Owszem ST jest księgą monoteistyczną, tak jak cała Biblia, ale w znaczeniu duchowym, a nie osobowym.

Już pierwsze zdanie Biblii wskazuje nam na naturę Boga.
Niestety w naszych Bibliach BT czy BW i in. to pierwsze zdanie jest przetłumaczone nieprecyzyjnie i czytamy tak: [I Mojż.1.1]:
Na początku stworzył Bóg niebo i ziemię.

Tekst hebrajski: czytamy od prawej do lewej

בראשית ברא אלהים את השמים ואת הארץ

Wymowa:
Bereszit Bara elohim et haszszamajim weet haarec

Tłumacząc dosłownie na polski:

W początku stworzył bogowie niebo i ziemię.

To dla nas dziwna składnia, ale tak to się dokładnie tłumaczy:
bereszit - w początku
bara - stworzył (lp.)
elohim - bogowie (l.mn.)

W hebrajskim liczba mnoga zaczyna się od ilości 3 i więcej.

Dopowiem jeszcze, że w tym pierwszym zdaniu jest też podana informacja o Jezusie - oczywiście w świetle tekstu nowotestamentowego.

Więcej informacji w filmie pt. JHWH Bóg Biblii - Ojciec, Syn i Duch.

https://youtu.be/NXgojnWgk4M?si=XJyJNBC3qG1Dy48x

Nie znając koncepcji Boga w swoim wyznaniu poprawiasz to czego nie rozumiesz. Katolicka koncepcja Boga, przyjęta także przez prawosławie, to Trójjedyny Bóg, czyli posiadający jedną naturę i trzy osoby. Jezus mówiąc o jedności z Ojcem używał zawsze zaimka 'mój' a w odniesieniu do ludzi 'wasz'. O tę samą naturę mu chodziło. Nigdy jej nie zmieszał z ludzką naturą, bo wówczas utaciłby cechy natury boskiej. Na ziemi pozostawał w naturze ludzkiej i komunikował się w niebie nie ze sobą, ale Ojcem. Wyraźnie więc różnicował boską i ludzką naturę. ST chrześcijanie ortodoksyjni czytają chrystologicznie a Żydzi nie. Inne koncepcje Boga skutkują też w wielu wymiarach inną interpretacją tekstów biblijnych.

Na samo natomiast pismo Święte możemy patrzeć z dwóch perspektyw (różnicowanie z Koranem jak podają muzułmanie). PŚ jest dziełem ludzkim i nosi znamiona działalności czlowieka. Powstawało w określonym czasie i kontekście, zapożyczało wiele tematów z literatury Wschodu jako kanwę opowiadań. Opisuje nam rozmaite wydarzenia i osoby. Są one rzeczywiste (ich istnienie da się potwierdzić ze źródeł pozabiblijnych). Są też postacie fikcyjne i takie o których opowiadania mają charakter nowel. Możemy je osadzić w realiach geografii, topografii i historii lub są midraszami. Mają nam uzmysłowić pewne prawdy religijne. To jedna z perspektyw: ludzka. Do tego wszystkiego należy dodać aspekt tak samo decydujący, że PŚ w swoim kształcie jest dziełem Boga. Jest owocem Bożego działania, Bożego planu.
Wyrazistym przykładem pogodzenia mądrości ludzkiej i Bożej jest księga Mądrości. Wiara w Boga jest zabezpieczeniem dla rozumu, ale wiara w Boga może być nierozumna. Piszę o tym wielokrotnie, że to odwrócenie i Bóg jest tu potrzebą psychiczną i środkiem a nie celem. Rozum nie uzyska tutaj cech nadprzyrodzoności, bo mamy do czynienia z oporem psychicznym (zazwyczaj nieświadomy). Opór jest tu hamulcowym (psychologia, duchowość widzi tak samo).
Boża obecność przybiera bardzo rożne kształty. Opowiadania biblijne miały nieścisłości. One zyły własnym życiem. Spotykamy rózne powtórzenia.
Nasza kultura wyrasta z mentalności grecko - rzymskiej. To mentalność oparta o definicje. My chcemy dowiedzieć się jak było. Starożytni Izraelici nie interesowali się pytaniem i dociekaniami -jak było? Natomiast słuchając danego opowiadania zadawali pytanie - jakie to ma znaczenie? Co z tego wynika dla mojej wiary i mojego postępowania? Nie dociekali uzgadniania rozmaitych szczegółów tylko dociekali sensu.

Gdy sięgamy po Genesis mamy liczne tego przykłady. Są dwa opowiadania o stworzeniu świata i człowieka. To nie tyle opowiadania co piękny hymn liturgiczny ku czci Boga Stworzyciela. W pierwszym opowiadaniu mamy rytm tygodni. Od starożytności ten rytm wyznacza rytm życia czlowieka. W drugim opowiadaniu stwarza Bóg mężczyznę i umieszcza go w ogrodzie Eden. Podarował mu cały ogród i ostrzegł o tym, by nie spożywał z dwóch drzew. A następnie Bóg a nie człowiek zauważył, że niedobrze być samemu. Bóg przeprowadza nim doświadczenie. W konfrontacji ze zwierzętami uświadamia sobie człowiek swoją odrębność. Kiedy Adam usnął Bóg przybrał rolę lekarza trzech specjalności: anastezjologa (uśpił go), chirurga (zoperował) i chirurga plastycznego; z żebra ulepił kobietę. A na koniec mamay obraz Boga -swata.

Bóg jest obecny w historii na dwa sposoby:
1. Mocny, widoczny.
2. Stwarza przestrzeń i jest nieobecny.

pierwszy człowiek = człowiek, którego nie "stworzono" z "materii człowieka"?

