Nie upoważnia. Dlatego w prawosławiu zezwala się jedynie stronie niewinnej na powtórne małżeństwo. Niemniej jednak każdy przypadek jest rozpatrywany indywidualnie.

Jeśli spojrzymy na małżeństwo w sposób przede wszystkim prawniczy jako umowę między małżonkami wówczas rzeczywiście można zastosować zasadę "pacta sunt servanda", czyli "umów należy przestrzegać". Jednym słowem "zawarłeś umowę, to teraz musisz ją wypełnić i nikogo to nie obchodzi, że teraz ci się ta umowa nie podoba; skoro ją zawarłeś i podpisałeś, to musisz ją wypełnić i już".

W prawosławiu są kanony, są reguły, ale przede wszystkim pamięta się po co się je ustanawia. Są one po to, by służyć człowiekowi, by pomóc mu w jego drodze do zbawienia. To jest ich cel. Kanonów należy przestrzegać ponieważ pomagają one człowiekowi w jego drodze do zbawienia. Pomagają mu w prowadzeniu życia duchowego. Bywają jednak takie życiowe sytuacje gdy stosowanie danego kanonu mogłoby wywołać skutki odwrotne od zamierzonych. Jednym słowem, w danym przypadku, w danej konkretnej sytuacji uparte trzymanie się kanonu mogłoby spowodować, iż zamiast człowiekowi pomóc w jego drodze do zbawienia, kanon mógłby tą drogę utrudnić i wówczas w danym przypadku w odniesieniu do danej konkretnej osoby kanonu się nie stosuje. Dlatego, że zawsze jest ważniejszy człowiek niż prawo. Nazywamy to "ekonomią zbawienia". Pogląd ten ma swoje oparcie w Ewangelii. Chrystus bowiem chociaż przestrzegał prawa Mojżeszowego, to czasem tego nie czynił gdyż zawsze dla niego ważniejszy był człowiek, a nie prawo.

Odnosząc to teraz do sprawy nierozerwalności małżeństwa. Zgodnie z katolickim stanowiskiem małżeństwo jest nierozerwalne w sposób bezdyskusyjny i nie może być od tego żadnego wyjątku. Chociaż Chrystus takowy wyjątek uczynił. Mamy zatem kobietę, która w wieku 24 lat bierze ślub. Rok później rodzi się dziecko, a dwa lata później mąż ją zdradza, porzuca rodzinę i odchodzi do innej kobiety. Kobieta ma zaledwie 26 lat. Poznaje po jakimś czasie mężczyznę, który pokochał ją, jej małą córeczkę i okazuje się być mężczyzną jej życia. Wie, że oto jest jeszcze w młodym wieku ma szanse na normalne rodzinne życie, na stworzenie kochającej rodziny. Jednakże prawo kościelne nie pozwala jej na to. Kobieta nie może jednak zrezygnować z życia z kochanym mężczyzną, więc się z nim wiąże bez ślubu kościelnego. W efekcie Kościół nie pozwala jej na przyjmowanie Eucharystii, zaś bez Eucharystii nie sposób prowadzić normalnego życia duchowego. Po prostu tragedia. I dlaczego to wszystko na nią spadło. Przecież w niczym nie zawiniła, to były mąż ją zdradził, a nie ona. Ona, chociaż niewinna, to nie może prowadzić normalnego życia duchowego. Jej droga do zbawienia staje się niesamowicie utrudniona.

W tej samej sytuacji Kościół prawosławny, który też naucza o nierozerwalności małżeństwa widząc, że uparte trzymanie się kanonów w tym konkretnym przypadku uniemożliwi jej prowadzenie normalnego życia duchowego pozwala na ponowne kościelne małżeństwo. Po prostu dostrzega się, że twarde trzymanie się kanonów w tym przypadku spowoduje o wiele większe szkody duchowe niż nie trzymanie się kanonów. Tam gdzie dochodzi do konfliktu: dobro duchowe człowieka - prawo, wygrywa dobro duchowe człowieka. Bóg nasz jest przecież Bogiem miłości.

Powtórny ślub ma charakter pokajanny. Modlitwy nie są tak radosne jak przy pierwszym ślubie. Wyrażają żal, że doszło do sytuacji, w którym pierwsze małżeństwo uległo rozerwaniu. Wyrażają smutek z powodu upadku.

I tak jak pisałem jest to oparte o nauczanie Chrystusa, który chociaż głosił nierozerwalność małżeństwa, to jednak uczynił wyjątek. Ponadto chociaż Chrystus przestrzegał zakonu, to w sytuacji gdy przestrzeganie zakonu oznaczało większą szkodę dla człowieka niż jego nieprzestrzeganie, wówczas jego nie przestrzegał, ponieważ to prawo jest dla człowieka, a nie człowiek dla prawa. A nasz Bóg nie jest Bogiem prawa, lecz nade wszystko Bogiem miłości.

