Jesteś takim ignorantem, że głowa mała. Weź i doucz się wreszcie w co wierzymy, bo polemizujesz ze swoimi przekonaniami na temat Kościoła katolickiego, a nie naszą wiarą.

792 Chrystus "jest Głową Ciała - Kościoła" (Kol 1, 18). On jest Zasadą stworzenia i odkupienia. Wywyższony w chwale Ojca, "aby sam zyskał pierwszeństwo we wszystkim" (Kol 1, 18), ma je przede wszystkim nad Kościołem, przez który rozciąga swoje Królestwo na wszystko(...)

III. Kościół jest powszechny

Co to znaczy "powszechny"?

830 Słowo "powszechny" ("katolicki") oznacza "uniwersalny", czyli "cały" lub "zupełny". Kościół jest powszechny w podwójnym znaczeniu: Kościół jest powszechny, ponieważ jest w nim obecny Chrystus. "Tam gdzie jest Jezus Chrystus, tam jest Kościół powszechny" 278 . Istnieje w nim pełnia Ciała Chrystusa zjednoczona z Głową 279 , w wyniku czego Kościół otrzymuje od Niego "pełnię środków zbawienia" 280 , której On chciał mu udzielić: poprawne i pełne wyznanie wiary, integralne życie sakramentalne, posługa święceń w sukcesji apostolskiej. W tym podstawowym znaczeniu Kościół był już powszechny w dniu Pięćdziesiątnicy 281 i taki będzie aż do dnia Paruzji.

831 Kościół jest powszechny, ponieważ został posłany przez Chrystusa do całego rodzaju ludzkiego 282 :

Do nowego Ludu Bożego powołani są wszyscy ludzie. Toteż Lud ten, pozostając ciągle jednym i jedynym, winien się rozszerzać na świat cały i przez wszystkie wieki, aby spełnił się zamiar woli Boga, który naturę ludzką stworzył na początku jedną i synów swoich, którzy byli rozproszeni, postanowił w końcu w jedno zgromadzić... To znamię powszechności, które zdobi Lud Boży, jest darem samego Pana; dzięki temu darowi Kościół katolicki skutecznie i ustawicznie dążydo zespolenia z powrotem całej ludzkości wraz ze wszystkimi jej dobrami z Chrystusem-Głową w jedności Ducha Jego 283 .

http://www.katechizm.opoka.org.pl/rkkkI-2-3.htm

Obrzucanie kogoś epitetami świadczy tylko o słabości przekonań tego kto to robi.
Mam nadzieję, że cytując Katechizm sam się douczyłeś, bo link, który podałeś zawiera w tym kontekście informacje od czapy.
W podanym przez Ciebie ustępie 830 czytamy: "Tam gdzie jest Jezus Chrystus, tam jest Kościół powszechny"
Wg powyższego np. kościoły protestanckie również należą do powszechnego kościoła, gdyż w nich gromadzą się chrześcijanie w imieniu Jezusa i zgodnie z Jego obietnicą On jest pośród nich.
W związku z powyższym nie ma znaczenia w jakim jesteś kościele i jaki jest Twój stosunek do papieża, bo nie o niego chodzi tylko o obecność Jezusa pośród chrześcijan.
Zgadzasz się z tym?

Sorry, ale polecam jakieś ćwiczenia - może to http://język-polski.pl/czytanie-ze-zrozumieniem-jak-poradnik
Wg powyższego nie "kościoły protestanckie" lecz protestanci są w Kościele Powszechnym (choć z własnej woli w sposób ułomny, nie korzystają bowiem z pełni środków zbawienia).

Co się tyczy czytania ze zrozumieniem, to napisałem:

Czytamy ze zrozumieniem?
Co do "ułomności", to Jezus nie robi takiego podziału na tych co mają Go więcej lub mniej, gdyż jak mówi Biblia "pełnia jest w Chrystusie".
Jeśli spotyka się choćby dwóch chrześcijan w imieniu Jezusa, to On jest w tym zgromadzeniu całym swoim duchem i takie zgromadzenie nie jest ułomne.
Co do "środków zbawienia", to Biblia mówi tylko o jednym - oczyszczającej z każdego grzechu krwi Jezusa. To w zupełności wystarcza.