N = liczba pierwszych ludzi

a = liczba pierwszych ludzi "stworzonych" z "materii bez właściciela" (bez udziału ludzi i zwierząt i roślin)
b = liczba pierwszych ludzi stworzonych z "materii zwierząt"
c = liczba pierwszych ludzi stworzonych z "materii roślin"

N = a + b + c

a = ?
b = ?
c = ?

Dostępne biografie dla "Adamów i Ew"?:

1.


2.
https://gifer.com/en/embed/S15p

3.
Jaka roślina?

===

Symulacja:

"BiblijnoChrześcijańska" Rodzaju 4?
Bóg dał mi innego potomka zamiast Abla, którego zabił Kain. Ten potomek był pierwszym urodzonym po narodzinach Kaina.

"BiblijnoChrześcijańska" Rodzaju 5?
3 Adam żył 130 lat i zrodził syna na podobieństwo swoje, na obraz swój, i nazwał go Set. A wcześniej nikogo nie zrodził.
4 Po zrodzeniu Seta żył Adam 800 lat i zrodził synów i córki. A wcześniej nikogo nie zrodził.

Mam pewien problem z La Salette

Pisałem Ci, że nie interesuje mnie Bóg wg jakiejkolwiek koncepcji.
Jestem zainteresowany Bogiem, który osobiście przedstawił się w Biblii.
Nie narzucaj mi więc swojego podejścia do Boga wg schematu koncepcji.

Poza tym co Ci się nie zgadza w tym co podałem odnośnie pierwszego zdania w Biblii?
Jak pokazałem, już w pierwszy zdaniu Duch Św. przedstawia nie jednoosobowego Boga, a dodatkowo hebrajski tekst w świetle objawienia nowotestamentowego wskazuje na osobę Jezusa.
Z Twoje strony niestety ciągle ta sama katarynka - szkoda.
Twoja koncepcja - Twój Bóg.

Widzę, że powtarzasz tezy powstałe wśród krytyków biblijnych na przełomie XIX/XX w. bazujące na tzw. teorii źródeł (J,E,D,P), która i tak została zdyskredytowana.
W rzeczywistości nie ma dwóch opisów stworzenia tylko jeden, który przechodzi od ogółu do szczegółu. Tzw. "drugi opis" nie zawiera przecież opisu stworzenia ziemi, nieba, ani świata rośli.
Mamy więc najpierw ogólny pełny opis stworzenia , a potem Biblia pogłębia, uszczegóławia i koncentruje się na stworzeniu Adama i jego bezpośredniego środowiska.

Takie podejście ogół --> szczegół to środek literacki obecny w hebrajszczyźnie oraz niezależnie występuje on w innych tekstach starożytnego Bliskiego Wschodu (np. "Stella poetycka" z Karnaku).

Rozumiem, że masz na myśli Boga wykreowanego przez konkretną koncepcję.

Bóg Biblii to zupełnie inna osoba i jest On obecny na wiele sposobów:
Co do pkt 1. to zgoda, ale dodałby tu podpunkt
1.1 - delikatny, niewidoczny, ale odczuwalny jak cichy, łagodny powiew, w którym Eliasz rozpoznał Boga.

Co do pkt 2, to Biblia ma zdanie przeciwne:
[Ps.139.7-12]:
7 Dokąd ujdę przed duchem twoim? I dokąd przed obliczem twoim ucieknę? 8 Jeśli wstąpię do nieba, Ty tam jesteś, A jeśli przygotuję sobie posłanie w krainie umarłych, i tam jesteś. 9 Gdybym wziął skrzydła rannej zorzy i chciał spocząć na krańcu morza, 10 Nawet tam prowadziłaby mnie ręka twoja, Dosięgłaby mnie prawica twoja. 11 A gdybym rzekł: Niech ciemność mnie ukryje i nocą się stanie światło wokoło mnie, 12 To i ciemność nic nie ukryje przed tobą, a noc jest jasna jak dzień, Ciemność jest dla ciebie jak światło.

A Ap. Paweł powyższe tak ujmuje o Bogu:
[Dz.17.27-28]:
27. (...) bo przecież nie jest On daleko od każdego z nas. Albowiem w nim żyjemy i poruszamy się, i jesteśmy,

Jak widzisz merss, Twój Bóg - nieobecny w przestrzeni ma się nijak do Boga Biblii, który wypełnia sobą każdą przestrzeń: duchową i materialną czasoprzestrzeń.

Polecam Ci lekturę całego Psalmu 139, w którym Dawid przedstawia w przepiękny sposób Boga Biblii, który dał mu się poznać w osobisty sposób.
I dziś ten sam Bóg Biblii daje się poznać tak samo każdemu, kto szczerze pragnie, bo Bóg Biblii chce aby ludzie go poznali, poprzez pojednanie z nim dające życie wieczne o czym wyraźnie mówił Jezus [Jana 17.3]:
A to jest żywot wieczny, aby poznali ciebie, jedynego prawdziwego Boga i Jezusa Chrystusa, którego posłałeś.

Tak więc merss:
- Bóg koncepcji?
- Bóg Biblii?

Wybór należy do Ciebie.

Przybliżasz Boga zapchajdziurę. Odszedłeś od Boga martwego (nie może być inaczej, bo byłeś martwym katolikiem analfabetą i dlatego katolikom wmawiasz to co sam opuściłeś) i wynalazłeś Boga, środek na lepsze samopoczucie. Nadałeś sobie znaczenie: ja i Pan Bóg Biblii...podnosi samoocnę. Ja czytam co piszesz a nie co sobie wmawiasz. Po owocach...