Ale z kolei ja jestem prawosławny, a na nabożeństwach katolickich byłem wielokrotnie. Na pewno nikt się nie pogniewa, że przyjdziesz na prawosławne nabożeństwo. Mnóstwo razy widywałem katolików w cerkwi, którzy przychodzili z ciekawości. Co więcej raz nawet gdy zauważyłem, że pewna grupka stoi w cerkwi i jest wyraźnie zaciekawiona tym co się dzieje, to sam do nich podszedłem i zaoferowałem, że jeśli coś ich ciekawi to mogę poopowiadać. Uwierz mi, że wizyty katolików w cerkwi zdarzają się na tyle często, że nikogo to nie dziwi. No chyba, że zaczniesz biegać po cerkwi, głośno rozmawiać i wyrabiać nie wiadomo co, ale takie normalne przyjście, stanie i obserwowanie nie jest niczym niezwykłym. Zawsze najtrudniej jest zajść pierwszy raz;) Jeśli jesteś z Poznania, Warszawy lub Białegostoku to forumowi prawosławni mogą Ci pomóc w realu zajrzeć o cerkwi.



Jeśli bardziej Ci się podoba słowo "ortodoksja" to możesz mówić. Słowo to nie jest obraźliwe. Określenie "prawosławie" jest dosłownym tłumaczeniem greckiego słowa "orthodoxia", czyli "prawidłowa wiara". W internecie możesz nawet znaleźć prawosławne radio o nazwie "Ortodoxia".

Ciekawa sprawa.
Wynika z tego, że Prawosławie uzależnia swoją decyzje zawarcia małżeństwa od prawa cywilnego. Zdaje się wbrew nauczaniu Chrystusa (biblijnemu). Mało tego! Polega na prawie często ludzi omylnych i co gorsza... skorumpowanych. To chyba jest wbrew jakimkolwiek normom moralnym. Nielogiczne, aczkolwiek wygodne.

Nie jest uzależnione od prawa cywilnego. Sprawę rozpatruje biskup. Może być tak, że dana osoba dostanie rozwód w prawie cywilny, co przecież jest dość proste, a nie dostanie ze strony biskupa zgody na "zdjęcie błogosławieństwa" z poprzedniego małżeństwa i błogosławieństwa na powtórny ślub.



W poprzednim poście napisałem na jakim nauczaniu Chrystusa opiera się prawosławny pogląd na tą sprawę.



Nie za bardzo rozumiem, o co chodzi więc na wszelki wypadek pozostawię bez komentarza.

Dodam, że owa 24 letnia kobieta może ubiegać się o unieważnienie małżeństwa. Oznacza to, że małżeństwo nigdy nie zaistniało, ale o tym wiesz.

Chciałbym teraz spojrzeć na słowa Jezusa (podkreślenia oczywiście moje).

"A ja wam powiadam: Każdy, kto oddala swoją żonę - poza wypadkiem nierządu - naraża ją na cudzołóstwo; a kto by oddaloną wziął za żonę, dopuszcza się cudzołóstwa. " Mt 5,32

A powiadam wam: Kto oddala swoją żonę - chyba w wypadku nierządu - a bierze inną, popełnia cudzołóstwo. I kto oddaloną bierze za żonę, popełnia cudzołóstwo". Mt 19, 9

To jest wspomniany przez Ciebie wyjątek Pana Jezusa. Twój Kościół przyjmuje nierząd (gr. porneia) - cudzołóstwo - jako powód do zerwania sakramentu. Mój Kościół tłumaczy to słowo (łac. fornicatio) jako związek nieważny. Tak więc tylko związek który nigdy nie był małżeństwem (był od początku nieważny), jest rozerwalny. Dziękuję, że przedstawiłeś stanowisko prawosławia.

Grunt to się wzajemnie poznać

Słabością prawosławia jest zarzucana mu kolaboracja z władzą, dotyczy to szczególnie prawosławia rosyjskiego, jak jest wasza opinia w tym temacie.

Wybaczcie, jeśli przynudzam z tym ślubem - ale mnie to naprawdę zaskoczyło, że prawosławie nie wymaga żadnego ślubowania od małżonków.
Czy w takim razie używacie w ogóle pojęcia "ślub" czy raczej czegoś w rodzaju "zawarcie małżeństwa"?
Tzn. w samym obrządku wymaga się od narzeczonych tylko żeby potwierdzili, że chcą tworzyć małżeństwo, a duchowny ich związek publicznie błogosławi i tyle?
Jest to tym ciekawsze, że nawet w ślubie cywilnym jest ewidentny tekst przyrzeczenia. Czy w takim razie takie cywilne przyrzeczenie nie jest brane na serio przez prawosławnych? Bo domyślam się, że w Polsce prawosławni zawsze biorą ślub cywilny oprócz zawarcia małżeństwa w cerkwi, czy też raczej jest coś w rodzaju "konkordatu"?

Nie "nawet", tylko właśnie tam. Idea przyrzeczenia jest wzięta z prawa rzymskiego, gdzie materią małżeństwa jest obopólna zgoda. Natomiast dla prawosławia najważniejszym jest wspólna Eucharystia, jedność w Chrystusie. Podobnie jest też z sakramentami inicjacji. Dla chrześcijaństwa Zachodu bierzmowanie jest "sakramentem dojrzałości", echem obrzędów rzymskich. W prawosławiu tego powiązania nie ma.

