A więc Pismo jako tekst natchiony przez Boga podlega gradacji bycia natchnionym? Apostoł Paweł 11 rozdział swego 1 listu do wspólnoty w Koryncie rozpoczyna następująco:Sola scriptura niczym pętla zaciska się w taki oto sposób na szyi protestantów...Napisał, iż jest naśladowcą Chrystusa. Więc od kogo pochodzą nakazy?Nie stawiamy, bo wyczuwamy niuanse i ciągłość. Sola scriptura jest absolutyzujące i prowadzi do bibliolatrii, zwłaszcza że przerywa Tradycję, która nie znała tego zjawiska wcześniej.Zgoda. Nie powiesz mi chyba, że dałem to do zrozumienia? A nie pisali, że zabraniają domowej lektury Pisma? Nie pisali, że tylko wybrani mogą komentować Pismo? Cóż po autorytecie, który ma charakter albo profetyczny albo alegoryczny? Klucz do poznania jest niezbędny. Tym kluczem są Tradycja i Ojcowie.Więc pierwszych chrześcijan i Ojców czytających i szanujących apokryfy powinniśmy dekanonizować? Taka nauka Augustyna to nowość, to wyłom w Tradycji.Ale o co my się spieramy Bratku? Pismo nie ma ust, a żeby być pouczonym trzeba słyszeć to, co jest mówione. Błąd protestantów polega na odrzuceniu Tradycji starszej od chrześcijaństwa i judaizmu. To odrzucenie autorytetu nauczycielskiego w myśl zasady "każdy jest dla siebie teologiem".Atanazy nie mógł wyznawać tej teorii, ponieważ za jego życia pojęcie "kanonu Pisma" było czymś mglistym i niejednoznacznym.Jednak większość z Ojców uważała Pismo za część Tradycji. Protestanci uporczywie negują ten fakt udając, że kanon spadł im z Nieba (a księgi deuterokanoniczne to falsyfikat ). Tradycja to więcej niż Słowo, które nie istniało przecież od początku istnienia świata. Pismo to efekt zapisu choćby mitu sakralnego o Początku i Upadku, który znany był wcześniej drogą ustną.

