Dlaczego? (nie chodzi mi o dyskusję czy to jest właściwe czy nie, tylko kto w prawosławiu o takich sprawach decyduje; jeśli święcenia kobiet to zły przykład, to może być co innego, np. interkomunia z KRK)

Wbrew potocznej opinii ikonostas nie jest ścianą oddzielającą ołtarz od ludu.

Jak już wspomniał Zefciu podział świątyni symbolizuje wszechświat. Główna nawa, czyli miejsce gdzie stoją wierni symbolizuje nasz ziemski świat w którym teraz żyjemy. Zaś część ołtarzowa, znajdująca się za ikonostasem, to niebo, świat boski. Środkowe drzwi z ikonostasie to Królewskie Wrota (cs. Carskije Wrata), które są jakby bramą do Raju.

Wierni stoją w cerkwi zwróceni twarzą w kierunku ołtarza. Ma to im przypominać, iż ich życie jest ukierunkowane ku Bogu. Celem życia jest osiągnięcie zbawienia. Stojąc zatem w cerkwi w nawie głównej i mając przed sobą ołtarz mamy pamiętać, że "teraz jestem tu, żyję na ziemi, ale celem mego życia, celem do którego dążę jest znalezienie się tam, czyli w niebie; ja dążę do nieba, dążę do zbawienia".

Ikonostas nie jest ścianą z ikon, która dzieli. Ikonostas łączy. Łączy świat ziemski ze światem boskim. Łączy niebo i ziemię. Ikonostas jest na granicy pomiędzy oboma światami. W skład ikonostasu wchodzą ikony, na których są przedstawieni święci. A kim są święci? Święci to ludzie, którzy już za życia osiągnęli przebóstwienie. Już za życia zjednoczyli się z Bogiem. Jeszcze żyją w tym świecie, są jego częścią, ale jakby "jedną nogą" są już w tym boskim świecie. Święci łączy w sobie dwa światy: ziemski i niebiański. Są na granicy obu światów. Dlatego właśnie ikonostas nie dzieli, lecz łączy.

Wierny stojąc w cerkwi, zwrócony w stronę ołtarza, który ma mu przypominać o celu ludzkiego życia do którego ma dążyć - zbawieniu, widzi przed sobą szereg ikon, a na nich świętych. Ma to mu przypominać, że w swoim życiu chcąc osiągnąć zbawienie musi podążać tą drogą, którą szli święci. Wierny ma starać się dążyć to tego, by się uświęcić, aby stać się jak owi święci w ikonostasie, a więc już tu za życia osiągnąć przebóstwienie.

potarzam swoje pytanie choć może wątek gedeonity nie jest najlepszym miejscem. z kolei Duch uświęca miejsce.
Powtarzam a nawet rozszerzam: czy twarze Świętych w ikonach wyrażają ich cechy fizyczne czy duchowe , czy wyrażają nie ich samych lecz wspaniałości niebiańskie, czy też nic nie wyrażają lub obrazują?

Oczywiście, że wyrażają ich w chwale niebieskiej. Jednak pamiętajmy, że wierzymy w ciała zmartwychwstanie. Dlatego ikony te pokazują świętych z ich rysami jakie znamy z ziemskiego życia. To przecież te ciała, które tutaj po ziemi chodziły dostępują przebóstwienia.

Czy w takim razie Ci, którzy żenią się ponownie są jakoś zwalniani z pierwszej przysięgi, czy po prostu się nie przysięga "do końca życia"?

Trzy tygodnie temu brałem ślub i niczego nie przysięgałem z tego co pamiętam.

"Prawosławie - Światło ze Wschodu" jest dobrą pozycją jeśli chcę zacząć swą znajomość z ortodoksją? Swoją drogą słowo ortodoksja brzmi wg. mnie lepiej niż prawosławie...

Małżeństwo z zasady jest nierozerwalne. Jedynie przez wzgląd na tzw. "ludzką słabość" oraz żeby nie człowiek nie wpadł w gorszy grzech żyjąc w nieformalnym i niebłogosławionym związku i dopuszczając się nieczystości, zezwala się na drugi ślub. Bazuje to na wyjątku, który uczynił sam Chrystus, mówiąc iż małżeństwo jest nierozerwalne z wyjątkiem powodu wszeteczeństwa.

Główną materią małżeństwa jest miłość. W sytuacji gdy np. jedna ze stron dopuściła się zdrady i nastąpił w efekcie całkowity rozpad pożycia małżeńskiego, miłość obumarła, wówczas strona niewinna może poprosić biskupa diecezjalnego o tzw. "zdjęcie błogosławieństwa" ze swego związku. Decyzję podejmuje biskup. Biskup udzielając odpowiedzi twierdzącej stwierdza po prostu stan faktyczny: małżonkowie odrzucili Łaskę udzieloną im w sakramencie małżeństwa, małżeństwo się rozpadło. Łaska Boża udzielana w sakramentach nikogo nie zniewala. Możną ją utracić, czego przykładem jest chociażby Judasz, który sam się wyrzekł godności apostoła, tracąc tym samym Łaskę.

W prawosławnym sakramencie ślubu nie występuję żadna forma przysięgi. Siłą rzeczy nie ma też formuły "aż do śmierci". Według prawosławnej teologii małżeństwo jest zawierane na wieczność. Trwa zatem również po śmierci jednego z małżonków. Inna sprawa, gdy ktoś Łaskę, którą otrzymał w sakramencie małżeństwa odtrąci o czym wyżej...