Tak, koncepcja. Wieki nad tym dyskutowano, bo z przedstawienia się nam Boga w Biblii odczytuje się rozmaitości. To oznacza, że przekaz nie jest jasny i potrzeba interpretacji.

Rozumiem, że to ty zdyskredytowałeś? Ja czerpałam informacje od uznanych współczesnych biblistów. Jeden z nich jest nawet autorem Katolickiego Komentarza Biblijnego.

To poezja i liturgia. To też metoda badawcza. Jeden jest opisem kapłańskim a drugi nie. Pisałam już o tym. Świadczy o tym struktura zapisu. Mamy więcej punktów widzenia, np zestawienie z literaturą Wschodu.

No cóż...najpierw fundamenty i baza pojęciowa a potem wiedza a następnie rozumienie i umiejętności. U ciebie czytam slang klerykalny, archaiczne stwierdzenia, których sam nie rozumiesz, bo nie masz podstaw. Gdyby Bóg przedstawił się w Biblii i dopilnował precyzji zapisów a następnie uśmiercał wszystkich odstępców to mielibyśmy jeden i tak samo rozumiany tekst. Ty piszesz w swoim imieniu a przypisujesz sobie prawdę a ja czytam mowę klerykalną i slogany. To nie daje przełożenia na zrozumienie, czy jak to pisał ks. prof. J. Tischner - na góralski.
To oczywiste, że bardziej ufam nauce i uznanym teologom niż domorosłemu teologowi, który chwali się niewiedzą. To wynika z mojego myślenia i szacunku dla nauki. Poza tym ty nie widzisz różnic opisujących wydarzenia wynikających z zastosowania różnej metodologii, zapożyczeń z innej literatury bliskowschodniej.

Masz problemy z kryteriologią. Między mocą i widocznością (widzi to też nauka) a przestrzenią (prawa natury) mamy wielość. Podałam granice, ale nie jesteś w stanie tego odczytać, bo brakuje ci wiedzy. Przestrzeń jest odczytywana, nie odczytywana (ignorowana), mamy wahania i niepewność oraz świadome odrzucenie. Bóg widoczny i ukryty.

Nie. Ty masz zdanie przeciwne a nie Biblia. To przywołany fragment biblijny wpisujący się w to co napisałam a nie potrafiłeś odczytać. Ja o kryteriologii a ty czytasz zupełnie coś innego, bo ci się tak kojarzy, bo nie czytasz schematów. Twój Bóg w Biblii taki jest; na obraz i podobieństwo twoje. Tego nie jesteś w stanie zakwestionować, bo koncentrujesz się tylko na sobie i bardzo schematycznie postrzegasz ludzi. Biblia nam przybliża obraz człowieka skomplikowanego, niejednoznacznego i nie znającego siebie. Bóg potrafi wydobyć z człowieka prawdę o nim. Kiedy Judasz zobaczył siebie w prawdzie to nie był zdolny, by to znieść. Piotr zareagował na prawdę uniżeniem. Za tym poszła łaska, był zdolny ją przyjąć a Judasz nie. Ty wyśmiewasz uniżenie i pokorę. To znów granice. Niewiele ludzi ma to szczęście, że zobaczą siebie w prawdzie. Protestanci mają znacznie mniejsze szanse, bo tu występuje samousprawiedliwienie, które nazywane jest usprawdliwieniem przez wiarę. A człowiek nie kwestionuje tego co mu wbito w schematy myślenia.

Napisałam wyżej, że nie czytasz kryteriologii. Nie masz więc wiedzy uporządkowanej.
Nie interesuje cię drugi człowiek, bo piszesz o nim jak o rzeczy. Przenosisz na innych swe myślenie. Byłeś katolikiem i wiesz! Nie znasz jego poglądów, bo jesteś skupiony na sobie. Naukę lekceważysz. Potem możesz napisać, że nikt cię nie przekona...to się jednak odczytuje nie tak jak chciałbyś, by zostało odczytane. Napisałeś bardzo ważną informację o sobie nie mając tego świadomości. Ja sobie to potem potraktowałam jako kierunek obserwacyjny...i straciłam dalsze zainteresowanie, bo już wiem. Ty musisz głosić i to imperatyw.

Przedstawiłeś do wyboru: wiarę rozumną i subiektywistyczną. W tej subiektywistycznej zakładasz, że się nie mylisz. Dziś wiem, że tak myślisz, ale to problem dotyczący zmysłu rzeczywistości.

Wolności nie można zabrać drugiemu człowiekowi, więc to moralizatorskie i wyświechtane gadanie. To oznacza, że tego nie trawię.

Dotychczas myślałem, że Bóg może łamać prawa natury, które ustanowił, bo właśnie to oznaczałoby że im nie podlega i jest suwerenem.
Jednak...
Przyszła mi do głowy pewna myśl: są prawa fizyczne i prawa moralne. Bóg dając prawa moralne jednak ich nie łamie, widać to zwłaszcza w Jezusie, gdzie je zachowuje o wiele, wiele bardziej niż my,
Więc, przez pewną analogię, mogło by to również dotyczyć praw fizycznych, Bóg nie łamie praw natury, które dał, będąc wiernym Sobie.

Andy,

Tu wciąż się rozchodzi o definicje takich słów jak:
1) natura
2) może (vs. chce)
3) łamać (vs. zmieniać)

Czy istnienie "equalizera praw fizyki" od początku świata i "przesunięcie wajchy stałej grawitacji" to "łamanie" praw fizyki czy wykorzystujesz "naturę equalizera" by zmieniać prawa fizyki które "są zmienne z natury"?




