Dyskusje ekumeniczne w tym dziale przypominają mnie jak żywo pewną sytuacje z przed lat. Otóż na moim piętrze mieszkała sąsiadka, której rozwiedziony mąż mieszkał z drugą żoną piętro niżej. Ta druga co jakiś czas dzwoniła do pierwszej, po czym spotykały się na schodach wymieniając wzajemne uwagi na swój temat przez ok. 10 minut, czyli do czasu wyczerpania akumulatorów.
Teraz podobnie dyskusje „ekumeniczne” sprowadzają się wymiany opinii o sobie, zwłaszcza opinii protestanckich (?) o katolicyzmie. Ponieważ wszyscy już wiedzą co kto o kim myśli, wszystko co się nie podoba protestantom w katolicyzmie już dawno jest znane, czas zakończyć te „zapasy” prowadzące do jątrzenia, niczego więcej. Tym bardziej, że narastają skargi na nieustanne powracanie do tych samych spraw o których już wszystko wiadomo. Dlatego zagajając dyskusje proponuje temat o przyszłości ekumenizmu . Mam nadzieję, że przedstawiciele kościoła wschodniego włączą się aktywnie prezentując poglądy prawosławia w tej materii.

Jako zaczyn niech posłuży krótki felieton

http://www.areopag21.pl/contra_gentiles/artykul_134.php

oraz replika

http://www.ekumenizm.pl/content/article ... 203572.htm

Zaznaczając, że jest to moja prywatna opinia, stwierdzę, że ekumenizm to raczej utopia. Ekumenizm można porównać do mediacji. Obie strony muszą iść na pewne ustępstwa. Bez nich nie ma mediacji. Oczywiście w sprawach wiary o ustępstwach nie zawsze może być mowa. (Coś na zasadzie my pozwolimy wam na figury, a za to wy zrezygnujecie, że Maria jest współodkupicielką?) Raczej chodzi tu o politykę i "trzymanie twarzy". Kiedyś widziałem, jak biskupi KRK rozmawiali z rabinami na jakiś tam temat. Kiedy Żydzi powiedzieli o Chrześcijanach "bracia młodsi", nastąpiła konsternacja i całe szczęście, że program się skończył. "Powrót" pod zwierzchność Rzymu, to nie ekumenizm, ani dialog.
Wydaje mi się, ze jedyne czego można oczekiwać od ekumenii, to współpraca np. przy jakiś akcjach pomocy ofiarom tragedii, czy czegoś podobnego.
O ekumenizmie myślę, że można mówić np. w Kościołach protestanckich. Wiem, że organizują wspólne akcje, np. wynajmują sobie pomieszczenia, itp. Ekumenia, chyba nie może dotyczyć zasad wiary.

Z punktu widzenia prawosławia jedność chrześcijan to jedność wiary. Nie musi ona oznaczać podporządkowania jurysdykcyjnego. Chodzi o to, żebyśmy wszyscy w to samo wierzyli.

Dlatego włos się jeży, gdy pod hasłem ekumenizmu praktykuje się np. to iż katoliccy księża mówią wiernym, że nieważne do jakiego kościoła pójdą (była o tym kiedyś dyskusja na katoliku). Dobrze, że są ludzie, którzy sieją ferment, byśmy nie doszli do słodkopierdzącego ekumenizmu głoszącego zewnętrzną jedność ponad wszystko, a ignorującego wiarę w Chrystusa.

a wspólna modlitwa ponad podziałami to też utopia? komu by zaszkodziła?od czasu do czasu można by wspólnie w jedności uwielbić Boga.czyż nie było by to piękne?

Nie zrozum tego źle, ale pod czyją figurą i którą litanią? No może trochę przerysowuję, ale kto wie do czego by doszło?

mówiłem o uwielbieniu Boga drogi bracie

A czy tego się nie robi? Mimo wszystko nie ma w takich modlitwach piękna, jakie mają modlitwy mocno ugruntowane w doktrynie. Te ostatnie bowiem pisane były dla Boga, według tego, co o Nim wiemy, a te pierwsze - dla ludzie, tak by nie urazić żadnej z grup.

powiedz, czy byłeś kiedykolwiek, i modliłeś się z chrześcijanami innych wyznań.

