Apokalipsa. Fatima. Akita.

Kolejna marna prowokacja.
I nie na temat.

Ciąg dalszy. No cóż, tak postępują wilki, próbujące rozproszyć stado (Dz 20,29), nie powinniśmy się dziwić.
Tyle, że akurat Ty Gregorze, robisz to wyjątkowo niezręcznie

https://www.youtube.com/watch?v=ecJnQVmE3fs

Dożyliśmy czasów w których nawet księża mówią że cuda to bajki

No mówią, ale ten link prowadzi do wykładu, w którym ksiądz wyjaśnia sprawę zatwierdzania cudów przez Kościół. Po prostu nie zrozumiałeś o czym ten ksiądz mówił. I nie sądzę, że podasz namiary na tę część wypowiedzi, w której zaprzecza istnieniu cudów i będziesz potrafił ją podać w szerokim kontekście tego wykładu. Wykładu odsłuchałam i uważam, że jego konstrukcja jest logiczna i zrozumiała. Dla ułatwienia podał przykład cudu buddyjskiego, którego nie możemy analizować, bo nie wpisuje się w metodologię teologii katolickiej. Ten przykład podawali nam na forum ateiści, którzy też nie rozumieli istoty wydarzenia o charakterze cudu.

To teraz wyjaśnij na podstawie tego filmiku
- Czym jest cud
- jak odróżnić cud od zwykłego wydarzenia o niskim prawdopodobieństwie wystąpienia
- Czy według Swiezyńskiego określa obiektywny charakter cudu

Odwrócimy pytanie, bo ja nie widzę niczego niewłaściwego. Co mu zarzucasz? Bo nie potrafiłeś tego wskazać. Odniosę się do tego zarzutu.
Coś o małym prawdopodobieństwie wystąpienia nie ma nic wspólnego z cudem. Można nawet obliczyć szansę zaistnienia zdarzenia.
Nie należy więc cudu mieszać z matematyką. Poza tym różni je to, że cud może być adresowany: w czasie, przestrzeni, ma adresata rzeczywistego i innych, jest celowy, bo Bóg to Logos. O tym ksiądz też mówił dzieląc cuda na dwie grupy.
Z małego więc prawdopodobieństwa zdarzenia nie wyprowadza się cudu.
O obiektywnym charakterze cudu mówił zgodnie z tym co jak wiem i nic mi nie zgrzytneło. Co tobie się nie zgadza?
W Lordes ogłoszono 63 cuda a zgłoszono ich do oceny tysiące.

Czyli nie potrafisz odpowiedzieć na pytanie

cud może być adresowany? tyle że argument jest taki że w danej chwili "cud" może nie być wyjasniony przez naukę, ale nie znaczy że w przyszłości nie będzie. Co znaczy że to żaden cud tylko naturalne zjawisko

To się wszak zdarzało, że coś uznane za cud wyjaśniano po czasie na drodze naukowej, ale ksiądz powiedział, że cud jest także adresowany w czasie, więc nie ma powodu, by go nie uznać za cud, gdy uznano za zjawisko naukowo niewyjśnialne. Bóg dzieli ludzi na mało i wielu, więc zamierzony cel osiągnął. Celem cudu jest zawsze nawrócenie i może być ograniczone do określonego pokolenia. Czegoś nie zrozumiałeś z tego wykładu.
Cechą, którą zauważamy u Boga jest adresowanie. To nawet czytanie z ostatniego tygodnia: Bóg często woła po imieniu. Samuelu! Cud wpisuje się tu w tę cechę, którą u Niego odczytaliśmy. Wybierał sobie proroków, Jezus częściej rozmawiał indywidualnie niż nauczał zbiorowo, uzdrawiał też pojedynczych ludzi. Jeśli uzdrawiał, dziś też uzdrawia. Z 10. uzdrowionych tylko 1. uznał to za cud, reszta znalazła inne wyjaśnienia mimo zgłoszenia się u kapłanów. Zawsze tak było, że nie wszystkie cuda zgodnie uznano za zjawiska łączące widzenie uzdrowionego i rozeznanie kapłanów/naukowców. Te dwa elementy muszą się zejść.
Poza tym sam cud definiuje się wąsko (o tym był wyklad) lub szeroko.