TzA 8 (Rządy)

ZAGADNIENIE 103
OGÓLNIE O RZĄDACH BOGA NAD STWORZONYMI

1. Czy świat jest przez kogoś rządzony?
2. Co jest celem rządów nad światem?
3. Czy jest rządzony przez kogoś jednego?
4. Jakie są skutki tychże rządów?
5. Czy wszystko podlega Bożym rządom?
6. Czy Bóg zarządza wszystkim bezpośrednio?
7. Czy niekiedy rządy Boże mogą nie być skuteczne?
8. Czy coś może oprzeć się Bożej Opatrzności?

ZAGADNIENIE l05
O ZMIANACH DOKONYWANYCH W STWORZENIACH PRZEZ BOGA

1. Czy Bóg może bezpośrednio łączyć materię z formą?
2. Czy może bezpośrednio poruszać jakieś ciało?
3. Czy może poruszać myśl?
4. Czy może poruszać wolę?
5. Czy Bóg działa w każdym działającym?
6. Czy Bóg może coś uczynić poza porządkiem nadanym rzeczom?
7. Czy wszystko, co Bóg w ten sposób czyni, jest cudem
8. O różności cudów.

===

Można też spytać:
1) Jak działa "natura Łaski Bożej"?
2) Czy Łaska "łamie" naturę?
3) Czy stworzenie świata było "naturalne"?

Andy. Natura Boga jest inna niż człowieka. My zostaliśmy wyposażeni w niektóre z cech natury ludzkiej, więc zwiększamy zasięgi poprzez kontakt z innymi ludźmi. Możemy np posłuchać, że inaczej myślą, podpowiedzą nam coś i to nas ubogaca. Powyżej widzę ciekawe pytania. Nas ogranicza nawet płeć w analizowaniu rzeczywistości. Sami z siebie nie wiemy kim jesteśmy. Podpowiedź musi przyjść z zewnątrz. O wiedzy naukowej mamy pojęcie takie, że odkrycie jednej tajemnicy pociąga za sobą ciąg pytań, bo dostrzegamy, że głębi nie dotknęliśmy.
Odkryliśmy więc prawa natury, nadaliśmy im nawet wzory matematyczne. Widzimy świat stworzony według jakiegoś zamysłu, uporządkowany. Nie możemy zrozumieć w oparciu o logikę formalną to zastanawiamy się czy czasem nie odkryjemy innej logiki i ona lepiej opisze nam rzeczywistość. Bóg pozwala nam szukać o dociekać prawdy, czyli tego jak to naprawdę jest. Kiedy widzimy sprzeczności to powinniśmy pamiętać o swoim ograniczonym postrzeganiu To nam się cuda wymykają spod naszej kontroli, bo szukamy rozwiązań w tym co znamy. To, że ktoś mówi, że odczytał Boga Biblii to plecie trzy po trzy. On to przymierza do siebie i zazwyczaj konkretnie do siebie. On innym tłumaczy jak jest, ale sam jest niezmienny. Używa języka: Biblia mówi zamiast - ja odczytuję. Przymierzając do siebie widzi się błąd u podstaw: brak plastycznego umysłu gotowego przyjąć swój błąd. Ten błąd braku zmysłu rzeczywistości ma przyczyny.

Natrafiamy na atrybuty Boga: pozaczasowy (widzi jednocześnie przeszłość, teraźniejszość i przyszłość), niezmienny, doskonały, szczęśliwy (nie potrzebuje nikogo z zewnątrz, by by szczęśliwym. Jest niezmienny i zaangażowany w świat. My to odczytujemy jako sprzeczności. Niezmienność to brak zmiany. A zmianę odczytujemy w kontekście ruchu. Żeby zmienić to trzeba samemu się zmienić, chociażby się ruszyć. Jak to odczytać w stosunku do Boga? Szukamy porównań, metafor. Biblia pełna jest metafor. Matafora to tylko kierunek. Gdy gragor pisze, że poznał Boga Biblii i On mu ożył po apostazji to on opisuje siebie a nie Boga.

Wracamy do tych praw natury. Bóg stworzył czas i widział od początku kres, czyli zwinięcie się tego świata, który znamy. Prawa natury to Boże widzenie obejmują. To my widzimy sprzeczności, bo brakuje nam wielu elementów, by to złożyć w całość. Wciąż odkryliśmy wycinek rzeczywistości i mamy coraz większą świadomość tego, że tak jest. To my nazywamy cudem coś co nam się wymyka z wiedzy o rzeczywistości. Dla Boga to element rzeczywitości, którą nie tylko stworzył, ale wie jak należy to obsługiwać. Co z tego, że ja wiem, że teoretycznie wskrzeszenie jest możliwe i odwołuję się w tym zakresie do wiedzy o procesie umierania. Jeśli ja widzę taką możliwość to brakuje mi tylko sposobu dojścia. Dla Boga natomiast to żaden problem i żadne przekroczenie praw natury, które stworzył, bo on w te plany ma wpisane i wskrzeszenia, z którymi mieliśmy do czynienia już w ST. Dla gregora kryterium śmierci jest smród (ciało cuchnie). Smród jest wynikiem procesu rozkladu, ale sam proces rozkładu trwa od naszego urodzenia. Co 7-9 lat wymieniamy prawie wszystko. Wszystkie nasze komórki zawierają to samo DNA, ale specjalizacja komórek ogranicza chaos. Nie wiemy za którą strunę pociągnąć, by zmoblizować siły obronne organizmu. Nie wiemy też czy dusza poszła na sąd, ale u Hbr czytamy, że umieramy i jest sąd, czyli ruch jednokierunkowy. Sąd kończy się wyrokiem i nie wracamy na ziemię. Jeśli oprzeć się o przekaz o jednorazowym umieraniu to mamy wskrzeszenie jako nieznane nam uruchomienie sił obronnych organizmu. Co jest teraz naturalne: czas czy mechanizm procesu? Czas podlega Bogu i ma nad nim władzę, nie ogranicza Go. To nadal działanie w zakresie praw natury, czyli tego jak On to zaplanowal iuwzględnił opcje, których nie znamy.