Bibliolatria to separowanie Pisma od Tradycji, które praktykują bracia protestanci.Apostołowie jednak nie precyzują granic Pisma. Apostołowie również odrzucają nauki sprzeczne z Tradycją. Zauważyłeś?W Tradycji jesteśmy, ufamy że jest karmiona Duchem Świętym. Odrzucając Tradycję odrzucimy środowisko, w którym kontaktujemy się z samym Bogiem. Protestantyzm proponuję właśnie taką dezynsekcję, w wyniku której pozostanie nam Bóg, my i Pismo - wszystko w próżni.Tradycja ma to do siebie, że jest żywa. Dlatego może się zmieniać. Tradycja do pewnego momentu nie znała pojęcia Mesjasza - my chrześcijanie poznaliśmy je dzięki Synowi Bożemu. Dlatego wierzymy, że Żydzi odrzucili Tradycję. Kult ikon nie jest sprzeczny z Biblią. Podobnie jak wcielenie Chrystusa, którego nie zna cały Stary Testament.Nieźle sobie ustawiasz oponentów w dyskusji - tak by ich później zmiażdżyć. A ja odpowiem w sposób bardzo klarowny - odróżniamy Stary Testament od Nowego. I w tym tkwi istota różnic między nami. Nie separujemy Pisma od Tradycji, nie wytwarzamy sztucznej próżni. Czytamy Pismo w oparciu o Tradycję. Jesteśmy w tym konsekwentni, wszak robimy to od upadku człowieka i przymierzy zawieranych z Bogiem. Gdybyśmy polegali na samym Piśmie, nigdy byśmy nie uwierzyli w Ukrzyżowanego. To Tradycja pomogła nam zrozumieć proroka Izajasza i uwierzyć w Chrystusa. Żydzi wykazali się paradoksalnie waszym sola scriptura.Sola to określenie radykalne, więc nie mów mi o fanatyzmie stojącym tuż obok radykalizmu."Uctwo" nie zbawia - w to wierzymy.Odpowiedź jest prosta. W Cerkwi/Kościele nie ma miejsca na indywidualizm. O naszej sile nie stanowi suma punktów IQ wiernych, a coś co jest pomiędzy nami, o czym zresztą słusznie pisał ateista wielki piewca społeczeństwa Emile Durkheim. Protestantyzm to efekt rozwoju filozofii w Europie Zachodniej - nic więcej. Można mieć do tego różny stosunek, jako ortodoks mógłbym to porównać do zmieniającej się mody. Dlaczego proszę o wybaczenie szanownych braci protestantów Podajesz mi dowody na wcześniejsze tezy na tacy. Utożsamiasz świadomość z rozumem, a to efekt recepcji pism Locke'a, Rousseau i przede wszystkim Descartes'a przez zachodnich chrześcijan. Dla Wschodu świadomość, to wiedza o charakterze ontologicznym, wiedza o relacji człowiek-Bóg i miejsca człowieka w świecie. Nic tu po filozofii nowożytnej. Wiara nie musi wypływać ze świadomości, może wypływać z ontologii człowieczeństwa.Jedność doktrynalną. Wspólne założenia można przyjąć jedynie na soborach, ponieważ musi być jakaś instancja, która zdefiniuje te cnoty. Jedności doktrynalnej nie da się utożsamić z protestantyzmem w chrześcijaństwie, który jest jej zaprzeczeniem.Dzieci, które nie wiedzą jak wygląda ich Ojciec? Wybacz, ale ostatnie zdanie ma wydźwięk jak z epoki socrealu Prawosławne chrześcijaństwo ma wymiar totalny, podobnie jak III Rzesza ponieważ Kościół to nie stowarzyszenie czy partia a organizm, którego jesteśmy częścią. W sensie ontycznym nie da się być neutralnym wobec Kościoła. Albo się w nim jest albo nie, a więc ma to charakter absolutny.Zapraszam do najbliższej naszej świątyni abyś się zapoznał z zombie, czyli nami A ja znowu po swojemu do znudzenia odpowiem - recepcja wiernych. Bez niej żaden sobór nie może być uznany za ortodoksyjny.Augustyn był jedynie komentatorem Pisma. Skąd pewność, że jego komentarz jest tym właściwym? Jeżeli tak było, dlaczego różnił się od komentarzy innych Ojców zachodnich (Ambrożego, Hieronima)? Problem bł. Augustyna polega na tym, że pisał w teologicznej próżni. Gdyby Kant urodził się w Maghrebie, bardzo trudno by mu było napisać to co napisał.