Nie wiem czy było już takie pytanie: dlaczgo akurat staro-cerkiewno-słowiański? dlaczego nie języki narodowe?

Języki narodowe jak najbardziej są w użyciu. A języka starocerkiewnosłowiańskiego się nie używa, tylko unowocześnionego cerkiewnosłowiańskiego. Bardzo dobrze są w nim wyrażone różne trudne zwroty z greki. Zresztą sam starocerkiewnosłowiański to był przecież język bazujący na języku narodowych (z ugreczoną gramatyką).

Czyli idąc do cerkwi w Polsce usłyszę liturgie w języku polskim, a w Anglii po angielsku?

Prawosławna teologia mówi, że relacje pomiędzy władzą państwową, a kościelną powinna funkcjonować na zasadzie tzw. symfonii. "Oddajcie cesarzowi co cesarskie, a Bogowi co boskie". Władza państwowa nie powinna się wtrącać w sprawy Kościoła, zaś Kościół nie powinien się wtrącać w sprawy państwa. Ani Kościół nie powinien podporządkowywać sobie władzy państwowej ani też państwo nie powinno podporządkowywać sobie Kościoła. Taki jest ideał, do którego Kościół stara się dążyć. Z praktycznym przejawem tej idei mamy do czynienia w Polsce. Kościół prawosławnym w naszym kraju nie wtrąca się sprawy polityczne, a zajmuje się swoją misją duchową, zaś władza państwowa nie wtrąca się w sprawy religijne i pozwala Kościołowi na spokojne prowadzenie jego misji.

W Rosji różnie z tym bywało. Były okresy gdy władza państwowa siłą podporządkowywała sobie Kościół (patrz car Piotr I), wbrew zresztą woli samego Kościoła. Nie wynikało to jednak z tego, że takie jest nauczanie prawosławnej teologii lecz z ludzkiej słabości. Z żądzy władzy akurat w tym przypadku Piotra I. Trwało to do czasu Rewolucji w 1917 r. Niestety spowodowało to ogromny uszczerbek dla Kościoła i poważne zniszczenia jego w życiu duchowym. Z punktu widzenia prawosławnej teologii stan ten jednak nie był normalny.



Prawosławni zawierają ślub tzw. "konkordatowy". Oznacza to, że ślub zawierany w cerkwi ma skutki w prawie cywilnym.



Jest taki moment w samym obrządku, w którym duchowny pyta każdego z małżonków czy ma wolną i nieprzymuszoną wolę pojąć za żonę/męża współmałżonka oraz czy nie obiecał małżeństwa innej niewieście/mężczyźnie. Przysięgi nie ma.

Pod poniższym linkiem znajdziesz cały obrzęd prawosławnego ślubu w tłumaczeniu na język polski:
http://www.liturgia.cerkiew.pl/docs.php?id=33

Sakrament składa się z trzech następujących po sobie części. Są to kolejno:
- obrzęd zaręczyn
- obrzęd koronowania
- modlitwa na zdjęcie koron

Natomiast "obrzęd powtórnego koronowania" to obrzęd powtórnego ślubu, o czym w tym wątku wcześniej rozmawialiśmy.



Paradoksalnie to właśnie prawosławie jest prekursorem wykorzystywania języków narodowych jako języka liturgicznego. I to na całe wieki przed protestantyzmem i katolicyzmem. Na przykład taka Gruzja przyjęła chrześcijaństwo już w IV w. Nabożeństwa zaczęto wówczas służyć tamtejszej ludności w języku dla niej zrozumiałym. Podobnie było w Grecji, Bułgarii, Rumunii czy na terytoriach dzisiejszej Polski. Wszędzie w tych krajach chrześcijaństwo było głoszone w językach narodowych. Staro-cerkiewno-słowiański był językiem zrozumiałym dla naszych przodków w IX wieku kiedy to prawosławie trafiło po raz pierwszy na polską ziemię. Mijają jednak całe wieki, język mówiony się zmienia, ewoluuje i różnicuje, ale liturgiczny pozostaje wciąż ten sam i w efekcie dziś po 1200 latach staro-cerkiewno-słowiański wydaje się być dla Polaków językiem egzotycznym. Podobnie rzecz się miała w innych krajach.

Dziś jednak wykorzystuje się też języki współcześnie używane. Także w Polsce. Polskojęzyczne parafie są we Wrocławiu, Warszawie oraz w Białymstoku.

To zależy do jakiej parafii trafisz. Są parafie, które służą po cerkiewno-słowiańsku, ale i takie, które służą po angielsku. Podobnie rzecz się ma w Anglii, ale o tym może więcej powiedzieć Zefciu, bo zdaje się, że swego czasu miał okazję poznać bliżej tamtejsze prawosławie.

czy obraz nie będący ikoną może wisieć w świątyni prawosławnej ?
czy jest on poświęcony?
czy obraz abstrakcyjny może być poświęcony?