Gregor, z gromadzeniem sie w imie Jezusa nalezalo by wyjasnic ze te slowa oznaczaja rozumienie Wiary i Nauk Jezusa u tych zgromadzonych.
Jesli te nauki sa wypaczone i wiara to nie wiadomo kto jest wsrod takich zgromadzonych.

Słusznie.
To zależy w jakiego Jezusa człowiek uwierzył:
- czy tego, który jest przedstawiony w Biblii
- czy tego, którego przedstawiają nauki rożnych kościołów
Jednak ja mam na myśli tych chrześcijan, którzy uwierzyli w Jezusa na podstawie usłyszanej Ewangelii, która ma swoje poparcie w Biblii.
W konsekwencji ci wierzący otrzymali dar Ducha Św. i zaczynają poznawać osobiście swojego Zbawiciela i jak powiedział Jezus znają Jego głos. Doskonale więc wiedzą w czyim imieniu się spotykają i wiedzą, że On jest pośród nich, gdyż jest w nich.

Posłuchajmy zatem wczesnego chrześcijaństwa, nauczanego przez apostołów i ich uczniów - święty Cyprian z Kartaginy tak pouczał:


„Kto się nie trzyma tej jedności Kościoła, czy sądzi, że się trzyma wiary? Kto sprzeciwia się i opiera Kościołowi, kto pomija katedrę Piotra, na którym założony jest Kościół, czy mniema, że jest w Kościele, kiedy i błogosławiony Apostoł Paweł tego samego uczy i podaje za tajemnicę jedności, mówiąc: Jedno ciało i jeden duch, jedna nadzieja wezwania waszego, jeden Pan, jedna wiara, jeden chrzest (f). Jeden Bóg.”

„Kto gdzie indziej, a nie w Kościele zbiera, ten rozprasza Kościół Chrystusa.
Mówi Pan: Ja i Ojciec jedno jesteśmy; a na innym miejscu napisano jest o Ojcu, Synu i Duchu Świętym: A ci trzej jedno są. Kto sądzi, aby ta jedność, z mocy Boskiej pochodząca, i z tajemnicami niebieskimi ściśle połączona, w Kościele rozerwana i różnorodności zdań przeciwnych podzielona być mogła? Kto się tej jedności nie trzyma, ten się nie trzyma prawa Bożego, ten nie trzyma się wiary w Ojca i Syna, ten nie ma żywota i zbawienia.”


„Nie osiągnie nagrody od Chrystusa, kto opuścił Kościół Chrystusowy, obcy jest, niegodny, jest jego nieprzyjacielem. Nie może już mieć Boga za Ojca, kto Kościoła nie ma za matkę. Jak nie zdołał się nikt ocalić od potopu, kto się nie znajdował w arce Noego, tak też nie ocali się, kto nie jest w połączeniu z Kościołem.”

Cyprian nie był jednym z Dwunastu i jak widać jego nauczanie już odbiega od nauczania apostolskiego i Biblii. Tu mamy nauczanie z III w., które już promuje kościół zbudowany na jednym człowieku (choć Ap. Paweł pisał o fundamencie apostołów i proroków, dla których kamieniem węgła/fundamentem był Jezus Chrystus) i jedynozbawczym kościele, choć Biblia mówi, że Kościół to zgromadzenie ludzi usprawiedliwionych/zbawionych przez Jezusa.

Ten przykład tylko potwierdza jak szybko masowe chrześcijaństwo zaczęło wpływać na mielizny błędu.