Ojcowie wschodni również uznawali autorytet Pisma, które komentowali. Jednak dzięki temu, że liczyli się ze swoją małością, następowały dysputy teologiczne (Zachód w I tysiącleciu ominęły wielkie spory znane na Wschodzie), z których kuła się teologia. Augustyn nie mając dostatecznego kontaktu z innymi teologami mógł się jedynie utwierdzać w słuszności swoich komentarzy. Dziś chyba nie ma teologa, który broniłby bł. Augustyna przed zarzutem nieznajomości greki, a przez to Pisma.Uważaj, bo piszesz prawdopodobnie o swoich przodkach, którzy się właśnie przewracają w grobach. Jeśli odcinasz się od Kościoła średniowiecznego, odcinasz się jednocześnie od wszystkich jego wiernych stając w linii z opozycją czyli tzw heretykami.Trudno mi świecić oczami nie będąc spadkobiercą tradycji łacińskiej. Za żadnego z Ojców wschodnich mi nie wstyd. Poza oczywiście heretykami Wiesz jaki jest tego efekt? Taki, że większość Polaków uważa, że cytaty z Pisma Świętego są autorstwa Jana Pawła II. Nasi duchowni bardzo często cytują Ojców z I tysiąclecia - nie zauważyłem niezrozumienia w oczach wiernych. Mimo ewidentnego braku odpowiedniej znajomości greki koine? Zaskoczyłeś mnie Bracie.Ma swoje miejsce? Chyba nie jesteś kryptołacinnikiem? Przecież to istne opowiadanie się za tradycją Kościoła zachodniego. "Augustyn jest wielki mimo błędów, bo taka jest historia Kościoła".Wschód patrzy na to raczej z politowaniem. To nie jego wina, że w Kościele I tysiąclecia na jednego zachodniego teologa przypada 10 wschodnich. Uznajemy Augustyna za świętego (honorowo: błogosłowionego) nie za jego pisma teologiczne, a cudowne nawrócenie się. Nie zazdrościmy tak wąskiego spojrzenia na teologię, ponieważ czerpiemy jednocześnie z wielu źródeł. Poza tym inaczej definiujemy "rozwój teologii".Doktryna naszego Kościoła została stworzona jeszcze przed Wielką Schizmą, więc jeśli już to samochwalstwo Greków, Syryjczyków, Koptów i paru innych pomniejszych nacji Więc zaneguj i odetnij gałęź na której siedzisz. Inaczej również definiujemy samą teologię i uprawianie jej. Dla Wschodu to nigdy nie była nauka ani praktyka umysłowa duchownych. Teolog to przede wszystkim ten, który potrafi się modlić. Takich nie brakowało i nie brakuje. W okresach herezji i niebezpieczeństwa doktryny ci teologowie zabierali się za pióra i walczyli o czystość wiary. Gdyby nie było takiej potrzeby świat prawodpodobnie nigdy nie usłyszałby o kapłanach i biskupach takich jak Bazyli Wielki, Grzegorz z Nazjanzu, Jan Chryzostom czy Grzegorz z Nyssy. Na Zachodzie "prawdziwy" teolog musiał po sobie zostawić dzieło swojego życia. Teologia to zawsze była dziedzina filozofii zajmująca się poznaniem Boga. To istotna różnica, nie uważasz?Ponieważ od tego czasu nie było herezji, która groziłaby podziałem w Kościele. Do dzisiaj ustalenia siedmiu Soborów Powszechnych odpowiadają na wszystkie herezje zagrażające czystości wiary.Rozwój teologii - to istota wiary zachodniego chrześcijanina. Podczas gdy Wschód zawsze gardził teologią, uważając za zbędną wobec prawdziwie przeżywanej głębokiej żywej wiary. Niestety musiała nastąpić, by uchronić jedność. Zachód postawił na rozwój teologii. Efekt? Tysiące doktryn w obrębie zachodniego chrześcijaństwa. Wschód tego nigdy nie znał.Sprawdzę to, dzięki Relacja między doktryną i Bogiem jest taka sama jak między kanonem Pisma i Bogiem.Interpretujecie ich pisma, więc to nie jest tak, że sami Ojcowie piszą o swoich błędach teologicznych. Musieliście sobie obrać jakiś punkt odniesienia, by móc interpretować. Padło z oczywistych względów na Pismo, jednak zapomnieliście że zostało ono sporządzone z natchnienia przez... Ojców, a więc niejako należą do Tradycji Świętej, którą próbujecie interpretować za pomocą Pisma. Koło się zamyka. Dla nas to błąd i mam nadzieję, że wyjaśniłem na czym polega.Zapowiedział i przestrzegał."Oferta" to oczekiwania wobec Kościoła, czyli organizacji (przedsiębiorstwa), dzięki któremu osiągniemy przepustkę do miejsca dla vipów, czyli życia wiecznego. Myślimy inaczej, nie da się ukryć Znowu rozbija się o rozwój. Pachnie to niemodnym w dzisiejszej ponowoczesności (bądź jak kto woli postmodernizmie) europocentryzmem. Tak, tak - jest to absolutozywanie definiowania świata (i niestety sacrum) za pomocą narzędzi powstałych na Zachodzie. Jeżeli rozwój definiujemy za pomocą okcydentalnych narzędzi, to na pewno będzie to rozwój techniki, nauki, poziomu życia, higieny i tzw samoświadomości. A przecież istnieją na ziemi ludzie, którzy inaczej definiują rozwój. Dla prawosławnego chrześcijanina kondycja człowieka nie zmieniła się od 7516 lat (początek świata wg rachuby bizantyńskiej ) - mamy zniekształconą naturę i tylko odkupienie Chrystusa może nas uratować przed marnością naszego jestestwa. Reszta (wymieniona wyżej) to rzecz wtórna, nieistotna. Dlatego proponuję Ci poszerzyć horyzont Bracie Niestety nigdy nie czytaliśmy Pisma Świętego, bo i po co. Czekaliśmy aż upadniemy, aby bracia łacinnicy nas wyprowadzili z błędu Rozwój teologii i światopoglądu z definicji zachodniej musi prowadzić do apostazji. Nie widzę innej drogi. Nie chcę wyjść na zwolennika teorii spiskowych, ale przykład Rosjan czy Greków wskazuje na wielką siłę zachodniego światopoglądu, którego zwycięstwo zwiastuje panowanie Księcia tego świata.Wyznawcy Pisma Naszym fundamentem jest naprzykład Chrystus (dlatego mówią na nas "chrześcijanie"). Negowanie Jego Bóstwa i Odkupienia jest dla nas zbrodnią.Niestety nie jestem teologiem Jedna z nielicznych tekstów jakie przeczytałem. Oczywiście Soborów powszechnych. Poza tym większość lokalnych i tzw kanony apostolskie. Ciekawa lektura.Rozpoznali? A co powiedzieli o tzw księgach deuterokanonicznych? Oni nie stawiali tak wyraźnych granic, jakie stawiacie Wy.Jestem, jako mentalny bizantyńczyk innego zdania To nie gorliwość ewangeliczna dokonała rozwoju cywilizacyjnego, a militarna siła Anglii, Portugalii, Holandii, które potrafiły narzucić innym krajom i kontynentom swoje warunki. Nie powiesz mi, że odkrycie Ameryki miało wymiar jedynie duchowy Życie klasztorne wg nas opóźniło tzw koniec świata. Do dzisiaj to robi. Właśnie ze względu na sprawiedliwych wciąż nie doczekaliśmy się paruzji.A jednak jurodiwyje to fenomen raczej Wschodu niż Zachodu. Ciekawe dlaczego?