Co więc wolno Bogu? To zależy kto stawia pytanie. Tomista powie, że Bogu wolno wszystko co jest zgodne z Jego naturą. Natura ludzka obejmuje wiele cech: wysocy, niscy, kobieta, mężczyna (cechy wykluczające się, więc dostajemy jedną z nich). Jesteśmy zaplanowali do permanentnego rozwoju (to nas odróżnia od zwierząt). Jesteśmy obdarowani naturalnymi talentami, ale skrzydeł nie mamy, bo one nie należą do naszej natury. Jesteśmy rozumni, ale używanie rozumu to już inwestycja w własny rozwój. Jeśli nie używamy lub niewłaściwie używamy to tracimy zmysł rzeczywistości. Bogu nie zdarza się utrata kontroli nad sobą, więc świat zaplanował tak jak chciał i widział jego kres. Bóg nie musi się nam tłumaczyć z tego co mu wolno i jak to czyni (księga Hioba).

Długo debatowano nad naturą Boga. Arianie zaprzeczyli boskości Jezusa. Dopiero w IV wieku stanęła funkcja Duch Świętego. Bazyli Wielki powiedział, że Duch Święty robi to co tylko Bóg może robić, więc nie możemy mu odmówić boskiej godności. On działa sam z siebie. Nie ma władzy delegowanej od Boga. Od drugiej połowy IV wieku mamy nauczanie o równości Ojca, Syna i Ducha Świętego. Gregor wierzy w Boga, który się przedstawił w Biblii i ogłasza to jako prawdę. On wie a my wierzymy. My jesteśmy ostrożniejsi. Mamy intuicję, że Duch Święty jest tchnieniem, decyduje o życiodajności. Człowiek ożywiony był w opisie biblijnym tchnieniem. Gdzie w nas siedzi to tchnienie? On wchodzi do środka. To jedna z fundamentalnych intuicji, która w NT - na różne sposoby - się pojawia, Duch Święty jest Bogiem uwewnętrznionym w nas. Czy nie jesteście Świątynią Boga i Duch Święty mieszka w was? Działa od wewnątrz przemieniając nas. Jest obecny w każdym kto Go przyjmuje. Przyjęcie wymaga jednak dyspozycji natury (pokory) a nie ogloszenia tego. Jego pierwszym zadaniem jest dokonania pojednania z Bogiem. Dlatego w Biblii pojawia się watek odpuszczenia grzechów.

TzA 14 (Nowe Prawo i Łaska)

A r t y k u ł 2
CZY DLA OTRZYMANIA ŁASKI POTRZEBNE JEST JAKIEŚ PRZYGOTOWANIE LUB DYSPOZYCJA ZE STRONY CZŁOWIEKA?

Jak już o tym była mowa, nazwę „łaska” używamy w dwojakim znaczeniu: albo

1) samego habitualnego daru Bożego, albo też
2) pomocy Bożej, poruszającej duszę do dobrego.

Jeżeli rozpatrywać będziemy łaskę w znaczeniu pierwszym - do otrzymania jej potrzebne jest jakieś uprzednie przygotowanie przez łaskę, gdyż wszelka forma może zaistnieć jedynie w materii odpowiednio przystosowanej.

Jeśli zaś weźmiemy łaskę w znaczeniu drugim, czyli jako pomoc Bożą, poruszającą do dobrego, wtedy ze strony człowieka nie jest potrzebne żadne przygotowanie, które by tę pomoc Bożą uprzedzało.

Raczej odwrotnie: wszelkie przygotowanie, jakie może w człowieku zaistnieć, jest wynikiem owej pomocy Bożej, która porusza duszę do dobrego.

Co za tym idzie, samo nawet poruszenie wolnej woli, przez które ktoś przygotowuje się do przyjęcia łaski, jest aktem wolnej woli, poruszonej przez Boga.

W tym znaczeniu można mówić o przygotowaniu się ze strony człowieka według słów Księgi Przypowieści: „Człowieczą jest rzeczą duszę przygotować”.

Zasadniczo jednak przygotowanie to należy do Boga,
który porusza wolną wolę.
I o tym też mówi Księga Przypowieści: „Przez Boga wola człowieka jest przygotowana” oraz Psalm: „Pan prostuje kroki człowieka”.

Przygotowanie człowieka do otrzymania łaski dokonuje się czasem równocześnie z samym jej wlaniem.

Człowiek nie mógłby sam przygotować się do łaski, gdyby Bóg go nie uprzedził i nie poruszył do dobra; dlatego nie ma znaczenia, czy ktoś stanie się doskonale przygotowanym od razu, czy też stopniowo.

Mówi bowiem Eklezjastyk, że „łatwo jest w oczach Boskich nagle wzbogacić ubogiego”:
Bywa zaś niekiedy że Bóg porusza człowieka do Jakiegoś dobra, niedoskonałego jednak, i jest to przygotowanie uprzedzające łaskę.

Czasem jednak nagle i w sposób doskonały porusza go do dobra i wówczas człowiek łaskę otrzymuje nagle, stosownie do słów. „Każdy, kto usłyszał od Ojca i nauczył się, przychodzi do mnie”.
Tak właśnie przydarzyło się Pawłowi; podczas
gdy trwał w grzechu, serce jego raptownie zostało poruszone przez Boga w sposób doskonały, aby słuchać, pojmować i iść. Otrzymał więc łaskę w sposób nagły.

