcie przekonany że jest to prawdziwe. Cital który ci przepisano to właśnie citalopram, bardzo dobry, nowoczesny lek przeciwdepresyjny, podnoszący nastrój i poprawiająy ogólnie stan emocjonalny osób które nie mają bynajmniej psychozy, a nerwicę lękową albo depresję. Citalopram ma mało działan ubocznych (zwykle lekkie i przejściowe), rzadko powoduje tycie (raczej zmniejsza apetyt), nie usypia. Jedynym minusem jest to że aby zauważyć efekt, trzeba poczekać zwykle minimum 2-3 tygodnie.
Natomiast jeśli twój syn faktycznie JEST chory psychicznie to musi się leczyć, może innym lekiem, ale musi.

Człowiek chory nie panuje nad sobą, a Maciek w szpitalu świetnie nad sobą panował. Kiedy pytałam czy jesteś grzeczny to mówił, że jest grzeczny, bo inaczej przypięliby go do łóżka. Owszem, jest nadpobudliwy, chce rządzić, gorzej funkcjonuje w grupie, ale też wiele jego zachowań wynika z wyrachowania, bo jest inteligentny. Dlaczego afektów nie było w szpitalu?
Afekty są w szkole, on już wyczuł, że w ten sposób osiąga cel, nie pamięta o konsekwencjach.

A te leki przeciwpsychotyczne, z tego co czytałam na forum psychologicznym, gdzie ludzie wymieniają się opiniami, stosuje się także w przypadkach depresji, nerwicy i innych jeszcze, gdzie nie występują omamy i urojenia.

Ewo-Agnieszko, wiesz co, skoro lekarze za bardzo nie umieją pomóc Twojemu Synkowi, i cierpi i On i Wy, to może by warto sprawdzić, czy On nie jest zniewolony przez złego ducha. Wiem, że to może brzmieć drastycznie, ale przecież to Twoje dziecko, jak to mówią tonący brzytwy się chwyta. Gdybym była na Twoim miejscu wybrałabym się na konsutacje do księdza egzorcysty. Nic nie szkodzi. Znam, byłam świadkiem zniewoleń młodych osób.Może warto chociaż wykluczyć. Nie wiem, czy to dobra sugestia, mam nadzieję, że cię nie dotknęłam ani nie zdołowałam bardziej. Wiem jak musisz się czuć, ja odchodziłam od zmysłów, gdy córka mi upadła. I odchodziłam od zmysłów gdy się kiwała godzinami.

Metanoja, mam zamiar wybrać się z rodziną na Mszę o uwolnienie, być może początkiem lipca.

Cieszę się i trzymam kciuki. Poczytam sobie świadectwa umieszczone na stronie egzorcysty z Kielc wpisz w google Markielowski Piotr, jak chcesz. On uwalniał dziecko, które było zniewolone przez grzechy przodków. A dziecko było niczemu niewinne.
Pierwszym testem czy coś jest nie tak jest test czy ktoś potrafi powiedzieć zdanie "Panem jest Jezus". Osoba zniewolona tego nie powie.