Czy zbyt pochopnie nie oceniasz/krytykujesz ateistów/teistów? Tym bardziej, gdy w ich życiu miała miejsce zmiana światopoglądu?

Masz rację, że upraszczam, chciałam tylko wybronić ateistów w tej metaforze Harpunnika. Oni też mają prawo wierzyć w to, że prawidłowo interpretują Biblię jako Pismo Nieświęte. Nie uważam, że powinni być wykluczeni z dyskusji poświęconej interpretacji Pisma Świętego.

Widzę że dążysz do jak najlepszego zrozumienia mechanizmów myślenia, więc i mówienia ludzi. Nie ze wszystkim, a raczej nie z każdym tak się da. Często łapię się na tym, że lepiej tego świata do końca nie rozumieć. No bo nie żądzę nim, więc na nic to moje rozumienie czy wiedza się przydaje. Jest raczej balastem ciężarem trudnym do uniesienia. A tak praktycznie to najgorszych świństw jakich jakiś człowiek się dopuścił, nigdy nie zechce wyjawić. Więc będzie kluczył w zbliżonych tematach, nie reagując na tę fragmenty wypowiedzi.
Tu ważne by się nie zdradzić czymkolwiek. Tu znajomość osoby się przydaje, bo wiemy czemu tak a nie inaczej mówi. Na forum jest to mniej możliwe. Więc cena ustaleń i wspólnego języka w danej sprawie maleje. A z drugiej strony, to trzeba mieć niskie poczucie swej wartości. By szukać rozwiązań przykładowych w dyskusjach. Bo człowiek znający swą sporą wartość w myśleniu, nie boi się wyzwań. On je pokonuje jeśli nastąpią. Do takiego rodzaju podejścia ( łapanie byka za rogi ) przygotowuje reigia. Tu nazwa teologia jest po prostu mylona z religią. Ważne by nie bać się swej występności. A za to by zmieniać swe postawy, pomimo swej grzeszności. To jest centrum przemian ludzi i ludzkości. Podejście ateistyczne, w znaczeniu bez religijnych ustaleń. Będzie wymagało zbierania wszelkich danych i wiedzy. By w razie czego mieć się na czym oprzeć. Niestety nawet znając mnóstwo spraw, często są one nie przydatne. Bądź po prostu o nich zapominamy. Wtedy nie mamy z nich pożytku, nie przydają się żadne ustalenia. Rozmawiać można o wszystkim, to ogólnie rozwija i to wszystko. Bo potem w dyskusji wychodzą niuanse, takie jak zwracanie na pewne sprawy większej uwagi aniżeli na inne. To utrudnia samą komunikację. Bo o co tej osobie chodzi, że zwraca na to czy tamto aż tak dużo uwagi?
To mój komentarz do chęci stawiania dyskusji jako środek pomocy w naszym życiu.

Brak władzy i lęk przed prawdą nie powinny stanowić przeszkody w jej poznawaniu. Twoim zdaniem religia pomaga w "łapaniu byka za rogi", w wyzwaniach. Czyż zgłębianie prawdy o świecie nie stanowi dużego wyzwania? Więcej optymizmu! Nie zapominaj o: "wszystko mogą w tym, który mnie umacnia"!

Jeszcze wracając do tych ogólnych zasad dyskusji, to znalazłam ciekawe wymogi sensownej dyskusji, które dotykają już nie tyle etyki, co strony merytorycznej:

(maksymy konwersacji opracowane przez Herberta Paula Grice'a Logic and Conversation)
źródło: http://www.filozoficznie.pl/1/02_G_Trel ... Debata.pdf

WeźSięTato
Dobrze że to zauważyłeś. Otóż widzę że mam stare naleciałości. Powinienem napisać, że miałem kiedyś sporo takich myśli. Jak ta którą zacytowałeś. Teraz jest już z tym lepiej, bo nie uważam że muszę coś komuś udowadniać. Za to wolę pisać o sprawach które z racji tego że są trudno uchwytne. Są problemem samym w sobie dla wielu. To jest prawdziwym władstwem określanym mianem nie z tego świata, w biblijnym ujęciu.

Istotą dyskusji jest prawda i Prawda. ( raczej dla wierzącego to oczywiste, więc nad czym tu dyskutować? )

Zgadza się.
Ateistom chodzi o prawdę, a teistom z kolei o Prawdę.

Irbisol

czym się różni Prawda od prawdy zdaniem ateisty?

Tym samym, co zdaniem teisty. Tylko że wg teisty oba znaczenia są tożsame.

Skoro wg teisty znaczenia są tożsame (a więc się nie różnią), a wg ateisty różnią się tym samym co dla teisty, to znaczy, że zdaniem ateisty wcale się nie różnią.

Ergo: teistom chodzi o to samo co ateistom

Katolik powtarza za Jezusem w znczeniu bliskowschodnim: Jam jest prawdą. Tu znajduje wyjaśnienie. Mamy prawdziwego i fałszywego człowieka. Prawda i błąd. Piłat pyta w innym języku: a co to jest prawda? Oczekuje definicji. Czym dla osoby podchodzacej do rzeczywistości w sposób relatywnistyczny jest prawda? Jeszcze czymś innym, bo nie ma obiektywnej prawdy. W wartościowaniu więc prawdy napotykamy na różnorodność: od pozycji ponad wszystkimi innymi wartościami w etyce chrześcijańskiej po uznaniowość w warunku płynności wszelkich pojęć.

Pelikan
Uzupełę. To o jednakowym poglądach to prawda pod warunkiem, w przypadku stosowania takrze przez ateistę dobrej woli. Czyli mowa o dobrym ateiście. A dobra wola to nie szkodzenie innym. Jednak wychodzi na jaw na tym forum także. Że niektórzy ateiści uzurpują sobie prawo, atakowania teizmu w imię bycia ateistą. Może to być fobia poczucia się wykluczonym ze społeczeństwa, promującego teizm. Fobia bo nie jest celem teizmu wykluczać ludzi, a przeciwnie łączyć ich. Samo tylko poczucie się, nie musi nieść prawdy. Patrzymy wtedy innymi kryteriami. Czyli celem teizmu i czy jest realizowany.
No a druga sprawa czy są źli ateiści i którzy? Jak zawsze z człowiekiem jeden wybiera dobro inny zło. Więc zły ateista istnieje, a to nie ten kto tylko odrzuca ateizm. A jest nim ten kto będąc ateistą z teizmem wojuje.
Nie ma innych kryterii, by wiedzieć jak to z tymi sprawami jest.

Tożsame pod względem wartości logicznej a nie znaczenia.

Po prostu tylko w ramki oprawić i powiesić obok innych "złotych myśli" teistów.
Kto nas krytykuje ten jest zły. To JEDYNE kryterium zła.