Ja bym powiedzial, ze dyskusja z ludzmi pokroju naszego przyjaciela nie ma sensu i jest tylko strata czasu. Zauwazyl bym trzy kryteria stwierdzenia czy tacy ludzie sa w jakis sposob opetani.
1. Wrogosc do Maryi. Nieprzyjazn do Niewiasty uwidacznia sie na kazdym kroku. Podobnie jak w roznych swiadectwach o opetaniu szatan nigdy nie wypowiada swietych imion – mowi „Jego” zamiast Jezusa lub „Jej” zamiast Maryi tak do tej pory w zadnej wypowiedzi ludzi pokroju naszego przyjaciela nie zauwazylem najmniejszych sladow wyroznienia Tej, ktora Bog wyroznil.
2. Operowanie pieknymi haslami. Mamy tego liczne przyklady np w zyciu codziennym lub polityce. Takie slowa jak „kocham” lub „demokracja” nie koniecznie sa uzywane zgodnie z ich znaczeniem.
3. Brak odniesienia do realnego swiata. W powszechnie uzywanej logice przyjelo sie, ze okresla sie jakis przedmiot np „kamien” podajac cechy charakterystyczne tego przedmiotu i to co odroznia ten przedmiot od innych. Nastepnie wskazuje sie, ze to jest kamien.
W Ewangeliach i Listach Apostolskich az sie roi od odniesien do konkretnych ludzi. Moga byc wyimaginowane np w przypowiesciach lub faktyczne np celnik. W wypowiedziach odkrywcow typu naszego przyjaciela widac strach przed ujawnieniem chociaz jednego blogoslawionego. Maryja to wrog, Cyprian odszczepieniec i zero pozytywnych przykladow. Diabel boi sie swiadkow Chrystusa i nigdy nie wskaze nikogo konkretnego. Same ogolniki typu: "zapoczątkowany przez Jezusa łańcuch nauczania sięga od apostołów, potem uczniów ich uczniów, przez stulecia, aż do każdego
współcześnie żyjącego chrześcijanina." Ja dokoncze, nie boje sie - np Jan Pawel II.

Czy mozna znalezc wiecej kryteriow?

Zbawienie to wyzbycie się lęków przeszłości.
Co oznacza kierowanie się potrzebami danej chwili.

Brak zbawienia to trwanie w fundamentalizmie przeszłości.
Bo tak było kiedyś napisane.

Kościół uczy czytać znaki czasu, co oznacza że treści Biblii nie są bezwartościowe, lecz nabierają odnośników do sytuacji na ten czas.
Co pozwala priorytetowo traktować jedne treści wobec innych.

Myślę że nasz - Gregor, zbyt się zagalopował w obronie opisów Biblii.
Coś jak nadgorliwy lęk nim kieruje.
W religii równie źle jest być nadgorliwy, jak nadgorliwość celnika w prawie.

Dobro aż tak nie jest wymagające, by iść w nim i trwać, śledząc punkt po punkcie czy nie ma odchyłek.

Jaaasne. Jak wiadomo, lepiej polegać na pomysłach XV wiecznych, lub wręcz na interpretacji Gregora - który znacznie lepiej niż wczesne chrześcijaństwo rozumie Biblię

Cyprian Ci za późny? (no tak, tylko 5-krotnie starszy niż najwcześniejszy protestant... ).

Zajrzyjmy zatem do najstarszych zachowanych świadectw wczesnego chrześcijaństwa.

Najstarszy znany po imieniu (prócz autorów natchnionych) pisarz chrześcijański, męczennik, papież w latach 91-101 św. Klemens, napisał list do Koryntian, którego treść szczęśliwie zachowała się do czasów dzisiejszych:
„(…)Pouczeni przez Jezusa Chrystusa, w pełni przekonani przez Jego zmartwychwstanie, umocnieni w wierze w słowo Boże, wyruszyli Apostołowie w świat i z tą pewnością, jaką daje Duch Święty, głosili dobrą nowinę o nadchodzącym Królestwie Bożym. 4. Nauczając po różnych krajach i miastach, spośród pierwocin [swojej pracy] wybierali ludzi wypróbowanych duchem i ustanawiali ich biskupami i diakonami dla przyszłych wierzących. (…)
Cóż w tym dziwnego, że Apostołowie, którym w Chrystusie Bóg zlecił tak wielkie dzieło, ustanowili również biskupów i diakonów.
(…) Także i nasi Apostołowie wiedzieli przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, że będą spory o godność biskupią. Z tego też powodu, w pełni świadomi, co przyniesie przyszłość, wyznaczyli biskupów i diakonów, a później dodali jeszcze zasadę, że kiedy oni umrą, inni wypróbowani mężowie mają przejąć ich posługę.”
„Czcijmy Pana Jezusa Chrystusa, którego krew została za nas wylana, szanujmy naszych zwierzchników, poważajmy starszych”
(…)
„Wy zatem, którzy daliście początek buntowi, podporządkujcie się waszym prezbiterom, przyjmijcie karę jako drogę do nawrócenia”.

