Jednym słowem": ble, ble, ble...
Nie masz nic merytorycznego do powiedzenia, tylko as personam - jak merss.
To jak widzę jest zaraźliwe.

Co jest w Wami?
Barney zamiast merytorycznej odpowiedzi wali ad personam, a Ty?
Rzucenie wersetu bez kontekstu to wszystko na co Cię stać?
Może dodasz coś od siebie lub napisz, że nie masz własnego zdania?

Andy72 my tu rozmawiamy o rzeczach ze świata materialnego: uzdrowienia, rozmnożenie chleba i ryb itd.
Jednak wskrzeszenie ludzi zmarłych miało miejsce, więc co się stało to się odstało.
Jednak Pan Bóg "złamał" regułę nieodwracalności śmierci fizycznej.
Czego to dowodzi?
Co mówi nam o Bogu Biblii?

Nie o to chodzi. Pisałem o nieodwracalności zdarzeń. Przywrócenie do poprzedniego stanu innym zdarzeniem, nie jest anulowaniem tego pierwszego zdarzenia.

Łał. "Sola scripturowiec" nie bardzo wie co z konkretnym cytatem biblijnym zrobić w kontekście cudów - temat topiku co prawda formalnie się zmienił, ale zaczęło się od cudów jako takich.
Uwaga! To że morwa i morze, to jest oczywisty przykład, a nie to że każdy mocno wierzący będzie przesadzał morwy do morza na odległość(i tylko morwy i tylko do morza). Jezus mówi tu o zdolności wykonania czegoś, co jest uważane za cud, a co jest tak właściwie dla niewierzącego niewykonalne. Czy wierzący (prawdziwie wierzący - sorry ale podejrzewam że żaden z nas tu dyskutujących takim prawdziwie wierzącym nie jest, choć się stara jak może) może ŁAMAĆ prawa natury? Jeżeli stało by się tak (raczej wątpliwe przed Końcem Wszechświata) że większość ludzi stała się prawdziwie wierzącymi, to czy to co uważamy za prawa natury nie należałoby zmodyfikować?

Wreszcie - sam Bóg - jeśli wierzymy w Niego i Mu, jest Istotą nadnaturalną czy naturalną? Inaczej: jest dla nas rzeczywisty, czy nierzeczywisty?
Bo czym jest "natura", a czym "nadnatura"?

Widzę, że Gregor nawet nie wie o czym napisałem... Pełna ignorancja...

To że nie każdy wierzący na zawołanie będzie czynił nadnaturalne cuda nie oznacza że Bóg czasem nie będzie przez takiego wierzącego takich rzeczy czynił po to aby było to dla ludzi znakiem Jego obecności.

Biblia wielokrotnie mówi o takich znakach. Czy takich znaków w ogóle nie było a opowieści o nich są tylko poetyckimi przypowieściami?

A że nie wszyscy wierzący czynią takie znaki jest wyjaśnione przez ś Pawła który pisze że są ludzie którzy mają szczególny dar\charyzmat czynienia cudów



To dla mnie w tej dyskusji nie ma znaczenia.

Dla mnie w tej dyskusji chodzi o to czy Bóg faktycznie interweniuje w zwyczajny bieg rzeczy w taki sposób że jest to znakiem Jego obecności.

TzA 23 (Charyzmaty)
ZAGADNIENIE 178 CHARYZMAT CUDOTWÓRSTWA

https://zwola-old.karmelicibosi.pl/p/z/ ... mma_23.pdf

To myślenie zakłada, że Bóg należy do naszej rzeczywistości. To koncepcja Boga protestantyzmu reformacji.

A jakim zdarzeniem wg Ciebie Jezus przywrócił Łazarza do życia, choć ten był już w daleko posuniętym stanie rozkładu?

Pod filmem dałem komentarz

Na razie nikt nie odpowiedział

Podałam link do wykładu, bo tam zawarto daty.

Tak, daty są i wynika z nich niemożność zdobycia Jerycha przez Izraelitów, ale warto by się zainteresować w jaki sposób te daty zostały ustalone. Jakiś ścisły dokument z opisem metodologii i czy były głosy krytyczne innych naukowców dotyczące datowania ? (bo sam nie byłbym w stanie ocenić)
Choć to i prawdopodobne, że Izraelici przyszli już na gotowe,
ale w takim razie jak traktować opowieść o Abrahamie ?, która jest dużo starsza, w zasadzie to pierwsze wersy Księgi Rodzaju historyczne a nie mityczne.

A jak definiujemy księgi historyczne? Czy to historia powszechna (zwyczajna) czy historia Bożego oddziaływania na świat, czyli historia idąca równolegle?
O tym mówi ów wykladowca przy wprowadzeniu do Tory.

Co do daty Exodusu Izraela z Egiptu mamy pewne wskazówki.

1. Biblia sugeruje, że Wyjście nastąpiło w XV w p.n.e. np. [I Krl.6.1]

2. Co do datowania wyjścia Izraelitów z Egiptu warto zaznaczyć, że chronologia świata starożytnego opiera się na kolejności i datach panowania władców Egiptu.
Jednak, jak się okazuje, kolejność ta nie była zawsze chronologiczna. Niektórzy "królowie" nie byli faraonami, ale wysokimi urzędnikami państwowymi. Historycy przyjęli zasadę, że jedna dynastia następowała po drugiej. Tymczasem jak się okazuje w wielu dynastiach wymienia się pomniejszych władców, którzy żyli w tym samym czasie co dynastia poprzednia. W tym podejściu z chronologii ubywa ok. 600 lat i data Wyjścia przesuwa się na ok. 1450 r. p.n.e.

3. Inną sugestią jest też szacunkowy czas trwania ostatniej fazy środkowej epoki brązu na Bliskim Wschodzie. Niektórzy historycy umiejscawiają jej koniec bliżej roku 1400 p.n.e. niż 1550 r. p.n.e. Takie podejście z kolei zbliża do siebie dwa wydarzenia: upadek miast kananejskich (środkowa epoka brązu) i podbicie Kanaanu przez Izrael.

4. Takie datowanie (XV w. p.n.e.) Wyjścia Izraela z Egiptu wspiera też "Stella Merenptaha". Merenptah był czwartym faraonem XIX dynastii i żył w latach 1236-1223 p.n.e.
Stella opisuje jego zwycięską kampanię militarną w Libii i Kanaanie. W tekście stelli pojawia się wzmianka o narodzie noszącym nazwę "Izrael". Wskazuje to na fakt iż w XIII w. p.n.e. Egipcjanie wiedzieli, że na obszarze Kanaanu żył już konkretny/rozpoznawalny naród - Izrael.

Ciekawostka:

Słowo "Izrael" na Stelli Merenptaha jest obecnie uznawane za najstarszą wzmiankę Izraela w pozabiblijnych źródłach.