Ja myślę, że Ty negujesz w sposób arogancki Ewangelię Jezusa.

Skoro wróciłaś do myślenia, to może w końcu odpowiesz, wybrana, co wg ciebie stało się z bóstwem(boską naturą) Jezusa po przyjęciu ciała w łonie swojej Rodzicielki...??

No cóż, kilkukrotnie tu udowodniono Ci, że negujesz wprost tekst Ewangelii. Twoje "odbijanie piłeczki" tego nie zakryje.

Możesz doprecyzować o co ty pytasz?

Jest napisane jasno i wyraźnie...nie udaj, że nie rozumiesz

8. WYZNANIE WIARY Z SIRMIUM, PODPISANE PRZEZ LIBERIUSZA, 357 r.

12. Jeśli ktoś słyszy: „słowo stało się ciałem" (J 1, 14) i sądzi, że słowo przemieniło się w
ciało, albo mówi, że poddając się zmianie, przyjęło ciało, ten niech będzie obłożony anatemą.

15. Jeśli ktoś mówi, że Syn nie widział Abrahama (Rdz 18, 1-22), lecz niezrodzony Bóg
albo Jego część, ten niech będzie obłożony anatemą.

16. Jeśli ktoś mówi, że z Jakubem walczył nie Syn jako człowiek (Rdz 32, 25-31), ale
niezrodzony Bóg albo Jego część, ten niech będzie obłożony anatemą.

Jezus jako człowiek walczył z Jakubem?

17. Jeśli ktoś słowa: „Pan spuścił deszcz ognia od Pana" (Rdz 19, 24) odnosi nie do Ojca i
Syna, lecz mówi, że On sam od siebie spuścił deszcz, ten niech będzie obłożony anatemą; Pan bowiem, Syn, spuścił deszcz: od Pana, Ojca.

18. Jeśli ktoś słyszy, że Ojciec jest Panem i Syn jest Panem i Panem są Ojciec i Syn, i, ponieważ Pan [kazał spuścić deszcz] od Pana, mówi o dwóch bogach, ten niech będzie
obłożony anatemą. Nie podporządkowujemy Syna Ojcu, lecz [mówimy], że On [jest] podporządkowany Ojcu. Ani bowiem nie wstąpił do Sodomy bez woli Ojca, ani sam z siebie nie spuścił deszczu, lecz od Pana, mianowicie na polecenie Ojca; nie z samego siebie siedzi po prawicy, lecz słyszy, jak Ojciec mówi: „Siądź po mojej prawicy" (Ps 110,1).



28. LIST LEONA WIELKIEGO LECTIS DILECTIONIS TUAE
DO BISKUPA FLAWIANA, PATRIARCHY KONSTANTYNOPOLA, 449 r.

Ten sam zaś wieczny Jednorodzony wiecznego Rodziciela „narodził się z Ducha Świętego i Maryi Dziewicy".
To czasowe narodzenie nie zmniejszyło niczego dla owego narodzenia Boskiego i wiecznego, nic mu nie dodało, lecz oddało się całkowicie odnowieniu człowieka, który był oszukany, aby zwyciężyło śmierć i swoją mocą zniszczyło diabła, który miał władzę nad śmiercią. Nie moglibyśmy bowiem pokonać sprawcy grzechu i śmierci, jeśliby Ów nie przyjął naszej natury i nie uczynił jej własną, którego grzech nie tylko nie mógł splamić, lecz także śmierć nie mogła zatrzymywać. Poczęty został przez Ducha Świętego w łonie Dziewicy Matki, która tak Go wydała przy zachowaniu dziewictwa, jak Go przyjęła przy zachowaniu dziewictwa [...] Czy może [Eutyches] dlatego także sądził, że nasz Pan Jezus Chrystus nie posiadał naszej natury, ponieważ anioł posłany do błogosławionej Maryi mówi: „Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego okryje Cię cieniem. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym" (Łk 1, 35).
Aby ciało poczętego nie było z natury poczynającej, gdyż poczęcie Dziewicy należało do dzieła Boskiego!
Lecz nie tak należy rozumieć owo narodzenie jedynie w swoim rodzaju nadzwyczajne i nadzwyczajnie jedyne w swoim rodzaju, że przez nowość stworzenia usunięta byłaby właściwość rodzaju: płodność dał Dziewicy Duch Święty, prawda zaś ciała została wzięta z ciała i „Mądrość zbudowała sobie dom" (Prz 9, 1), „Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas" (J 1, 14), tj. w tym ciele, które przyjęło z człowieka i które ożywił duch życia rozsądnego.
86 (Rozdz. 3). Właściwość więc obydwóch natur została nienaruszona i zjednoczyła się w jednej osobie; i tak została przyjęta
pokora przez majestat,
słabość przez moc,
śmiertelność przez wieczność
i do umorzenia powinności naszego położenia nienaruszalna natura połączyła się z naturą czułą na ból, aby, co było przydatne naszym środkom zbawienia, jeden i ten sam „pośrednik między Bogiem i ludźmi, człowiek, Chrystus Jezus" (1 Tm 2, 5), mógł umrzeć dzięki jednemu i nie mógł umrzeć dzięki drugiemu. W całej więc doskonałej naturze prawdziwego człowieka narodził się prawdziwy Bóg i cały w swojej i cały w naszej własności - naszą zaś własnością nazywamy to, co Stworzyciel stworzył w nas od początku i co przyjął na siebie, aby to odnowić; to bowiem, co uwodziciel wprowadził i na co pozwolił uwiedziony człowiek, nie miało żadnego śladu w Zbawicielu.
70 Przyjął postać sługi bez brudu grzechu, powiększając to, co ludzkie, nie zmniejszając tego, co Boskie, ponieważ owo ogołocenie się, w którym niewidzialny okazał się widzialny [.,,] nachylenie było przejawem litości, nie brakiem mocy.