Gdy Bóg udziela łaski, nie potrzeba do tego żadnego przygotowania, którego by Sam nie dokonał.

Człowiek, chociażby się najlepiej przygotował, nie musi koniecznie łaski od Boga otrzymać.

===

Łaska, ponieważ naturę przewyższa, nie może być ani substancją, ani formą substancjalną, lecz jest formą przypadłościową samej duszy.

Łaska zatem jest pierwej w istocie duszy niż we władzach.

Jak z istoty duszy wypływają jej władze, będące źródłem uczynków, tak też z łaski wyłaniają się na władze duszy cnoty, które pobudzają je do działania. Łaska ma się więc w stosunku do woli tak, jak czynnik poruszający do rzeczy poruszanej.

===

Nikt nie może wiedzieć, czy łaskę uświęcającą posiada.

Każda rzecz może być poznana w trojaki sposób.

1) Objawienie

Najpierw przez objawienie i tą drogą można wiedzieć że się łaskę posiada. Bóg objawia to niekiedy i na mocy specjalnego przywileju niektórym osobom, aby dać im już w tym życiu zaczątek radosnej pewności, i aby mogli z większą ufnością i męstwem dokonywać wielkich czynów, a także znosić trudy obecnego życia. Jak powiedział Pan do Pawła: „Dosyć masz łaski mojej”.

2) Własną mocą

Dalej może człowiek poznać coś własną mocą i w sposób pewny. I tą drogą nikt nie może się dowiedzieć czy łaskę posiada. Nie można bowiem mieć o jakiejś rzeczy pewności, jeśli nie da się jej osądzić na podstawie własnego jej założenia; inaczej bowiem byłoby to poznawanie w sposób pewny wniosków dowiedzionych przez nie dające się udowodnić założenia. Nikt zaś nie może wiedzieć czy posiada znajomość jakiegoś wniosku, jeżeli nie zna jego założenia. Początkiem zaś i przedmiotem łaski jest sam Bóg, który z racji swej wielkiej doskonałości pozostaje dla nas nieznany. Jak mówi Księga Joba: „Oto Bóg wielki, przewyższający umiejętność naszą”. Przeto obecność Jego czy też nieobecność w nas, nie może być poznana sposobem pewnym. I o tym też mówi Job: „Jeśli przyjdzie do mnie, nie ujrzę Go; Jeśli odejdzie, nie zrozumiem”. Dlatego nie może człowiek w sposób pewny osądzić czy łaskę posiada. „Nawet zresztą samego siebie nie sądzę ... gdyż sędzią moim jest Pan”, powiada List do Koryntian.

3) Domysł

Trzecim sposobem może coś zostać poznane przez domysł na podstawie pewnych znaków. I tą drogą może ktoś poznać że ma łaskę; jeśli mianowicie stwierdzi, że:
a) znajduje upodobanie w Bogu, a
b) pogardza rzeczami światowymi, i jeśli
c) nie poczuwa się do żadnego grzechu śmiertelnego.

W tym znaczeniu rozumieć można słowa Apokalipsy: „Zwycięzcy dam mannę ukrytą ... którą zna ten tylko, kto ją otrzymuje”; że mianowicie ten kto otrzymuje, dowiaduje się o tym przez pewne słodkie doświadczenie, czego nie doznaje ten kto nie otrzymuje. Jednakże poznanie takie nie jest doskonałe. Dlatego powiada Apostoł w Liście do Koryntian: „Do niczego się nie poczuwam, ale przez to nie jestem usprawiedliwiony”. Bo – jak Psalm – „Występki któż zrozumie? Od skrytych moich oczyść mnie, Panie”.
&

Tłumacząc na polski "interesuje mnie tylko moja własna, prywatna interpretacja Biblii".

W takim podejściu jakakolwiek dyskusja z Tobą traci sens.

Tak, porzuciłem martwego/magicznego/ukrytego Boga rzymskiego katolicyzmu na rzecz żywego i realnego, który daje się poznać osobiście.
Twój Bóg koncepcji nie może Ci tego zaoferować.
Rozumiem fakt, że u Ciebie Biblia (jeśli ją w ogóle posiadasz) stoi na półce obok "Baśni z tysiąca i jednej nocy", bo tak ma każdy kto jest produktem formacji rzymskiego katolicyzmu.
Pozostaje Ci więc tylko rozpaczliwe ad personam, ale ja nie mam z tym problemu, bo jestem poza zasięgiem Twojej zapalczywości i nie zniżę się do tak upadłego poziomu relacji interpersonalnej z Tobą.

Niejasny jest przekaz dla tych, którzy polegają na własnym intelekcie i z niego czynią wyrocznię w sprawach Pana Boga.

Bóg Biblii zadbał o to, aby była ona niedoścignionym świadectwem jego istnienia.
Jako jedyna księga świata była:
1. pisana w ciągu ok. 1400 lat
2. pisana przez ponad 40 autorów z różnych środowisk: królów, dowódców , wieśniaków, rybaków, celników, poetów, muzyków, mędrców, mężów stanu, uczonych, pasterzy.
3. pisana w różnych miejscach: na pustyni, w lochach zamku, w górach, pałacach królewskich, w więzieniu, w podróży
4. w różnych okresach: w czasach wojny, w czasach pokoju,
5. w różnych nastrojach: radości, rozpaczy, smutku,
6. w okresach: wewnętrznej pewności, zwątpienia, zagubienia;
7. pisana na trzech kontynentach: w Azji, w Afryce, w Europie
8. pisana w trzech językach: Hebrajskim, Aramejskim, Greckim
9. pisana w różnych stylach literackich: poezja, pieśń, narracja historyczna, pamiętnik, biografia, prawodawstwo, proroctwo, alegoria, przypowieść itd.