Strona niewinna może otrzymać również od biskupa błogosławieństwo na drugi ślub. Drugi jednakże ślub ma charakter pokutny. Zmienia się treść modlitw.

To "ortodoksja" dopuszcza poligamię?
Małżeństwo chrześcijańskie jest monogamiczne tj. jedna żona, jeden mąż. Drugi ślub jest możliwy po śmierci współmałżonka.


Tłumaczysz Pismo Święte na swoją zgubę. Wszeteczeństwo nie oznacza cudzołóstwa, lecz związek nielegalny, a tylko taki jest rozerwalny. Chrystus chciał powiedzieć, że nierozerwalność nie dotyczy związków nielegalnych. Sam Jezus uczy o bezwarunkowej nierozerwalności małżeństwa, jak sam zresztą zauważyłeś. Tak więc słusznie stwierdza Katechizm Kościoła Katolickiego (Watykan 1992)

1640 Węzeł małżeński został więc ustanowiony przez samego Boga, tak że zawarte i dopełnione małżeństwo osób ochrzczonych nie może być nigdy rozwiązane. Węzeł wynikający z wolnego, ludzkiego aktu małżonków i z dopełnienia małżeństwa jest odtąd rzeczywistością nieodwołalną i daje początek przymierzu zagwarantowanemu wiernością Boga. Kościół nie ma takiej władzy, by wypowiadać się przeciw postanowieniu mądrości Bożej

Czy jesteś tego pewien?

rozwiązane nie może być, żałosne próby zaspokojenia chuci ludzkiej i pozorów prawa były już wyśmiewane przez Boya w " Dziewicach konsystorskich" gdy to wieloródki ogłaszane były dziewicami a ich małżenstwa rozwiązywane z powodu ich " nieskonsumowania".

Problem jest i warto wysłuchać i naszych braci,bo ich doświadczenia i płynące z nich wnioski są cenne.
węzeł nie może być rozłączony bo jest nieodwołalny, jednakże może zostać zniszczony np przez śmierć wspólmałżonka lub przez myślę że warto to uwzględnić zdradę która jest śmiercią związku miłości

Zdrada nie upoważnia nikogo do zawierania nowego związku małżeńskiego. Ja wiem, że gdy przychodzi do Kapłana kobieta porzucona przez męża, która po dziesięciu latach znalazła czułego i opiekuńczego mężczyznę, to nie chce słyszeć nauki Kościoła o nierozerwalności małżeństwa. Oczekiwałaby raczej błogosławieństwa dla nowego związku. Tacy ludzie gdy nie dostaną rozgrzeszenia, czują się odrzuceni, oskarżają Kościół o nieżyciowość bo potwierdza się to, że nie ma dla nich miejsca przy Stole Pańskim.

Nie!
Tacy ludzie o których piszesz cierpią w milczeniu i czekaja na wybawienie lub boskie potwierdzenie że mają rację.
Żadne dziecko kochające matke lub ojca nie oskarży ich, może się buntować, uciekać ale nie oskarży. Mało tego zbuntowane w razie potrzeby będzie bronić.
Oskarżają ludzie którzy mają Kościól w dupie ale z jakichś względów nie chcą włączyć się w jego szybkie ostateczne rozwiązanie.

Powtarzam pytanie.

To dobra książka. Ale moim zdaniem na początek lepiej zacząć od książki "Prawosławie" Elżbiety Przybył:
http://www.dobreksiazki.pl/b8651-prawoslawie.htm
Chociaż autorka nie jest wyznania prawosławnego, to jednak bardzo dobrze je poznała. Książka napisana jest bardzo prostym, przystępnym językiem i ujmuje pewne podstawowe sprawy związane z prawosławiem w sposób syntetyczny. Jednym słowem, dobrze się to czyta. Polecam na dobry początek bo to bardzo solidna pozycja.

Drugą bardzo dobrą pozycją napisaną bardzo przystępnym językiem jest "Kościół prawosławny" Kallistosa (Ware). Niestety nakład książki się wyczerpał, ale można znaleźć ją czasami na allegro oraz we fragmentach na cerkiew.pl

Inna świetna książka pozwalająca z kolei bliżej poznać duchowość prawosławia to "Starcy pustelni Optyńskiej" Ireneusza Cieślika:
http://sklep.cerkiew.pl/product_info.ph ... cts_id=883

Zacznij od powyższych pozycji. Możesz też zajrzeć pod linki, które widnieją w moim profilu Przede wszystkim jednak prawosławie poznaje się doświadczalnie, więc zachęcam do odwiedzin cerkwi i prawosławnej liturgii.

Co do terminologii, to jeśli bardziej Ci się podoba słowo "ortodoksja" to możesz go używać. Nie ma przeciwwskazań. "Ortodoksja" jest tożsama z "prawosławiem".

Postaram się, na razie znalazłem na allegro Starców pustelni optyńskiej za przyzwoitą cenę i Światło ze Wschodu za naprawdę dobrą (w porównaniu do poznańskiej księgarni św. Wojciecha) cenę + modlitewnik gratis, od tego chyba zacznę. Mimo to dzięki za te pozycje, będę starał się je zdobyć .



No nie wiem, jestem praktykującym katolikiem i byłoby to dla mnie trochę niezręczne, zakłócać Wam modlitwę samą obecnością .



Czyli żaden prawosławny nie obrazi się jeśli będę mówił w ten sposób? Niby kwestia preferencji, ale miło by było wiedzieć.