Święty Ignacy Antiocheński, 107 rok, niewątpliwie nauczany przez apostołów (urodzony około roku 30).
Zmarł śmiercią męczeńską w roku 107). Eskortowany w podróży do Rzymu, gdzie został rzucony na pożarcie dzikim zwierzętom, napisał szereg listów do różnych wspólnot lokalnych. Przyjrzyjmy się niektórym z nich:

List do Kościoła w Magnezji.
„Starajcie się więc utwierdzić w naukach Pana i Apostołów (…)razem z waszym wielce godnym biskupem, drogocennym wieńcem duchowym waszych kapłanów i waszymi miłymi Bogu diakonami.”
„Skoro zasłużyłem na radość ujrzenia was w osobach Damasa, waszego godnego Boga biskupa, godnych kapłanów Bassosa i Apolloniosa oraz mojego towarzysza w służbie, diakona Zetiona… obym mógł cieszyć się nim [nadal], gdyż jest on poddany swemu biskupowi jak łasce Boga, a kapłanom jak prawu Jezusa Chrystusa.”

„Uczynię to, jeśli tylko Pan mi objawi, że w łasce Jego imienia każdy z was i wszyscy razem gromadzicie się w jednej wierze i w Jezusie Chrystusie z rodu Dawida według ciała, Synu Człowieczym i Synu Bożym, aby słuchać biskupa i kapłanów w nienaruszonym posłuszeństwie, łamiąc jeden chleb, który jest pokarmem nieśmiertelności, lekarstwem pozwalającym nam nie umierać, lecz żyć wiecznie w Jezusie Chrystusie.”

„Wystrzegajcie się więc takich ludzi. A uczynicie to nie wpadając w pychę i trwając niewzruszenie przy Bogu, Jezusie Chrystusie, a także przy waszym biskupie i przykazaniach Apostołów. Kto jest wewnątrz sanktuarium, ten jest czysty, kto zaś jest zewnątrz sanktuarium, ten czysty nie jest. Znaczy to, że kto czyni coś bez biskupa, kapłanów i diakonów, ten nie ma czystego sumienia.”
„Kiedy bowiem jesteście posłuszni waszemu biskupowi jak [samemu Jezusowi Chrystusowi; to w moich oczach nie żyjecie już według ludzkiego sposobu myślenia, lecz według [myśli Jezusa Chrystusa], który dla was umarł, byście uwierzywszy w śmierć Jego uniknęli śmierci. 2. Jest zatem rzeczą konieczną, abyście – tak, jak to czynicie – nie robili nic bez waszego biskupa, lecz abyście byli posłuszni także i kapłanom niby apostołom Jezusa Chrystusa, który jest naszą nadzieją3. W Nim się znajdziemy, jeśli tak właśnie żyć będziemy. 3. Trzeba też, aby i diakoni, będący sługami tajemnic Jezusa Chrystusa, podobali się wszystkim na wszelki sposób. Nie są bowiem usługującymi przy jedzeniu i piciu, lecz sługami Kościoła Bożego. III. 1. Należy zatem, by wystrzegali się jak ognia wszelkich zarzutów. Podobnie niechaj wszyscy szanują diakonów jak [samego Jezusa Chrystusa], a także biskupa, który jest obrazem Ojca, i kapłanów jak Radę Boga, i Zgromadzenie Apostołów: bez nich nie można mówić o Kościele.”

„Podobnie (…) jak Pan ani sam, ani przez swoich Apostołów, nic nie czynił bez Ojca, z którym stanowi jedno, tak i wy nie róbcie niczego bez biskupa i bez kapłanów”
„(…) starajcie się wszystko czynić pod kierunkiem biskupa, który zastępuje wam Boga, kapłanów zastępujących radę Apostołów i moich najdroższych diakonów, mających udział w posłudze Jezusa Chrystusa”


Co ciekawe, męczennik wiąże posłuszeństwo biskupowi z byciem chrześcijaninem:
„Godzi się zatem nie tylko zwać się chrześcijaninem, ale nim również być. W istocie niektórzy, choć ciągle mają biskupa na ustach, wszystko robią bez niego. Widać, że nie są oni ludźmi czystego sumienia.”