pzdr

Wystarczy mi członkostwo w Kościele ortodoksyjnym To dział forum przeznaczony również na polemikę i dyskusje doktrynalne - więc o co chodzi? Jeśli uraziłem Cię retoryką i językiem, wybacz mi Bracie. Chcę stać na straży ortodoksji, a że na dzień dzisiejszy Kościół lokalny rzymski nie jest uznawany przez pozostałe za ortodoksyjny, więc odbierasz to jako "jechanie".Dlatego to ortodoksyjni Ojcowie Do jedności wrócono, a jednak tytuł pozostał do dzisiaj. Więc biskup Rzymu musiał to zaakceptować. Dlaczego dzisiaj brakuje łacinnikom konsekwencji?

Może ja za ostro pojechałem. Przepraszam - nieco się uniosłem.

A co do depozytu prawdy - to i tak mam odmienne zdanie oczywiście

Prawosławie zachowało wiele cennych rzeczy ze Starożytności, ale i wiele rzecy złych (jak akceptacja czy wręcz pochwała zwodzenia w zbożnym celu) jak i nierozwiniętych teologicznie i praktycznie.

Widać to po prawosławnych - są tacy, jaka jest ich Cerkwia.
Sprawdzianem praktycznym skutecznosci prawosławia widziałbym mozliwość uczciwego i prawego zycia na tzw. terytoriach kanonicznych Cerwkii (czymkolwiek te tereny są w sensie "kanonicznym").

Jeśli nie jest możliwe życie uczciwe na tych "kanonicznych" terenach, wobec tego prawosławie nie spełnia swojej podstawowej funkcji - jest solą bez smaku. Jeśli możliwe, wobec tego duzy plus dla prawosławia.
Podobnie z innymi gałęziami Kościoła katolickiego - rzymskim, anglikańskim czy reformowanymi.

