Zauważyłem, że wśród ludzi mocno obecny jest taki prymitywny sposób rozumienia grzechu który polega na tym, że :

1) grzech jest czymś za co Bóg musi ludzi ukarać jeżelu nie będą się go słuchać

a na ile ludzie mają świadomość tego, że

2) jeżeli będą grzeszyć to sami sobie i innym tym będą szkodzić na przeróżnych polach w swoim życiu.

Chciałem się zapytać też jak często zdarza się wam osobiście myśleć w taki sposób. Rozumiem też, że przejście między jednym sposobem myślenia o grzechu a drugim jest dosyć płynne natomiast chcę się zapytać jakiego sposobu myślenia jest w ludziach więcej. Jako, że interesuję się zjawiskiem NDE to nadmienię, że wg. relacji ludzi po takim doświadczeniu w niebie jest inny sposób rozumienia grzechu niż tu na ziemii. Często spotykałem się z takią informacją, że pewne rzeczy które są tu na ziemii nazywane grzechem w niebie im nie są. Mój skromny punkt widzenia jest taki, że może być rozumiany jako pewne braki w okazywaniu miłości i budowaniu świadomości oraz przekazywaniu wiedzy które to są niezbędne do tego aby móc prowadzić maksymalnie jak to tylko możliwe szczęśliwe życie.