Tego samego autora Do Kosciola w Filadelfii
„Wołałem będąc wśród was, mówiłem wielkim głosem, głosem Boga:
Trwajcie przy biskupie, kapłanach i diakonach! (…)
Duch to głosił mówiąc:
Nie czyńcie nic bez biskupa, strzeżcie swego ciała jako świątyni Bożej, kochajcie jednosc
unikajcie podziałów, stańcie się naśladowcami Jezusa Chrystusa”
Wszystkim którzy żałują, Pan przebacza, jeśli żałując wracają jedności z Bogiem i z radą swojego biskupa.”

Do Kosciola w Efezie
„należy zatem, abyście postępowali zgodnie z myślą biskupa, co też czynicie. Wasi bowiem kapłani, słusznie szanowani i godni Boga, tak są zestrojeni z biskupem, jak struny z cytrą”

Do Kosciola w Tralles
„(…) niech wszyscy szanują diakonów jak Jezusa Chrystusa, tak samo biskupa jak wyobrażenie Ojca, a prezbiterów jak radę Bożą i grono apostolskie; bez nich nie ma Kościoła”

Do Kosciola w Smyrnie
„Niechaj nikt w sprawach dotyczących Kościoła nie robi niczego bez biskupa. Za ważną uważajcie tę Eucharystię, która jest sprawowana pod przewodnictwem biskupa albo tego, któremu biskup dał upoważnienie. [...] Nie wolno bez biskupa ani chrzcić, ani sprawować agapy"

„Gdzie pojawi się biskup, tam niech będzie wspólnota tak, jak gdzie jest Chrystus Jezus, tam i Kościół powszechny [gr. Katholikos].”

Homilia z II wieku (nazywana często błędnie „Drugim Listem do Koryntian św. Klemensa”)
„Nawracajmy i napominajmy jedni drugich. A nie zadawalajmy się tylko tym, że wydajemy się wierni i uważni, dopóki słuchamy napomnień kapłanów, lecz także gdy powrócimy już do domu, pamiętajmy o naukach Pańskich.”

Święty Ireneusz (ur. 130 rok) „Adversus haereses”
„Gdy błogosławieni apostołowie założyli i zbudowali Kościół, przekazali urząd biskupowi Linusowi. Tego Linusa wspomina Paweł w Listach do Tymoteusza (2 Tm 4,21).
Następcą jego był Anaklet.
Po nim na trzecim miejscu po apostołach został biskupem Klemens, który również widział błogosławionych apostołów i z nimi obcował, a słowa ich dźwięczały jeszcze w uszach jego, a naukę i tradycję ich miał przed oczyma, i to nie tylko on sam, albowiem jeszcze wielu żyło z tych, co naukę brali od apostołów. [...]
Następcą Klemensa był Ewaryst,
a Ewarysta Aleksander,
a potem jako szósty po apostołach nastał Ksystus (Sykstus),
po nim zaś Telesfor, który świetne poniósł męczeństwo.
Potem był Hygin,
następnie Pius,
a po nim Anicet,
następcą Aniceta był Soter,
a teraz na dwunastym miejscu po apostołach, dzierży urząd biskupi Eleuteros.
Tym porządkiem i takim następstwem tradycja apostolska w Kościele i opowiadanie prawdy przeszło do naszych czasów.
Taki oto jest najpełniejszy dowód, że jest jedna i ta sama wiara ożywiająca, zachowana w Kościele od apostołów aż do dziś i przekazywana w prawdzie”

Widzę, że praktyka katolicka a jakże nie chrześcijańska się rozwija.

Zatem po chrześcijańsku radzę się położyć spać - Masz zakaz pisania w tym wątku (przewiń sobie tę parę stron do tyłu dla odświeżenia pamięci). Nie chce mi się dzisiaj jakoś wysyłać formalnego regulaminowego ostrzeżenia - doceń to. (PW)