Tyle w kwestiach praktycznych.

Poza tym - bez obrazy, szanowny Didymosie, dyskusja w tym wątku przerasta cię. Poczytaj Złotoustego, poczytaj dokładnie czym jest Sola Scriptura etc.

I więcej pokory wobec Słowa Bożego - więcej szacunku i bojaźni wobec wyroków El Shaddaj zapisanych w Biblii - więcej miłości i uwielbienia do spisanego Słowa Najwyższego.

Izaj. 66:2
Lecz Ja patrzę na tego, który jest pokorny i przygnębiony na duchu i który z drżeniem odnosi się do mojego słowa. (BW)

Turretin

Inaczej bylibyśmy jednym Kościołem

Prawosławie to przede wszystkim ortodoksyjne chrześcijaństwo. To Kościół chrześcijan, którzy prawidłowo wierzą (doxa) i w sposób prawidłowy oddają cześć (doxa) Bogu. Oczywiście z Twojej perspektywy to jedna z tysięcy denominacji chrześcijańskich... Oszczerstwami rzucasz, a może jakiś przykład zwodzenia? Tylko proszę bez "historycznych interpretacji" w stylu "przeklętej grzesznicy cesarzowej Ireny". Co do rozwoju teologii i praktyki(?) pisałem powyżej. Po prostu inaczej definiujemy kolego te rzeczy, dlatego albo to zaakceptuj albo schowaj się we własnym domku i nie próbuj innym narzucić okularów przez które patrzysz na świat.Zarzucasz nam nieuctwo, a nie radzisz sobie z deklinacją języka polskiego. Myślę, że protestanci są dokładnie tacy jakie są ich wspólnoty, podobnież rzymscy katolicy."Skuteczność" to określenie rodem z polityki i ekonomiki, a nie życia duchowego - dlatego pudło. My się zajmujemy czym innym, zwłaszcza gdy media dorabiają nam gębę. Wystarczy wyłączyć tv i przekonać się w praktyce jak to wygląda.Co to znaczy uczciwe życie? Czy protestanci mieszkający w Polsce obok nieprotestantów prowadzą uczciwe życie? Prawosławni chrześcijanie prowadzą w Polsce uczciwe życie, nie mają ciemnego podniebienia i ogonów Mam świadomość swoich braków, nie musisz mi tego przypominać. A jednak mam również świadomość 2000 lat walki apologetów o czystość wiary. Przynajmniej w tym wątku stoją za mną obrońcy ikon oraz teoretycy teologii ikony. Wierz mi, to doborowe towarzystwo, którego nie muszę się wstydzić Gdybym to ja wymyślił teologię ikony, rzeczywiście ta dyskusja mogłaby mnie przerosnąć. Jak dobrze wiesz ten spór nie zaczął się dziś i tutaj. Więc jestem tylko przedstawicielem jednej ze stron.Dziękuję za życzenia Również Tobie życzę miłości - do bliźniego, pokory wobec Tradycji i historii Kościoła, który teraz rozliczasz.

pzdr
didy

Proszę o rozwinięcie tej myśli.

1. Prawodsławie nie zabroniło księżom małżeństwa. Bardzo wielki plus, gdyż:

- zabranianie małżeństwa Pawł zalicza do nauk demonów (1 Tym 4:3)
- radykalnie to zmniejsza bądź wręcz eliminuje przypadki wszelakiej nieczystości wśród duchownych prawosławnych

Słowem kobiety i dzieci są w prawosławiu bezpieczniejsze niż w religii rzymsko-katolickiej.

2. Kolegialne zarządzanie i brak "biskupa powszechnego".
Wielki plus dla prawosławia.

3. Dogłębna znajomość patrystyki (katolicy mała nikła jej znajomość)


Minusy, które blokuja rozwój prawosławia

Prawosławie wprowadzane było odgórnie - przez władze państwowe, co stworzyło bardzo zły precedens, ponieważ:

1. Prawosławie nigdy tak naprawdę nie zmieniało dogłębnie wierzeń i życia ludzi. Odgórne wprowadzenie wymusiło akceptacjęz ewnętrznych obrzędów i przynależność organizacyjną. A to za mało.

