Polecam obejrzeć wykład
IZRAEL A ODBUDOWA ŚWIĄTYNI
https://youtu.be/9TExdDgrDJA?si=ceWHwZKgf6d4mWV9

Widziałem w innym temacie post odnośnie o. Szustaka i pamiętałem, że kiedyś oglądałem jakiś filmik dotyczący jego osoby, a konkretniej jego wypowiedzi odnośnie zbawienia dzieci bez chrztu, więc myślę że wątek jest odpowiedni.
W linku jeden pan podjął polemikę z wypowiedziami o. Szustaka. Jeśli ktoś jest zainteresowany tematyką, można zerknąć.

https://www.youtube.com/watch?v=zHEPvnFK9Jg&t=2s

Odnośnie zbawienia dzieci mamy pouczenie w Ewangelii Mateusza:
19:13
Wtedy mu przyniesiono dzieci, aby włożył na nie ręce i modlił się; ale uczniowie gromili ich.
19:14
Lecz Jezus rzekł: Zostawcie dzieci w spokoju i nie zabraniajcie im przychodzić do mnie; albowiem do takich należy Królestwo Niebios.

Ten filmik dotyczy nauczania Kościoła na temat zbawienia dzieci nieochrzczonych. Zmarły przed chrztem. Test ewangelii, który przytaczasz dotyczy dzieci żyjących i niekoniecznie dotyczy zbawienia. Zaprzecza jednak słowom rodziców, którzy uważają, że sprawy wiary to wybory jedynie dorosłych, więc wychowywanie dzieci nie powinno dotyczyć spraw religii.

Dlaczego zatem chcesz zabronić dzieciom Chrztu Świętego? Dlaczego zabraniasz im przychodzić do Jezusa?

A czemu piszesz, że ja zabraniam?
Temat był poruszony, czy małe nieochrzczone dzieci będą zbawione i pójdą do Nieba.
Wersety, które zacytowałam poświadczają, że do dzieci należy Królestwo Boże. Dzieci małe są nieskalane grzechem, więc będą zbawione ochrzszczone i nieochrzczone.
Jezus w tych wersetach mówił o dzieciach i wątpię, czy miał na uwadze, czy są ochrzczone.

Tego nie wiemy.
Wszak czytamy też:
Łk 6:20 BT5 "On zaś podniósł oczy na swoich uczniów i mówił: Błogosławieni [jesteście], ubodzy, albowiem do was należy królestwo Boże."
...i nie wyciągamy wniosków, że w takim razie wszyscy ubodzy zostaną zbawieni, niezależnie od chrztu i postępowania.

Wątpisz, że dla uczniów Jezusa jest Królestwo Boże?

U Mateusza mamy: Nie każdy, który Mi mówi: "Panie, Panie!", wejdzie do królestwa niebieskiego, lecz ten, kto spełnia wolę mojego Ojca, który jest w niebie. Ten tekst ostrzega, by nie łudzić samego siebie.
Nie ma w Biblii żadnej pewności co do zbawienia. Możemy mieć jedynie nadzieję. Możesz żyć w iluzji o sobie, czyli przypisujesz sobie przymioty, których nie posiadasz. To są ludzie, którzy nigdy nie wchodzili w głąb siebie, ale oceniając innych (ich oczy skierowane są na innych) ulegali złudzeniu, że są lepsi od nich. To są ludzie, którzy głoszą piękne, ale zupełnie puste hasełka pobożnościowe. Są narzędzia by sprawdzić ich roztropność, ale nasza ocena nie wiąże Bogu rąk. Nie znamy granic Bożego miłosierdzia, nie znamy historii życia danego czlowieka.
Jeśli ktoś autorytarnie przypisuje sobie pewność zbawienia, bo uznał Boga swoim panem to na ogół to pustosłowie i zatrzymanie się w rozwoju duchowym. Zamienia się z ucznia w nauczyciela, ale próbuje innym przekazać swoją pustkę wewnętrzną. Jaki był kilka lat temu, taki jest i dziś, wciąż zadowolony ze swego stanu ducha.
Jezus przeciwstawia to dziecięctwu, czyli ufności. Dziecko ufa dorosłym. Człowiek dorosły zastępuje to grą pozorów, gdy nie ma dojścia do siebie. Ufa Bogu, ale gdy to sprawdzisz widać, że bogiem jest on sam. To iluzja.

A skąd to mniemanie i co ma wspólnego z moją wypowiedzią?