Biblia mimo tak złożonej budowy, na przestrzeni wieków przedstawia w całości spójny, jasny i zrozumiały obraz Boga, który objawił się ostatecznie w osobie Jezusa Chrystusa.

Bóg Biblii nie jest wytworem koncepcji intelektualnej, gdyż On jest autorem księgi mówiącej prawdę o nim samym i jego planie zbawienia dla każdego człowieka, który chce poznać go osobiście.

Takiego Boga poznaję, w takiego wierzę, takiego wyznaję, taki oferuje zbawienie jako dar i życie w wiecznym przymierzu z Nim.
Dlatego jakikolwiek bóg koncepcji nie jest dla mnie wart zainteresowania, bo jest martwy - nie istnieje.

Wiesz, że niektórzy bibliści w istocie nie są nawet ludźmi wierzącymi?
Ci bibliści bazują właśnie na tzw. "teorii źródeł" z przełomu XIX/XX wieku, której ojcem był niejaki Julius Wellhausen włączając ją w tzw. "wyższą krytyką biblijną". Wszystkie działania Wellhausena, jego uczniów, aż do czasów współczesnych miały/mają tylko jeden cel: podważyć wiarygodność Biblii.
Na szczęście badania historyczne, lingwistyczne, literackie wspierane przez archeologię niejednokrotnie obaliły twierdzenia podważające wiarygodność Biblii w warstwie historycznej, co w wąskim zakresie tu przedstawiam.

Właśnie o tym pisałem. Struktura od ogółu do szczegółu to typowy zabieg literacki pism Starożytnego Wschodu w tym również Biblii. Dlatego mamy opis ogólny stworzenia, a potem fokus na człowieka jako zwieńczenie stworzenia. Tak właśnie pisało się na Starożytnym Bliskim Wschodzie i nikt dziś nie sugeruje, że np. w przypadku "Stelli poetyckiej" z Karnaku jej treść pisało kilku autorów.
Różnorodny styl literacki nie jest przesłanką do twierdzeń o wielości autorów (J, E, D, P). Badania odkrytych starożytnych tekstów na tabliczkach glinianych z XV w p.n.e. wskazują na podobieństwa stylów literackich tych tekstów ze stylami w Pięcioksięgu, co wspiera linię argumentacji o Mojżeszowym autorstwie Tory. Z resztą sama Biblia potwierdza taką linię argumentów [Dz.7.22]:
Wdrożono też Mojżesza we wszelką mądrość Egipcjan, a był dzielny tak w słowach, jak i w czynach.
Znajomośc róznych stylów literackich nie była więc obca Mojżeszowi.


Nie znając Boga Biblii pozostaje Ci gdybanie. Co do odstępców, to będą sądzeni w czasie do tego przeznaczonym. Co do ich śmierci do Bóg Biblii wyraził swoje zdanie jasno [Ez.18.32]:
Gdyż nie mam upodobania w śmierci śmiertelnika, mówi Wszechmocny Pan. Nawróćcie się więc, a żyć będziecie!
Masz wykręcony/fałszywy obraz Boga Biblii. Kto Ci go sprzedał? Twórcy Boga koncepcji?

Same smutne slogany ( np. z kard. Wyszyńskiego) vs fakty biblijne: objawienie, poznanie, pokój, radość, pewność.

Bóg Biblii nie jest Bogiem schematów - kolejna różnica.
To nie ja napisałem Biblię, więc Twoje powyższe uwagi są chybione. Biblia odniosła się do Twoich punków rzuconych na koniec postu.
Twój Bóg koncepcji opuścił przestrzeń, w której żyjesz i tak jest, bo nawet Katechizm to mówi w kontekście eucharystii. Nie wiem czy jesteś tego świadoma?
Bóg Biblii jest stale i na wieki z tymi, którzy są jego.
Taka m.in. jest różnica między Bogiem koncepcji katolickiej, a Bogiem Biblii.

Bóg Biblii nie odbiera Ci wolności (sama ją oddałaś w cudze ręce), ale nie zmienia to faktu, że Twoja decyzja odnośnie wyboru Boga ma konsekwencje w wymiarze wieczności.

Szczerze życzę Ci, abyś wybrała mądrze.

Do multi-de-fini-cji:
1) "magiczny" Bóg -> "magia"
2) intelekt
3) "obecność" (Boga)
4) schemat
5) koncepcja

""Tak, porzuciłem (...) ukrytego Boga (...)"":

Izajasz 45
Prawdziwie Tyś Bogiem ukrytym,
Boże Izraela, Zbawco!

Przysłów 1
Wtedy będą mnie prosić - lecz ja nie odpowiem,
i szukać - lecz mnie nie znajdą,

""Daje się poznać osobiście"":



Marek 13
Powstaną bowiem fałszywi mesjasze i fałszywi prorocy i czynić będą znaki i cuda, żeby wprowadzić w błąd, jeśli to możliwe wybranych. Wy przeto uważajcie! Wszystko wam przepowiedziałem.

2 Tesaloniczan 2
Dlatego Bóg dopuszcza działanie na nich oszustwa, tak iż uwierzą kłamstwu,

Izajasz 2
Wyniosłe oczy człowieka się ukorzą
i duma ludzka będzie poniżona.
(...)

Jan 9
Jezus powiedział do nich:
«Gdybyście byli niewidomi,
nie mielibyście grzechu,
ale ponieważ mówicie:
"Widzimy",
grzech wasz trwa nadal.