2. Siłą rzeczy prawosławie nie jest ukierunkowane misyjnie.
Ba, terytoria panstwa prawosławnego uznaje za terytoium kanoniczne - nie prowadząc działalności misyjnej wśród innych narodów ani nie trudząc się zbytnio o pogłębianie rozumnej służby bożej wśród szeregowych prawosławnych.

3. Niewolnicze przywiązanie do ojców - nawet do ich błędów. Soprawia to, że prawosławie zatrzymało się na ustaleniach teologicznych z mniej więcej IX wieku. Owszem, dzięki temu w prawosławi uinie ma heretyckich nauk w rodzaju dogmatów maryjnych - jednak
prawosławie jest przez to problemem dla współczesnego człowieka, który chciałby życ zgodnie z naukami Cerwkii.

Na tym polu Kościoł Zachodni wzoruje się coraz bardziej na dorobku Reformacji i przynosi mu to dobre owoce. Prawosławie ma tutaj wielki minus.

Ciekawie piszesz, zwłaszcza że w duchu swojej tradycji W zasadzie ciężko oczekiwać innego języka. A więc Kościoły mają plusy i minusy - doktryny również? Spróbuję wypowiedzieć się zdaniem z Twojego słownika: "Prawda ma ten plus, że jest zgodna z tym do czego się odnosi, ma niestety swój minus, ponieważ pokazuje, że to co nie jest z nią zgodne jest kłamstwem" Analityczność zawsze obca była tradycji Wschodu, a tym bardziej prawosławia.To fakt, można taki zarzut postawić. Jednak gdyby nie zostało wprowadzone odgórnie - przetrwałoby do dzisiaj? Z perspektywy religioznawstwa była to kolejna sekta judaistyczna skazana na powolne wymarcie. Założę się, że gdyby nie tak mocno krytykowany przez reformatów cesarz Konstantyn, nie istniałby również i protestantyzm. Weź pod uwagę taką możliwość.Ten zarzut mogę obrócić na korzyść. Jest to zgodne z tzw prawem naturalnym i teologią naturalną, zgodnie z którą np. greccy filozofowie pogańscy byli naturalnym gruntem dla powstania teologii chrześcijańskiej i samego chrześcijaństwa. Kto wie, czy nie była w tym ręki Boga? Pewne wierzenia, trzeba było redefiniować, aby były zgodne z Prawdą, inne powstały dopiero w chrześcijaństwie. Będę się upierał w tym, że kult ikon jest istotowo nowym zjawiskiem, nie mającym wcześniejszego odpowiednika.Tego akurat nie rozumiem. A misje patriarchatu Aleksandrysjkiego wgłąb czarnego lądu? A misje patriarchatu Moskiewskiego na Alasce i w Ameryce Płn.? To były tereny, które nie znały Chrystusa. Myślę, że brak misyjności na Zachodzie powodowany był świadomością ekumeniczną Kościoła okresowo podzielonego - to dlatego nigdy nie obsadzono w Rzymie żadnego prawosławnego biskupa. Nie prowadzono misji w krajach, które poznały Chrystusa. Zmienił to oczywiście XX wiek wraz ze swoimi wielkimi wojnami i migracjami.Oczywistym jest, iż z perspektywy "tradycji antytradycyjnej" prezentowanej przez Kościół ustawicznie reformujący się zainteresowanie teologią I tysiąclecia pachnie deczko lamusem. Co na to odpowiem? Trudno, nasza tradycja stoi na stanowisku poszanowania Świętych Ojców, z których dorobku czerpać można zawsze tak jak ze starego już Pisma Świętego. Odnośnie współczesnego człowieka - stoimy na stanowisku iż kondycja współczesnego ani na krok nie zmieniła się od chwili zbawiennego Zmartwychwstania Chrystusa, dzięki któremu mamy możliwość zbawienia. To co się zmieniło, to sprawy drugorzędne. Nasza natura wraz z potencjałem ku dobremu oraz skłonnością do grzechu nie zmieniła się ani trochę. Dlatego nie może być nauczane nic nowego, ponad to co zapisali Ojcowie. Naturalnie można te kwestie rozwijać, ale nie napiszemy nowej teologii. Prawosławny może znaleźć coś dla siebie czytając Ojców. Ja na przykład czytam teraz poemat autobiograficzny św. Grzegorza Teologa (z Nazjanzu) i jestem zdumiony aktualnością problemów zarysowanych przez tego wielkiego teologa.W zakresie nauczania społecznego Kościół łaciński jest mimo wszystko bliższy ortodoksyjnemu niż do protestanckich. Mam do tego wrażenie, że bracia łacinnicy coraz chętniej sięgają po wschodnich ojców ku lepszemu przeżywaniu wiary niż po "nowinki" uzyskane na drodze dostosowywania Kościoła do ówczesnego świata. Oczywiście to sprawa dyskusyjna, wielu powiedziałoby że Kościół rzymski tworzą takie właśnie dwie frakcje, których ścieranie się daje prawdziwy obraz Kościoła.