No to słabo znasz Biblię merss, bo ona w wielu miejscach mówi o pewności zbawienia jaką mają mieć dzieci Boże.

Pewność ta opiera się na wierze w ukończone raz na zawsze dzieło krzyża i zmartwychwstaniu Jezusa.

To właśnie Biblia nazywa prawdziwą ewangelię Ewangelią zbawienia, a nie ewangelią nadziei na zbawienie. Na tym polega sedno Dobrej Nowiny: Bóg zaoferował nam zbawienie jako dar jego łaski.
Możesz ten dar przyjąć poprzez wiarę, bo tak mówi Biblia lub odrzucić poprzez niewiarę.
Z tego co piszesz wynika, że na dziś nie przyjęłaś tego daru, dlatego piszesz zaledwie o nadziei. Tylko ta nadzieja ma w sobie tą dychotomię: spełni się lub nie.
I to Cię satysfakcjonuje?

Jezus zbawił wszystkich ludzi, po to przyszedł na świat. To jednak nie oznacza zbawienia wszystkich ludzi. Chodzi bowiem o relację i ludzką wolność. Każdy człowiek będzie wiedział czy mu po drodze z Panem Bogiem. My to wiemy w stosunku do człowieka i godzimy się, że drogi nasze z niektórymi ludźmi rozchodzą się. Najpierw czujemy, że coś nie tak. Nie pasujemy do siebie. Nie połączysz ze sobą fałszywego czlowieka z prawdziwym. Czas to zweryfikuje, że trzeba pójść inną drogą. Dlatego jest piekło dla tych, którzy widzą, że przeżyli swe życie w iluzji o sobie. Sąd po śmierci odsłoni dopiero prawdę o naszej relacji z Bogiem, więc można myśleć tylko o nadziei.
Bóg pozwala człowiekowi żyć jak chce. Nie błaga nikogo, by z Nim został. Delikatnie do niego jednak powraca czekając na odpowiedź. Człowiek musi wiedzieć co oznacza podążanie w życiu właściwą drogą. Nie może zostać moim przyjacielem ktoś kto nie jest szczery, ale próbuje mnie przekonać o swej przyjaźni. Pan Jezus to wyraźnie powiedział, że nie każdy kto mi mówi Panie, Panie wejdzie w komunię z Nim.
Ty uprawiasz teologię przerzucania się cytatami, a taki spoób interpretacji Biblii to droga donikąd. Tylko Biblia to strzał sobie w kolano, ale tak masz i możesz sobie wędrować przez życie jak wybrałeś i wierzyć w co sobie wymyśliłeś. Wypowiedziałam się na ten temat i nie interesuje mnie neurotyczny powrót do przeszłości. Zdania nie zmieniłam, bo okoliczności wciąż te same. Pan Jezus powiedział, że poprowadzi nas Duch Święty. I użył czasu przyszłego a nie teraźniejszego. Deklaracja więc, że ustanowiłem Jezusa moim Panem jest niebilbijna. Czas przyszły znaczy coś innego niż czas przeszły.
W Biblii powiedziano, że Duch Święty nas poprowadzi a nie że wszystko wiemy. Nikt ci jednak nie zabrania wierzyć magicznie i mieć przekonanie o pewności swego zbawieniu. Ja znam procedury postępowania, by mieć nadzieję. Mieć nadzieję na to, że potrafię odczytać łaskę oraz mieć nadzieję, że potrafię na nią odpowiedzieć. To powinno mi pomóc w osiągnięciu celu.
Współpracować z łaską może każdy człowiek, nawet nieświadomie. Nie musi nic Bogu deklarować, po prostu odczytuje i odpowiada na łaskę. Nawet nie wie, że żyje w przyjaźni z Bogiem.
I ostatnia sprawa dotyczy głębi Bożego milosierdzia. Nie znamy jej. Możesz się nie załapać, bo trudno podążać za Bożą łaską człowiekowi, który siebie zupełnie nie zna, nie ma w siebie wglądu, człowiekowi, który wierzy, że łaska musi do niego przyjść a on wie, że właściwie odpowie.

Żyjemy po coś lub przechodzimy, zgodnie z podpowiedziami natury, od porodówki do cmentarza. Jeśli żyjemy po coś to należy wiedzieć po co. Dlaczego należy to wiedzieć? By wiedzieć na czym polega formowanie człowieka a następnie formowanie chrześcijanina. Najpierw fundament w postaci człowieczeństwa. Na fałszywym człowieku nie da się zbudować chrześcijanina, ale jego atrapę.