Jednakowoż muszę się zgodzić z gedeonitą, nie rozmydlajmy tematu prawosławia kłótniami o to, jak powinna wyglądać spowiedź.

Tutaj filmik związany z prawosławiem: prawosławie

Witam po przerwie i odświeżam wątek:)



W prawosławiu nie ma czyśćca, ani w teorii ani w praktyce. Pojęcie czyśćca wynika z innego, bardziej prawniczego, spojrzenia przez katolicyzm na kwestię grzechu. Natomiast istnieje w prawosławiu pojęcie mytarstw, co katolicy czasami mylą z czyśćcem. Jednakże oba te pojęcia nie są tożsame. Istnieje też praktyka modlitw za zmarłych.

Vojanius



Szczerze powiedziawszy to pierwszy raz słyszę o powyższej historii. Trudno mi się na ten temat wypowiedzieć, ponieważ nie wiem dokładnie jak owe uczestnictwo biskupa Jeremiasza wyglądało. Jeżeli bowiem uczestniczył on w tej konsekracji na zasadzie "przyszedł, stanął sobie z boku i obserwował co się dzieje", to można to potraktować jako gościnny gest nie sprzeczny z prawosławna dogmatyką. Natomiast jeżeli by biskup Jeremiasz brał czynny udział w owych święceniach, będąc jednym ze współcelebransów, to wówczas byłoby to sprzeczne w prawosławnym nauczaniem. Chociaż sprawy nie znam to podejrzewam, że raczej chodzi tu o ten pierwszy rodzaj "uczestnictwa".



Z prawosławnego punktu widzenia, nie zachowali sukcesji. Gdyby jakiś pastor luterański przyjął prawosławie i pragnął być duchownym wówczas, mimo wcześniejszej ordynacji w Kościele protestanckim, prawosławny biskup udzielił by mu normalnych święceń kapłańskich, jak dla osoby świeckiej.



Sukcesja apostolska jest sprawą fundamentalną w prawosławiu.

a czy to prawda ze duchownych tytułuje sie "ojcze święty" ?

Nie. Do duchownych mówi się po prostu "ojcze". Słowa "święty" się nie używa. Jest to określenie używane jedynie w stosunku do osób kanonizowanych.

Jak widać abp Jeremiasz nie był ani konsekrującym ani 'urzędowym' współkonsekrującym, jednakże dokonał nałożenia rąk na bpa Bogusza, co trudno mi w powyższym kontekście odróżnić od przekazania sukcesji apostolskiej... Z drugiej strony poniższe opracowanie wymienia abpa jako współkonsekratora:

http://ekumenizm.wiara.pl/files/old/eku ... 253453.pdf (strona 19)

Proszę o interpretację, jeśli to możliwe w oparciu o powyższe dane.

Nie mam teraz linku pod ręką, ale słyszałem kiedyś o jakiejś wspólnej deklaracji prawosławia i luteran, w której obie strony uznawały wykładnię komunii za "niesprzeczną" czy jakoś tak. Bo oboje wyznają rzeczywistą (nie symboliczną) obecność Chrystusa w Chlebie i Winie, ale zasadniczo tylko podczas Mszy Św. Nie wiem, na ile to wpływa na powyższą kwestię ewentualnych koncelebracji lub sukcesji.

viewtopic.php?f=1&t=17134&p=630257#p630257

To już masz i wiesz gdzie o niej zasłyszałeś, bracie .

Czy w ikonie prawosławnej jest realna obecność obrazowanego Świętego, czy tez nie jest tam obecny święty lecz np. jest obecność Ducha Świętego , lub też nikogo tam nie ma a sam obraz jest furtką do nieba lub ....?
Czy ikona to obraz artystycznej wizji twórcy ikony, tego jak wyglądał dany człowiek lub Anioł, czy też to odtworzenie wyglądu rzeczywistego?

1.Czy wierzycie, że Ciało i Krew Chrystusa są nimi rzeczywiście przez cały czas, czy tylko podczas Mszy Świętej? Jeśli przez cały czas, to gdzie je przechowujecie? Jeśli tylko podczas Mszy Św. to czy materie, która była konsekrowana na poprzedniej Mszy należy konsekrować ponownie?

