Zauważyłem.... Ty właściwie nie zajmujesz się, ani interesujesz niczym poza książeczką do nabożeństwa. Też tak można.

Nie Jezus tylko Mwewe. Udowodnij, że to nie Mwewe, który własnymi krwawymi łzami odrodził Kwiat Świata na Wielkiej Górze.

ale Ty wiesz, ze Mwewe nieistnieje wiec on nie moze byc Miłością, a Leszcz wierzy, ze Bóg-Jezus jest Miłością...
jak można udowadniać coś w co ani Ty ani on nawet nie wierzy...?

No skoro można być dobrym jako niewierzącym to ok
Czyli rozumiem, że dobrzy niewierzący nie będą się smażyć

No pytanie co znaczy "dobrzy" ludzie, albo "źli" ludzie.
i z jakiego punktu widzenia.
Jest punkt widzenia Pana Boga, który wszystko co nam potrzebne jest, zapisał w Dekalogu, oraz na łamach Pisma Świętego, ten punkt widzenia jest "dobry", dla "dobrych" ludzi, a że na łamach Pisma Świętego zdarzali się i nie wierzący poganie, których Pan Jezus ewangelizował, to już inna sprawa, ale w zasadzie ciężko powiedzieć jak nazwać tych, do których dotarło to Słowo Boże, chyba już jako wierzących?

To zależy tylko od Ciebie.

A Ty oczywiście reprezentujesz właśnie jego punkt widzenia. Czy Bóg mógłby mi potwierdzić, że to co Ty głosisz to jego własne myśli?

Staram się czytać Pismo Święte, a ryobraź sobie, że tam właśnie sporo jest Słów Pana Boga. Nie piszę nic od siebie Są też mądre komentarze, jest też Katechizm Kościoła Katolickiego, są tez książki różne mądre, też można poczytać iiii dowiedzieć się Prawdy

To zależy co rozumiesz przez "dotarło"...

Jakbądź, tak aby dowiedzieć się, że Jezus Chrystus jest Panem Bogiem, Synem Boga Jedynego. Owszem forma przekazu ma znaczenie, ale nie zmienia to faktu, że raczej w duchu miłości przekazywane jest Słowo Boże, także uznajmy że w ten sposób dociera/dotarło. Czy pasuje odpowiedź?

czy niewierzący mogą być dobrymi ludźmi? Nie wierzę w to

skąd niewierzacy wie, ze jest dobry...? co/kto decyduje/mówi niewierzacemu, ze to co robi jest dobre lub nie...?
skoro niewierzacy postępuje wg. wzorców moralnych uznawanych jako dobre, to nie jest niewierzacym, bo jednak stosuje sie do odwiecznych zasad moralnych, które ktoś kiedyś podał jako dobre, tak czy nie...?

Jest taka zasada: nie rob drugiemu co tobie niemile. Jesli pomozesz komus, kto placze, jest smutny, czuje zal i wywolasz u niego radosc, to chyba swiadczy samo przez siebie, ze dokonales czegos dobrego.
To ja juz znikam. Pozniej cos dopisze.

i wierzysz w tą zasadę... mnie ciekawi kto ją wymyślił i po co...?

No ktoś kto doszedł do wniosku że jednak większość ludzi jest normalna i trochę egoistyczna i sobie złego raczej nie zrobi. Oprócz paru wyjątków ale mało kto siebie gnębi, krzywdzi etc świadomie.

Wina egoisty nie leży w tym, że kocha siebie, ale że nie potrafi równoważyć miłości do siebie i do bliźniego. Źle zakładamy sądząc, że miłość do siebie jest przeciwieństwem miłości do bliźniego. Obdarzając kogoś miłością tracimy i jednoczesnie zyskujemy więcej.