(Rozdz. 4). Syn Boży, wstępując więc w te słabości świata, zstępując z niebieskiego tronu i nie oddalając się od chwały Ojca, zrodzony został w nowym porządku w nowym narodzeniu. W nowym narodzeniu, ponieważ jako niewidzialny w swojej własności stał się widzialny w naszej, nieogarniony chciał być ogarniętym; pozostając przed czasami, zaczął istnieć w czasie; Pan wszystkiego przyjął postać sługi w ocienionej niezmierzoności swojego majestatu; niepodległy cierpieniom nie uznał się za niegodnego, stąd stał się człowiekiem podległym cierpieniom i jako nieśmiertelny podlegał prawom śmierci. Został zrodzony w nowym narodzeniu, ponieważ nienaruszone dziewictwo nie znało pożądliwości i dostarczyło materiału dla ciała. Natura Pana, nie wina, została przyjęta z Matki, także nie w Panu Jezusie Chrystusie, narodzonym z łona Dziewicy, ponieważ narodzenie było nadzwyczajne, dlatego Jego natura nie była niepodobna do nas. On bowiem jest prawdziwym Bogiem, ten sam jest prawdziwym człowiekiem i nie ma żadnego kłamstwa w tej jedności, gdy wzajemnie ze sobą są i uniżenie człowieka, i wysokość Bóstwa. Jak bowiem Bóg nie zmienia się przez litość, tak człowiek nie zostaje zagubiony przez godność. Działa bowiem każda z obydwu postaci we wspólnocie z drugą, co jest ich własne. W działaniu oczywiście Słowa jest to, co należy do Słowa, a w działaniu ciała to, co należy do ciała. Jedno z nich świeci w cudach, drugie podlega krzywdom. I jak Słowo nie odchodzi od równości chwały Ojca, tak ciało nie opuszcza natury naszego rodzaju [...] Nie należy do tej samej natury mówić: „Ja i Ojciec jedno jesteśmy" (J 10, 30) i mówić: „Ojciec większy jest ode Mnie" (J 14, 28). Chociaż bowiem w Panu Jezusie Chrystusie jest jedna osoba Boga i człowieka, to jednak co innego jest, skąd pochodzi wspólna zniewaga, i znowu co innego, skąd pochodzi wspólna chwała. Z naszej własności bowiem ma On człowieczeństwo mniejsze od Ojca, od Ojca ma Bóstwo, które jest równe z Ojcem.

Herezja

Herezja i wymysły.

Herezja i wymysły.

Kogel mogel

Przed Sodomą Syn jeszcze nie zasiadł po prawicy Ojca.