2. Jak wygląda proces kanonizacyjny? Czy wszystkie kościoły prawosławne uznają tych samych świętych? Kto decyduje o tym, czy dana osobistość jest święta?

dlaczego milczycie bracia?
nasze pytania są stosowne, rozszerzcie naszą wiedzę.

Nie tylko podczas Liturgii. Jednak zwykle niczego się po niej nie pozostawia. Diakon lub kapłan spożywają pozostałe Tajemnice. Wyjątkiem jest Wielki Czwartek, kiedy zachowuje się Agnca, który pozostanie na ołtarzu przez następny rok dla udzielania Komunii chorym oraz niedziele Wielkiego Postu, po których zaplanowane są Liturgie Uprzednio Poświęconych Darów.
Decyzja o kanonizacji przysługuje lokalnemu soborowi biskupów. Nie spotkałem się z sytuacją, by ktoś krytykował czczenie świętych uznanych w innej, utrzmującej jedność z resztą autokefalii. Czasem dokonuje się "połączenia kalendarzy". Na przykład jakiś czas temu podczas wizyty duchownych gruzińskich dokonano wpisania do polskiego kalendarza tamtejszych świętych.

Przepraszam, że nie odpowiem na trudne pytania dotyczące ikon. Może Nektariusz da radę.

No to pojechałeś po bandzie... Ale oddałeś tym pytaniem istotę tego, do czego może prowadzić szaleństwo z obrazami.

Ciekawy temat, dużo się dowiedziałem. Dorzucę kilka swoich pytań:

1. Czy Kościół Prawosławny uznaje rozwody / dopuszcza ponowne małżeństwo osób rozwiedzionych?
2. Czy istnieją polskie przekłady prawosławne Pisma Świętego? Z którego przekładu korzysta się na co dzień i w liturgii (w PAKP)?
3. Czy np. wprowadzenie święceń kapłańskich kobiet wymagałoby zgody całego prawosławia, czy każdy Kościół partykularny decyduje w takich sprawach niezależnie?
4. Jaki jest stosunek Kościołów prawosławnych do Reformacji?
5. Zbawienie z wiary czy z uczynków?
6. Jaki jest stosunek prawosławia do objawień i sanktuariów?
7. Dlaczego w cerkwiach prawosławnych ołtarz jest oddzielony ścianą od ludu?
8. (w związku z 7.) Jak prawosławni rozumieją naukę o powszechnym kapłaństwie?

Dopuszcza się ponowne małżeństwo jako środek uniknięcia grzechu cudzołóstwa, jednak zaleca się pozostanie w czystości.
Czysto prawosławnego nie ma. I chyba nie ma centralnego zalecenia, czego używać. Spoktałem się z przekładem ekumenicznym, Wujkiem, a nawet tysiąclatką.
Wprowadzenie święceń kapłańskich kobiet jest niemożlwe.
A jaki może być? Reformacja miejscami sprzeciwiała się błędom katolicyzmu, a miejscami wprowadzała nowe.
E? Z żywej wiary (której towarzyszą i świadczą o niej uczynki). To chyba oczywiste dla każdego chrześcijanina, który czytał Jk.
Pozytywny. Wierzymy w objawienia dokonane na przestrzeni dziejów (choć oczywiście pozostaje duży margines sceptycyzmu), natomiast kult ikon i miejsc świętych świadczy wg nas o obecności Boga w stworzonym świecie.
Podział cerkwi symbolizuje Wszechświat. Ludzie stojący w nawie to ci, którzy dostępują oczyszczenia, przygotowują się do wejścia w rzeczywistość niebieską symbolizowaną przez ołtarz. To tak z grubsza i nieporadnie. Ikonostas w tradycji słowiańskiej rzeczywiście jest bardzo wysoki. Grecy mają raczej niższe, nie dające wrażenia "ściany".
Liturgia jest dziełem całego ludu. To jednak nie oznacza, że można ją sobie służyć samowolnie bez biskupa (lub prezbitera z jego ramienia).