""Jasny i zrozumiały"":

Marek 4
On im odrzekł: «Wam dana jest tajemnica królestwa Bożego, dla tych zaś, którzy są poza wami, wszystko dzieje się w przypowieściach, aby
patrzyli oczami, a nie widzieli,
słuchali uszami, a nie rozumieli,
żeby się nie nawrócili i nie była im wydana
[tajemnica]».

Mateusz 16
Jak to, nie rozumiecie, że nie o chlebie mówiłem wam, lecz:

Izajasz 29
Każde objawienie jest dla was jakby słowami zapieczętowanej księgi.
Daje się ją temu, który umie czytać, mówiąc:
«Czytaj ją, prosimy».
On zaś odpowiada:
«Nie mogę, bo ona jest zapieczętowana».
Albo dają księgę takiemu, który nie umie czytać, mówiąc:
«Czytajże to»,
a on odpowiada:
«Nie umiem czytać».

Sędziów 14
Odpowiedzieli mu:
«Przedstaw swoją zagadkę, a będziemy jej słuchać».
Rzekł więc:
«Z tego, który pożera,
wyszło to, co się spożywa,
a z mocnego wyszła słodycz».
I przez trzy dni nie mogli rozwiązać zagadki.

?
Może:

Apokalipsa 5
Oto zwyciężył Lew z pokolenia Judy,
Odrośl Dawida,
(...)
I ujrzałem (...) stojącego Baranka

Izajasz 30
Oto imię Pana przychodzi z daleka,
(...)
Jego język jak pożerający ogień.

Jan 6
Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym. Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a Krew moja jest prawdziwym napojem.
?

===

Zadanie dodatkowe:
Czy Biblia jest "jedną księgą"?
Skąd Protestanci wzięli kanon Biblii? (które pojedyncze książki/listy/etc. należą do zbioru Pism Świętych)
Kto je ustalał?

™
Czym są Zapomniane Krainy?

Forgotten Realms to pierwotnie sceneria kampanii Dungeons & Dragons stworzona przez wielokrotnie nagradzanego kanadyjskiego autora fantasy, Eda Greenwooda, pod koniec lat 60.



Greenwood po raz pierwszy wyobrażał sobie świat jako scenerię dla serii niepisanych powieści, które kreślił jako dziecko. Kiedy później pracował dla wydawcy gier TSR, Greenwood przeniósł koncepcję Krain do systemu D&D, a pierwsza oficjalna publikacja gry została wydana w 1987 roku.

Od tego czasu Forgotten Realms było dalej rozwijane przez niezliczoną liczbę innych autorów, redaktorów i projektantów gier. Służył także jako tło dla setek powieści, dodatków do gier, komiksów, kart kolekcjonerskich, zabawek i gier wideo, w tym popularnych serii Baldur's Gate i Neverwinter Nights . Sceneria nadal jest kluczową częścią samego Dungeons & Dragons i pojawia się w każdej edycji gry od końca lat 80-tych.

Planeta, na której istnieją Zapomniane Krainy, znana jest jako Toril, a większość historii rozgrywa się na kontynencie Faerûn, chociaż inne kontynenty, takie jak Kara-Tur, Zakhara i Maztica, pojawiają się również w różnych powieściach i dodatkach do gier).

Ile jest książek z Zapomnianych Krain?

Według stanu na maj 2023 r. istnieje ponad 400 powieści Zapomniane Krainy, z których zdecydowana większość została opublikowana w latach 90. Warto zauważyć, że liczba książek publikowanych w Forgotten Realms znacznie spadła w ciągu ostatniej dekady, a obecni posiadacze licencji Dungeons & Dragons, Wizards of the Coast, ograniczyli się do treści literackich.

Liczba ta nie uwzględnia dodatkowych publikacji poświęconych Zapomnianym Krainom, w tym powieści graficznych, słowników wizualnych i materiałów uzupełniających.
™

Ciekawy kanał z dość małą ilością subskrybentów
Polecam film
Kto ma racje? Filioque czyli MY i ONI!
https://www.youtube.com/watch?v=BoHVBOYauUs

Słaba ta manipulacja tekstem wyrwanym z kontekstu.
Poza tym nie żyjemy już w czasach starotestamentowych, tylko w czasie Nowego Przymierza gdzie o Bogu czytamy [Jana 1.18]:
Boga nikt nigdy nie widział, lecz jednorodzony Bóg, który jest na łonie Ojca, objawił go.

Oczywiście i Bóg sam to proponuje człowiekowi przez Jezusa Chrystusa:
[Mt.11.28]:
Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię. (BT)
[Obj.3.20]:
Oto stoję u drzwi i kołaczę; jeśli ktoś usłyszy głos mój i otworzy drzwi, wstąpię do niego i będę z nim wieczerzał, a on ze mną.
Dlatego Bóg daje się poznać osobiście, co Jezus wyraźnie powiedział odnoście woli swego Ojca względem ludzi [Jana 17.3]:
A to jest żywot wieczny, aby poznali ciebie, jedynego prawdziwego Boga i Jezusa Chrystusa, którego posłałeś.
Taki jest Bóg Biblii.
Poznaj TS7 Boga Biblii - naprawdę warto.

Ze względu na jej spójność teologiczną jest jedną księgą.
Jedyna różnica między katolicyzmem, a protestantyzmem dotyczy ksiąg dodanych w procesie tłumaczenia Biblii hebrajskiej na wersje grecką tzw. Septuagintę. Tłumacze dodali kilka ksiąg, które nie występowały w kanonie Biblii hebrajskiej.