Herezja.
Piszę, że śmierć nie mogła zatrzymać.
To oznacza, że Jezus nie zmartwychwstał przez posłuszeństwo jako pierwszy człowiek.
Jezus wielokrotnie podkreślał, że wypełnia wolę Bożą. Wielokrotnie zwracał się w modlitwie do Ojca.
Bóg przyszedł na świat nie z litości lecz z miłości do ludzi.
Zgadza się, lecz Bóstwo otrzymał przez obdarzenie Duchem Bożym.
Z ciała narodzony człowiek - wybrany przez Boga dla Zbawienia ludzi.
Pełne uwielbienie otrzymał przez wypełnienie woli Boga.
W każdym cudzie i nauczaniu podkreślał, że wypełnia wolę Ojca.
Prośby swoje zanosił modlitwą do Ojca.
Prowadził Go Duch Święty, który w nim zamieszkał.
Nie był z natury ciała Bogiem lecz z wybrania Bożego - wcielenia Ducha Bożego w człowieka.
Nie potrzebne było Boskie ciało, które zostało złożone w ofierze na krzyżu.
To pełny człowiek wypełnił wolę Bożą złożył je w ofierze za nas ludzi na krzyżu.
My również w życiu składamy swoje ciało na krzyżu. To znaczy, że naśladując Jezusa i wypełniając wolę Bożą, często doświadczamy niedogodności ciała w tym świecie, gdzie dominuje zło przez co człowiek krzywdzi drugiego człowieka.

Mam pytanie do inaczej myślących.
Po co był chrzest Jezusa skoro przyszedł na świat jako Bóstwo?
E.Jana:
3:16
A gdy Jezus został ochrzczony, wnet wystąpił z wody, i oto otworzyły się niebiosa, i ujrzał Ducha Bożego, który zstąpił w postaci gołębicy i spoczął na nim.
3:17
I oto rozległ się głos z nieba: Ten jest Syn mój umiłowany, którego sobie upodobałem.

Chrzest Jana nie był chrztem w znaczeniu po zmartwychwstaniu Jezusa.
W ochrzcił się dokładnie przeciwnym celu, niż nasz chrzest. Chrystus uświęcił wodę, którą jesteśmy chrzczeni.
Do pozostałych dyskutantów: może już skończymy zajmowanie się groteskowymi bzdurkami podawanymi tu przez @wybrana? Za dużo czasu poświęcamy na takie niebiblijne androny kogoś, kto wprost zaprzecza prawdzie Ewangelii Łukasza.

Nie pomożemy jej: próby pomocy tylko powodują, że się umacnia w oporze. Zostawmy Ją w Jej urojeniach.

Przeczytaj, co naucza Ewangelia.
Łukasz, no cóż co usłyszał to pisał, bo nie był wybranym świadkiem.
A może użył spekulacji swych myśli?

Na górze podczas przemienienia usłyszeli glos:"
Ten jest Syn mój umiłowany, którego sobie upodobałem, jego słuchajcie!"

O Eliaszu Jezus powiedział, że przyszedł w osobie Jana, jednak nikt nie twierdzi , że Jan jako Eliasz, był spektakularnie poczęty.
Jan był wcieleniem Eliasza - inkarnacja.
Jezus był wcieleniem Ducha Bożego - inkarnacja.

jak wyżej. Teraz się jeszcze inkarnacja pojawiła. Co będzie dalej? Pierzasty Wąż?

Może najpierw odpowiedz na moje tzn, co wg ciebie stało się z bóstwem(boską naturą) Jezusa po tym jak przyjął On ludzkie ciało w łonie swojej Rodzicielki...?

Zapytaj Boga kiedy dokonał duchowego wcielenia. Ono dokonuje się w duszy nie w ciele.

Ja pytam ciebie gdyż to ty na moje pytanie czy wg twojej wiary Jezus istniał przed wcieleniem/narodzeniem
- odpowiedziałaś potwierdzajaco:
- No jak jako Bóg mógł nie istnieć?
Tak więc to ty odpowiedz co wg ciebie się stało z bóstwem(boską naturą) Jezusa po tym jak przyjął On ludzkie ciało w łonie swojej Rodzicielki...?
Dusza Jezusa nie istnieje bez Jego ciała..

Sahcin.
Po pierwsze obca jest dla ciebie duchowość.
Po drugie twoje pytanie jest zadane w tak absurdalny sposób, że nie sposób ci odpowiedzieć.
Dusza jest wieczna i istnieje bez ciała.
Ciało to jej ziemskie ubranie.
Po zmartwychwstaniu najpierw Jezus wstąpił do krainy śmierci, by uwolnić uwięzione tam dusze i zabrać do Nieba.
W modlitwie - Wierzę w Boga, sam tą prawdę wypowiadasz.