O cholibka!
MOCNY WYKŁAD, który otwiera oczy.

Mam wrażenie, że Pan, który tam opowiadał pierw wziął jakiś dokument zbierający wszystkie znane ludziom błędy poznawcze i stwierdził, że to nie błędy poznawcze tylko narzędzia do rozpoznawania cudów.
Jak go posłuchałem, to zacząłem myśleć, że teologia to nauka, która broni Boga przed myśleniem i stara się go upchać za ścianą niefalsyfikowalności i/lub błędów poznawczych.

Gówniarskie nazywanie księdza panem. Ateusze to jednak prymitywy



Czyli to żaden cud tylko zjawisko które ktoś uznał za cud


Ależ jest. W astronomii średniowiecznej i rzekomo w Newtonowskiej, trzeba było odwoływać się do oklutyzmu (ukrytych przyczyn) aby wyjaśnić pewne zjawiska. Czyli to co dla nich było cudem, dla nas jest normalnym stanem rzeczy



Nie. Celem cudu jest ukazanie chwały Bożej



No i co to ma do rzeczy? Albo Bóg czyni cuda, czyli potrzebujemy odowlania się do Boga w celu wyjaśnienia zdarzenia. Albo mamy doczynienia z jakimś zjawiskiem o charakterze skrajnie małym do wystąpienia ale nie niemożliwym. Bo tak jak mówię, to że jakiś wieśniak coś uważał za cud nie znaczy że Bóg go uczynił. Gdybym pokazal człowiekowi z XVII wieku że mogę komuniowac się z ludźmi z Ameryki na odległość też uznałby to za cud

Dlatego pytałem, na czym wg Swiezyńskiego polega obiektywny charakter cudu(czyli taki ze cud jest cudem w I wieku i w XXI wieku)

jimmyblack
Można żyć z rozumem ulokowanym w emocjach, ale rozmowa jest tu wykluczona. Ty odrzucasz metodologię naukową, bo nie masz pojęcia na czym ona polega. To twój problem. Angażujesz więc emocje to wyrażenia tego czego nie rozumiesz. Wyjaśniałam ci to, ale było za trudne.
Kolejna sprawa. Apostazja to nie papierek. To pozbawienie się rozumienia w sensie podanym najpierw u Syracha w ST a następnie w Apokalipsie: czciciele Baranka (różnicuje się z iluzorycznymi) mają oczy do środka i na zewnątrz. To oznacza rozumienie siebie i otaczającej rzeczywistości. Nie można jednak takim człowiekiem sterować.
Żydzi mieli Boga przy sobie. Był w Świątyni na święto chanuka, przechadzał się po portyku i opisuje to Jan. Żydzi wiedzieli, że Bóg to ktoś kto przechodzi obok, ale ich oczy skupiły się na wyobrażeniu swego Boga i oczekiwaniu aż przyjdzie taki jakim sobie Go wyobrażają. A Jezus ich obserwował. Ty też już nic nie widzisz, emocje ci podpowiadają to co umysł refleksyjny, który zna metodologię naukową uznałby za powód do milczenia lub wypowiedzenia się na poziomie faktów. Naukowcy zajmują stanowiska w sprawach wydarzeń o charakterze nieznanym nauce. Pracują w zespołach zróżnicowanych światopoglądowo, by zoptymalizować czynnik wiary/niewiary. Ciebie by nie powołali do składu komisji naukowej, bo tam wymagana jest rzetelna wiedza przedmiotowa a nie wyobrażenia, także o psychologii, której też nie znasz, więc zastosować nie potrafisz.