pzdr

Nie rozumiem. Jak to odgórnie? W jakim sensie? Co w ogóle masz na myśli? Jakiś konkretny kraj?



No oczywiście, że zmieniało.



Jak wspomniał już Didymos, prawosławie jest bardzo misyjne. Ale tam gdzie ludzie jeszcze nie poznali Chrystusa. W Afryce prawosławie rozwija się niesłychanie dynamicznie. Podobnie swego czasu na Alasce, w Chinach, Japonii i w wielu innych krajach. Wszędzie tam działali bardzo aktywnie prawosławni misjonarze.



Powielasz katolickie stereotypy. W Cerkwi nieustannie działa Duch Święty i nią kieruje. Rozwój teologii w prawosławiu wcale nie zatrzymał się na IX w. Na przykład nauka o przebóstwieniu ostatecznie ukształtowała się w XIV w. po tzw. soborach palamickich.

Nie rozumiem też w jaki sposób prawosławie może być problemem dla współczesnego człowieka? Wręcz odwrotnie, ze swoją nieprawdopodobnie bogatą duchowością jest lekarstwem dla współczesnego człowieka na większość jego problemów.

Kościół protestancki jest zupełnie odarty z duchowości, a katolicyzm coraz bardziej się do niego upodabnia. A to wcale współczesnemu człowiekowi nie pomaga.

Niby dlaczego się upodabnia ?

Moze i kieruje cały czas. Nie wiem.
Podczas II wojny nie bardzo to było widoczne.
Za komuny też nie.
W czasie wojen na Bałkanach (lata 90-te XX w.) też nie.
Może teraz jest to bardziej widoczne.



Oczywiście, że prawosławie rozwijało swoją teologię - jednak ten rozwój był po IX wieku baaardzo powolny.

Uznajemy istnienie działalności misyjnej prawosławia - jednak wobec działalności misyjnej innych kościołów jest ona niewielka.

I to mnie dziwi.



Prawosławna duchowośc ma nikłe przełożenie w praktyce.
Poza tym prawosławie to jedyny większy nurt Kościoła katolickiego, w którym panuje pewien bardzo osobliwy przesąd - zwykli wierni osobę obłąkaną uważają za świętą. Taka duchowośc to antyintelektualizm i niemożność sprawowania rozumnej służby Bożej przez wiernych....
W ten sposób prawosławie staje się - wzorem niektórych charyzmatycznych protestantów- oderwane od zycia.

Duchowość kalwińska/prezbiteriańska jest z kolei jest bardzo praktyczna.
Osoba chora psychicznie jest leczona lub modla sie o jej uwolnienie.



To dziwne co piszesz. Bo duchowość protestancka uchodzi za najlepsza ilustrację zasad Ewangelii w życiu praktycznym.

Księgi typu: Poradnik chrześcijanina, Reformowany pastor,
Chrześcijański żołnierz, etc. należą do najlepszych dzieł klasyki chrześcijańskiej w ogóle.