Właśnie Robur zacząć się w inny sposób ze sobą komunikować.
Jako katoliczka bywam w cerkwi od czasu do czasu. Rozmawiałam nawet z kapłanem prawosławnym gdyby nie ograniczony czas jeszcze długo bym z nim rozmawiała. Znam także protestantów kilka zborów, trudno znaleźć tam osoby, które by nie wyśmiewały się z KK. Osoby które mają szacunek do katolików mogę policzyć na palcach.
Trudno o dialog między KK a odłamami protestanckimi.
Wystarczy spojrzeć na forum.

Byłem, modliłem. Miałbym tak sobie znikąd wytrzasnąć?

Zresztą jak sobie wyobrażasz modlitwę ekumeniczną, w której protestanci odmawiają np. kanony św. Jana z Damaszku ku czci ikon Matki Bożej?

I owszem raczej wyjdą w tym czasie z modlitwy.

Świetny komentarz do tego co napisał Terlikowski z pierwszego linka w felietoniku "Celem ekumenizmu jest jedność".

Są dwie, podobne do siebie w formie myśli, jakie pozostawił nam w swojej ewangelii Łukasz, a które są pomocne dla zrozumienia celu ekumenizmu.
"Kto nie jest ze Mną, jest przeciwko Mnie; a kto nie zbiera ze Mną, rozprasza" (Łk. 11,23). Nie można być po właściwej stronie, jeśli nie jest się z Chrystusem!
"...kto bowiem nie jest przeciwko wam, ten jest z wami" (Łk. 9,50). My, wierzący, mamy uważać za sprzymierzeńców wszystkich, którzy nie są wobec nas wrodzy! Celem ekumenizmu jest przełamywanie wzajemnej wrogości między chrześcijanami (jeśli wrogość występuje) i rozwijanie więzi opartej na wyznawaniu wspólnej wiary w Chrystusa. Zagrożeniem dla tej wizji jest frakcyjność, podkreślanie własnych autorytetów, różnych od Chrystusa. Chrześcijanie w Koryncie byli podzieleni, gdyż (wbrew wiedzy i woli tych na których się powoływali) upatrywali "przywództwa" swoich frakcji w poszczególnych apostołach: "Ja jestem Pawła, a ja Apollosa; ja jestem Kefasa, a ja Chrystusa. Czyż Chrystus jest podzielony? Czyż Paweł został za was ukrzyżowany? Czyż w imię Pawła zostaliście ochrzczeni?" (1 Kor. 1.12-13).
Podsumowując: nie można zastępować pierwszego z fragmentów, jakie zacytowałem z Łukasza myślą: "Kto nie jest z Papieżem, jest przeciwko Jezusowi; a kto nie zbiera z Papieżem, rozprasza" (...) Ta myśl stanowi część problemu, a nie rozwiązanie!

@westerly - ja nie podkreślam żadnych "własnych autorytetów różnych od Chrystusa". A jednak uważam, że protestanci atakują podstawy mojej, pochodzącej od Chrystusa wiary.

To właśnie co robią protestanci jest frakcyjnością, bo na podstawie różnych swoich tradycyjek tworzą swoje wspólnoty. Ja jestem Kalwina, a ja Lutra. Natomiast prawosławni czegoś takiego nie uznają. Prawosławie zna tylko jedną Tradycję.

Tutaj.

Co mogą dorzucić do chrześcijaństwa w ramach ekumenizmu protestanci ?

Wszyscy chrześcijanie w ramach ekumenizmu mogą prosić Boga w imie Jezusa Chrystusa o zjednoczenie wszystkich wyznawców Jezusa w jeden kościół święty.