Jaka jest różnica pomiędzy Katilikiem, który dokonał apostazji i odrzucił religię, w której został wychowany, a człowiekiem nigdy nie wierzącym, wychowanym w ateistycznej rodzinie. Lub ochrzczonym i z wszystkimi sakramentami, ale takim, który NIGDY po prostu nie wierzył?

Taka, że jeden był Katilikiem (cokolwiek to znaczy), a potem dokonał apostazji i odrzucił religię, w której został wychowany, a drugi nigdy nie wierzył i wychowany był w ateistycznej rodzinie. Lub był ochrzczony i z wszystkimi sakramentami, ale NIGDY po prostu nie wierzył.

Roznica jest taka, ze apostata znal zasady panujace w kosciele i je odrzucil, a ateista mogl nawet nie slyszec o Bogu i wierze z Nim zwiazanej. Tak ze nieraz ten drugi nie wybiera bo nie ma pojecia o mozliwosci wyboru.

Czy w Biblii jest gdzieś mowa o konsekwencjach jednego i drugiego? Czy odrzucenie wg. katolickich wierzeń zasługuje na gorszą kare po smierci niż nie wiedza?

Jest.

Ale to nie dotyczy ateisty - apostaty, który zrozumiał, że Bóg nie istnieje.
On nie ma żadnego "Pana", bo taki "Pan" w jego odczuciu po prostu nie istnieje, więc trudno mu zarzucać, że znał wolę Pana i jej nie wypełnił. Nie ma Pana - nie ma woli - nie ma co wypełniać.

Nie istnieje coś takiego, jak dobrowolne grzeszenie po "otrzymaniu pełnego poznania prawdy" o ile nie wierzy się w istnienie autora tej prawdy.
Ten cytat dotyczy jedynie kogoś, kto wierzy, czyli uznaje, że poznał "obiektywnie istniejącą prawdę", a mimo to grzeszy świadomie - wbrew temu, co poznał i co przyjmuje do wiadomości.

Apostata rozpoczyna niebezpieczną dla swego życia grę. Dlatego zadaniem proboszcza jest poinformowanie go o konsekwencjach, co zwykle odbiera apostata jako zamach na swoją wolność. By zapobiec pochopnym decyzjom wymagany jest też udział 2 świadków. Żeby kiedyś nie powiedział: nie wiedziałem...
Ma jednak wolną wolę i może podejmować decyzje dotyczące swego życia. Bóg pozwala na to, nawet wówczas, gdy zna konsekwencje. Wolność niesie za sobą odpowiedziałność.

Dodajmy - jedynie w kraju nad Wisłą, gdzie mamy wyjątkowo troskliwy o dobro owieczki porzucającej wiarę episkopat...

Jest wystarczająco dużo przesłanek świadczących na korzyść Boga. Nieznajomość ich i skoncentrowanie się na propagandzie antyklerykalnej nie zwalnia od odpowiedzialności. Wątpliwości powinny skłaniać ku pozostaniu w wierze, nie wyborze ateizmu. On również nie daje odpowiedzi na pytania o początek. Nauka niczego dotąd nie udowodniła.
Jak napisałam wyżej: apostazja to niebezpieczny dla człowieka wybór, ale ma do niego prawo. Kary kościelne mają człowieka skłaniać do zastanowienia się nad ważnością swego wyboru.

To Polskę wyróżnia. Możliwe, że cieszymy się szczególną opieką ze strony Boga. Pewien apostata wyszedł od swego proboszcza zadziwiony. Po 15 minutach nim został. Świadkami był proboszcz i kościelny. Nie czynił żadnych problemów. Pisał, że zszkowoało go to.

Trawa jest zielona. Słońce świeci. Zaintrygowaniec wypowiedzieć się musi w każdym temacie. Drzewa rosną korzeniami w dół. Zaintrygowaniec rzadko ma do powiedzenia coś co nie jest banałem. Ziemia jest okrągła. Nowa Wieś jest mniejsza od Warszawy.

Można tak długo, ale po co?

Czy oprócz utrudniania dokonania apostazji Kościół przewiduje jeszcze jakieś kary??????

Tak? A gdzie? Bo nie zauważyłem...

Na korzyść... jakiego boga?

15 minut to utrudnienie? Nie możesz przystępować do sakramentów, być ojcem chrzestnym, pełnić funkcji w kościele, nie masz prawa do katolickiego pochówku. Przestajesz należeć do tego Kościoła. Tylko tyle. Apostaci nazywają to nabyciem wolności.
Księża spotykają się często ze zdziwieniem apostatów, którym odmawia się sakramentu małżeństwa. Tłumaczą infantylnie: ale ja byłem bierzmowany. Rodziny obrażają się na księdza, który odmawia katolickiego pochówku apostacie...przecież on był ochrzczony!