Co niektórzy historycy literatury chrześcijańskiej i Kościoła porównywali np. Baxtera z Chryzostomem i Chryzostom wg nich (a ja się pod tym podpisuję) wypada blado wobec Baxtera i innych wybitnych protestanckich teologów XVII wieku. To raz.

A dwa: Nie możesz pisać o czymś, czego w ogóle nie znasz.
Ja duchowości prawosławnej raczej nie trawię ze względu na kilka
"martwych much", które sprawiają, że ona mi cała śmierdzi (za najgorszą zdechłą muchę uznajemy kult ikon).

?->,,Nawet dzisiaj wielu łacinników wstydzi się za niektóre dzieła (szczególnie maryjne) takich Doktorów Kościoła jak św. Bonawentura"
?
Żaden z tekstów Jednego Świętego Powszechnego i Apostolskiego Kościoła (,,łacinników") (którego zresztą ,,wschodnie płuco" - PRAWOSŁAWIE, również z miłością wpatruje się w ikonę Maryi), żaden z tekstów chwalących Matkę Boga, którą Bóg i Człowiek Jezus sam najbardziej uczcił i niezmiernie kocha jako Swoją Matkę nie jest ani powodem do wstydu ani nawet w części wystarczająco nie oddaje należnej Jej czci..
,,Cała piękna jesteś, Przyjaciółko moja i nie ma w Tobie skazy..."
Chwała Panu Bogu że daje nam Matkę i mówi do każdego z nas, do każdego z umiłowanych Swoich uczniów ,,Oto Matka Twoja" <',))><

Rozmówco,

Uwielbienie należne jest jedynie Bogu. Szacuneki szacunkiem, ale kult to coś innego.
Nie widzisz różnicy między jednym a drugim.
Bonawentura napisał dwa bluźniercze Psałterze - wstawił w nich zamiast imienia Bożego - NMP. Nikt tego teraz nie publikuje, bo świat zobaczyłby słuszność zarzutów protestanckich.

Luter wraz z Exsurge DOmine Leona X spalił m.in. te "dzieła" św. Bonawentury i inne kwiatki franciszkanów - którcyh dzisiaj próźno szukać w bibliotekach parafialnych.

Pieśń nad Pieśniami mówi o relacji Oblubienca - Boga - do Oblubienicy - Kościoła. W Średniowieczu niedouczeni mnisi katowali ją bezsensownymi odniesieniami do Marii. Ty powielasz ich błędy - piszesz i bierzesz udział w dyskusji nie majc zielonego pojęcia o istocie i wadze poruszanych kwestii. Daj spokój.

Oto Matka Twoja - to osobiste polcenie Jezusa do Jana, by zaopiekował się nią. Co też Jan uczynił - gdyż wziążł ją do siebie. Nie masz zielonego pojęcia o istocie problemu. Oszczędz sobie.

Problemy prześladowań przez prawoisławnychj i poddanych papieża wzięły się właśnie stąd, że "oba płuca" czciły tak gorliwie i zapamiętale fałszywe wyobrażenia o Bogu (ikony, obrazy), że posuwały się do mordowania tych chrześcijan, któzy obrazów nie czcili - a więc do mordowania bliźnich - żywych istot stworzonych na obraz Boga.

To jest zaślepienie, którego nie widzicie. Osoba zwiedziona nie wie, że jest zwiedziona.

Turretin

Mam głębokie przekonanie, że to co autorytarnie nazywasz błędami, lub rzekomo ukrywanymi ,,bluźnierstawami" jest potwierdzeniem niepojętej Miłości i łaski, jaką Bóg obdarzył i obdarza Swoją Oblubienicę, Córkę i Matkę - Maryję, jeśli jednak wiara jest łaską, na którą odpowiedź człowieka może pozostać dla drugiego człowieka tajemnicą, może zmówię po prostu ,,Zdrowaś Maryjo..." (niech pozostanie na ten moment tajemnicą w czyjej intencji) <',)))><